Morgunblaðið - 29.11.1974, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 29. NÓVEMBER 1974
41
Evelyn
Anthony:
LAUNMORÐINGINN
Jöhanna v
Kristjönsdöttir
þýddi ✓
61
Elizabeth stóð upp og kom til
hans, hún settist við hlið hans og
greip utan um hann.
— Ég vissi ekki að þú hefðir
elskað hana, sagði hún hægt og
henni var svo þungt fyrir brjósti,
að henni fannst hún vera að
kafna. — Mér þykir leitt að hafa
þurft að segja þér þetta. En gerðu
það fyrir mig að leyfa mér að
hugga þig...
— Ég vorkenndi henni, sagði
Keller að lokum og leyfði
Elizabethu að halda utan um sig.
— Mig langaði að vera góður við
hana af þvi að hún treysti mér.
Allir höfðu verið vondir við hana
og haft hana að skotspæni alla tið.
Hún átti engan að nema mig. Ég
hélt ég væri að gera henni gott
með því að láta hana hafa dálitið
fyrir sig að leggja. Ég útvegaði
henni peninga og vegabréf. En
svo varð það henni bara til ógæfu.
Hún hafði aldrei átt neitt á allri
ævi sinni.
— Hún átti þig, sagði Elizabeth.
— Ég býst ekki við hún hafi gert
kröfur til að eiga meira. Ég veit
að ég geri ekki aðrar kröfur en
þær.
Hann leit loksins á hana og
henni fannst hann skyndilega
hafa elzt um mörg ár.
— Þú? Hvað gæti ég gefið konu
á borð við þig. Ég gaf Souha það
sem hún hafði aldrei kynnzt —
hluti sem þú hefur haft frá fæð-
ingu... Þetta var ekki sagt sem
ásökun, heldur aðeins staðreynda-
yfirlýsing. Tárin komu fram i
augun á Elizabethu.
— Ég sagðist elska þig. Þú ert
að tala um að þú gefir mér ekkert,
skilurðu ekki hvað það er að njóta
ástar — og geta elskað á þann
hátt, sem þú hefur kennt mér?
Bruno, elsku vinur minn, littu á
mig og hlustaðu á mig. Eg get
ekki skilgreint hver munurinn
var á Souha og mér, kannski var
hann ekki jafn mikill og þú virð-
ist halda. Ég veit það eitt, að þú
skiptir mig meira máli en allt
annað i þessum heimi. Mig langar
ekki til að lifa, ef ég fæ ekki að
vera hjá þér.
Röddin skalf og hún fálmaði
eftir sígarettu. Hann kveikti i fyr-
ir hana.
— Meira að segja þegar ég
komst á snoðir um að þú -værir
hingað kominn til að myrða mann
fyrir borgun, þá breytti það ekki
hug mínum til þin. Það skipti
mig engu, ástin min. Það skipti
mig ekki neinu. Mig langar bara
til að við getum verið örugg og
hamingjusöm saman.
— Það getur aldrei orðið, sagði
Keller. — Þú hlýtur að gera þér
grein fyrir þvi. Ef ég geri ekki
eins og mér hefur verið uppálagt,
þá veit ég að þeir drepa mig. Nú,
ef ég geri eins og mér er sagt þá
— ja, þú virðist vita, hvað verður
um mig þá. Það er engin undan-
komuleið fyrir okkur.
Hann herti takið utan um hana.
— Það er aldrei nein undan-
komuleið fyrir mann eins og mig.
En ég hefði átt að vera kyrr i
minum heimi — I rennusteinin-
um.
— Þú átt að vera hjá mér, sagði
Elizabeth og rödd hennar var
þrungin af niðurbældum ofsa. —
Þú hefur aldrei á allri ævi þinni
fengið tækifæri. En nú getum við
farið burt saman, elskan mín. Við
getum farið rakleitt til Kennedy-
flugvallarins og tekið næstu vél
hvert á land semN er. Þú hefur
ekki framið neinn glæp, Bruno.
Og þú hefur vegabréf. Ég hef
peninga. Elsku Bruno, gerðu það.
Komdu með mér!
Hann svaraði henni ekki, en
þrýsti henni fastar að sér. Hann
hafði aldrei trúað þvi i alvöru
fyrr en nú, að hún elskaði hann.
Hún hafði sagt honum að hún
gerði það, en einhvern veginn
hafði hann ekki verið fær um að
meðtaka það. Hvernig gat kona á
borð við hana elskað mannleysu
eins og hann, flækingsræfil, sem
aldrei hafði látið nema illt af sér
leiða. Litla stúlkan hans, sem
hafði verið myrt i Beirut var af
öðru sauðahúsi. Hún hafði fulla
ástæðu til að elska mann sem gaf
henni húsaskjól og mat og var
góður við hana.
Hann tók eftir þvi að Elizabeth
var að gráta. Hann hafði oft séð
konur gráta og tár þeirra höfðu
aldrei snortið hann. En nú fann
hann allt i einu, að hann gat ekki
afborið að horfa á Elizabethu
gráta. Hann tók báðum höndum
um andlit hennar, tók af henni
sigarettuna og drap i henni.
Hann kyssti hana og strauk
henni þýðlega um hárið.
— Gerðu þetta ekki, ég þoli
ekki að sjá þig gráta min vegna.
— Komdu með mér, grátbað
Elizabeth hann snöktandi. —
Skilurðu ekki að þeir geta ekki
framið morðið ef þú hverfur á
braut.
— Einhver annar gerir það, ef
ég dett út úr spil ini, sagði Keller.
— Heimurinn er fullur af mönn-
um eins og mér, sem eru reiðu-
búnir að myrða fyrir fimmtiu þús-
und dollara. Þótt ég hlypist á
brott myndi það ekki stöðva þá.
Og ekki vekur það Souha.Fuad og
börnin til lifsins.
— Það getur ekkert vakið þau
til lifsins, elskan mín, hvislaði
hún og reyndi af öllum mætti að
hafa vald á rödd sinni. Henni
hafði þá ekki tekizt að telja hon-
um hughvarf. Hún fann að hann
var óhagganlegur. Hvers
vegna..... ó, hvers vegna vildi
hann ekki hætta við þetta voða-
verk og koma bara með henni.
Þegar þau væru komin á öruggan
stað gæti hún sagt Leary allt af
létta. Þá væri hægt að veita kardi-
nálanum nauðsynlega vernd og
handtaka King — og jafnvel
frænda hennar. Hún kærði sig
kollótta hvað yrði um þá ef henni
tækist að koma í veg fyrir að
Keller ýrði drepinn.
— Ég trúi þvi ekki að þú ætlir
að drepa kardinálann?
Hann leit á andlit hennar, ná-
fölt af örvæntingu og sársauka.
— Nei, svaraði Keller. — Ég
heiti þér þvi. Ég skal ekki drepa
kardinálann. Þeir hafa greitt mér
helming upphæðarinnar. Ég fékk
peningasendingu I morgun. En
hvers vegna vill frændi þinn
þennan Jackson feigan?
— Æ, elskan min, hvaða máli
skiptir það. Jú, það er vegna þess
að hann óttast þau hræðilegu
áhrif sem það hefði ef hann yrði
kjörinn forseti. Það myndu blossa
upp kynþáttaóeirðir og allt loga í
verkföllum.... það yrði allt vit-
laust, ég er lika alveg sannfærð
um það. ... en hvað kemur það
málinu við.
VELVAKANDI
' \
Velvakandi svarar I síma 10-100
kl. 1 0 30 — 11.30, frá mánudegi
til föstudags.
k___________________________./
% Háttatími barna
Asthildur Sveinsdóttir hringdi,
og kvaðst hún kannast vel við
vandamál móðurinnar, sem kvart-
aði hér í dálkunum undan því að
erfiðlega gengi að koma börnun-
um í rúmið. Ásthildur sagði, að
sér hefði komið til hugar hvort
sjónvarpið gæti ekki aðstoðað
foreldra í þessari baráttu með því
að hafa það efni, sem börnin vilja
helzt horfa á fyrr á kvöldin en nú
er, og benti í því sambandi t.d. á
iþróttaþættina. Það má vel vera,
að það gæti leyst einhvern vanda,
væri sjónvarpsdagskránni hagað
með tilliti til heppilegs háttatima
barna. En þá er bara þess að gæta,
að sumir vilja horfa á íþróttir,
aðrir á fræðslumyndir og enn aðr-
ir krakkar vilja korfa á allar kvik-
myndir og hasarmyndir.
Háttatími hefur verið vandamál
á mörgum heimilum langtum
lengur en sjónvarpið hefur látið
ljós sitt skína á meðal vor, og
líklega á þetta helzt rætur sínar
að rekja til þess hve mikill munur
er á árstíðum — sumrinu bjarta
og skammdeginu svarta, og svo
auðvitað þess hvað við Islending-
ar látum mikið með afkvæmin
okkar. Þegar við höldum hins
vegar að við séum svo undur góð
við blessaða barnungana og kepp-
umst við að láta sem allra mest
eftir þeim, þá er það samt mjög
oft á misskilningi byggt. Þegar
krakki fæst ekki með nokkru móti
í rúmið, hvorki með dekstri, grát-
bænum, skynsamlegum fortölum
eða skömmum, segir fullorðna
fólkið: „Það er víst ekkert við
þessu að gera, — krakkinn fæst
ekki í rúmið með nokkru móti.
Það þýðir ekkert að pína börnin."
Og þar með er gefizt upp, full-
orðna fólkinu til mikils angurs og
börnunum til skaða þegar til
lengdar lætur.
En það má bollaleggja enda-
laust um barnauppeldi án þess að
komast að niðurstöðu, og vissu-
lega er það mikilsvert að fólk sé
gott við börnin sín, en það mega
þá heldur ekki vera tóm hræðslu-
gæði.
% Allsnægtir
Nú er skammdegið upp á sitt
svartasta, og það jafnvel þótt dag-
ur eigi enn eftir að styttast tals-
vert. En nú er líka skammt undan
eitt bjartasta tímabil ársins, jóla-
mánuðurinn.
Við fréttum nýlega af konu
nokkurri hér i bæ, sem hefur látið
það boð út ganga til vina og
vandamanna, að í ár ætli hún ekki
að gefa þeim eina einustu jóla-
gjöf, heldur ætli hún að láta and-
virði þess, sem hún hefði keypt,
renna í einu lagi til Hjálparstofn-
unar kirkjunnar. Þessi kona á
bæði börn og barnabörn, en hún
ætlar sér að láta það sama yfir
alla ganga.
Hún mun hafa sagt, að e.t.v.
yrðu börnin hissa á því að fá ekki
jólagjöf frá ömmu sinni, en það
væri allt í lagi, því að þá féngi
hún kærkomið tækifæri til að
benda þeim á forréttindin, sem
eru fylgjandi því að alast upp i
þessu landi.
Þetta gæti verið fleirum til
eftirbreytni. Vonandi tekur
enginn það sem verið sé að
prédika um meinlætalifnað þótt
minnzt sé á það, að meðan við hér
uppi á tslandi, sem mörg erum að
verða heilsulaus af ofáti eða erum
orðin það, erum að leita að jóla-
gjöfum handa fólki, sem þegar á
alla hluti og alltof marga hluti, þá
rikir hungursneyð, fátækt og fá-
fræði meðal samferðarmanna
okkar víða um heim. Það skaðar
kannski ekki að geta þess i leið-
inni, að vel má láta sér líða prýði-
lega þótt eitthyað sé látið á móti
sér.
Við fréttum í fyrra af fjöl-
skyldu, sem hafði hugsað mikið
um þetta mál og ákvað að gera
eitthvað annað en að tala í arm-
æðutóm um aumingja svöngu
börnin í fátæku löndunum. Fjöl-
skyldan byrjaði á þvi að ákveða
hve miklu fé skyldi varið til jóla-
gjafakaupanna það árið, og út-
koman varð dágóð upphæð, því að
þetta fólk var nefnilega það, sem
kallað er vel stætt. Ákveðið var að
nota helming þessarar upphæðar
til eigin þarfa, en gefa hinn helm-
inginn í sjóð, sem átti að fara til
örsnauðra flóttamanna.
Svona mætti raunar lengi telja,
og væri okkur þægð í því að heyra
hvað lesendur hafa um þetta að
segja.
0 Kröfugerð
aldraðra
Björn Björnsson hringdi, og
kvaðst hann hafa verið á fjölsótt-
um fundi aldraðra, þar sem fram
kom tillaga um að sjötugt fólk
greiddi ekki skatta af vinnutekj-
um sinum. Björn sagðist vera viss
um, að ef þetta næði fram að
ganga þá liði ekki á löngu áður en
sextugir kæmu á eftir — með
samskonar kröfugerð.
Björn sagði ennfremur, að sér
fyndist ekki rétt af nýstofnuðum
samtökum aidraðra að byrja á því
að gera kröfur — margt brýnna
hlyti að biða úrlausnar í upphafi.
0 Stór og
lítill stafur
Skólastúlka á Akureyri skrifar
eftirfarandi:
„Kæri Velvakandi.
Ég er í fyrsta bekk í gagnfræða-
skóla og er að læra nýju stafsetn-
ingarreglurnar. í þeim er eitt
atriði, sem ég furða mig á og ég
vona, að þú getir svarað.
Hvers vegna eru öll blómaheiti
skrifuð með litlum staf, þótt þau
byrji á sérnafni (t.d. baldursbrá)
en daga- og hátíðaheiti skrifuð
með stórum staf, t.d. Þorláks-
messa og Jónsmessa?"
Við erum nú því miður ekki svo
hugmyndarik, að geta leyst úr
þessu, en okkur þykir þetta órök-
rétt eins og skólastúlkunni, sér-
staklega þar sem hátiðaheiti eru
alla jafna skrifuð með litlum staf.
SIGGA V/GGA 2 \lLVt%AH
ÍG Ett AP
M065A 0M|
/V) WFtfíb
A9WA |
‘dVIÓÐA
INVO VI06SA
ég mm ®
ÍG &ET\ EV^KV
— Sjötugur
Magnús
Framhald af bls. 33
Þingeyrar og sparisjóðsstjóri um
langt skeið. Undir stjórn hans
hefir sparisjóðurinn vaxið svo og
eflst, að hann er nú öflug lyfti-
stöng fyrir framfarir og uppbygg-
ingu á staðnum.
Magnús Amlín er enn i önn
dagsins. Og enn er hann hrókur
alls fagnaðar. Þeir eru margir,
sem senda honum nú vinarkveðj-
ur og heillaóskir á sjötugsafmæl-
inu.
Þorv. Garðar Kristjánsson.
LJÓS &
ORKA
OPIÐ
I KVÖLD
TIL 10
GLÆSILEGT
ÚRVAL
GOLFLAMPA
EINNIG NÝJAR
SENDINGAR
RORÐLAMPA
LANDSINS MESTA
LAMPAÚRVAL
LJÓS &
ORKA
Suóurlaiidsbraut 12
sími S44S8