Morgunblaðið - 19.03.1974, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 19. MARZ 1974
29
ROSE-
ANNA
FRAMHALDSSAGA EFTIR
MAJ SJÖWALL OG
PER WAHLÖÖ
JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR
ÞÝDDI
58
— Ég skil ekki. Hvernig ætti
maður að lifa. .. ef allir.
— Svarið mér, sagði Martin.
— Það kemur yður ekkert við,
öskraði maðurinn tryllingslega.
— Ógeðslega skriðdýr.
— Hvers vegna, sagði ég?
— Éfe vildi refsa þeim. Og ég
skal líka refsayður.
Smáþögn. Svo sagði Martin
Beck vingjarnlega.
— Þér drápuð Roseönnu. Þér
munið það ekki sjálfur, eða þykist
ekki muna það. En ég skal segja
yður það. Þér voruð inni í klefan-
um hennar og þar klædduð þér
hana úr fötunum.
— Nei, hún gerði það sjálf. ..
Hún vildi smita mig af sinni sví-
virðu. Hún var ógeð.
— Refsuðuð þér henni? spurði
Martin rólega.
— Já, ég refsaði henni. Það
hljótið þér að skilja? ÉG varð að
r'efsa henni.
— Hvernig refsuðuð þér henni?
Drápuð hana?
— Hún átti skilað að deyja. Hún
vildi draga mig niður í sama svað-
ið og hún var í sjálf. Skiljið þér
það ekki? hrópaði hann hástöfum.
ÉG VARÐ AÐ DREPA HANA
TIL AÐ BJARGA SJALFUM
MÉR.
— Voruð þér ekki hræddur um
að einhver sæiyður?
— Eg var ekkert hræddur. Ég
vissi að það var rétt, sem ég gerði.
Þetta var henni sjálfri að kenna.
— Og hvað gerðuð þér svo?
Maðurinn hneig saman í stóln-
um.
— Hættið að pína mig. Hvers
vegna haldið þér áfram að tala
um þetta.Ég man það ekki?
— Fóruð þér út úr klefanum
þegar hún var dáin?
— Nei. Jú. Ég man það ekki.
— Hún lá nakin í kojunni. Og
þér höfðuð drepið hana. Hvað
gerðuð þér?
— Æ verið ekki að spyrja mig!
Ég veitþetta ekki. Og svo var allt
henni að kenna.
— Hvað gerðuð þér við hana?
spurði Martin enn.
— Eg henti henni i sjóinn. Ég
gat ekki afborið að horfa á hana,
hrópaði maðurinn æðislega.
Hann féll saman og brast í grát.
— Ég gat ekki horft á hana, ég
gat ekki horft á hana, endurtók
hann i sífellu og tárin flóðu um
kinnar hans.
Martin slökkti á segulbandinu
og gerði boð eftir fangelsisvörð-
unum.
Þegar maðurinn, sem hafði
drepið Roseönnu McGraw, var far-
inn,kveikti Martin sér í sígarettu.
Hann horfði fram fyrir sig og
hugsaði. Svo tók hann penna og
blað á skrifborðinu:
„Hann hefur játað.“
Svo tók hann hatt sinn og
frakka og gekk af stað. Fyrr um
daginn hafði byrjað að snjóa og
nú svifu stórar snjóflyksur til
jarðar og bráðnuðu letilega á mal-
bikinu og húsþökunum.
Roseanna McGraw hafði farið í
skemmtiferð til Evrópu. Á litlum
stað sem hét Norsholm hafði hún
rekizt á karlmann og tekið hann
tali. Maðurinn var á leið í veiði-
túr. Hún hefði ekki hitt han ef
ekki hefði orðið vélarbilun i skip
inu. Og þá hefði hann ekki drepið
hana. En kannski hefði hún orðið
fyrir bíl eða dottið í stiga og háls-
brotið sig. Hver vissi það? Og svo
hin konan Sonja Hansson. Von-
andi myndi hún komast yfir það
sem gerzt hafði igær og ná sálarró
sinni aftur. Margir menn höfðu
komið við sögu i þessum harm-
leik, allt frá Motala í Sviþjóð til
Nebraska í Bandaríkjunum. Þeir
höfðu unnið að verki, sem þeir
myndu aldrei gleyma.
Martin Beck stef ndi heim á leið.
SÖGULOK.
Feikilegt hugmyndarleysi er þetta hjá þér maður Gólfið hefur gefið sig undan þunga reikninganna
að aka í þriðja skiptið í röð á sama tréð.
sem komu í póstinum í morgun.
VEU/AKANDI
Velvakandi svarar i sima 10-100
kl 10.3.0 — 1 1 30. frá mánudegi
til föstudags.
# Ómanneskjuleg
drápsadferö
Ölafur Jónsson skrifar:
„I Morgunblaðinu birtist grein
13. marz sl., og ber hún heitið
„Bönuðu tófum með vélsleðum“.
Er þessi grein tilefni þess, að und-
irrituðum fannst ástæða til að láta
nokkur orð falla þessu aðlútandi.
Vanalega les undirritaður dag-
blöðin ekki vandlega heldur flett-
ir þeim litillega í þeirri von að
finna einhverja áhugaverða
fréttagrein, sem gæti leynzt með-
al hinna fjölmörgu auglýsinga og
erlendu frétta um hryllingsat-
burði, hvort sem þeir eru af
manna völdum eður ei.
En með öðrum orðum, — þessi
fyrrnefnda fréttagrein vakti strax
hina sljóvguðu athygli undirrit-
aðs. Hvað var hér á seyði? Voru
nú einhverjir fimm vaskir menn
komnir fram með nýja aðferð við
útrýmingu á þeim mikla skað-
valdi, refinum?
Við nánari lestur komst lesand-
inn að viðbjóðslegri niðurstöðu,
því að svo var aðferð fimmmenn-
inganna ómannúðleg við að drepa
lágfótu. Allt i einu var þessi
skemmtiferð fimmmenninganna
komin anzi langt frá sínum upp-
runalega tilgangi, sem var að
skoða vetrarríki fósturjarðarinn-
ar á fögrum vetrardegi, því að þar
sem þeir aka eftir drifhvítum
fannbreiðum koma þeir auga á
tvær skepnur. Þær vekja með
þeim þrá til að sýna nú karl-
mennsku sína í verki og bana
þessum óárgadýrum, sem reynd-
ust vera tófur. En nú voru góð ráð
dýr. Þá vanhagaði sem sé um þau
verkfæri, sem vanalega eru notuð
af siðuðum mönnum við aflífun á
skepnum nú á tímum, skotvopn
og skotfæri, sem deyða samstund-
is ef þau eru ekki notuð af van-
kunnáttu. Ef til vill kom fimm-
menningunum ekki slík drápsað-
ferð í hug, þar sem þeir áttu sína
eigin aðferð, sem uppfyllti kröfur
þeirra um skemmtiferð til hins
ýtrasta. Hún var einfaldlega sú að
aka á eftir skepnunum þar til þær
örmögnuðust, og síðan var þeim
sálgaS undir einum vélsleðanum.
Þegar líða tók að kvöldi fóru
kapparnir alsælir til byggða með
tvær dauðar tófur.
Það ætti að vera öllum heil-
brigðum manneskjum ljóst, að
þessar skepnur hafa orðið fegnar
dauða sínum eftir að hafa hlaupið
í tryllingslegri hræðslu, kílómetra
eftir kílómetra, undan hvínandi
vélsleðum til að bjarga sínu auma
lífi þar til stund uppgjafarinnar
var upp runnin.
0 Innlifun greinar-
höfundar
En það, sem einna helzt gerði
þessa grein áhugaverða, var inn-
lifun greinarhöfundar í frásögn
sína af verkum þessara fimm-
menninga. Við liggur, að hann
færi þá í hlutverk ofurmenna í
ævintýrum, sem berjast við dreka
og finngálkn. En nú vaknaróneit-
anlega sú spurning hjá velhugs-
andi mönnum og konum, hvar
Dýraverndunarfélagið sé þessa
stundina, eða er lágföta e.t.v. ekki
svo rétthá, að henni eigi að sálga á
fljótlegan og þrifalegan hátt.
Með þessum linum er undirrit-
aður alls ekki að draga dul á nauð-
syn þess að halda fjölgun refa í
skefjum, þar sem ljóst er, að refir
valda miklum skaða á fénaði
margra bænda. En til að gera
þetta nauðsynjaverk sem mann-
úðlegast ættu einungis þeir menn
að bana refum og öðrum villtum
rándýrum, sem geta beitt fullri
skynsemi, þegar þessi dýr verða á
vegi þeirra og eiga í fórum sínum
þau vopn, sem tryggja það, að
dauðdagi dýrsins taki sem
skemmstan tíma.
Menn, sem uppfylla ofangreind
skilyrði, eru karlmenni í eðli sínu
og þarfnast þá ekki neinnar sýn-
ingar á karlmennskunni.
Að lokum vonar undirritaður,
að þessir fimmmenningar eigi eft-
ir að fara aftur á vélsleðum sínum
upp f óbyggðir íslands til að njóta
þeirrar náttúrufegurðar, sem þar
er að finna, en láti það ógert að
eyðileggja fegurðina með ómann-
úðlegum drápum á varnarlausum
skepnum.
# Ábending
til f jölmiðla
Að endingu er hér örlitil ábend-
ing til Morgunblaðsins og um leið
til annarra fjölmiðla.
Undirrituðum finnst, að frétta-
flutningur fjölmiðla hér á landi
beinist mjög í þá átt að sýna þá
hlið mannlegs lífs, er snýr að hinu
dapurlega, svo sem ofbeldis- og
stríðsfréttir. Fellur ekki frétt
Morgunblaðsins um ógeðfellt
dráp á refum inn í þennan hóp?
Ef dagblöðin drægju úr frétta-
flutningi af atburðum svipuðum
þeim, er að ofan greinir, þá yrðu
þau mörgum skemmtilegri lesn-
ing en nú er.
Með þökk fyrir birtingu.
Ólafur Jónsson."
% Læknaskortur
á Vestf jöröum
og forystugrein
Þjóöviljans
Jónfna Asbjarnardóttir, Eyrar-
vegi 12, Flateyri, skrifar:
„I forystugrein Þjóðviljans 7.
marz sl. miklast greinarhöfundur
af þvi, að nú séu í fyrsta skipti um
margra ára bil öll læknishéruð á
landinu fullskipuð.
Hann þakkar vitanlega heil-
brigðismálaráðherra þá miklu
lausn á einu alvarlegasta vanda-
máli þjóðarinnar.
Því miður er þessi lausn ekki
fyrir hendi annars staðar en á
pappírnum.
Sá ágæti greinarhöfundur Þjóð-
viljans ætti að hafa búsetu hér
eins og einn vetur og búa við þá
miklu einangrun, sem hér ríkir á
þessum árstíma, sbr. sl. mánuði.
í vetur hefur átt að heita svo, að
Iæknir hafi verið settur í Þingeyr-
ar- og Flateyrarlæknishéruðum
með búsetu á Þingeyri.
Síðan um jól hefur læknir verið
hér hluta úr degi þrisvar sinnum.
Má af því ráða, hvernig afstaða
Önfirðinga er í læknamálum.
Hvernig litist þéttbýlisbúum á
það að geta aðeins vitjað læknis
þrjá daga af sjötíu?
0 Erfiðar samgöngur
og einangrun
Samgöngur eru mjög erfiðar
milli Dýrafjaróar og Önundar-
fjarðar að vetrinum. Sem dæmi
get ég nefnt, að póstur er stund-
um allt að tvær vikur að komast
frá Þingeyri til Flateyrar. Við er-
um hér innilokuð um sex mánuði
á ári -hverju. Væri það lágmarks-
krafa, að læknar væru hér hjá
okkur þennan erfiða og þrúgandi
vetrartíma, þegar við höfum enga
möguleika á að komast í burtu
vegna veðurs.
Svipaða sögu má segja frá fleiri
stoðum en Flateyri. Æskilegt er,
að kannað verði, hve raunhæf
læknaskipunin er nú.
Að sumarlagi eru læknar mun
fúsari til að skfeppa úr streitunni
út í strjálbýlið vegna þess, að þá
komast þeir allra sinna ferða á
bílum sínum.
Að lokum: Hvers eigum við að
gjalda hér víða á Vestfjörðum,
sem allflest vinnum að einni
mestu tekjuöflun þjóðarbúsins,
fiskiðnaðnum?
Er það kannski auðveldasta
lausnin að gefa allt upp á bátinn
og byggja eins og nokkrar blokkir
í Svartsenginu? Þar myndu lækn-
ar ekki fráfælast að búa.
Jónína Asbjarnardöttir."
— Geigvænleg
hækkun
Framhald af bls. 5
vöruhúsa innflytjenda og heild-
sala. Við þetta skapast margvfsleg
hagræðing, s.s. vinnusparnaður,
aðflutningsgjöld innheimtast fyrr
og komið yrði i veg fyrir vöru-
rýrnun. Auk þess yrði miklu álagi
létt af vörugeymslum skipa-
félaganna.
Gjaldeyrismál.
Aðalfundur F.I.S. 1974 telur, að
gjaldeyrisviðskipti séu sjálfsögð
og eðlileg starfsemi allra banka
og bankaútibúa á landinu. Fund-
urinn álítur, að stjórnvöldum beri
að veita öllum, sem hafa leyfi til
að reka bankastarfsemi, full
gjaldeyrisréttindi.
E4
EGGERT KRISTJÁNSSON
8. CO. HF.,
SUNDAGORÐUM 4,
SÍMI 85300.