Morgunblaðið - 08.07.1973, Side 3

Morgunblaðið - 08.07.1973, Side 3
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. JÚLI J973 3 Gosið taf ði Gosa litla ÓtLÖF Þórariinisidóititiir kom með íyrstu fliugvéiliininii í iand gosnót.t- ima. Húm átiti von á barmi og ekki þótti óhæfct að iáta hana fara með báitá, ef hjá yrði kom.izit. Ólöf var hiim róle.gas tia, þegar við hiitltum hama um nóírtiima á Rey k javiku rflrj g veMi. Þó hafði goslilð hafit þau áhrif á hamia, að húm stirðnaðii upp og tókst ekki að sCiaka nægilega á t.iil að fæða, svo fæðingumia þurfti að fram kaClla 20. febrúar. Þerttia frétituim við, þeigar við hiitt'U.m hainta og mymidariega sitrákimm hemmar heima hjá for- elidrum henmar, Margrétii Sveims- dórt.tiur og Þórarnii Siigbjörnssymi, í Grindávík. Og Gosti KitJli, eims og piil-tu riinn var kaldaðiur i fyrstu, viar orðiimm mymdiarstrák- ur, 3% mánaðar gamall og brosrti og hjalaði við Maðamammimm. Hanm heitir þö ekki iengur Gosi. — Ég var dauðhrædd um að nafn ið myndi fetsrtast við hamm og dreif í því að láta skíra hanm Ósk ar Árscal í höfuðið á báðum öf- um simum, sagði Óiöf. Ólöf kvaðsit hafa verið hjá bróður sínium i Reykjavík þar tsa eftir að barm.ið fæddiist. Ei.gim- maðiur hemmar, Hjöntur Svein- björmisisiom, netagerðarmaður, dreiif sig aiftur út í Eyjar, þar sem hamm hefur starfað í iög- regftunmi siðan. — Homium leiddist svo uppi á ilamdi, segnr Ólöf. — En við fáum eirtt aif húsumium frá Viiðiagasjóði; á Srtokkseyri bráðieiga og þá fer hann að vinma á netaverksitæöi þar. Hamm hefði byrjað á því fyrr, em okkur vamrtaði húsmæði. Það er nauðsynlegit að fá þessd hús, þar sem svo mi'fcifl höutii af fólikimiu er húsnæðslaus. Jú, jú, mér lízt ágætilega á að setjast að á Stokkseyri. Ég var áður í sveit fyn'r austam fjaii og ég held að þertrta sé skásti staðurimm. — Hefurðiu ekkert far'ð till Vestmanmaeyja ? — Jú é.g fór fyrir rúml. 2 vik- um. Það vara uðvitað ömurlegt að sjá þetta, einkum fannst mér siiæmt að sjá húsin, sem eru að soðma. En ég hefi semmilega sitiað ið betur að vigii em márgir aðirir, því maið'úrimin minm hefur saig't mér jafnóðium frá þvi hvérnig er i Eyjum og sýnt mér myndiir. En fólk, sem bara les frétrt'r um að ver'.ð sé að hreimsa og að setja nijður kartöfiur, heidur 'kamini -.k', að það sé beitra em það er. Kartöfjurnar voru nú bama háif fata, sem eimhver setrti nið'ur að gamni sínu. Og þetta voru iík lega bara um 10 giarðar, sem bú- ið var að hreiinsa úr. Þar sásrt á grænt og var fjarska skemmti- legt, en alit hitt v>ar sviaxt. — Ætiðð þið að setjast aítiur a ð í Eyjum? — Já, já, okkar hús er heitit. Það er vestauit í bæmum og yrðd með sáðusitu húsum ti3 að faxa.' Og ef gosiið fer að hætitia, þá verður hvergii betra að vera. I dag. siegdr mað'ur það að mi’mmista kosti. En hvað verður eftir 3—4 ár? Mér sýniiisrt ekki að maður geti farið tiil baka fyrr en í fyrsíta lis.gi' næsita sumar og kánmisiki emm síðar. Surrtur var í gaégd i 3 ár og re;f siig þriisvar sánnom upp aftivir, ef ég mam rértt. K'amnsM geta ejnisitaki'm.gar siezt að fyrr og e.t.v. fóilk með sfáJp'uð börm, em aimeinmit tekiur þeíitia nokkur ár. En það er engimm óihugur í mér, svo ég geit fivirtt tii Eyia, þegar gosíð er búið on tím;i er til komiimn. Á meðiam se'jumst við að á Stokkseyri. LiTS Gosi, nei, fj'r5rmef;ð þið, Óskar ÁrsœlC, hjiailar og viil endi’Oega fá að taka undrr þetrta. Afi og aimma eru sým'tlega glöð að fá að hiafa hamm: — Ekkert er svo slœmit að það haifi ekM i för með sér e;trthvað gott, seg- ;r emmian. Myndimar: Á þeirri efri er „Gosi“ litli í góðum félagsskap. Aftur á móti er hann ófæddur á myndimmi hér heðra. Hún er tek- im nóttina sem gosið hófsrt. Óiöf stemdur heim;'i;slaiu® á Reykjavík urfluigvelld með dóttur sCnmd litlu. Eg fylgi víst bónda mínum Þetta er hún Aðatheiður Jóns dóttir, sögðu þeir á Bæjarskrif- stofum Vestmanmaeyja í Hafmar- búðum, þegar við simrðum hvort þeir þekktu nokkurn á mynd í blaðinu, sem vdð tókum af Vest- mannaeyingum að komla í lamd fyrsrtu gosnóttina. Og þeir flettu upp heimilisfamigi Aðallheiðar á Laufásveigi 60. Eftir nokkr- ar ferðir þangað hittum við á Aðalheiði, sem þarna býr 1 lít- ilii risíbúð með dóttur sinni Díönu, og hófum viðtal við hana, en hún hafði einmitt kom- ið í tanji sjóveik og slæpt með Dalaröstinmi fyrstu gosnótt- ina. En sem við vorum að kveðja, búin að smiella á hana mynd, drógum við upp gamla blaðið og Aðalheiður sór og sárt við lagði að þetta væri ekki hún, hún ætti ekki svona kápu. En það má eimu giida — við birtum viðtaliið samt. Aðalheiður er kona Sigurðar Sigurjónssonar, vélstjóra á Lóðs bátinum, sem hefur frá upphafi verið bumdinn við sin skyldustörf í Vestmanmaeyjum og sem við höfum oft hitt þar á ferðum okkar. Hann rétt skreppur í land í tveggja daga fri öðru hverju. En Aðalheiður var fyrst í 10 daga hjá synd sín- um, og síðan fengu þær mæðg- urnar þessi tvö ldtlu rislherbergi og eidhúsiskonsu og eru þar erm. Húsið þeirra AðaKheiðar og Sig- urðar er svo til heilt i Eyjum, em húsgögnin í geymslu hér, þvi engu er hægt að koma fyrir þarna. En ung hjón í Kópavogi ætla nú að leigja þeim svefnher bergisíilmuna í húsi sínu og nota fyrirframgredðs'luna á leigunmi, til að ljúka innréttinigu á henmi. Þau eru þá ekM að búa sig uindir að flytja til Eyja aftur, 'eða hvað? — Sigurður segir að við gertum kannsM farið að búa i Eyjum næsta vetur, svarar Aðaíheiður. En mér fimmisit ekki viðlit að fara fyrr en allir eld- ar eru kólnaðir. Og Siigurður seg ir raunar að ekki verði hægt að búa þarna fyrr en búið er að koma burtu mengumimni úr höfn inni. — Ætli ég verði ekki að fylgja bónda mínum, segir Aðalheiður ennfremur. En ég vil ekki sjálf flytja aftur til Eyja. Ég held að við verðum svo eim- mama. Börnin eru öll komin himgað. Sonur okkar flutti til Isafjarðar með 6 börn og þau kunna vel viö sig og ætla að setjast þar að. Húsið hans í Eyj- um er lítea ónýtt. Tveir synir okkar aðrir eru búsettir hér. Dóttir otekar ein átti íbúð við Heimagötuna og við sáum í sjóm- varpimu hverniig hæðín hernnar vedtist út á götuna. Dóttir min og hemnar fjöiskylda vonast eft ir að fá eitt af viðlagasjóðshús- unum í Kópavogi eða Garða- hreppi. Tveir synir Sigurð- ar misstu sín hús, faLleg hús. Öll fjölskylda-n er þvi farin úr Eyjum og þó við ei.gum þpr hús, þá verðum við þar bara tvö. Mér finnst því að Sigurður, sem er orðimn fullorðinm maður og búinn að vinna óhemju erfiða vinnu á bátnum; eigi bara að fá sér létta vimnu « landi. Og ég vil lí'ka vinna eitthvað. — Já, já, ég vimn við afleys- ingar á Hótel Borg. Mér leidd- ist svo að sitja hér ailam dag- inn og viidi koma meðai fóilks. Þetta eru ákafflega mikil við- brigði. Heima gat ég skotizt til bama okkár og vina á dagimn og kvöldin. Hér eru vegaliemgd- ir svo miklar og maður hefur ek'ki bíl. Bn ég vil vera á ferð- inni, tolii ilia í þessari litlu og óvisrtlegu ibúðarsikonsu. Þetta er eimkenniilegt lif og ég held að margar konurnar séu mjög ein- mana hér. Einteum teannsiki þær, sem ei.ga iítil böm og þurfa að vera bundnar yfir þeim. — Nei, ég hefi ekki farið til Eyja. Mér hefur dottið það 5 hug. E.n Sigurður sagðd að ég ætti ekki að gera það. Þetta sé svo ljótt og ég eiigi bara að muna Eyjarnar eins og þær voru. Vinkona min fór heim. Hún hafði heimbrá, en segist haía læknazt alveg af henni við það. Önnur vinkoma mím fór og gat rétt séð á toppimn á Yzta - Kletti af mæninum á húsinu símu, þar sem hún hafði áður haft úr eid- i Framhald á bls. 4.

x

Morgunblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.