Morgunblaðið - 29.05.1971, Blaðsíða 4
I
4
MOR.GUNBL.ADH>, LAUGARDAGUR 29. MAt 1971
rrrrr
%
>
22*0*22* I
RAUDARÁRSTI'G 3lj
~rf5555
m ^14444
w/um
BILALEIGA
HVERFISGÖTU 103
VW Sendifer5»bi f reíð - VW 5 nanns-VW svefnvagn
VW 9manna-Landrover 7manna
IITÍ A
BÍLALEIGAN
Bergstaðastraeti 13
Sím/14970
Eftir lokun 81748 eða 14970.
BÍLALEIGA
CAR RENTAL
n 21190 21188
0 Sólskin og svali
Fagurt veður hefur verið í
Reykjavík undanfama daga,
sólskin og hressandi svali. Við
erum sólskininu svo fegnir, að
það eitt gerir gott veður í okk
ar skilningi. Velvakandi áttaði
sig á þessu, þegar hann hitti
nokkra útlendinga að máli nú
í vikunni. Hann fór að tala um,
hve þeir væru heppnir með veð
ur, en þá fannst þeim alltof
kalt, a.m.k. á morgnana. Já, en
sólskinið, sagði Velvakandi. Ja,
sólskin, sögðu þeir. t>á voru
þeir auðvitað vanir miklu meira
og sterkara skini sólar í átt-
högum sínum og litu á það sem
hvern annan sjálfsagðan hlut,
að sólin sæist mikinn hluta
dagsins á heiðum himni, en
ekki í gegnum skýjaflóka. Að-
alatriðið í augum þessara
manna var það, að hér væri of
mi'kið rok, oig einnig fannst
þeim óþarflega kalt i seinustu
viku maímánaðar.
^ Ný goðsögn eða
þjóðsaga?
Að lokum lá við, að þeir
sannfærðu Velvakanda um það,
að í rauninni væri ekkert sér-
staklega gott veður. Til mót
vægis fékk hann útlendingana
þó til þess að játa því, að hress
andi væri að teyga að sér
ferska, hreina, svalandi og
„ómengaða" morgungoluna, þeg
ar komið væri út á stétt
snemma dags. IÞeir samsinntu
þvi að óvenju tært loft væri i
Reykjavík, „þó ekki nærri þvi
eins tært og heima hjá mér,“
sagði einn, svo að ekki fékk
Velvakandi að hafa lengi þá
Bílaleigan
UMFERD
Sími 42104
SENDUM
nýjan SKODA 100 fyrir
lægra kílómefragjald —
og aðeins 7 lítrar
ó 100 kílómetra.
SHODfí
LEIGAN
AUÐBREKKU 44-46.
SÍMI 42600.
ímyndun sína I friði, að hér
væri hreinasta andrumsloft í
heimi, eins og segir i nýjustu
goðsögn Islendinga um eigið
ágæti og kosti landsins eða nú
seinast loftsins yfir því.
• Betra er að ganga en
aka um hvítasunnu-
helgina
Velvakandi snýr þó ékki aft
ur með það, að þetta veður sé
tilvalið til gönguferða.
(Kannski verður þó komin
súld, þegar lesendur fá þetta
Morgunblað). Borgárbúar
ókyrrast venjulega um hvíta-
sunnuhelgina og vilja hreyfa
sig eitthvað; helzt fara burtu
úr bænum. Þetta er fyrsta férða
helgi sumarsins. Varla mun ráð
legt að fara langt á bílum um
þessa helgi, þvi að vegirnir eru
tæpast farnir að jafna sig eftir
veturinn. Hins vegar ættu
Reykvikingar að gera meira af
því en vani þeirra er að ganga
um borgina og nágrenni henn-
ar. >að er ótrúlegt, hve lengi
er hægt að finna „nýja" bletti
eða staði i Reykjavik og í ná-
grenninu, þ. e. umhverfi, sem
göngumaðurinn er að sjá í
fyrsta -skipti. Geta má þess, að
þótt hann hafi- e. t. v. ekið
þarna um áður, þá er það allt
annað en að ganga um stað-
inn. Það sést í rauninni
svo sáralítið út um glugga á bíl
á ferð. Þetta gera menn sér
ekki ljóst, fyrr en þeir fara að
spásséra.
£ Fá ekki að ganga í
friði
Kunningjar Velvakanda, sem
eru famir að „trimma' þannig,
að þeir skilja bílinn eftir heima
á morgnana og ganga í vinnu
og úr, kvarta undan því, að
þeir hafi ekki frið fyrir ak-
andi fólki, sem sjái aumur
á hinum gangandi og bjóði
þeim far. Maður, sem ákvað að
ganga sunnan úr Fossvogi og
vestur í bæ á hverjum morgni,
varð fyrir þvi fjóra fyrstu
morgnana, að einhver nágranni
eða kunningi, sem ók fram á
hann, stöðvaði farartæki sitt og
bauð honum að sitja í. Hann
kunni ekki við að neita, þar
sem hann vildi vera kurteis, og
átti þar að auki hálf bágt með
að viðurkenna, að hann (og þó
vist aðallega kona hans) væri
farinn að hafa áhyggjur af
vaxtarauka líkamans fyrir neð
an bringspalir. Allir héldu, að
bíllinn væri á verkstæði, og
spurðu samúðarfullir um bilun
ina og aldur bílsins.
0 Feimnir við að viður-
kenna eigin trimm-
nauðsyn
Sumir eru nefnilega hálf-
feimnir við að viðurkenna það,
að þeir séu farnir að ganga af
sér spikið eftir áætlun (þ. e.
dagskipunum eiginkonu yfir
mögru morgunverðarborði).
— Nú hefur maðurinn tekið í
sig kjark og segir allt hið
sanna um farir sinar.
Annar kunningi Velvakanda
er hættur að nota strætisvagn
á ferðum sínum milli heimilis og
vinnustöðvar. Annan göngu
morguninn stöðvaðist strætis
vagn við hlið hans, og vagn-
stjórinn, sem var orðinn mál-
kunnugur honum, kailaði út:
Fljótur upp í! Hann hlýðnáð-
ist skipuninni. Vagnstjórinn
héit þá auðvitað, að hann hefði
misst af fyrra vagni og ekki
nennt að bíða þess næsta, en
ætlað að ganga til næstu við-
komustöðvar. Hann gerði
samning við bílstjórann um að
aka alltaf fram hjá honum eft-
irleiðis, jafnvel þðtt hann veif-
áði til hans í slagveðri.
£ Trimm er bezt í hófi
— ekki að springa
á limminu
Ekki er gott að vita, hve
þessi trimm-tízka endist lengi.
Bæði í Bandaríkjunum og Sví-
þjóð, þar sem menn stunda al-
Tnennt íþróttir og líkamsæfing-
ar í mun ríkara mæli en hér á
íslandi, (og verða lika langlíf-
ari og endast betur), mun
reynslan vera sú, að slík tízka
kómi og fari í bylgjum. í Banda
rikjunum var þetta orðið að
hálfgerðri dellu á tímabili, þeg
ar Kénnedy heitinn prédikaði
sltt „physical fitness pro-
gramme". Þá máttu gamlir og
feitir karlar ekki svo sjá
brekku, að þeir færu ekki að
hlaupa upp hana, og sprungu
þá margir á limminu fyrir ald-
ur fram, svo að nauðsynlegt
reyndist að draga í land í áróðr
inum og biðja menn um að fara
hægar í sakimar. Minnsta kosti
að blása úr nös í miðri brekku,
svo að þeir köstuðu ekki mæð-
inni fyrir fullt og allt uppi á
brekkubrún.
f Strætisvagnaútskot
vantar á Háaleitis-
braut
Sigfús Jónsson skrifar m.a.:
„Kæri Velvakandi!
Eins og kunnugt er, urðu
breytingar á leiðakerfi S. V. R.
á síðastliðnu ári. Var þá ákveð
in endastöð á leið nr. 3 hjá
„sjoppunni" við Háaleitisbraut
sunnan Miklubrautar. Héldu
ibúar hverfisins, að þar yrði
gert útskot fyrir vagnana, svo
að þeir hindruðu ekki umferð
um Háaleitisbraut. Ekkert hef-
ur enn verið gert I þessu máli,
og standa vagnamir alltaf á
hægri akrein. Við þetta hefur
slysahætta stóraukizt, og er
varla þorandi að senda böm
yfir götuna á þessum stað. Ef
einhver ætlar að aka suður
Háaleitisbraut, eins og þúsund
ír gera daglega, er hann neydö
ur til þess að aka á vinstri ak-
rein, þar sém strætisvagn er
alltaf til staðar á hinni hægri.
Vonlaust er að sjá þá vegfar-
endur, sem ætla yfir götuna,
þar sem strætisvagnihn skygg-
ir á.
Tvisvar hefur l.egið við stór-
slysum á þessu ári. Einu sinni
rann strætisvagn af stað niður
alla brekkuna, og var það ein-
skær heppni, að enginn varð
fyrir. I seinna skiptið varð
barn fyrir bifreið þarna, og
varð þvi til happs, að einstak-
lega gætilega var ekið í það
skiptið."
— Bréfið er lengra. Bréfrit-
ari hefur þar í hótunum og seg
ir frá samtökum íbúa í hverf-
inu um að veita frest til 3. júní.
Verði útskotið ekki komið þá,
muni gripið til ýmiSsa ráða.
Velvakandi hefur ekki frétt
um þessi samtök annars staðar
frá og birtir því ekki niður-
lag bréfsins.
0 Saltstokkurinn
Svo virðist sem nafngift-
in Saltstokkur á hvítasunnu-
fagnaðinum í Saltvík, sem sagt
var frá i þessum dálkum, hafi
festst í munni fólks. „Móðir*
hefur sent Velvakanda bréf,
þar sem hún segist uggandi um
hátíðarhaldið. Slíkur uggur er
vonandi ástæðulaus. Þægilegt
er fyrir flesta foreldra
í Reykjavík og öðrum byggðar
lögum á Suður- og Vesturlandi
að vita með nokkurri vissu,
hvar barnið þeirra dvelst um
þessa hvítasunnu, því að Vel-
vakanda skilst, að allir krakk-
ar ætli til Saltvikur um helg-
ina. Auðvitað rriá búast við ým-
islegu, en fyrirfram er ekki
ástæða til þess að óttast neitt.
Gleðilega hátíð!