Morgunblaðið - 30.06.1973, Blaðsíða 25

MOR.GUNSLAOÍÐ, LAUGA.ROA.GCm 30. JÚNÍ 1973
25
— Ferðaspjall
Farnthald af bln. 4.
mið þarf því að vera að ráða
til sín gott starfsfólk, sem
hann getur treyst og lofað því
síðan að sýna hvað það get-
ur. Ef þannig tekst til á þetta
hótel að eiga örugga framtíð,
það er á einum bezta stað í
borginni í fögru umhverfi
(þegar búið er að snyrta lóð-
irnar í kring), byggingin sjálf
býður upp á mikla möguleika
tii ráðstefnu- og fundahalds
og auknirtgar á húsrými þeg
ar á þarf að halda. Því miður
hefur arkitektunum einnig orð
ið þarna á í messunni, starfs-
aðstaða er verulega ábóta-
vant, sem leiðir af sér lakari
þjónustu en aeskilegt væri.
Loftieiðahótelið er einn af
þessum gististöðum, sem mað
ur finnur fyrir í hvaða landi
sem er, afar erilsamir, nauða-
liíkir hverjum öðrum og bera
iíitiii sérkenni heimalamdsims.
Stjórn Loftleiða fer með
æðstu völd i málefnum þess
og hefur, a.m.k. einu sinni orð
ið á í messunni, þegar hún
réð ungan lögfræðiing með
enga reynslu í hótelmáium
sem forstjóra og með fyrir-
sjáanlegum afleiðingum. Þá
setbu þeir í starfið margreynd
an og duglegan eigin starfs-
mann, Erling Aspelund, þá af-
greiðslustjóra á Kennedyflug-
velli. Hótelreynslu skorti
hann en hafði því meiri
reynslu í að umgangast fólk
og sinna því. Honum hefur
tekizt að færa margt og mikið
til betri vegar, en þó er á
sveimi þrálátur orðrómur um
það, að nokkuð muni skorta á
fuilla hollustu sumra undir-
manna hans. í veitingasölum
þar ríkir hin hefðbundna
svæðaskipting hjá þjónum og
stundum kvarta gestir undan
þvi, að þeir hafi lent „á milli
þjóna“.
Mörg ný veitingahús hafa
risið upp í höfuðborginni á
undanförnum árum en þó
stendur Naustið ennþá efst á
múnum lista. Þar á ég við veit
ingasalinn, um barinn er því
miður aðra sögu að segja. Þar
þarf umbóta við. í næsta
spjalli mun ég geta um nýja
og athyglisverða staði utan
Reykjavikur.
Við Gullfoss hefur saraiar-
kega veráð tekið myndarlega
— Stóraukid
Framhald af Ms. 12.
utan. Ennis, Ólafsvikur, Eyrar-
sveitar og Stykki.shólms haidinn
í Ólafsvik 18. júní 1973, ályktar
að ein höfuðforsenda byggðar
þéttbýlissitaða úti um landið sé
vairanleg gatnagerð og hreinlegt
umhverfi.
Hverju einstöku sveitarfélagi
er ofviða að fjármagna na-uð-
synlegar framkvæmdir á þessu
svlði og skorar fundurinn því á
samgönguráðuneytið og fjár-
veitingavaldið að veita auknu
fjármagni til þessara þá-tta
byggða uppby ggingar:
1. Fjárframlög úr Vegasjóði
og Byggðasjóði tíl kauptúna og
kaupstaða úti á iandsbyggðinni
verði sitórau'kin, sem geri þeiim
kleift að ljúka varanlegri ga-tna-
gerð á næstu árum. I því sam-
bandi má benda á nauðsyn þess
að auka þéttbýlisvegafé, ekki
Sízt í hinum mörgu sveitarfé-
Ilögum, þar sem þjóðvegur
myndar aðalgötu.
2. Kröfur um varamlegt sl'it-
lag umhverfis fiskviinnsliustöðv-
ar undirstrika nauðsyn þess að
sveitarfélögin fái sérstakar fjár-
veitingiar, hagkvæm líán eða sér-
sitaka tekjustofna ti'l að standa
unidir þeim framkvæmdum.
3. Þjóðvegakerfið á Snæfells-
neisi verði -tafarlaust endurbyggt
fyriir varainlegt slitlag, enda við-
urkemmt að útgerðarstaðir á
Snæfellsnesi framleiða hlutfaOls-
Itega meiri útfiiutnimgsverðmæti,
en filesöir aðrir staðir í landinu.
Fundurinn leg-gur sérstaka
áherztu á, að fjárveitingaivaldið
stuðti að fjárhagslegri lausin
þessara varwlamáta.“
'iiiii hendimmi, það er búið að
breyta gamta veitingas.kál
anum í sbórar og vel útfoúnar
snyrtingar. Heiður og þökk
sé ötlum, sem þar áttru hlut
að máili og unnu að þessu,
þarna var einn nöturlegasti
smánanbletturinn í ferðamál-
um okkar fjarlaagður. En því
miður eru þarna ennþá
maðkar i mjAsunná, það er
enginn umsjón á staðnum.
Úr því verður að bæta því
að umgengnisvenjur okkar
íslendinga á sKkum stöðum
eru svo hörmulegar, staður-
iinn verður annars lagður í
rúst fyrir haiustið. Ég hef
það fyrir satt, að samgöngu-
ráðuneytið hafi staðið fyrir
þessum endurbótum og faitið
Ferðaskrifsbofu ' rikisins að
sjá um vorzLu. Vonandi sér
hún nú sóma sinn í að standa
þar vel í istaðinu.
— Landshluta-
samtök
Framhald af MLs. 17.
frá þvi sjónarmiði, að unnt
mun reynast að færa í stór-
auknum mæli málefni sveilt-
anna ti'l þeirra sjálfra frá rík
inu. Það verður því að miða
uppbyggingu samtakanna við
mikilvægi þeirna og lögfesta
bei-nar kosningar ti'i stjórma
þeirra. Segja má, að enn sem
komið er sé ekki nauðsyn á
slíku, þar sem þeiim hafa
ekki verið falin nein bekt
stjómsýsluverkefni. En ef
þróunin verður sú í framtíð-
in-ni, sem hér er vonazt til,
verður fijótlega að gera
breytingu í þá átt að stjóm-
irnar sæki umboð siín beint
til kjósendanna.
En hverjir eru þá
þeir máiaflokkar, sem færa á
frá ríkisvaldinu til tends-
hlutasamtakanma? Til þess að
svara þeirri spumingu þarf
að fara fram gagnger úttekt
á verkefnaskiptingunni, eins
og hún er nú og könnun á,
hver málefni séu bezt komin
úti í héruðunum. Það er ljóst,
að ekki verður hægt að sund
urgreina málaflokka algjör-
lega með því að segja, að ann
að hvort eigi þeir að vera á
hendi ríkis eða landshluba-
samtaka. Mörg mál eru þann
bg vaxtn, að naiuðsynleg
heilda.ryfirstjóm verðuir að
vera I höndum ríkisins. Sú
yfirstjóm á hiins vegar ekki
að ná lengra en niauðsynlegt
er. Vafalaust verður það
einnig svo, að smæð iands-
hilutasamtakainna verður eft-
ir sem áður til þess að tak-
marka nokkuð möguleifoa
þeirra till sjálfsstjðmar. Þair
er um að ræða séríslenzkar
ástæður, sem ekki verð-
ur horft framhjá. En viðmið-
uinin við ákvörðun á verk-
efirteskiptiingunni verður að
vera sú að færa héruðunum
sjálfdæmi í eigin málefnum í
eins miklum mæll og
unnt er. Þá ber einnig að
hafa mið af þvi að færa út
til sveitanna þá málaflokka,
sem fóiktnu sjálfu finnst
mest um vert að hafia beiin
áihriif á, svo sem fræðshimál,
samgömgumál, heilbriigð-
ismái o.fl. þess háttar mála-
filokka.
Ekki verður svo skilið við
þetta umræðuefni, að ekki sé
min-nzt á mikilvægi þess, að
tekjuöflunin til verkefin-
anna sé hjá þeiim aðila, sem
að framkvæmdum á að
stainda. Það er lýðræðislega
nauðsynlegt að svo sé, því að
öðrum kosti liggur hin stjórin
málalega ábyrgð ekki á sama
stað og ákvörðunarvaldið.
Sttk ringulreið gerir ai-
menn:ngi ókieyft að átta sig
á, við hvem ber að sakast
e£ því Mkar ekki meðferð
málte. í sambandi við enduir-
skoðun á verkefnaskiptingu
ríkis og sveitarfélaga (lands
hlutasamtaka) verður því að
taka tekjuöflun hins opin-
bera til endurskoðunar í
heild og setja þar skýrairi Mm
ur en nú eru.
— Olíukreppan
Framhald af bls. 16.
að verða háðari olíu frá Miðaust
urlöndum. Hvergi verður þessi
þróun örari en í Bandaríkjun-
um. Þar er tabð að olia frá Mið
austurlöndum verði hvorki
meira né minna en 50% heild-
arnotkunarinnar á næsta ára-
tug í stað aðeins 7% nú.
Nixon forseti er þó stáðráð-
inn í því að koma í veg fyrir að
BandarikLn verði svona háð olíu
frá eins fjaríægum og óútreikn
anlegum 'löndum. Hann hefur
hvatt til þess að undinn verði
bráður bugur að því að hagnýta
aðra orkugjafa, t.d. koi, stein-
olíu, sólarorku og kjarnorku.
I Vestur-Evrópu hafa nokkrar
tilraunir verið gerðar til þess
að marka sameiginlega stefnu
í orkumálum síðan 1968. I vor
samþykkti Efnahagsbandalagið
álitsskjal þar sem slík stefna er
boðuð og bent á nauðsyn þess
að samvinna verði höfð við
Bandaríkin, Japan og olíufram
leiðslulöndin. En litið hefur orð
:ð úr framkvæmdum þótt vand
ræðaástand blasi við og fram-
undan virðast harðnandi á-
rekstrar oliuframleiðsluland-
anna og landanna sem kaupa
olíuna af þeim þar sem horfur
á samvinnu virðast takmarkað
ar.
Að visu kemur til greina sam
v'.nna I sambandi við f járfesting
ar í Arabalöndunum og raunar
virðast Arabar varla vita hvað
þeir eigi að gera við pening-
ana. Sumir valdhafar halda á-
fram þeim sið að kaupa kádi-
Ijáka og sundlaugar, en aðrir
hafa ráðið í sína þjónustu er-
lenda ráðunauta, allt frá fv.
brezkum ríkisstarfsmönnum til
palestínskra flóttamanna, til
þess að aðstoða við vegagerð,
byggingu sjúkrahúsa, bygginga
framkvæmdir og fjárfestinigar.
En víðast hvar í Arabaheim-
inum ríkir rótgróin andúð í
garð Vesturlandabúa, aðstoðar
frá þeim ag fjárfestinga. Helztu
undantekningar eru Kuwait,
sem er mesta velferðarríkið- í
Arabaheiminum og Saudi-Ara
bía, þar sem megináherzlan er
lögð á srrtíði olíuhreinsunar-
stöðva, og þar er í undirbúningi
víðtæk iðnvaeðingaráætlun með
vestrænni aðstoð.
Olían hefur valdið sannkaH-
aðri byltingu í Arabaheiminutn
og þær pólitísku afleiðingar sem
munu fylgja i kjölfarið eru ó-
fyrirsjáanlegar. Ýmsir sérfræð
ingar spá því að Egyptar og
aðrar þjóðir sem standa í
fremstu viglínu gagnvart ísra
el muni neyta allra tiitækra
ráða til þess að sjá svo um að
vænum skerfi olíuteknanna
verði varið til baráttunnar gegn
ísrael.
Meðal annars er gert ráð fyr
ir því að reynt verði að grafa
undan ihaldssömum ríkisstjóm-
um, sem hafa miklar tekjur af
oliu, vilja samvinnu v:ð vest-
ræn ríki og eru tregar til þess
að láta af hendi stórfé til bar-
áttunnar gegn ísraelsmönmum,
Trúlega verður reynt að móta
sameiginlega stefnu Arabarikj-
anna í olíumáhim er miði að
því að refsa vinum ísraels oig
ívilna vinum Araba, en þeirra
á meðal yrðu áreiðanlega flest
eða öll kommúnistaríki heims.
Það er því ljóst, að þótt olíu-
auðurirm geti ýtt undir miklar
framfarir i Arabahieiminum
mun ólgan í þessum óróasama
heimshluta fara vaxandL
HVOLL
Stórdansleikurinn
er í kvöld
BftMfftlð
Sætaferöir frá B.S.Í. kl. 8.30.
Fjölmenniö og skemmtið ykkur að
Hvoli í kvöld.
Þú útt leik, og vertu snor!
Siðast var uppselt.
HAUKAR
leika.
Aðg. kr. 250. Aldurstakmark f. '58 og eldri.
Nafnskírteini.