Morgunblaðið - 08.07.1973, Side 15

MORGUÍNBL,AÐIÐ, SUNNUDAGUR 8 JÚLl 1973
15
það er Bka miklu meiua fjör
í Eyjum. Ég er 100% ákveð-
imin í að fara heim aftur, og
ef það er til eiitthvað meira
etn 100% þá gildir það lika.“
Hallgrímur: „Ég fer sko
heim aftur. Það etr ekkert
fjöir í Reykjavík í likingu við
okkair pláss. Það vantar svo
mikið sem mér finnst vera
heiima hjá okkar fölki. Ég
ætía að reyna að komast
heim í sumar og s-koða þetta,
etn hvort sem ég kemst það
núna eða ekki þá ætla ég
hvergi annars staðar að búa
etn í Vestmannaeyjum."
„Nokkur lokaorð strákar?"
„Lifí frjáisar Eyjar," í kór
og syo stungu þe'ir sér í dýn-
umar.
Hljótum að kom-
ast í annað hús
Unnur Liija Eliasdóttir,
Landagötu 12 sagði sitt fólk
hafa búið i Austurköti í Sand
vikurhreppi við Seifoss síðan
gosið hófst.
„Við erum 7 systkinin og
húsið ágætt," sagði hún, „nóg
pláss og mér hefur likað á-
gætlega uppi á meginlandinu.
Þó ekki nógu vel til að vilja
vera hér áfram. Manni le ð-
rst svo oft hér og mér finnst
ég ekki vera eins frjáls. Ég
er ákveðin í að fara heim
aftur eins fljótt ög hægt er
þó að húsið okkar sé horfið.
Við hljótum að komast í ann-
að hús.
Annars hefði ég viljað
vinna í sumar, en ég held
bara að ég fái enga viinu"
Ég er ákveðin
Eljn.- Eiriksdóttir, Grænu-
hiíð 23. sagði að öll henmar
fjölskylda hefði verið í Reykja
vík ,í „yetur. „Við vorum nú
ekki j góðu húsi," sagði hún,
„einpi, stofu og, eidhúsi, en
húsisamf "
„Hvemig hefur þér likað?"
„i^g veií eiginlega ekki
hvemnig mér hefur líkað, það
Eg er hrædd
Maria Magnúsdóttir, Kirkju
bæjarbraut 2 sagðist hafa ver
ið á Akranesi í sumar hjá
móðúrsystur sinni. „Mitt fólk
hefur verið í Keflavik," sagði
hún, „þrennt saman í eld'húsi,
stofu og litlu herberg.. Ann-
ars hefur mér bara líkað vel
á Akranesi þó að það sé mik-
tl'l munur á að vera heima og
þar. Fjöllin eru svo langt frá
á Akranesi, mér líkar svo
miklu betur I Vestmannaeyj-
um. Þar líöur manni alltaf
vel. Mig langar mikið heim,
en ég er hrædd um áð pabbi
og' mamma vilji ekki fara. Ég
veit þó ekki, en ef þau viija
það ekki þá flvzt ég kannski
heim seimna þegar ég verð
svoíitið eldri."
Já, sko!
Mjöll Kiiitjánsdóttir, Faxa-
stig 11 sagði að hennar fjöl-
kylda, 7 manns, hefði verið
i j'l'fusborgum í vetur.
„Mér hefur likað vel hér,"
sagði hún, „en ég vil fara
iieim aftur. Það er svolitið
skrýtið að vera hér og mér
’úkar m klu betur heima."
„Ætlarðu heim aftur?"
„Já."
„Ákveðin?"
„Heim, já sko."
heim skal ég
er svo mikil umferð hér og
eiginlega ekkert hægt að
fara, nema eyða í það öll'um
tiimamum sem maður hefur.
Ég er nú uppi i Breiðhoiti.
Við ætíum heim aftur. Ann-
ars veiit ég ekki alveg um
mömmu og pabba, en ég er
ákveðim. Heim s'kal ég, en í
sumar vona ég að ég fái
vinnu."
Þeir eldri þurfa
1 "|"1 áT\\ Nokkrir eru að
AA_I\.CX Vr A Ási í Hveragerði
ÞAÐ er alkunna að í kjölfar eldgossins í Vest niannaeyjum hefur orðið að leysa upp marga
Vestmannaeyjafjölskylduna og dreifa heimilisfólkinu á tvo eða fleiri staði til að
koma ölluni fyrir. Þetta er kannski átakanleg asti þáttur hins félagslega vandamáls, er skap-
aðist við Heimaeyjargosið. Þó að allir eyj askeggjar, sem mátt hafa reyna, cigi vafa-
laust örðugt með að sætta sig við þessa óvæ ntu breytingu á f jölskylduástæðum, hlýtur
hún engu að síður að hafa komið harðast niður á börnum og öltíruðum.
Það var viðhorfum hinna síðarnefndu, sem við vildum kynnast, er við lögðum leið
okkar til Hveragerðis á dögunum. Þar í velhirtu umhverfi og visílegu húsnæði elliheim-
ilisins að Ási (neðri myndin) hafa nokkrir aldraðir Vestmannaeying.ir fengið inni — um
stundarsakir að minnsta kosti. Hvers við urðum vísari um hagi þessa fólks fer hér á eftir:
HÁLF EINMANA
Guðni Ólafsson (mvnd) er 74
ára að alöri, gnannvaxinn og
kvikur í hreyfingum; ber aldur-
inn svo vel að hann virð'st 15
árum yngri. Hahn hafði verið
póstur í Vestmannaeyjum i 8 ár,
þegar hann varð að flýja Heima-
ey vegna eldgossins. „Ég var að
visu í Vestmannaeyjum i. tvo
daga eftir gosið, en fluttist þá
á höfuðborgarsvæðið til dóttur
minnar og var þar á aðra viku.
Síðan lá teéðin til sikyldmenna
norður á Akureyri, þar sem ég
var í þrjár vikuir, en síðan hef
ég verið hér i Hveragerði mik-
ið tiil," segir Guðni.
Honum Likar vel vistin í
Hveragerði nema hvað hann
saknar malbiksins í Eyjum.
„Héma má ekk'. gera vætu —
þá er varla hundi út sigandi,"
segir hann. „Þess vegna
er mér stundum skapi næst að
skíra þorpið upp og kalla það
Drullugeirði. Hins vegar er allt
mjög snyrtilegt héma í kringum
heimilið hjá honum GLsla (Sig-
urbjömssyni í Ási) svo að það
eru bara göturnar sem mér lik-
ar ekki við."
Dagamir eru hver öðrum Hk-
ir og ekki mi'kið hægt að hafa
fyrir stafni. „Það er helzt að
ég sæki blöðin og póstinn fyrir
þá héma á heimilinu, og svp fer
ég mikið í gönguferðir hér í
grenndinni. Að öðru leyti held
ur maður sdg mest heima
fyrir. Þess vegrna er því ekki
að leyna að mér leiðist hérna.
Þó að maður þurfi ekki að
kvairta yfir viðurgjömingi hér
og ved sé farið með mann í alla
staði, þá er maöur nú einu sinni
fjarri sirnu fólki."
„Jú, jú, mikil ósköp —
ég sakna eyjanna," heldur
Guðrui áfram. Þar segir hann að
sér hafi alltaf liðið vel. Guðni
er þó aðfluttuir — fæddist und-
ir A-EyjafjölHum en settist að í
Eyjúm 25 ára að aidri eftir að
hafa verið þar áður á fjórum
vertíðum. „En ég sný ekki aft-
ur þó að gosið hætti — því mdð-
ur þá get ég það ekki. Konain
míin er heilsulítdil, þjáist af
skjaldkirtilsjúkdómi. Hún er
nú hjá dóttur okkar i Reykja-
vik, býr þar í dáHtilli kompu.
Nú er ég hins vegar búinn að
sækja um húsnæði hjá Rauða
krossinum, en veit ekki hvað
verður úr því. Auðvitað lang-
ar okkur hjónunum að vera sam
an, en maður verður vist að
taka þvi hvemig komið er. Samt
er það nú svo að' ég er hálfeim-
mana."
VEEBUM Vö S/KTTA
OKKUR VI» ORÐINN HLUT
í öðru húsi á-heimilissvæðinu
að Ási búa hjónin Einar Jóns-
son og Lilja Guðmundsdóttir.
Hann er borinm og barnfæddur
Vestmannaeyingur en hún f'lutt
ist þangað á ungl'ngsárum af
meginlandinu. Þau eru bæði ör-
yrkjar.
„Þannig að þótt við vldum gæt
um við ekki stofnað okkair eig-
ið he'mili, o-g verðum þess
vegna að sætta ok'kur við orð-
inn h'lut," segir Li'lja. Þau eiiga
uppkominn giftan son og annan
14 ára, sem býr sem stendur
hjá tengdaforeldrum eidri son-
arirts í Hvéragerði, þannig að
hann er ,1 nánd við foreldra
sína. ,,Og nú ætlum við að reyna
að -fá skólavist fyrir hanin
á HÚðardalsskóla," seg'r Liija,
..en auði itað er þetta erfiðast
fvrir hann — hanm er svolitið
einmana “
E; a g Liljá kom.u að beim-
iii'v' -r si skömm'U eftír'gos-
ið, og gu þá séríbúð í eiitu
hú.ainva ásamt aldráðri
konu. I>ar inn hafa þau fengið
að flyi.ia : !uta af búslóðinni.
„Það er alls ekki hægt að hafa
það betra en héma og
leggst þar aMt á eitt; Eiinstak-
lega þægálegt og samvjnnufúst
starfslið, fæði og þjónusta eins
og bezt verður á kosið," seglr
Lilja. Einar tekur í sama streng.
— „Ég get ekki hugsað mér
hvernig við getum haft það