Morgunblaðið - 06.03.1975, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 6. MARZ 1975
Piltur og stúlka Thoroddsen
hann þá almæltra tíðinda, en þeir kváðust fá vita —
en er húsbóndinn heima? sagði Guðmundur.
Já, hjá guði, þvi hann er dauður, sagði heimamað-
ur, en ég á að heita ráðsmaður hérna, og allt, sem
utanbæjar snertir, þá er það eins og þið talið við
hana Ingveldi mína sjálfa, það sem þið talið við mig;
annars heiti ég Árni, sem lengi var hjá honum síra
Torfa, ég veit ekki, hvort þiö kannizt við það; en
heitió þér ekki Bárður á Búrfelli?
Jú, Bárður heiti ég.
Já, ég þóttist hálfvegis þekkja yður, þó langt sé
siðan ég sá yóur; ég sótti til yðar smér hérna um árið,
sem þó ekki vóst, þegar heim kom.
Og ekki kannast ég viö það, að þaó hafi ekki vegizt;
en er maddaman heima? Mér er þökk á að fá að tala
viö hana.
Árni fór þá inn, og kom Ingveldur brátt fram og
leiddi þá fóstra í stofu. Stofan var hús fyrir sig, og
var gengið i hana vinstra megin úr bæjardyrum;
hún var í þremur stafgólfum og ekki ólaglegt hús,
eftir því sem gjöra er í sveitum; á þeim gaflinum,
sem sneri út til bæjarhlaðsins, voru tveir glerglugg-
ar, og rétt undir þeim stóð dálítið, grænleitt borð og
Á teikningunni eru teiknaðir nær allir þeir hlutir
sem nota þarf í skólastofunni. — En meðal þeirra
eru þó fáeinir sem enginn kennari vildi hafa í sinni
kennslustofu. Nú er hver hlutur númeraður og við
viljum biðja þig að skrifa númerin niður á þeim
hlutum sem hreint ekki eiga heima í kennslustof-
unni. Svörin eru hér að neðan — á haus í bókstöfum
UBf)IU So niu ‘OAJ
sinn stóll hvorum megin. í fremsta stafgólfinu, næst
dyrum, var gestarúmið og glitábreiða yfir; hinum
megin og á móti rúminu stóð rauðlituð kista með
fangamarki Ingveldar á hliðinni, sem fram sneri;
það var fatakista hennar; en viö endann á þessari
kistu stóð önnur kista nokkuð minni, en nýlegri;
hana átti Sigríður. Ingveldur leiddi Bárð til sætis við
borðið og tók aó spyrja hann tíóinda; en Guðmundur
settist á kistu Sigríðar og sat þar með hattinn á
hnjánum og hélt sinni hendi um hvort barðið, og datt
ekki né draup af honum. Ekki leið á löngu, áður þar
kom í stofuna stúlka með bjart hár, húfu á höfði og
dökkvan skúf, á bláu pilsi, með röndótta vefnaðar-
svuntu og í blárri peysu, nokkuð nærskorinni. Það
var Sigríður Bjarnadóttir. Hún gekk hæversklega,
en þó ófeimnislega inn gólfið og rétti að móður sinni
kaffiketil, sem hún bar í hendinni; en gestirnir risu
upp á móti henni og heilsuðu henni með kossi.
Ingveldur tók við katlinum, brá svuntuhorninu neð-
an undir botninn á honum, blés í stútinn og setti
hann á borðið og tók að skenkja kaffið; setti fyrst
fyrir Bárð og benti Sigríði að koma og færa
Guðmundi, þar sem hann sat á kístunni. Sigríður bar
Guðmundi kaffibollann í annarri hendi, en sykurskál
í annarri. Guðmundur þrífur með annarri hendinni
einhvern álitlegasta sykurmolann úr skálinni, en
með hinni hendinni tekur hann um kaffibollann, en
lætur Sigríði standa eftir með undirskálina, því ekki
var hann svo fróður í þess háttar efnum, að hann
vissi, að hún átti að fylgja bollanum, og bar Sigríður
skálina brosandi aftur á borðið. Guðmundur stýfði
Sagan af kóngsdóttur
og svarta bola
stefndu, en eftir mjög langa ferð komu þau að
stórum gullskógi, þar var allt úr gulli, tré, greinar,
blöð, og ekki var hann nú ljótur á að líta, skógurinn
sá.
Hér fór það alveg eins og í koparskóginum og
silgurskóginum. Boli sagði við konungsdóttur, að
hún mætti ekki snerta á neinu, því tröllkarl með 9
höfuð ætti skóginn, og væri sá risi miklu stærri og
sterkari en báðir hinir til samans, og boli hélt að
hann réói alls ekki við þann þursa. Nei, hún sagðist
ekki skyldi koma við neitt í skóginum, ef hún
mögulega gæti, en hann var nú enn þéttari en
silfurskógurinn, þegar þau komu inn í hann, og eftir
því sem þau komu lengra, því þéttari varð skógur-
inn. Katrín konungsdóttir reyndi eins og hún mögu-
lega gat, aó koma ekki við neitt. Hún beygði sig
undir greinarnar, en hvernig sem það atvikaðist, þá
var hún allt í einu með gullepli í hendinni. Þá var
hún svo hrædd, aö hún fór að gráta og ætlaði aó
kasta eplinu frá sér, en boli sagði að hún skyldi hafa

ffle&lmofguftlKifflfiu
Lítil
löggu-
saga af
mœðgum
Dönsk blöð hafa sagt-;
frá óvenjulegu lög-
reglumáli og eiga þar
hlut að máli brezkar
mæðgur, sem komu til
Kaupmannahafnar.
Móðirin er 48 ára en
dóttirin 23ja. Þær voru
handteknar á Grand
Hótel þar í borg. Við
skyndileit þar fundu
lögreglumenn 60 þús.
danskar krónur, sem
frúin hafði falið í
gervifæti sínum.
Handtakan átti sér
stað, vegna þess að lög-
reglan fékk grun um
að þær mæðgur hefðu
smyglaó hassi inn í
landió í ágóðaskyni.
Þær hafa að áliti lög-
reglunnar verið æði
stórtækar á þessu
sviði, því lögreglan tel-
ur þær hafa verið bún-
ar aðseljaum60kg af
hassi er hún hafði
hendur í hári þeirra.
Við húsrannsókn í hót-
elherberginu fundust
hvorki meira né minna
en 300( þús. danskar
krónur. Handtaka
mæðenanna hafði dá-
lítinn aðdraganda.
Fíknilyfjadeild lög-
reglunnar var bent á
að brezku mæðgurnar
myndu ekki einungis
til Danaveldis komnar
til þess að skemmta
sér. Var lögregluvörð-
ur settur til að fylgjast
með mæðgunum. Var
það gert eftir að
skyndiyfirheyrsla yfir
þeim hafði ekkert leitt
í ljós. Næsta morgun
tóku lögreglumenn
sem auga höfðu á
glugganum þeirra í
hótelinu, eftir þvi, að
lykli var fleygt út um
gluggann. Það var bíl-
lykill. Eftir nokkra eft-
irgrennslan fundu lög-
reglumennirnir bílinn
eigi langt frá. Bíllinn
var frá Hollandi. Hann
var fluttur niður á lög-
reglustöð og við leit
þar kom í ljós að tvö-
falt þak var á honum
og milli laga fundust
hassleifar. Hægt var
að reikna út að 60 kíló
af hassi gátu rúmast
þarna.
Mæðgurnar voru
umsvifalaust færðar
til yfirheyrslu. Þær
neituðu öllum sakar-
giftum, en voru úr-
skurðaðar í 7 sólar-
hringa varðhald.