Morgunblaðið - 12.06.1974, Blaðsíða 29

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 12. JUNI 1974
29
s <uggamync iif inrskn FRAMHALDSSAGA EFTIR 1^1 vJÍXV^ MARIULANG, PÝÐANDI: JÓHANNA KRISTJÓNSDÓTTIR.
29
— Já, á Lidingö. — Yfirlætið í
rödd hennar leyndi sér ekki,
yfirlæti í garð þeirra, sem ekki
þekktu Herman Fahlgren og
glæsilegt hús hans á Lidingö.
— Getur einhver staðfest að þér
hafið verið heima?
— Já, sagði hún kæruleysislega.
— Ætli einhverjar af vinnu-
konunum gætu það ekki.... En
samt var eins og nú yrði hún
óstyrk á ný.
Þegar öll kurl komu til grafar,
þá vissi hún kannski meira en
hún vildi vera láta....
KARL GUSTAF SEGERBERG
var síðastur, sem gaf skýrslu.
Hann var skorinorður og kom sér
strax að efninu. Eg sá að CHrister
gazt vel að Dalamanninum.
Karl Gústaf hafði komið til
bókasafnsins á sunnudagskvöldið,
þegar klukkuna vantaði stundar-
fjórðung í átta. Og þá hafði hann
talað við Jan í reykherberginu í
um það bil hálfa klukkustund.
Pelle hafði komið um hálf níu-
leytið, uppstökkur og kvíðin,
skömmu síðar hafði Jan slegist í
samræðuhópinn og svo Staffan
Arnold. Þeir höfðu rætt um nýj-
ustu atburði í Uppsölum, sem þar
höfðu orðið og vakið hneyksli við
doktorsvörn af ýmsum ástæðum.
Þeir höfðu allir lagt sitt til mál-
anna, en Pelle hafði verið þeirra
háværastur.. ..
Hvað viðvék Evu þá sagði Karl
Gústaf að hún hefði verið ljóm-
andi félagi og trú vinum sínum.
Hún hafði áð vísu ekki öðlast telj-
andi hylli hjá hinu kyninu og
taldi Karl Gustaf skýringuna á
því vera einfaldlega þá, að hún
hefði verið feimin og hlédræg og
ekki sérlega lífleg... . hún reyndi
ekki að koma sér í mjúkinn hjá
neinum og hún hafði ekki til að
bera kvenlegan yndisþokka að
hans dómi. Hann hafði aldrei
fundið hjá sér löngun til að eiga
náin skipti við hana. — Hún var
ekki beinlínis mín gerð, sagði
hann. — Ég bar til hennar
bróðurlegar tilfinningar frá
bernskuárum okkar.
Það var komið fram á rauða-
nótt, klukkan var orðin tvö og ég
geispaði í sífellu. Ég gat ekkert
hugsað af viti lengur og mig lang-
aði ekki til neins annars en fara i
rúmið og fá góðan nætursvefn. Ég
heyrði að Karl Gustaf var að tala
um að hann skyldi taka að sér að
„þekkja líkið“ til að losa Kersti
Ryd við það. Svo læddist ég út á
salernið og þegar ég opnaði dyrn-
ar og ætlaði að fara inn heyrði ég
raddir. Ég sá ekki hverjir voru
inni í dimmu hornherberginu
gegnt salerninu, en ég nam staðar
og hlustaði af alefli.
Karlmannsrödd sagði eitthvað
lágt og biðjandi.
Þvínæst heyrði ég rödd
hennar.... — Nei... nei.. . ég vil
það ekki.
Hann reyndi að segja eitthvað,
en hún greip fram i fyrir honum
og ég heyrði og skynjaði að hún
var á barmi örvæntingar.
— Nei.. . nei.. . hrópaði hún. —
Ekki eftir það sem hefur gerzt....
ekki eftir að Eva og þú.. .. ó, guð
minn góður!
Ég veit ekki hvað gerðist, en ég
heyrði lága stunu, svo varð allt
hljótt.
Svo hljótt, að ég taldi hyggileg-
ast að fara aftur inn á salernið.
Þegar ég opnaði dyrnar augna-
bliki síðar og gekk fram, stóð
Görel ein frammi á. ganginum.
Andlit hennar var þrútið af gráti,
en ég nam ekki staðar til að hug-
hreysta hana.
Þvert á móti. Ég þaut fram i
forstofuna... og eitt andartak
fannst mér ég sjá skuggæl fjarska
meðfram bókahillunum.... svo
hvarf hann og ég var á ný ein.. .
Ellefti kafli
Ég var enn að brjóta heilann
um atburði næturinnar daginn
eftir, þegar ég lagði af stað á
bókasafnið og ég sagði við sjálfa
mig að skugginn, sem ég hafði séð
hefði getað verið skuggi hvers
sem var — Pelle, Staffan, Jan,
Ingmar. Já kannski lika Karl
Gustaf, þar sem Christer hafði
sagt mér að þeir hefðu slitið tali
sínu í sömu mund og ég fór fram.
Christer hafði þá farið niður á
næstu hæð til að hringja og hann
vissi auðvitað ekki, hvað Karl
Gustaf og þau hin höfðu haft fyrir
stafni á meðan.
Einhver þeirra hafði verið á tali
við Görel.... á einkennilegu tali,
sem ég gat ekki skýrt í fljótu
bragði. Eitthvað um, að Görel
vildi ekki... eitthvað, vegna þess
að hann þessi óþekkta stærð og
Eva höfðu. ... ja, höfðu gert
hvað? Það var ómögulegt að vita.
En ég dró í efa, að tilvera Evu
hefði verið jafn náttúrulaus og
vinir hennar vildu fá okkur til að
halda.
Ég reyndi að komast að ein-
hverri raunhæfri niðurstöðu um
árangur yfirheyrslna Christers,
en var litlu nær. Nú vissum við
hver hin látna var, við vissum,
hvers vegna hún hafði haldið til i
íbúðinni minni og við vissum
svona undan og ofan af um það,
sem hún hafi aðhafst síðasta
sólarhringinn, sem hún lifói, en
það var langt í frá nóg. Og um
fram allt hafði enn ekkert komið
fram, sem gaf til kynna, hvers
vegna morðið hefði verið framið
og meðan sú ástæða var ókunn, þá
voru ekki miklar líkur á því að við
hefðum upp á morðingjanum. Ég
reyndi því — þegar ég sté út úr
sporvagninum — að sætta mig við
að enn væri of snemmt að ætlast
til þess að niðurstaða gæti legið
fyrir.
Skynsamlegra væri að ég
reyndi að hafa eyru og augu opin
og safna staðreyndum, sem að
gagni mættu koma. Og hvergi
væri þægilegra og aðgengilegra
að gera það en í reykherbergi
bókasafnsins.
Mér til undrunar voru aðeins
Lillemor og Pelle fyrir í herberg-
inu. Pelle hafði gert heiðarlega
tilraun til að vatnskemba á sér
hárlubbann og hann virtist mun
rólegri en kvöldið áður og
kannski rólegri en maður gat bú-
izt við. Lillemor sat í eftirlætis-
stellingu sinni uppi á einu borð-
anna: hún var í blárri dragt og
augu hennar glömpuðu af æsingi.
— Þú getur ekki ímyndað þér,
hvað allt er æsandi. Karl Gustaf
fór til að skoða líkið, því að ann-
ars er víst ekki hægt að kveða upp
úrskurð um, að þetta hafi verið
Éva — og reyndar væri það hreint
ÆÐI, ef það væri nú alls ekki
hún, heldur einhver allt önnur og
við erum öll búin að vera í yfir-
heyrsium og allt það og svo er
búið að taka fingraförin okkar,
rétt eins og við værum alvöru
glæponar... . og það er búið að
rekja svoleiðis úr mér garnirnar,
að þú bara trúir því ekki og ég hef
sagt allt sem ég vissi um Evu og
Staffan og Ingmar og... og.. .
VELVAKAIMDI
Velvakandi svarar í sima 10-100
kl. 1 0.30 -— 1 1.30, frá mánudegi
til föstudags
0 Alþingismenn og
fyrrverandi
alþingismenn
F.B. skrifar:
„Velvakandi sæll.
Það hefur vakið athygli mina,
að ýmsir frambjóðendur á nýút-
gefnum framboðslistum titla sig
alþingismenn. Mér vitanlega eru
engir alþingismenn til á Islandi
þessa stundina, og þvi þætti mér
vænt um að heyra álit þitt á þessu
titlatogi.
F.B.“
Velvakandi skilur ekki fremur i
þessum skrautfjöðrum en bréf-
ritari, en a.m.k. fyrrverandi þing-
menn Alþýðubandalagsins hafa
átt bágt með að skiljast við stöðu-
heitið.
# Ósk um endur-
sýningu
„Félaga
Napóleons“
Sjónvarpsafnotagjalds-
greiðandi skrifar:
„Kæri Velvakandi, þú sem
endist til að leggja eyrun við
hvers konar kvabbi.
Fyrir nokkrum árum var sýnd
hér í sjónvarpinu mynd, sem gerð
var eftir sögu George Orwell,
„Animal Farm“, og minnir mig,
að hún hafi verið nefnd „Félagi
Napóleon“ á islenzku, enda mun
sagan hafa komið út í islenzkri
þýðingu einhvern tíma i fyrnd-
inni undir sama titli.
Nú langar mig til að mælast til
þess við sjónvarpið, að það taki
sig nú til og endursýni þessa
mynd snarlega, eða geri ráð-
stafanir tíl þess, sé hún ekki til-
tæk nú.
Það getur náttúrlega meir en
verið, að núverandi æðsta ráð
ríkisútvarpsins sé ekki hrifið af
þessari hugmynd, þar sem Orwell
barðist af alefli gegn hvers konar
alræði, en sé frjálslyndi ráðsins
til á borði sem í orði, skil ég ekki í
öðru en að það þyldi, að myndin
yrði endursýnd.
Sjálfum finnst mér, að ráðið
ætti að taka þessari hugmynd
minni með fögnuði, þar sem sjón-
varpsdagskráin hefur sjaldan ef
nokkurn tima verið öllu snauðari
en nú.
Það er út af fyrir sig illskiljan-
legt, hvers vegna sjónvarpið dreg-
ur saman seglin löngu áður en
sumarleyfi starfsfólksins hefst,
og væri gaman að fá skýringu á
því við tækifæri.
Sjónvarpsafnotagjalds-
greiðandi."
Hvilikt orð, sjónvarpsafnota-
gjaldsgreiðandi!
Velvakandi myndi taka þátt i
fögnuði bréfritara, ef ráðið liti til
hans i náð sinni og yrði við ósk
hans.
Myndin, sem hér um ræðir, var
teiknimynd, ef Velvakandi man
rétt. Fleiri sögur eftir Orwell hafa
verið þýddar á islenzku, a.m.k.
1984, en nú er orðið langt síðan
þessar bækur komu út og ósenni-
legt, að þær séu enn fáanlegar í
bókaverzlunum.
Þær eru hins vegar þörf lesning
þeim, sem eitthvað eru að
spekúlera í þjóðmálum, þannig að
sem flestir ættu að kynna sér
þessi rit.
0 Allt í skuld
Þá er hér bréf norðan úr landi:
„Það er þokkalegt ástandið á
skútunni núna, og man ég ekki til
þess, að verðbólgubálið hafi logað
glaðlegar nokkru sinni fyrr, man
ég þó tvenna tímana.
Stöðugt eru þuldar yfir manni
fréttir um nýjar verðhækkanir
þar til nýverið, að ríkisstjórnin
sló sér stóran vixil og hafði al-
menning fyrir ábyrgðarmann. Þá
hófust undarlega miklar niður-
greiðslur og i kjölfarið sigldu svo
skrif og yfirlýsingar skuldaranna
i málgögnum ríkisstjórnarinnar
um það, að stjórnin hefði svo
sannarlega ekki svikið hinar vinn-
andi stéttir, sem hefðu kosið hana
til að stjórna sér. „Þarna getið þið
séð, ágæta almúgastétt, hvort við
höfum nokkuð svikið ykkur. Er-
um við kannski ekki búnir að
lækka kjötið, smjörið og
kartöflurnar heilmikið, svo að þið
getið fengið nóg að borða eins og
áður?“ Þannig hljóðar boðskapur
ríkisstjórnarinnar til kjósenda
rétt fyrir kosningar.
En hvað halda þessir menn
eiginlega, að auðsvartur almúg-
inn á íslandi sé? Halda þeir
kannski, að hann sé heyrnarlaus,
blindur og skilningslaus?
Það hlýtur að vera hverjum
manni ljóst að hverju dregur.
Þennan óráðsiuvixil þurfa nú-
verandi valdhafar ekki að greiða,
því að hann fellur nefnilega ekki
fyrr en eftir kosningar. Það verð-
ur þjóðin sjálf, sem fær að borga
brúsann.
Það er þess vegna dálitið hlægi-
legt svo ekki sé meira sagt, þegar
lesendum Tímans er boðið upp á
það, að forsætisráðherrann og
hirð hans hafi tekið á efnahags-
öngþveitinu af festu og ábyrgð.
Þær ráðstafanir, sem gripið hefur
verið til i óðagótinu, geta ekki
flokkazt undir annað en óheiðar-
leika, þvi að auðvitað er þeim
ekki annað ætlað en að slá ryki í
augun á almenningi.
En herrarnir misreikna sig
bara, — þvi er nú ver og miður.
Fólkið lætur nefnilega ekki
blekkjast, þegar svo klaufalega er
að farið. Stjórnarherrarnir ætla
sjálfsagt að skáka í þvi skjólinu,
að sé lygin endurtekin nógu oft
hljóti hún að ganga i fólkið,
nákvæmiega eins og Magnús
Kjartansson hélt, að hann gæti
fengið fólkið fyrir norðan til að
trúa því, að það hefði nóg raf-
magn, þegar hann var búinn að
leggja rauðu hundana og lét mál-
pípur sínar tönnlast á þvi stanz-
laust, að nú væri búið að leysa
málið.
En kjósendur vita alveg, hvað
að þeim snýr, og þeir eiga eftir að
segja sitt siðasta orð í þessu máli.
Það er nefnilega ekki nóg, þött
frystikisturnar séu fullar þessa
stundina, þvi að það, sem i þeirn
er, er allt í skuld, og sú skuld
verður að greiðast.
Sveinn Pétursson."
íslenskir
FÁNAR
Allar stærðir
Fánastangar-
húnar
Fánalínur
Fánalínu-
festingar
Fánastengur
á svalir
Garðyrkju-
áhöld
Stunguskóflur
Stungugafflar
Ristuspaðar
Kantskerar
Rótajárn
Garðhrifur
Arfaklórur
Plöntuskeiðar
Plöntupinnar
Plöntugafflar
Greinaklippur
Grasklippur
Skrúðgarðahrífur
Heyhrífur
Heygafflar
Orf, Ijáir og brýni
Handsláttuvélar
Stauraborar
Járnkarlar
Jarðhakar
Haka- og sleggjusköft
Girðingavír
sléttur, galv., 2,3,4 mm.
Garöslöngur
úr gúmmi og plasti
Slöngugrindur
Slönguvagnar
Slöngukranar
Dreifarar
Slönguklemmur
Garðkönnur.
Allt
til
handfæra-
veiða
i)«,jJiJiJaJi}s>JjiJ JJi1