Morgunblaðið - 01.03.1967, Síða 22

22
MÓRGUNft'LAÐIÐ, MIÐVIKUDXgUIÍ í. MÁRZ 1967.
Jósi Guðjónsson Þorluugc-
gerði Eyjum — Minningurorð
í sjóði minninganna, á ég margar
dýrmætar frá æskuárunum.
ÞEGAR ég minníst míns góða
vinar Jóns Guðjónssonar frá Þor
laugagerði, koma fyrst í huga
minn æskuárin, sem við áttum
saman, fyrir ofan hraun.
Þar lékum við okkur saman
krakkarnir, frjáls og áhyggju-
laus, undir vernd fósturforeldra
og vina, sem báru okkur á hönd-
um sér og vöktu yfir velferð
okkar.
Þetta fólk lagði grundvöllinn
að lífi okkar, og þó okkur hafi
ekki tekizt að fara ætíð að þeirra
ráðum, sem vissulega voru gefin
af góðum hug, þá vorum við Jón
innilega sammála um, að við gát-
um ekki kosið okkur betra fólk
til samfylgdar á æskuárunum.
Móðursystir mín,
Jóhanna Lárusson,
andaðist í Vancouver 22. þ.m.
Guðríður Jónsdóttir,
frá Seglbúðum.
Móðir mín og tengdamóðir,
Sigurlína Jónsdóttir,
frá Siglufirði,
andaðist á St. Jósefsspítala í
Hafnarfirði, mánudaginn 27.
febrúar ‘67.
Magðalena Ólafsdóttir,
Hannes Vigfússon.
Konan mín,
Ester Sigurðardóttir
Gallagher,
lézt 27. þ.m.
Arthur Gallagher.
Móðir okkar,
Þórunn Einarsdóttir,
lézt þamn 20. febrúar. Útförin
hefur farið fram.
Agnes Magnúsdóttir,
Þóra Magnúsdóttir,
Einar Magnússon,
Stefán O. Magnússon.
Útför móður okkar og
tengdamóður,
Þuríðar Eyjólfsdóttur
Höydahl,
fer fram frá Fossvog«=kirkju
fimmtudaginn 2. marz kl. 1.30.
Hulda Höydahl,
Gerda og Paul Björlykhaug.
Heiður og þökk vil ég færa öllu
þessu blessaða samferðarfólki.
Þegar Jóns Guðjónssonar verð-
ur minnst af samtíðarmönnum,
verður það gert með þakklæti
og virðingu, því góðvild hans,
skapfesta og heiðarleiki í öllum
störfum voru hans aðalsmerki.
Varanleg fyrirmynd þeirra
yngri og óreyndu.
Skoðanir Jóns á andlegum og
veraldlegum málum, voru fast-
mótaðar, og breytti öldurót tím-
ans þar engu um. Ger þú öðrum
það, sem þú vilt, að þér sé gert,
þetta var hans leiðarvísir í af-
stöðu til veraldlegra mála. í and-
legum málum var trú hans, stað-
föst, trúin á lífið eftir dauðann
og trúin á guðlega vernd í þessu
lífi. Jón var víðsýnn í trúmál-
um, og sleppti aldrei kjarna
kristinnar trúar. Persónuleiki
Jóns hafði um sig nokkra skel,
en hið innra var andi og líf.
Frændagarður Jóns er stór, og
ættin öðlingsfólk eins og hann.
Þó hann væri alinn upp fjarri
föðurgarði, rækti hann mikla
frændsemi við sitt skyldulið, og
leit á seinni konu föður síns, Guð
rúnu Grímsdóttur, húsfreyju á
Oddstöðum, nánast sem móður
sína, enda hefur hún reynzt syst-
kinum hans sem bezta móðir.
Jón Guðjónsson, var fæddur á
Oddstöðum 2. ágúst 1903, sonur
hinna kunnu hjóna Guðlaugar
Pétursdóttur frá Þorlaugagerði
og Guðjóns Jónssonar, smiðs og
Þökkum hjatranlega auð-
sýnda samúð við andlát og
jarðarför
Kristínar S. Lárusdóttur,
Grettisgötu 28.
Systkini og aðrir vandamenn.
Móðir mín og tengdamóðir,
Ingibjörg Stella Briem,
sem lézt þann 23. þ.m. verð-
ur jarðsungin frá Dómkirkj-
unni miðvikudaginn 1. marz
kl. 2 e.h.
Blóm vinsamlega afþökkuð,
en þeim sem vildu minnast
hennar er bent á líknarstofn-
anir.
Fyrir hönd barnabama og
systkina hennar,
Katrín S. Briem,
Guðmundur Júlíusson.
Útför konu minnar,
Kristínar Magnúsdóttur,
Langeyrarveg 15, Hafnarfirði,
fer fram frá Þjóðkirkjunni í
Hafnarfirði fimmtudaginn 2.
marz kl. 14.
Blóm vinsamlega afþökkuð.
Þeim sem vildu minnast hinn-
ar látnu er bent á Krabba-
meinsfélag íslands.
Fyrir mína hönd, barna,
tengdabarna og barnabarna,
Magnús Magnússon.
bónda.
ára gamall fluttist Jón að Þor-
laugagerði til þeirra heiðurs-
hjóna Rósu Eyjólfsdóttur og Jóns
Péturssonar, móðurbróður síns,
og ólst þar upp til fullorðins ára.
Reyndust þau honum eins og
beztu foreldrar og hann þeim,
sem góður sonur.
Jón Guðjónsson tók fullan þátt
í höfuðatvinnuvegum Eyjanna
eins og þeir voru stundaðir, fram
an af æfi hans, búskapur, sjó-
sókn og fuglaveiðar og var hann
jafnvígur á þetta allt. Auk þess
var Jón prýðis smiður, og eftir-
sóttur, vegna vandvirkni og heið-
arleika í störfum. Um árabil
vann hann við skipasmíðastöð
Gunnars M. Jónssonar, og bar á
hann mikið lof, sem góðan hús-
bónda.
Jón var með afbrigðum greið-
vikinn, ekki sízt við nágranna
sína og vann þá oft langan
vinnudag til að ljúka því, sem á
lá, án þess að spurt væri um
greiðslu. Munu þeir greiðar án
efa verða honum goldnir í verð-
mætri mynt, en þeirri, sem við
breizkir menn sækjumst svo
mjög eftir.
Árið 1931 giftist Jón æskuvin-
konu sinni og nágranna, Guð-
rúnu Jónsdóttur frá Suðurgarði.
Og þar byrjuðu þau búskap, síð-
ar fluttust þau niður í bæ og
bjuggu þar í nokkur ár. Eftir lát
Jóns Péturssonar 1932 hélt Rósa
í Þorlaugagerði áfram búskap og
áttí Jón ásamt konu sinni, þá
margar ferðir upp að Þorlauga-
gerði. Þau hjónin reyndust Rósu
Hjartans þakkir færum við
öllum þeim er sýndu okkur
samúð og gáfu okkur styrk
er við misstum elskulega litla
drenginn okkar
Steinar Smára.
Katrín Ágústsdóttir,
Guðbergur Sigursteinsson.
Alúðarþakkir færum við
öllum þeim sem sýnt hafa
okkur samúð og virðingu við
fráfall og útför eiginmanns
míns, föður okkar og bróður,
Bjarna Pálssonar,
vélstjóra.
Matthildur Þórðardóttir,
Svanhildur Bjarnadóttir,
Jónas Bjarnæson,
Svavar Bjarnason,
og systkini hins látna.
mikið vel, og voru hennar aðal-
forsjá, ásamt fósturdætrum Rósu,
Svövu og Guðfinnu.
Eftir lát Rósu 1944 fluttist Jón
með fjölskyldu sína að Þorlauga-
gerði. Og sannaðist á þeim hjón-
um, að römm er sú taug, sem
rekka dregur, föðurtúna til. Því
áreiðanlega hefur verið arðvæn-
legra að vinna við smíðar ein-
göngu, en binda sig við smábú-
skap.
En æskuheimilið og umhverfi
þess, hafði hann fest við órofa
tryggð, mun Jóni og Guðrúnu
hafa fundizt eins og Gunnari
forðum, að þarna vildu þau una,
alla þá daga, sem Guð, þeim
sendi. Og okkur sem til þekkj-
um, finnst að eftir hans lörigú
samleið Við þetta umhverfi, se
sem hlý ástúð felist í þögninni,
er ríkir eftir hann látinn.
Jón missti konu sína GuðrúnU
1953, en hún hafði átt við van-
heilsu að stríða. Þau eignuðust
tvö börn, sem hafa lánast vel,
Ingibjörgu húsfreyju í Þorlauga-
gerði, gifta Garðari Arasyni og
Sigurgeir kennara. Auk þess
ólu þau upp frá barnsaldri Önnu
Oddgeirs, sem búsett er hér í bæ,
og reyndust henni, sem beztu
foreldrar.
Eftir lát konu sinnar bjó Jón
áfram mð börnum sínum í Þor-
laugagerði.
Með Jóni Guðjónssyni er geng-
inn merkur maður, sem hægara
verður að muna en gleyma. Hann
andaðist 12. febrúar sl.
En á ströndinni handan hafs-
ins mun honum fagnað af henbi,
sem réyndist honum sannur lifs-
föruautur á þeirra samleið hér
á jörð.
Friðfinnur Finnsson.
Öddgeirshólum.
Dagntar Heide
Hansen Minning
Fædd 18. maí 1925.
Dáin 9. febrúar 1967.
ÞANN 9. þ. m. andaðist í ríkis-
spítalanum í Kaupmannahöfn
frú Dagmar Heide Hansen, ætt-
uð frá Hvalbö í Færeyjum, að-
eins 42 ára að aldri. Okkur vin-
konum hennar komu hin skyndi-
legu veikindi hennar mjög á
óvart. Aðeins fyrir fáum dögum
var hún ein í hópnum glöð og
kát, sem að vanda, hrein og
hjartahlý með sinn fölskvalausa
gleðiblæ og hugljúfa yfirbragði,
það voru hennar meðfæddu eig-
inleikar, sem færðu okkur nær
henni og löðuðu okkur allar
saman.
Góðleiki hennar í garð allra
er hún hafði einhver kynni við
í lifinu var okkur hinum góður
skóli, sem við vildum ekki missa
af. Þar, sem maður finnur að
eru eðlislægir kostir hins hreina
sálarlífs, þar viljum við vera í
félagsskapnum.
Dagmar kom til íslands 1949,
frá góðu foreldraheimili í Hval-
bö í Færeyjum, þá 24 ára. Hún
átti hér ágæta systur, frú Elisa-
bet Joensen, sem ásamt manni
sínum, Jens Vilhjálmssyni, veittu
henni hlýjar móttökur og leiddu
hana á veg heilbrigðs lífs. Hand-
leiðslu systur sinnar gat hún
aldrei gleymt og taldi sig ekki
geta launað, en systirin Elisabet
var ánægð með launin, svo vand
aði hin látna kona líf sitt allt og
hún þakkaði góðri systur.
Dagmar giftist seint á árinu
1950, Peter Hansen, garðyrkju-
manni, ættuðum frá Odense á
Fjóni, og áttu þau heima hér i
bænum ávallt síðan ásamt son-
unum tveimur, Kristjáni og Jóni,
sem báðir eru hinir efnilegustu
sveinar.
Þegar dró að lokum hins jarð-
neska lífs frú Dagmar, á sjúkra-
beðinu þar, sem .góður bróðir
hennar reyndi að létta stundir
þjáninganna, óskaði hin látna að
stuf líkamans, að lokinni gerð í
hitaofni ríkisspítalans í Kaup-
mannahöfn, skyldi flytjast til ís-
lands og blandast islenzkri mold.
Það hefur verið gert.
Innilegt þakklæti til allra
þeirra sem sýndu okkur vin-
áttu og samúð við andlát og
jarðarför föður okkar,
Jónasar Bjarnasonar,
frá Bíldudal.
Sérstaklega þökkum við lækn
um og starfsliði Heilsuvernd-
arstöðvar Reýkjavíkur.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
Með þessum fátæklegu kveðju
orðum viljum við vinkonur hinn
ar látnu þakka henni á hvern
hátt hún kynnti þjóð sína og
fjölskyldu sína í framandi landi,
með sínum mannkostum, kær-
leikanum og sinni hreinu sál.
Blessuð sé minning frá Dag-
mar Heide Hansen.
Andvarp eitt brýst gegnum
himnanna hjúp.
Heyrist æðstum í dómi, —
bergmálar handan við helsins
djúp
hátt, með engilsins rómi.
E. B.
Vinkonur.
KVEÐJA FRÁ VINKONU.
Við sundin gullnu sástu ljósið
fyrst
frá sól og mána.
Og oft þú hefur ein í huga gist
þar eyjar blána.
í hafsins bylgjum hló þitt
draumaland
við hörðum straumum.
Þar sástu hafsins sollna
lagarband
í sólskinsdraumum.
Þar lærðir þú að lifa traust og
hljóð
sem ljós á brautum.
og fylla dyggðaperlum sálarljóð
í sæld og þrautum.
Framhald á bls. 24.
Innilegt þakklæti færi ég
öllum þeim, sem minntust mín
á fimmtugsafmæli minu 21.
febrúar, með heimsóknum,
góðum gjöfum og kveðjum.
Stefán Gestsson,
Safamýri 33.