Morgunblaðið - 08.07.1973, Blaðsíða 25

Morgunblaðið - 08.07.1973, Blaðsíða 25
MORGtWNJTM.AíMF), 3aNNUOAGtfR » 25 1200 Eyjabörn voru skyndilega skólalaus Hinn 24. janúar í vetur stóöu allt i einu 1200 böm frá Vestmannaeyjum, á aWr- inum 7—17 ára gömul, uppi' skólalaus og í ókunnu um- hverfi. S&ðari hluta vetnar var þeim svo skfipt niður á 100 skóla, eitt tit 50 börn I hveirj um. Aðeins í Hveragerði var komið upp sérstökum bama- skóia fyriir 100 böm í sund- laugarhúsinu og kenndu þeim 8 Vestmannaeyjakenniarar. 1 Reykjavlk voru aðeins barna prófsbörnin og bekkir gagn- frfeðaskólans sér. Aninars blönduðust börniin í skólana. Þetta var milk 'l og skyndileg breyting á högum og lífi svo margra barna. Qg nú að lokn um vetri, leituðum við eftir fregnutn hjá Reyni Guðsteins syni, skólastjóra, af því, hvemig þetta hefði geng- ið, en hann hittum við í skrif stofunni í Hafnarbúðum. — Það er ákaflega mi.sjafnt, svaraði Reynir, er við lögð- um fyrir hann fyrstu spum- inguna um það, hvemig Vest- mannaeyjabömunum hefði vegnað í skólunum. — Það var eins og sum hertust við þetta, en önnur slökuðu á. Qft vegina húsnœðisvaind- ræða, þau höfðu beinlin- is ekki getað lesið heima. Hér í Reykjavík fengu þau þó lestraraðstöðu i Laugarnesiskólanum og Lang holtsskólanum fram á kvöld og þar voru kennarar til að- stoðar. — Einnig höfðum við kenn atra úr Vestmannaeyjum í Skólunum, til að veita þeim kennari Barnaskóia Vest- mannaeyja. Hann fór á sín- um tírna með börnin í land tii að koma þeim í skóla þar, en er nú kominn aftur til Vest- mannaeyja þar sem hann hef ur starfað hjá Tiimbur- sölunni síðan 7. júní sl. Mbl. kom að máli við Eirik þar sem hanin var við vinnu í Timbursölunni og innti hann eftir hvernig skóluin Vest mannaeyjabarna yrði háttað næsta vetur. „Það er ennþá óráðið, sagði Eirikur, en líklega verðuir krökkunum komið fyrir í þeim skólum, sem þau búa næst við. Það hefur verið tal að um að starfrækja hjálp- arstofnun í Reykjavík, sem bæði væri til að hjálpa seim færum og að gefa upplýsing- ar.“ Aðfepurður, sagði Eiríkur að það væri greinilegt að mörg bönTin hefðu orðið fyr ir hnjaski við flutningama en þau hefðu þó staðið sig fuirð anlegia vel, enda hefði alls staðar verið tekið vel á móti aðstoð og uppörva, sem erfitt áttu. Mörg barnanna fengu aðrar kennslubækur en þaiu höfðu verið með og héma voru böm komSn iengra á mengjabrautinni en við í Eyj um. Bömin áttu því surns stað ar í nokkrum erfiðleiikum. — Sáiirænum erfiðleik- um kannski? — Nei, ekki bar miikið á þvi. Nokkur voru að visu umdir handleiðslu skólasál fræðings, en ekki fleiri en heima. Við höfðum sálfræðing, sem kom í skólann þar á vorin og á miðj'um vetri. Nokkur böm fengust ekki til að sækja skóia. Em við veittum þá bara heimakennslu — vorum ekk- ert að þröngva þeim til skóla göngu. Og það gekk ágætlega. Ég held að þetta hafi eim- mitt verið mjög mikilvægt, að geta látið kennarana að heim an fara í skólana hér, fylgjast með börnunum og ræða við þau og kennara þeirra. Meðal annars vegna þess, hve misjafnlega fljótt börnin fóru í skólanm. Það dreifðiist á nokkurt timabil. Fólk vissd ekki hve lengi það yrði á staðnum og var í húsnæðisvandræð- um. Sumum famnst í upphafi varta taka þvi að láta börn- in byrja í skóla. — Féllu börnin þá imn i bekk ina, sem þau lentu í? — Já, þau virðast hafia gert það. Að vísu urðu smávægi- legir árekstmr í fyrstu, eims og alltaf vill brenna við, þeg ar nýir nemendur komna — þeim. Það sem eftir var vetr- ar hefði Gagnfræðaskólimm starfað að mestu sameinaður. Hann hefði fengið inrai í Laugarlækjarskólamum og hefði því getað starfað svo til af fuMium krafti. Ein deild 13 ára barna, samtals um 60, hefði fengið inmi í Lamgtioltsskólanum og jafn mörg í Laugarnesskóla. Þá hefði 90 bömum verið kennt í sundlaugarhúsinu í Hvera- gerði. Yngri börnum hefði hins vegar verið dreyft í ýmsa skóla. Um hugsanlegt skólahald í Vestmannaeyjum næsta vet- ur sagði Eiríkur að það byggðist á því að hve miklu leyti atvimmutækin kæmust í gamg. „Ef bátamir róa héðam, þá fyl'gja þeim netamenm og slippur, þeim fylgja svo fjöl- skyldur, sem kallar á verzl un og skóla, en það að skól- ar verði starfiræktiir er eitt af skitlyrðunum fyrir að fólk komi aftur. Sjálfur geri ég ráð fyrir að vera hér í vet- ur, að öilu óbreybtu, og ef kemmsíla verður, eru kemnar- þarf ekki gos til. Skóliaimir og kennararnir lögðu siig sér- staklega fram um að liðka tU og táita bömunum finmast þau vera veikomin. Og það ber vissuiega að þakka. Þetta var enginn smáhópur sem kom svo skyndiilega í þrönga Skóla og hefur áreiðaniega valdið erfiðleikum. — Og hvað nú? — Við ■ höfum verið að vinma fyrir menmtamála- ráðumeytið skýrslu xtm hve mörg böm verða næsta vet- ur, þar sem hús Viðlagasjóðs verða sett niður, til þess að hægt verði að gera ráðstaf- anir þar. Æitlunim er að flytja laxxsar stofur þangað sem ástandið er verst, eins og gert hefur verið hér í skólum I Reykjavík. Ekki er áfonmað að kenna í Vestmannaeyjum næsta vetxir. Hefur ekki ver ið reiknað með því af fræðslm ráði, bæjarstjórn eða mennba málairáðuneyti. Þess vegna hafa Vestmannaeyjakenn- ararnir orðið að leita efttr stöðum annars staðar. Þeir kenmarar, sem eru skipaðir, hafa fengið launalaust leyfi í eitt ár, og halda stöðum sín- um. Og þessir skipuðu kenn arar eiga samkvæmt samkomu lagi, sem gert var, að ganga fyrir annars staðar, að öðm jöfnu. Ég gerði tillögu um, að einhverjir þeirra yrðu hér, svo hægt yrði að gripa til þeirra, ef þyrftí, en það er óútkljáð mál, og ég hefi sagt þeim að ieita sér að stöðum. arniir líklega flestir eða all- ir reiðubúnir til að koma, ekki síður unga aðkomufállk ið, sem var hjá okkur í vet- ur. Sumir kennaranna eru þó búnir að ráða sig till anxxarra skóla og getxir orðið erfitt fyrir þá að hlaupa þaðan burt á miðjum vetri. Einhverjir fara svo í fram- haldsnám, en kennurum var öllum gefið orlof ám lauma, þannig að þeir eru enn starfs menn skólanma í Vestmanna- eyjum." Þá sagði Eiríkur að þörf hefði yerið á að hafa að mimnísta kosti átta kennara laiísa, á launum, þannig að auðvelt yrði að gripa til þeirra ef kenrxsla hæfist í Eyjum, „því ef fólk fer að koma ei' eins gott að vera við þvl búinm.“ Þessu er þó enn ósvanað af hálfu menntamiála ráöuneytisins. „Það getur orðið erfiðama — Em hvar komið þið sköla stjórarnir inm í þetta? Þ;ð er uð tveiir, er það ekki ? — Jú, ég og Eyjólfur Pálma son. Við voruim hér til ráðu- neytis og skipulagninga og verðum það. — Og skólalhúsiin? Eru þau ekki heU í Eyjurn? — Jú, þau eru heil. Barma- skólinm er auðviitað iila far inn, því svo mikið álag var á honum og umferð um hamn fyrstu vikurnar. Síðan var ekkert kymnt þar, og þegar gasið kom þar upp, var hann opnaður, svo þar er alit sót- svart af ösku. Ein það er ekk ert, sem ekki er hægt að laga. Og gagnfi~æðaskólimm er í nobkun og kyntur. — Og hvað svo, eftír næsta vetur? — Víð stefnum að því að hefja skólama haustið 1974, en ákvörðun um það verður auðvitað ekki tekim fyrr en séð verður fyrir endann á þessu. Ég tel mjög vafasamt að fara með börnin tii Eyja meðan eimhver gasmyndum er. Ekki þyrfti nema eitt slys tii að bebra væri heima setið en farið. Húsin verða að vera aiveg gaslaus áður en hægt er að taka áhættu á þvl. Börn fara um allt. Og ekki er að taka áhættu af því. heldur er það lika gifurlegt áiag á forelönana að vera sí hræddxr, ef börnin hverfa fyr ir húshorn. — Svo þetba hefur yfirleitt gengið vel með bömiin í skól unum í vetur? að meka gagnfræðaskól- ann vegna þess hvað þar er mikil þörf fyrir sérkennshi, en hins vegar er hægt að reka barnaskóla fyriir um 150 börn án sérkennslu. Nýjar greinar, eins og t.d. mengi og tungumál gera það þó erfið- ara að Slá sarnam aldurshóp- um. Skólinm sjálfur er í mjög góðu lagi og getur auð veldlega hýst upprunalegan f jölda, sem var 840 böm.“ Eiríkur bentl þó á nokk- ur vamdkvæði, samfara því að hafa börn í Eyjum. Bær- inn væri ifla lýstur, hsetta væri á gosi, vegna lagfær- inga væri mikið af opnum skurðum og hraumið væri laust í sér. Aðspurður hvort hanm ætl áði að fá til sím fjölskyld- una, sagði Eiríkur að e.t.v. fengi harnn konuna en dótt- ir þeirra yrði í menntaskóla í iamdi mæsba vetur. Reynir Gxxðsteinsson. skóla- stjóri. — Já, og það kom okkur á óvart hve vel þeim gekk í prófunum. Að vísu voru ekki eins margir með glams- einkunn og áður, en árangur imm var alveg viðun- andi. Sums staðar var ekki hægt að kenna aukafög, eircs viinmu, en það kom ekki að sök. Sundið vorum við bún- ir með. Við erum yfirlejtt mjög ánægðir með hvernig þetta hefur gengið miðáð við aðstæður. Og ég þakka það fyrst og fremst því, hve for- eldrar og kennarar gerðu sér fljótt greim fyrir því hvað í húfi var. Og margir lögðu á sig mikla fyrjrhöfn og vinnu þess vegna. — E.Pá. (Viðtalið var tekið fypir hálfum mánuði). EF SKQLAR STARFA KEMUR FJÖL- SKYLDAN í verzlun Kaupfélags Vest mannaeyimga hittum við verzlunarstjórann, Garðar Arason. En Kaupfélagið er eina verzlumin, sem að mestu hefur verið opin síðan gos- ið hófst. „Við opnuðum aftur um mánaðamótin febrúar-marz og ég er búinn að vera hér megnið af tímanum, en við erum tvö, sem vinnum hér í búðinni. Aðspurður um hvort hann hefði getað haft fjölskylduma hjá sér, sagðist Garðar eiga tvö börn í skóla og því hefði það ekki verið hægt. Hirns vegar kæmi konan hvexxær sem hún ætti stund aflögiu. „Ég reyrxi að hafa þau hjá mér að svo miklu leyti, sem ég get, sn konam er í vimmu í Reykjavik. Þau verða þó hér i sumarfriunum okkar og um helgar." Eins og hjá fleirum, semx við töluðum við, ræður skóla hald í Vestmannaeyjum miklu um hvort Garðar reym ir að fá fjölskylduna tU sím út í Eyjar nsasta vetur. „Svo framarlega, sem beeði barna- og gagnfræðaskóUnm verða starfræktir næsta vet- ur mun ég láta fjölskylduna koma næsta vetur. Það em skólaimir, sem tefja fyrir því að fólk flytjist til baka. Gos ið spilair þar ekki svo mikið inm í nema þá kamnski gas- hætban. Húsið er algjöriega heiit. Það sbendur efst A eyjunni uppi við flugvöllimn og þar er allt grænt og flmt, enda vairð þar svo tU ekk ert öskufaiU." Albúnir að kenna í vetur Eiríkur Guðmason er yfir- Eirikur Guðnason.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.