Morgunblaðið - 12.10.1965, Blaðsíða 25

( Þriðjudagur 12. oldðbor 1065
MQRGU N BLAÐÍÐ
25
— Skollinn sjálfur, þetta fer
nú að verða óþolandi.
Maður nokkur hitti vin sinn
og sá bauð honum hest til kaups
fyrir aðeins 1500 krónur. Mað-
urinn þáði boðið en þegar til
kom var hesturinn dauður. Ekki
gat hann rift kaupunum og varð
hann því að finna upp á ein-
hverju til þess að endurheimta
1500 krónurnar. Hann efndi þá
itil happdrættis og seldi 100 miða
fyrir 15 krónur hvern og að lok-
mm hafði hann eignast 1500 krón-
ur. Allir voru ánægðir með kaup-
in nema sá sem fengið hafði
dauða hestinn, og því fékk hann
sinn miða, 15 krónurnar, endur-
greiddar.
*
Tveir frar, nýkomnir frá New
York, bjuggu saman á hótelher-
bergi einu. Fyrsta kvöldið, sem
þeir dvöldust þar, urðu þeir fyr-
ir miklum átroðningi af moskító-
flugum og lömdu þeir og börðu
endlit sitt og handleggi. í»egar
klukkan var orðin þrjú um nótt-
ina og þeir báðir orðnir dauð-
uppgefnir á öllum ásköpunum,
sáu þeir hvar eldfluga kemur
fljúgandi inn um gluggann.
— Ó, guð minn góður, hróp-
er þá annar þeirra, sérðu, þarna
eru flugurnar farnar að leita að
okkur með lömpum.
Veiðimaður hafði staðið lengi
við á eina, kastað og kastað, en
alltaf án árangurs. Hann var því
orðinn mjög fúll, er til hans kom
drengur og spurði hvernig gengi.
— Þér kemur það ekki við,
etrákur, hvæsti hann illur, og
enautaðu svo í burtu.
— Já, það skal ég gera, svar-
aði stráksi, en mér datt svona í
hug að láta þig vita, að hann
pabbi á fiskbúð hérna rétt fyrir
ofan, ef þú skyldir þurfa á því
að halda.
SARPIDONS SAGA STERKA —-K— K— Teiknari: ARTHÚR ÖLAFSSON
AF NIKANOR KONUNGI
í ARMENÍA
Eftir þetta lætur Sarpidon
setja drekann til sjávar og
flytja út á höfnina. Þurfti til
þess aflraun mikla. Þó varð
það um síðir, að hann komst á
flot. Var þá á hann flutt her-
fang allt og búinn hið skraut-
legasta. Jarlsson mælti þá við
sína menn:
„Eigi höfum vér lið svo mik-
ið, að oss sé fært að leggja öll-
um þessum skipaflota á haf út“.
Karbúlus mælti: „Héðan er
skammt að sigla til Armenía,
og mun Nikanor konungur
leyfa oss að fá lið í ríki sínu,
ef vér förum með friði og herj-
um eigi“.
Jarlsson mælti: „Feista meg-
nm vér þessa“.
Síðan var herbúðum svipt og
allt flutt út á skip. Eftir það
var akkerum létt og segl upp
undin. Jarlsson bað þá Karbúl-
us segja fyrir leið, og svo gjörði
hann. Sigldi svo drekinn fyrst-
ur og hin skipin þar á eftir. Á
öðrum degi sáu þeir land.
Sigldu þeir til hafnar og köst-
uðu akkerum.
. JAMES BOND —
—Eftir IAN FLEMING
— Eg er sendur frá Sovétríkjunum til
þess að gera út af við þig, Le Chiffre. Það
kemur sér vel fyrir þig, að ég hef aðeins
tíma til þess að skjóta þig. En ef það hefði
verið möguleiki, þá hafði ég fyrirmæli um
að þú skyldir deyja á sem kvalamestan
hátt. Við sjáum ekki fyrir endann á vand-
ræðunum sem þú hefur orsakað. Játar þú
sekt þína?
— Ja-á.
Og Le Chiffre deyr, drepinn af sínu eig-
in fólki.
JÚMBÖ —-V— —<' — -K—* — -k— —-k— Teiknari: J. MORA
í suður-amerískum hafnarbæ sátu tveir
auðmenn og töluðu um hina slæmu tima.
— Það er alls ekkert líf í ungu fólki nú á
dögum, sagði annar. — Ég er nú ekki
sammála þér í því, sagði hinn. — Við gæt-
um ef til vill gert smá tilraun með þetta . .
— Við erum báðir svo ríkir, að við gæt-
um gjarnan eytt bæði tíma og peningum
til tilraunarinnar. — Fínt, sagði sá er fyrr
hafði talað. Hvern höfum við til þess að
gera tilraunina?
— Það er alveg sama. Einhverja, sem
við hittum af tilviljun . . . eigum við til
dæmis að taka þessa þrjá kumpána, sem
ganga þarni niðri á götunni?
Eitt sinn dó stúlka, sem hafði
verið nokkuð léttlynd hér á jörð-
innL Hún lagði af stað hinn langa
veg og loks kom hún að hliðinu
gyllta og bað Pétur um inngöngu.
Pétur sagði hennL að það væri
ómögulegt, þar sem hún hefði
ekki breytt réttilega á jörðu
íiiðri, og skyldi hún því leita
fyrir sér á neðri hæðinni. Stúlk-
unni gazt ekki af því og hélt
áfram að nauða í Pétri. Loks
kvaðst Pétur ætla að gefa henni
itækifæri á því, að öðlast þar inn-
göngu, og það var með þeim
hættg að hún skyldi ganga með
«ér langan stíg og hún mætti
ekki hugsa eitt einasta sinn um
það sem hán gerði á jörðinni,
annars myndi opnast gat á stígn-
um og hún hrapa niður í það
neðra.
Gangan hófst og Pétur gekk
samsíða henni eftir stígnum. AUt
gekk vel, þar til þau voru kom-
in svona hálfa leið, þá opnaðist
gat á stígnum og Pétur féll niður.
SANNAR FRÁSAGNIR
K— -~X— —-K— Eítir VERUS
Ameríski Indjáninn hefur
margs konar listiðnað. Viður-
kenning þessa hefur verið for-
smáð í langan tíma. Þessi
myndasaga mun leitast við að
benda á nokkur atriði listiðnað-
arins. Indjánarnir eru af margs
konar kynþáttum, eftir því,
hvar þeir búa og mun því leit-
azt við að einkenna þá land-
fræðilega. Fyrstu Indjánarnir,
sem við tökum fyrir búa í suð-
vestur Bandaríkjunum, á
landsvæði sem er mjög þurrt.
Navaho-konur og Hopi-menn
hafa það að sérgrein að vefa
dúka, en Navaho-kynflokkur-
inn er einnig frægur fyrir sand
málverk sín. Zunis-Indjánar
eru mjög góðir gullsmiðir og
Pueblos-Indjánarnir gera mjög komendur þessara Indjána enn leiðsla þeirra er seld víðs veg- vegar í liciminum.
fögur leirker. í dag vinna af- að þessum listgreinum og fram- ar i Bandaríkjunum og víðs