Morgunblaðið - 20.10.1974, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20. OKTÖBER 1974
Yngvi Loftsson múrara-
meistari — Minning
Fæddur 18. maf 1903
Dáinn 12. október 1974.
Dauði vinar kemur manni alltaf
á óvart, — jafnvel þó maður viti,
að hans sé von. Mér var kunnugt
um, að Yngvi Loftsson ætti ekki
langt eftir ólifað, það hafði hann
sagt mér sjálfur fyrir nokkrum
mánuðum. Samt kom mér andláts-
fregn hans á óvart og þarmeð
vissan um að fá ekki framar að
þrýsta hönd hans og skíptast á við
hann gamanyrðum.
Yngvi var f æddur 18. maí 1903 í
Gröf í Miðdölum. Faðir hans var
Loftur Magnússon bóndi þar,
Bjarnasonar bónda f Stóra-Skógi
og Herdísar Ólafsdóttur. Móðir
hans var Jóhanna Guðný Guðna-
dóttir Jónssonar hreppstjóra og
kennara á Dunkárbökkum og
Guðnýjar Daníelsdóttur. Föður
sinn missti Yngvi 11 ára gamall.
Fór hann snemma að vinna alls-
konar vinnu á sjó og landi. Sjóinn
stundaði hann annað veifið lengi
frameftir ævi en fór jafnframt
snemma að vinna við húsbygg-
ingar, einkum við múrverk hjá
ýmsum byggingameisturum og
múrarameisturum. Hingað til
Keflavfkur kom hann með Sig-
mundi Þorsteinssyni múrara-
meistara, sem hér bjó í nokkur ár
og hafði gengist fyrir stofnun
Iðnaðarmannafélags Keflavíkur
haustið 1934. Yngvi tók sveins-
próf í múraraiðn hér i Keflavfk
1935.
Árið 1927 kvæntist Yngvi eftir-
lifandi konu sinni, Ágústu Jóseps-
dóttur Sæmundssonar, sjómanns í
Reykjavík, og Guðrúnar Þor-
steinsdóttur. Bjuggu þau fyrstu
árin í Reykjavík, en fluttu
hingað til Keflavíkur 1936 og
Ragnheiöur Guðjónsdóttir
Rauðuskriðum - Kveðja
Fædd 19. júnf 1954
Dáin22.jan. 1974
Enn hefur dauðinn slegið og
tekið með sér hreint og óspillt lff,
lífið, sem þó reyndist Ragnheiði
svo harkalegt. En þrátt fyrir
þungbæran sjúkdóm, mátti ætíð
hjá henni finna hreinleika sak-
leysis, einlæga gleði og trú barns-
ins. Hún var öllum góð, og eftir
hana fögur minning. Við sendum
Ragnheiði hinstu kveðju til
himins, þar sem hennar blíða og
góða sál nýtur skilnings og vernd-
ar Jesú
Sjá harminn yfir horfnu,
fögru barni.
í hug og svip er klökkvi
táragjarn
t
Móðir mín, tengdamóðir, amma
okkar og langamma,
ÞÓRHILDUR E.M.
BJARNADÓTTIR
f rá Heiði á SíSu.
lézt að morgni 18. október á
Hrafnistu.
Bjarni Jón Gottskálksson,
Christhild Gottskálksson.
barnabörn og barnabarnabarn.
sem flestra orða hryggðin
heita varni.
— Ó hjartans barn.
'—i Ó hjartans barn.
Svo f jarri er því að draumar
lífsinsdeyi,
þótt dragi sorg á augun
móðu og reyk.
Þúbrosir enn ogert
á góðum vegi,
— í yndísleik.
(Guðm. I. Kristj.)
Systkini og tengdafólk
t
Jarðarför bróður mins
GUNNLAUGS ÓLAFSSONAR.
skósmíðameistara.
Reykjum við Sundlaugaveg
fer fram frá Fossvogskirkju þriðjudaginn 22 október kl. 1 0,30 f.h.
Fyrir mína hönd og annarra aðstandenda
Þorkell Ólafsson.
t
Útför móður minnar,
STEINUNNAR BJÖRNSDÓTTUR SCHRAM
frá Siglufirði
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 21 október kl. 1 3.30.
Björn Dúason.
t
Útför mannsins míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
YNGVA LOFTSSONAR,
múrarameistara,
Borgarholtsbraut 40, Kópavogi,
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 2 1. október kl. 1 0.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim sem vilja minnast hans er bent á
líknarstofnanir.
Ágústa Jósepsdóttir,
Sólrún Yngvadóttir, Asmundur Guðmundsson,
Óskar Loftur Yngvason, Guðrún Hjaltadóttir,
Þorgeir Jósep Yngvason, Þrúður Pálsdóttir,
Eygló Yngvadóttir, Sigurður Rúnar Jónmundsson,
barnabörn og bamabarnabörn.
sem áður eins og ekkert væri um
að vera.
Börnum sínum var Yngvi góður
faðir og lét sér mjög annt um
velferð þeirra, enda eru þau
hvert öðru mannvænlegra. Hygg
ég, að mikil eindrægni hafi rfkt
innan þessarar f jölskyldu.
Ekkjunni, börnum, tengdabörn-
um og barnabörnum votta ég inni-
lega samúð.
Farðu vel gamli vinur. Hafðu
þökk fyrir samfylgdina og tryggð-
ina.
Guðni Magnússon.
Haukur Helgason
húsvörður - Minning
bjuggu hér í 9 ár en fluttu
þá til Kópavogs og hafa búið þar
síðan. Varð þeim fjögra barna
auðið, sem öll búa í Kópavogi.
Eru þau þessi: 1. Sólrún
leikkona gift Asmundi Guð-
mundssyni málarameistara, 2.
Óskar Loftur múrarameistari,
kvæntur Guðrúnu Hjaltadóttur,
3. Þorgeir Jósep múrarameistari,
kvæntur Þurfði Pálsdóttur, 4.
Eygló, sem vinnur hjá Erfða-
fræðinefnd, heitbundin Sigurði
Rúnari Jónmundssyni, háskóla-
nema.
Við Yngvi kynntumst fljótlega
eftir að hann kom til Keflavfkur,
urðum nágrannar og miklir
mátar, litum oft inn hvor hjá öðr-
um og unnum hvor fyrir annan,
eftir þvf sem við þurftum með.
Við vorum um tíma saman í stjórn
Iðnaðarmannafélagsins og við
gengumst fyrir stofnun Mál-
f undafélagsins Faxa haustið 1939,
en það félag starfar enn og hefir
gefið út mánaðarblaðið Faxa
sfðan 1940.
I Kópavogi hefir Yngvi haft
með höndum all-umfangsmiklar
byggingaframkvæmdir ásamt
sonum sínum. í hinum ört vax-
andi bæ fann hann sér ótak-
markaðan starfsvettvang og tók
virkan þátt f þeirri uppbyggingu,
sem þar fór fram. Þar hefir hann
einnig gegnt ýmsum trúnaðar-
störfum fyrir bæjarfélagið, verið
f byggingarnefnd, hafnarnefnd,
brunabótamati ofl.
Yngvi var tryggur vinur vina
sinna. Hann var jafnan hressi-
legur í máli og haf ði alltaf gaman
yrði á reiðum höndum. Hið sama
má segja um hans ágætu konu og
var oft upplffgandi að koma á
heimili þeirra fyrir þá, sem
kunnu að taka græskulausu
gamni. Vitneskjunni um nálægð
dauðans tók hann með mestu ró-
semi og gerði að gamni sínu eftir
Fæddur 23. maf 1913.
Dáinn 6. október 1974.
Ekki er það ætlunin, að rekja
hér æviferil Hauks Helgasonar,
er trúlega verður einhver til þess
mér fróðari. Þó langar mig að
minnast hans með f áum orðum nú
að leiðariokum, því að við áttum
samleið og samstarf f nálega 15
ár, eða til þess tfma er ég lét af
starfi við Kópavogsskóla. Á þeím
árum var f lutningur f ólks í Kópa-
vog mjög ör, og mun sanni nærri,
að sárafáir af íbúum sveitar-
félagsins, sem komnir voru af
barnsaldri, væru bornir þar barn-
fæddir. Fólk fluttist þangað
hvaðanæva, svo að segja frá öllum
landsins hornum lifnaðarháttum
og umhverfi. Og auðvitað tók það
sinn tfma að festa rætur á nýja
staðnum. Eins og kunnugt er,
fylgja örum vexti stundum nokkr-
ir vaxtarverkir, og ekki fór ný-
byggðin f Kópavogi alveg var-
hluta af þeim. En þrátt fyrir
frumbýlingsörðugleika þessara
ára og nokkrar erjur um skipan
mála var uppbyggingarstarfið
hafið.
Ein af fyrstu opinberum fram-
kvæmdum sveitarfélagsins var
bygging Kópavogsskóla. (1.
áfangi). Hann tók til starfa
snemma árs 1949, og á þvf aldar-
fjórðungs afmæli í ár. Haukur var
litlu síðar ráðinn eftirlitsmaður
eða húsvörður skólans og gegndi
því starfi síðan meðan hann mátti
verki halda.
Aðstæður til skólahalds voru
heldur frumstæðar framan af
bæði innanhúss og utan. Kom það
ekki síst niður á húsverðinum,
sem jafnframt var gangavörður
og hafði eftirlit með daglegri um-
gengni nemenda og þrifnaðar-
háttum. Má í því sambandi geta
þess, að fyrstu árin var útivistar-
svæðið umhverfis skólann fremur
hrösulegur leirmelur, sem óðst í
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
jarðarför mannsins míns
FINNBOGA GUÐMUNDSSONAR
frá Gerðum.
María Pétursdóttir
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hluttekningu við andlát og útför,
SIGRÍÐAR KRISTÍNAR MAGNÚSDÓTTUR,
Austurgötu 1 8, Keflavik.
Fyrir hönd vandamanna,
Bjarni G. Guðmundsson,
Sigurður Bjarnason,
Guðmundur Óli Bjamason.
t
Innilega þökkum við auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall og
jarðarför föður okkar, tengdaföður, afa, bróður og mágs.
BJARNA ÞÓRÐARSONAR,
bifreiðastjóra,
Hverfisgötu 35, Hafnarfirði.
Sérstaklega þökkum við læknum og hjúkrunarliði lyflækningardeildar
Landspitalans fyrir góða umönnun.
Árni H. Bjarnason Birna G. Bjarnleifsdóttir
SigriðurR. Bjarnadóttir Sigurður Herlufsen
Sigurður B. Bjamason Magnea Sigurðardóttir
og barnabörn
Gunnar Þórðarson Hallgrímur Árnason
forarsvað í hlákum og regni og
átti það þá til að gleypa stígvél
eða skó af litlum fæti, svo að
Haukur varð að koma til skjal-
anna. Hann var alltaf að leysa úr
einhverjum vanda, rétta hjálpar-
hönd og sinna ýmiskonar, kvabbi,
glaðlé"gur og viðmótsþýður, en gat
verið snöggur og ákveðinn ef
skakka þurfti leik.
Það má telja nokkuð öruggt, að
fáir eða engir hafi umgengist og
haft dagleg afskipti af jafnmörg-
um Kópavogsbúum, eins og skóla-
húsvörðurinn öll þessi ár. Nú eru
þeir að mestum hluta fulltfða
fólk. Og ég er þess fullviss, að
þeir minnast hans „Hauks f
skólanum" með hlýjum og þakk-
Iátum huga. Sama máli gegnir um
kennara og annað starfslið
skólans. Meðal þeirra naut hann
mikilla vinsælda, og var ætíð au-
f úsugestur í kennarastof u.
Kópavogsskólanum og þar með
byggðarlaginu öllu var það happ
að fá að njóta starfskrafta Hauks
Helgasonar um svo langt árabil.
Að sama skapi var það mikið
sorgarefni, þegar sjúkdómar
steðjuðu að og brutu niður þrek
og heilsu þessa vinnufúsa og
starf sglaða manns.
Þegar á ævina lfður og einsemd
og athafnaleysi efri ára fellur á,
gefst tóm að líta yfir farna leið og
bera saman tekjur og gjöld í við-
skiptum okkar við umhverfið og
samferðafólkið. Og fari ég að
huga að þeim reikningsskilum,
verður mér ljósara en áður, hve
mörgum ég á ógoldna skuld, körl-
um og konum, sem létu mér eftir
safn góðra minna, þótt sjálf séu
þau nú af sýnilegum heimi farin.
Vissulega er innstæðan hans
Hauks vel tryggð í þeim sjdði, þó
að krónugengi sé nú á hverfanda
hveli.
Það er kannski nokkuð útslitið
orðalag í minningargreinum, að
konan hafi staðið við hlið eigin-
mannsins og verið honum ómet-
anlegur lífsförunautur. En ég
geri það hiklaust að mínum
orðum, þegar ég hugsa til Hall-
dóru Guðmundsdóttur,
hjúkrunarkonu, eiginkonu Hauks
Helgasonar. Hún kaus sér starf f
þágu lffsins og heilbrigðinnar og
hefur Iagt líknarhendur að mörgu
meini. Og f jölmargir munu senda
henni þessa dagana hlýjar hugs-
anir og hluttekningarkveðjur.
Sjálfur geymi ég í hugskotinu
minninguna um góðan dreng, og
votta Halldóru og sonum hennar
innilega samúð mina og fjöl-
skyldu minnar.
Frfmann Jónasson.