Morgunblaðið - 22.07.1971, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 22. JÚLl 1971
i KVIKMYNDA
HÚSUNUM
★★★★ Frábær, ★★★ mjög góð, ★★ góð,
★ sæmileg, O léleg,
IIBIlllillIill
Sig. Sverrir
Pálsson
Erlendur
Sveinsson
fyrir neðan allar hellur,
Sæbjörn
V aldimar sson
Háskólabíó:
„ÓLGA (JNDIR
NIÐRI“
Mynd þessi er að nokkru
heimildamynd um uppþotin 1
Chicago '68. Soguhetjan er sjón-
varpstökumaður, sem vílar ekki
fyrir sér að beina vél sinni að
dekkri hliðum mannlífsins,
þrátt fyrir óánægju yfirboðara
sinna. Hann kemur oft 1 íá-
tækrahverfin, þar sem von-
leysi lbúanna víkur smám sam-
an fyrir brennandi hatri á öll-
um, sem líður betur I þjóðfé-
laginu, og er þess vegna kennt
um eymdina. — Hann kemst 1
kynni við konu og litlnn son
hennar. Þegar mótmælagöngurn
ar hefjast er hún að leita að
syni sínum og flækist inn í
mannþröngina. Leitar hún þá
hjálpar tökumannsins, sem þar
er við störf.
★★★ „Kaldasta" augnablik-
ið í Medium Cool er að min-
um dómi lokaskotið, þar sem
Wexler kvikmyndar sjálfur
sitt sviðsetta slys í fjarska,
algjörlegia ósnortiran. Þar
renna saman raunv erulegir
atburðir og tilbúnir og hvor
ugir, hversu hroðaiegir sem
þeir eru, virðast hafa áhrif
á okkur.
★★★★ Höfundurinn, Haskell
Wexler miðlar reynslu og ó-
trúlegri yfirsýn yfir störf
fréttatökumanna sjónvarps
og siðferðilega afstöðu þeirra
til starfsins og sannleikans.
Svo margbrotnu og tæknilega
vej gerðu verki verða einung
is gerð skil í langri grein, en
sjón er sögu rikari.
★★★ „Kalda augað“, nefndu
Svíar þessa mynd, og fóru
nærri sanni. Köld myndavél
arlinsan sýnir okkur misk-
unnarlaust ógnartíma í lýð-
ræðisríki og inn fyrir landa-
mæri fátæktar og óhamingju.
Þökk sé Wexler fyrir snilldar
mynd, sem krefst eftirtektar.
Hafnarbíó:
„LETTLYNDI
BANKASTJÓRINN1
Timothy Barlett (Norman Wis
dom), sem er aðstoðarbanka-
stjóri, miðaldra, kvæntur og á
þrjú börn, lifir afar reglubundnu
lífi. Þegar ráðstefna bankastjóra
stendur fyrir dyrum, slasast að-
albankastjórinn, svo það kemur
í hlut Barletts að sækja ráð-
stefnuna. Á leiðinni þangað kynn
ist hann tveimur stúlkum, Meg
og Nikki, sem verður þess vald-
andi að hann stundar ráðstefn-
una heldur slælega, en þeim
mun betur táningalíf staðarins,
enda dregst hann að Nikki. Hið
reglubundna líf hans er þar
með úr sögunni. En frelsið i ást
armálum lizt honum ekki á. —
Hann hringir þvi 1 konu sina
og segir henni aö koma tafar-
laust og hjónabandið verður sem
nýtt á eftir.
★★ Bráðskemmtileg fram
að miðju, en dofnar þá nokk
uð og gerist langdregin, jafn-
vel tregafull yfir glataðri
æsku. Wisdom er greinilega
í essirau sínu, enda skrifað-
ur fyrir hálfu handritinu og
hefur trúlega haft sínar skoð
anir á leikstjórn og út-
færslu efniisins.
★★ Aðstæðurnar eru bráð
skemmtilegar og sýna hve
viðjar vansms eru ríkar i
fólki, en jafnframt að það
hafi þörf fyrir að losna úr
þeim. Norman er mjög góð
ur, enda minna ýktur en oft
áður. Nýstárlegt við þessa
mynd hans er að sjá tækn-
ina nýtta í þágu kímninnar
á svo hugmyndaríkan hátt.
★★ Þar kom loks gaman-
mynd, sem maður getur hleg
ið að, en þvi miður aðeins
út hálfa myndina. Þá fara
Wisdom og Co að missa tök-
in á efninu og ná sér ekki
á strik að nýju. En samt sem
áður ljómandi afþreying.
Austiirbæ jarbíó:
„BULLITT“
Johnny Boss, mikilvægt vitni
fyrir Chalmer, framgjarnan stjórn
málamann, þarfnast vemdar og
er Bullit, (Steve McQueen) ásamt
mönnum sinum Degletti og Shant
ón skipaður I starfið. Þeim vinnst
illa í fyrstu, því bæði Boss og
Shanton er skotnir i hótelher-
bergi Boss. Þeir eru fluttir á
sjúkrahús, og er Boss deyr, smygi
ar Bullit líkinu út, svo hann geti
unnið áfram að málinu, því ekki
virðist allt hafa verið með feildu
milli Chalmers og Boss. Bullit
fylgir slóð málsins, þar til hann
uppgötvar, að Chalmer hafði lát-
ið gæta rangs manns, hinn rétti
Boss, öðru nafni Beniek hefur
rétt I þvi myrt konu sína og er
i þann veginn að sleppa úr greip
um þeirra með flugvéi til Lond-
on. Bullit og Degletti hefjast nú
handa . . . Leikstj. Peter Yates.
★★★ Yates tekst að magna
upp góða spennu, með hjálp
frábærrar töku W. Frakers,
klippingu Kellers, (Oscars-
verðlaun) og músík Lalo
Schifrin, sem er algjör sér-
kafli. Hins vegar er efnið oft
loðið og inngangurinn undir
titlunum nær óskiljanlegur.
Kappaksturssenan á sér eng
an líka í snilldarlegri út-
færslu.
★★ Fyrst og fremst ætlað
að vera spennandi og tekst
það svo um munar. Tækni-
lega vel gerð og stundum frá
bærlega, eins og í eltinga-
leik Bullitts og morðingjanna.
Músik Lalo Schifrins fellur
vel að. Sýningareintakið er
forráðamönnum hússins til
skammar og það ekki í fyrsta
sinn.
★★★ Kappaksturinn á stræt
um San Fransisco er ein
magnaðasta kvikmyndasena,
sem ég hef augum litið. —
Leikstjórnin er mjög góð,
eins kvikmyndatakan, klipp
ingin og' tónlist Schifrins.
Stjörnubíó:
„GESTUR TIL
MIÐDEGISVERÐAR“
Joey Drayton, dóttir blaðaútgef-
anda í San Fransisco, og John
Prentice, fella hugi saman í
skemmtiferð á Hawai. Henni er
það ekkert vandamál að hann er
blökkumaður. Hann gerir sér aft
ur á móti ljós þau vandamál sem
þau munu verða að horfast i
augu við áður en til hjónabands
kemur, enda reyndari, og fjórtán
árum eldri en hún. Feður þeirra
leggjast líka gegn ráðahagnum
og gengur á ýmsu. Eftir margs
konar átök endar myndin með
lokaræðu föður Joey’s. Hann
beinir orðum sínum til ungu
elskendanna, og gerir grein fyr
ir þeirri ákvörðun sem hann
hefur tekið, eftir vandlega um-
hugsun.
★★★ Kramér er laginn við
að hræra í tilfinningum áhorf
andans. En er nokkurt vanda
mál að lynda við svo yfirskil
vitlega góðan og gáfaðan
negra, sem Poitier er látinn
leika? Þetta vandamál þarfn
ast miklu nánari ígrundun-
ar en Kramer veitir okkur.
Síðasta mynd S. Tracy og
verðugur minnisvarði um
hann.
★★★ Vel gerð mynd um
efni, sem kemur öllum við,
ekki sizt því fólki, sem setur
jafnaðarmerki milli tilfinn-
inga og væmni. Góð upp
bygging tæknilega (t.d. Dray
ton hjón mynduð í spegli)
sem efnislega (Drayton og ís
sölustúlkan). Látlaus kvik-
myndun, jafn og góður leik-
★★ Góður leikur, þjált og
vel skrifað handrit. Sem bet
ur fer eru kynni okkar af
kynþáttavandamálum að
mestu leyti af afspum, þvl
er erfitt að gera sér grein
fyrir hversu gagnlegan boð-
skap myndin flytur. Persónu
lega finnst mér hú£i ekki
rista nógu djúpt, né stinga á
kaununum, aðeins skemmti-
mynd.
Gamla Bíó:
„NEYÐARKALLFRA
NORÐURSKAUTI“
Óþekktur hlutur er látinn falla
niður á Norðurpólinn skammt
frá veðurathugunarstöðinni Zebra.
Skömmu síðar berast óljósar
hjálparbeiðnir frá stöðinni og
Ferradey (R. Hudson), skipherra
á kafbátnum „Höfrungnum" er
sendur á skautið með hjálpar-
leiðangur. Með honum fer einn
ig dularfullur Englendingur, Mr.
Jones (P. McGoohan, „harðjaxl
inn“) og þegar komið er á haf
út bætast við tveir farþegar, ”Bor
is Vaslov og Anders höfuðsmað
ur. Brátt kemur í ljós, að um
borð er svikari, sem ekki skirr
ist við að fórna eigin lífi til að
sökkva kafbátnum, en á pólinn
komast þeir, og þar hefjast hin
raunverulegu átök.
★ Bækur MacLeans njóta
mikilla vinsælda, enda skrif
aðar af frábærri frásagnar-
tækni. Þessa mynd skortir
fyrrnefnda tækni, og er því
ekki annað en risavaxin
blaðra, innantóm og illa hönn
uð. Efalaust fýsir marga að
sjá þessa 2 % tíma mynd,
en hún er vafasamur greiði
við MacLean.
O Algjör misþyrming á sam
nefndri bók Alistair MacLean
enda er myndin spennulaus
og langdregin. Tæknilega
illa gerð, studioatriðin aug-
ljós og unnin af slíku þekk-
ingarleysi, að teljast verður
lítilsvirðing við áhorfendur.
Kvikmyndataka og klipping
fátækleg og hugmyndasnauð.
★★ Saga eftir Alistair Mac
Lean, stórmyndartónlist eftir
Legrancl, dýr leiktjöld, sem
reyndar eru á köflum óraun
veruleg, (sérstaklega koma
norðurpólssenurnar okkur
„eskimóunum", nokkuð
spánskt fyrir sjónir). Frægir
leikarar og leikstjóri er John
Sturges. Furðulegt að út-
koman skuli aðeins vera
miðlimgs skemmtimynd.
Tónabíó:
í HELGREIPUM
HAFS OG AUÐNAR
Geoffrey Peace var frækinn
kafbátaforingi I síðari heims-
styrjöldinni, en stundar nú
vopnasmygl á Miðjarðarhafi
ásamt félaga sinum. Þeir eru
stöðvaðir af fallbyssubát I sið-
ustu ferð sinni og verða að sjá
á eftir aleigunni I sjóinn.
Skömmu siðar kemur félagi
þeirra úr stríöínu, Biker, og býð
ur þeim hlutdeild I gimsteina-
þýfi, sem falið er á bannsvæði
námueiganda á vesturströnd
Afriku. Er talið ófært að kom-
ast á þessar slóðir, en Biker
veit að Geoffrey hafði einmitt
unnið þá dáð að sigla gegnum
hættulega skerjagerðinn, sem
er úti íyrir ströndinni. Og þeir
félagar leggja upp I svaðilíör-
ina..........
O Það versta við þessa
mynd fyrir áhorfendur er
það, hvað hún er léleg, en
hitt er þó jafnvel ennþá
verra, að höfundamir taka
sjálfa sig mjög alvarlega.
★ Nokkuð áhugavert efni
meðhöndlað þannig, að það
verður sjaldnast langdregið
(fráskilinn inngamgur) eða
leiðinlegt, þrátt fyrir ýmsa
galla í uppbyggingu atrið-
arana. Kvikmyndlaitaíka er
sviþlaus og klippingar oft lé-
legar, en sviðsmyndin er vel
gerð.
Hér er fátt gert af viti.
Efnisþráðurinn. er það lygi
legur, að furðulegt er að
nokkrum skyldi til hugar
koma að gera eftir honum
mynd. Leikurinn ex eftir þvl
og stúdíó-vinnan er svo fár-
ánleg, að af henni má næst-
um hafa gaman.