Morgunblaðið - 22.03.1967, Blaðsíða 22

22
MOR^UNBLAÐH), MIÐVIKUDAGUR 22. MARZ 1967.
Liv Ellingsen
In Memoriam
NÚ þegar vegir skiljast um i
stund, streyma að mér minn-
ingamar frá bernsku- og æsku-
árunum.
Ein og ein mimning hleður |
utan á sig, unz þær eru orðnar
bvo margar, að ég veit varla
hvar byrja skal.
Það fellur á minningarnar og
vandinn er að fægja svo að í I
fái að skína dýrmætustu perlur j
mannsævinnar — bernsku og
æskuárin.
Margar þessar minningar eru
t
Bróðir okikar
Einar Einarsson
frá Norðurgarði
A-gata 2, Blesugróf,
andaðisit á Landsspítalanum
21/3 1967.
Inga Einarsdóttir
Guðbjörg Einarsdóttir
Jónína Einarsdóttir.
að sjálfsögðu tengdar æskuheim-
iium okkar beggja. — Elling-
sens-heimilið stóð að Stýri-
mannastíg 10 hér í borg. Syst-
knin voru sjö, fædd af norsk-
um foreldrum — þeim Marie,
sem lifir dóttur sína og Othar
Ellingsen. Þetta er önnur dóttir
þeirra hjóna sem frú Marie sér
á bak — því að Dagný dó í
blóma lífsins skömmu eftir að
hún hafði lokið stúdentsprófL
Þetta var fríður og efnilegur
barnahópur, vel gefinn og vel
t
Maðurinn minn, faðir okikar,
tengdafaðir og afi,
Guðleifur ísleifsson
skipstjóri
Kirkjuveg 28A, Keflavík,
lézt í Sjúkrahúsi Keflavikur
hinn 20. marz.
Svanhildur Helgadóttir,
börn, tengdabörn og
barnabörn.
t
Systir okkar
Kristín Einarsson,
andaðist 17. marz.
Oenter Wiev Avenue Wantagh
Ny.
Jóhanna, Jónína Andrea.
t
Faðir okkar,
Einar J. Jónsson,
hárskeri,
lézt hinn 10. marz. Útförin
hefur farið fram.
Björn R. Einarsson,
Guðmundur R. Einarsson.
t
Eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi
Óskar Einarsson, læknir
lézt 20. marz.
Jóhanna Magnúsdóttir
Þóra Óskarsdóttir
Arl Ólafsson,
Magnús Arason.
t
Móðurbróðir okkar
Lárus Hinriksson
lézt hinn 20. þessa mánaðar.
Ögmundur Guðmundsson
Hinrik Guðmundsson,
Geir Guðmundsson.
t
Eiginkona mín og móðir
okkar
Þórdís Magnúsdóttir
andaðist 19. þ.m.. Jarðseitt
verður miðvikudaginn 29.
marz kl. 13.30 frá Fossvogs-
kirkju.
Blóm og kransar afbeðnir
en þeim sem vi'ldu minnast
hinnar látnu er bent á líkna-
•tofnanir.
Ari Jónsson
Þdrður Arason.
Jón Arason
t
Móðir mín og tengdamóðir
okkar
Margrét Sveinsdóttir
andaðist á Elli- og hjúkrunar-
heimilinu Grund 19. þ.m.
Jarðsett verður frá Keflavík-
urikirkju laugardaginn 25.
marz kL 1.30.
Fyrir hönd aðstandenda.
Maria Júlíusdóttir
Guðmundur Ólafsson
Helga Þorsteinsdóttir
t
Þökkum auðsýndá samúð og
vinsemd við andlát og jarða-
för
Jóns Björgvins Jónssonar,
sundlaugavarðar,
Hólmgarði 38.
Kristín Einarsdóttir, börn,
tengdabörn, barnabörn,
barnabarnabörn og bróðir.
t
Innilegar þakkir fyrir auð-
sýnda samúð og hlýhug, við
andlát og jarðarför konu minn
ar, móður og tengdamóður
okkar
Pálmey jar Magnúsdóttur
Miðengi
Kristján Eyjólfsson,
börn og tengdabörn.
uppalinn og ber Liv ávallt mót
síns æskuheimilis, þar sem upp-
eldi barnanna var sett ofar öllu.
Við hófum skólagöngu í ágæt-
um einkaskóla, Landakotsskól-
anum, sem að allra dómi var
hinn bezti skóli, að vissu leyti
erfiður, þar eð öll kennslan fór
fram á erlendu tungumáli —
dönsku.
Liv var vel gefin, athugul og
samvizkusöm, svo að skólaiiám-
ið sóttist vel. Við lærðum oftast
saman, þegar úr skóla kom eða
sátum með handavinnu og
eyddum að miklu leyti saman
fristundunum. Það yrði of langt
mál, ef ég ætti að rekja öll smá-
atvik ungra telpna, smáhjal og
trúnað, en á æskuvináttuna ber
ekki skugga.
En það er meira en skóla-
gangan, sem við minntumst frá
þessum árum. Ekki voru okkur
síður þær minningar kærar, sem
við áttum frá Landakotskirkj-
unni, og koma mér þær alveg
sérstaklega nú í hug í dymbil-
vikunni, þegar við vorum van-
ar að sækja kirkju alla helgi-
daga.
Við nutum líka miki'ls frelsis
á okkar uppvaxtarárum, svo
Innilegar þakkir fyrir samúð
og hlýhug við andlát og jarð-
arför systur okfcar,
Þóru Kristjánsdóttur.
Kristjana Pálsdóttir,
Árni Kristjánsson,
Sigríður Mallinsson,
Ragnar Kristjánsson,
Magný Kristjánsdóttir,
Sigurður Kristjánsson,
Viktoría Kennett.
Þökkum auðsýnda vinsemd
vegna andláts og jarðarfarar
föður okkar og stjúpföður
Hjartar Guðmundssonar,
Jóakim Hjartarson
og systur.
Þokkum innilega öllum þeim
er sýndu okkur samúð og vin-
semd við andlát og útför eig-
inmanns míns, föður, tengda-
föður og afa
Benjamíns Guðmundssonar
Steinunn Marteinsdóttir,
Jón Benjamínsson,
Ada Elísabet Benjamínsdóttir
Friðrik Á. Magnússon,
og barnabörn.
Innilegar þakikir fýrir auð-
sýnda hluttekningu og vinar-
hug við andlót og jarðarför
Jófríðar Ingibjargar Brynj-
ólfsdóttur.
Þorleifur Þorgrímsson,
Þórunn Þórðardóttir,
Bryndís Friðþjófsdóttir
og Sig. Valdimarss.
Kristbjörg Jóhannsd.,
Kristján B. Kristjánss.,
Brynhildur Kristjánsd.,
Sveinn Saiómonsson,
Sigurður Guðmundsson.
fyrir mér eru þau einn sam-
felldur leikur. Þegar ég lít nú
til baka finnst mér að alltaf
muni hafa verið sólskin, og að
golan hafi verið hlý og loftið
tært.
Árin liðu og við urðum stú-
dentar saman. Liv var fríð sýn-
um, há og grönn, hárið dökk-
jarpt að lit, augun grágræn og
hiklaus var hún í öllu fasi.
Það er ótrúlega erfitt að móta
rainningar æskuáranna í orð. —
Það er eins og verið sé að sauma
í með hárfínum slikiþræðL sem
vill snúa upp á sig og breyta
um gerð.
Með þessum fáu orðum hef ég
ekki ætlað að skrifa eftirmæli
eftir Liv, þar sem rakin er ævi
hennar — heldur hefur einungis
vakað fyrir mér að senda smá-
kveðju á þessari skilnaðarstund.
Á kveðjustund vill þá helzt
og ekki hvað sízt rifjast upp
fyrstu kynnin, og þar sem ein-
mitt þau voru okkur báðum svo
kær, finnst mér þau nú bezt til
kveðju fallin.
Að lokum sendi ég frú Marie
Ellingsen, börnum Livar og
öðrum ástvinum hennar mína
irmilegustu samúðarkveðju.
Ingibjörg Guðmundsdóttir.
Kveðja frá sambekkingum.
NÚ, þegar Liv Ellingsen er látin,
þykir okkur bekkjarsystkinum
hennar skarð fyrir skildi.
Frá námsárunum í Mennta-
skólanum eigum við margs að
minnast. Sum okkar, sem stú-
dentsprófi luku vorið 1929,
höfðu verið samferða allt frá 1.
bekk. Á þeim árum voru stúlk-
ur í miklum minnihluta í skól-
anum. Hygg ég þó, að áhrifa
þeirra hafi eigi síður gætt þá
en nú, er þær eru orðnar hlut-
fallslega miklu fleirL
Einn af okkar ágætu kennur-
um, Þorleifur H. Bjarnason, kall
aði bekkjarsystur okkar „þokka-
dísirnar". Fannst öllum sú nafn-
gift vel til fundin og verðskuld-
uð. Þó að við kvæðum ef til
vill ekki upp úr með það þá,
vorum við áreiðanlega allir
innst inni sammála um, að hið
ágæta andrúmsloft, sem jafnan
ríkti innan bekkjarins, væri
fyrst og fremst kvenþjóðinni að
þakka.
Nú eru þessar hugljúfu minn-
ingar sorg og trega blandnar,
þegar horfin er sjónum okkar
sú, sem öllum varð ógleyman-
leg.
Liv Ellingsen hafði hlotið 1
vöggugjöf flesta þá kosti, er
góða konu mega prýða. Hún
hafði einnig átt því láni að
fagna að alast upp á fögru menn
ingarheimili við mikið ástríki
foreldra og systkina. En þrátt
fyrir allt þetta lán, þrátt fyrir
mikið atgervi til líkama og sál-
ar, var hitt ef til vill allra fá-
gætast, hve framkoma hennar
í smáu og stóru var vönduð,
geðþekk, fáguð og heillandi.
Slíkum pers^nutöfrum stafar a3*
eins frá þeim, sem góðu hjarta
og göfugri sál eru gæddir. ’Var
jafnan þungt á metunum hjá
okkur í bekknum allt, sem Liv
hafði til málanna að leggja. Hún
þurfti ekki að kveðja sér hljóðs
með neinni háreysti. Allir vildu
hennar ráðum fram fara, ef hún
tók af skarið. Eins var það siðar
á stúdentaafmælum okkar, a3
öllum fannst mikið á skorta, ef
Liv gat ekki verið viðstödd, því
að hún þótti höfuðprýði hverrar
hátíðarsamkomu okkar.
Sól sezt og sól rís, en fagur
dagur gleymist seint, þó að hann
sé liðinn, fyrr en varir.
Börnum hinnar látnu heiðurs-
konu og öðrum ástvinum vott-
um við sambekkingar innilega
samúð.
Jón Gislason.
FREGNIN um andlát Liv Elling-
sen kom ekki á óvart. Vinir
hennar vissu, að hún var haldin
þungum sjúkdómL en hún bar
sjúkdómsbyrðina með stakri ró
og sálarþroska, og nú er hún
farin hinztu ferðina og leiðira-
ar skiljast að sinnL
En minninguna um hana eig-
um við að geyma í þakklátum
huga. Börnin hennar, móðir,
tengdabörn og systkin — öll
hafa þau misst svo mikið, og
við vinir hennar vottum þeim
innilega samúð og hluttekningu.
Orðin segja svo lítið, þau eru
fátækleg á hinztu skilnaðar-
stundum, en samt sem éður eru
þessi kveðjuorð skrifuð. Mér
finnst það hafa verið í gær, að
við Liv vorum að tala saman
um sameiginlegt áhugamál —
við, amman og afinn, vorum að
tala um framtíð barna okkar og
barnabarna. Ég þekkti hana
lengL hún, dóttir hans Elling-
sens kaupmanns, var hjá for-
eldrum sínum á Stýrimanna-
stígnum og mamma hennar
keypti blaðið Bjarma, sem ég
bar út. Þá vorum við bæði ung.
Seinna kynntist ég henni, þess-
ari ágætis konu, sem með dugn-
aði og frábæru þreki kom börn-
um sínum á legg og til mennta,
en mann sinn, Halldór Halldórs-
son bankastjóra á ísafirðL missti
hún, þegar þau voru ung.
Minningarnar eru margar um
frú Liv Ellingsen, þessa glæsi-
legu konu, sem var börnum
sínum, tengdabörnum og barna-
börnum allt — og okkur, sem
þekktum hana, góður og trygg-
ur vinur.
G. S.
Vín, 20. marz, NTB.
UNGVERJAR gengu til kosn-
inga á sunnudag og kusu bæði
til þjóðþings síns og bæjar- og
sveitarstjórna. í fyrsta sinn eftir
að kommúnistar komust þar tii
valda áttu landsmenn þess nú
kost að velja um fleiri en einn
frambjóðanda í nokkrum kjör-
dæmum. Allir eru frambjóðend-
ur sömu stjórnmálaskoðunar I
höfuðatriðum og allir hafa þeir
hlotið samþykki kommúnistasam
takanna í landinu
Alúðarþakikir sendi ég vinum
mínum nær og fjær, er minnt-
ust mín 18.þ.m.
Sérstakar þaikkir til frænd-
fólks míns er hjálpaðist við að
gjöra mér daginn ógleyman-
legan.
Guð launi ytokur öllum.
Þórarinn Einarsson.
Vík.
Lokað
kl. 10 — 2 í dag vegna jarðarfarar.
Verzlun O. Ellingsen Hf.