Morgunblaðið - 09.02.1975, Page 35

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. FEBRUAR 1975
35
Bandariska vikuritiö News-
week birti nýlega viótal við
Hans Apel fjármálaráðherra V-
Þýzkalands, þar sem fjallað er
um efnahagsþróunina í heimin-
um. Apel, sem er 42 ára gamall,
er í miklu uppáhaldi hjá Schm-
idt kanslara og var áður deild-
arstjóri i landbúnaðar- og sjáv-
arútvegsráðuneytinu þar sem
hann fjallaði m.a. talsvert um
Hans Apel
fjármálaráðherra V-Þýzkaiands.
Sagt frá Hans Apel, fjármála-
ráðherra V-Þýzkalands
„Meðal blindra er sá
eineygði konungur”
landhelgisdeilu íslands og V-
Þýzkalands. Apel er ekki sér-
lega vinsæll meðal ráðamanna
hinna Evrópuþjóðanna, og er
sagður einn af nýrri kynslóð
þjóðernissinna í V-Þýzkalandi,
sem þykja harðir i horn að taka
gegn nágrannaþjóðum sínum
og það var t.d. Apel, sem lýsti
þvi yfir i vor á fundi með starfs-
bræðrum sinum hjá EBE, að
V-Þjóðverjar myndu ekki leng-
ur greiða sjálfkrafa alla reikn-
inga fyrir EBE.
1 viðtalinu var Apel spurður
fyrst hvernig honum fyndust
þjóðir heims standa sig i orku-
kreppunni.
„Ef við tökum slæmu hliðina
fyrst, þá er ég mjög svartsýnn á
horfurnar á verulegri lækkun á
olíuverði og þar á ég við 15—
25% lækkun. Arabarnir vita, að
þjóðir heims munu eiga við
orkuskort að etja næstu 15—20
árin og þeir hafa örugglega
ekki í hyggju að létta undir
með okkur með þvi að auka
framleiðsluna. Að mínu áliti
væri það mikill sigur ef við
gætum með einhverju móti
tryggt að olíuverðið héldist
óbreytt.
Góðu fréttirnar eru aftur á
móti þær upplýsingar, sem ný-
lega hafa borizt frá Alþjóða
gjaldeyrissjóðnum, þar sem
segir, að frá því að olíukreppan
hófst hafi gjaldeyrisvarasjóðir
helztu iðnaðarþjóðanna, m.a.
Bretlands, Bandaríkjanna,
Italíu og Japans aukizt, og
sannast sagna er V-Þýzkaland
eina landið, þar sem gjaldeyris-
forðinn hefur minnkað. Þetta
sýnir að gildandi peninga- og
bankakerfi hefur tekizt auð-
veldlega að mæta hækkandi
oliureikningum með þvi að
veita lán og lánatryggingar.
Þess vegna þurfum við ekki að
mikla fyrir okkur erfiðleikana
og ana út í að búa til eitthvað
nýtt kerfi til að snúa fjár-
streyminu við, sem gæti aðeins
gert ástandið verra.“
Apel var þá spurður hvort
svar hans þýddi, að hann væri
andvígur slíku kerfi, og hann
svaraði þvi til, að það væri
hann ekki. Hann væri i grund
vallaratriðum þeirrar skoðunar
að hvetja ætti Arabaþjóðirnar
til að taka þátt í efnahagsmál-
um olíuneyzluþjóðanna með
því að fjárfesta í iðnfyrirtækj-
um þeirra. Hann benti t.d. á, að
er stjórn Kuwaits keypti 14%
hlutabréfa i Mercedes Benz
verksmiðjunum hefði það orðið
hagur stjórnarinnar að halda
oliuverði þannig, að það kippti
ekki grundvellinum undan
rekstri bifreiðaiðnaóarins. Ap-
el varaði hins vegar við að búið
yðri til eitthvað mikið alþjóð-
legt kerfi, sem tryggði Aröbun-
um endurgreiðslu á lánum og
þeir gætu þvi áhyggjulausir
hækkað oliuverð að vild.
Aðspurður um hversu miklar
vonir hann byndi vió samvinnu
olíuneyzluþjóðanna sagði Apel,
að stærsta spurningin væri al-
þjóðleg samstaða. Hann sagði
það óhugsandi fyrir sig að fara
til sinna kjósenda og hvetja þá
til að spara oliuna, meóan engin
merki um slikar fórnir væri að
sjá hjá þeirri þjóð, sem notaði
þriðjung allar orku heimsi'ns.
Varðandi hugmyndina um
hernaðaraðgerðir gegn Araba-
þjóðunum sagði Apel: „Hún er
óraunhæf og fáránleg." Einu
rökin, sem hægt væri að nota
gegn Aröbunum, væru, að ef
þeir eyðilegðu efnahagskerfi
iðnaðarþjóðanna myndu þeir
grafa sjálfum sér gröf, því að
þeir væru svo háðir vestrænu
þjóðunum.
Um þá gagnrýni á V-
Þjóðverja að þeir væru sparir á
fé er reyndi á samstöðu EBE
sagði hann: „Hér er um að ræða
einfalda jöfnu. Ef þú gefur eitt-
hvað, ættirðu að fá eitthvað i
staðinn. V-Þýzkaland gæti orðið
gjaldkeri Evrópu ef Evrópa
sameinast, stjórnmálalega og á
öðrum sviðum. Þjóðverjar eru
mjög þjóðernissinnaðir á sum-
um sviðum, en staðreyndin er
sú, aó það er aðeins i V-
Þýzkalandi, Hollandi, Belgiu og
Luxemburg, að öll sjórnmála-
öflin eru sammála um evrópska
einingu. Allsstaðar annars stað-
ar er mikil mótspyrna og kröfur
um sérhagsmuni og forgangs-
rétt. Min skoðun er sú, að við
verðum allir að panta eftir
sama matseðlinum.
— Hvernig skýrir þú styrk-
leika v-þýzka efnahagslífsins
meðan flestar aðrar þjóðir eiga
í vök að verjast?
Aðalástæðan er sú, að okkar
saga hófst 1945, er fall nasism-
ans leyfði okkur að byrja upp á
nýtt. Á Hitlersárunum voru
þrjú verkalýðssambönd, en nú
höfum við eitt, við þróuðum
nýja stjórnmálaflokka, sem
ekki eru þrælar hugsjóna, auk
þess, sem við urðum að byggja
efnahagskerfið upp frá rústum
og tryggja 10 milljón flótta-
mönnum úr austri atvinnu.
Þetta kriúði okkur til að þróa
nýtizku verksmiðjur svo og
þjóðfélagskerfi með miklum
hreyfanleika og jafnrétti, á
sama tíma og aðrar Evrópu-
þjóðir lágu áfram undir oki
aldagamalla hefða, sem leiða af
sér misrétti og þjóðfélagsóróa.
Ég er ekki að halda þvi fram, að
okkar kerfi sé fullkomið og
ekki sé hægt að bæta það, en
maóal blindra er hinn eineygði
konungur."
Apel var þá að lokum spurður
hvort hann ætti við, að V-
Þjóðverjar ættu engar gamlar
hefðir. „Ekki beint, við erum
enn haldnir hinni miklu iðju-
semi og sterku löngun til að
skila okkar verki. Ég tel t.d.
sjálfan mig alltaf á vakt.“
sigíldar sögur