Morgunblaðið - 09.11.1975, Side 45

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 9. NOVEMBER 1975
45
VELVAKANDS
|Velvakandi svarar I síma 10-100
• kl. 14—15, frá mánudegi til föstu-
dags.
• Kettir
og dýravinir
Gréta Ösk S. Hamarsgerði 6,
Reykjavík, skrifar:
„Enn í sambandi viö villiketti,
flækingsketti, „yndislega
heimilisketti", dýravini, og síðast
en ekki sizt, ófullnægjandi
skýringu dagblaðs á hörmulegum
atburði.
Jón Magnússon, ég skil vel reiði
yðax i garð allra katta eftir að
dóttir yðar varð fyrir þessari
hryllilegu lífsreynslu með kött-
inn, og í garð ókunnugra fyrir að
sletta sér fram i það, sem þeim
kemur ekki við, — gætuð þér ekki
reynt að misskilja ekki skrif min í
sambandi við þetta mál?
Ég vil byrja á þvi að biðjast
afsökunar á þeirri frekju að leyfa
mér að notfæra mér þennan at-
burð til að undirstrika, að það er
ekki bara hundavandamál hér í
bæ, heldur einnig gifurlegt katta-
vandamál, sem — og sennilega
getum við þó a.m.k. orðið ásátt um
það — verður að ráða bót á.
Jú, jú, víst skal ég skammasl
min. Ég sit með hendur i skauti
og kalla mig dýravin. Það eina
sem ég geri fyrir vini vora, kett
ina — villi-flækingskettina — et
að setja skál mað matarafgöngurr
út á tröppur fyrir þá, i þeirri von
að það geri sitt til að koma I veg
fyrir þá áráttu katta að leggja sér
smáfugla til munns — hvað þá
mannakjöt.
Sennilega er þetta enn ein vit-
leysan, sem ég geri, þvi að ef
kettirnir eru saddir og sælir
minnka rottuveiðar þeirra til
muna.
„Reiði“ mín, Jón Magnússon,
beindist alls ekki að litlu dóttur
yðar eða öðrum börnum — ekki
kettinum margumrædda heldur,
þvi að kettir eru með óþarflega
langar og viðkvæmar rófur og
flókið sálarlíf og kötturinn var
svo sannarlega óþarflega aðgangs-
harður. Ástæðan fyrir skrifum
mínum var sú, að í Mbl. var
hvergi minnzt á að rófan á kettin-
um hefði klemmzt milli stafs og
hurðar. Lesi menn greinina verð-
ur sú ályktun dregin, að
kötturinn hafi allt i einu komið
aðvífandi, t.d. þar sem börnin
voru að leik og tekið upp á því að
ráðast svona hrottalega á litlu
dóttur yðar.
Þejta fannst mér ófullnægjandi
skýring og einfaldlega óréttlát.
0 Velferðarmál
katta
Svona blaðaskrif geta stuðlað
að auknum viðbjóðslegum katta-
morðum, eins og t.d. þvi þegar
Einar spurði að því sama og f
þriðja skiptið kvað ég nei við, það
gerði hún ekki.
— Hún sagði bara stuttlega að
hún sæi að hún þyrftí ekki að
hafa áhyggjur, hún sæi ég hefði
breytt vei ofan á Lottu og svo
hvarf hún á braut.
Einar andvarpaði og slökkti á
lampanum við rúmið sitt.
— Ef við fáum ekki dáiftinn
svefn, verðum við aiveg útkeyrð á
morgun. Og við verðum engu nær
þótt við brjótum heilann og fáum
grunsemdir. Við höfum komizt að
ýmsu smálegu sem við vitum ekki
hvernig á að tengja saman, en ég
hef þá trú að sennílega mættí
gera úr þvf samfellda heild, ef við
gætum dregið réttar ályktanir og
ég tala nú ekki um ef við vissum
dálftið meira. En eins og málin
standa núna get ég hvorki séð
haus né hala á þcssu öllu saman.
— Það sem mér gremst mest,
sagði ég út f myrkrið, — er að
þetta fólk er svo ÓAÞREIFAN-
LEGT! Sjáðu nú til dæmis með
Hjördfsi Holm! Eða Barböru eða
Connie Lundgren... Það er eins
og allt renni út úr höndunum á
mér, þegar ég reyni að grípa I
það? Meira að segja finnst mér
þrettán ára drengirnir murkuðu
lífið úr heimilisketti. Og svona
lagað er áreiðanlega ekki eina
lausnin á offjölgun villi-
flækings-katta, — það hlýtur að
vera til önnur leið, og hana viljum
við svo gjarnan finna.
Ég verð þvi miður að frábiðja
mér að skerast um ítarlegar I
leikinn, þ.e. að mæta á staðinn og
upplýsa eiganda þessa kattar, þvi
að ég þekki kött þennan ekkert
persónulega — ekki heldur sálar-
lif hans nákvæmlega, en ég get
mér þess til, eftir reynslu mina af
öðrum köttum, að rófa hans sé
álíka viðkvæm og annarra katta,
hvort heldur venjulegra, yndis-
legra heimiliskatta, eða villi-
flækings-katta.
Ég get mér til, að þér, eins og ég
og Mbl., hafið ekki verið á slys-
staðnum. Við höfum öll heyrt mis-
munandi útgáfu af atburðinum,
en nú er það komið fram, sem mér
finnst aðeins réttlátt: Rófan á
kettinum klemmdist á milli stafs
og hurðar, en kötturinn réðst ekki
á litlu stúlkuna bara svona „upp á
grin.“
Ég' tel að ríkið eða slíkir aðilar
verði að taka málið í sínar hend-
ur, villi-flækings-kettir eru illa
settir, svangir og kaldir á veturna
og bezta lausnin fyrir þá og börn,
sem stafar af þeim hætta, er að
mínu mati sú, að þeir verði
svæfðir svefninum langa, en ekki
drepnir á hroðalegan hátt, eða þá,
að Gréta Osk taki einn kött —
köttinn margumtalaða — upp á
arma sina, gangi milli húsa, banki
upp á, og geri fyrirfram glataða
tilraun til að finna eiganda hans.
í fullri vinsemd og von um að
reiðin í minn garð sé sjötnuð.
Gréta Ósk
E.S. Víst er þetta dýrt spaug. Ég
er kornung, einstæð alveg nýbök-
uð móðir, og til að koma í veg
fyrir að kettirnir fái sér blund í
barnavagninum, varð ég að kaupa
750 króna kattavarnanet.
Sama.“
Við gerum þennan sunnudag að
sannkölluðum kattavinadegi, og
helgum dálkana þessu þurftar-
máli.
Þannig vildi til fyrir nokkrum
vetrum, myrka janúarnótt þegar
frostið fór niður í 14 eða 15 stig,
að Velvakandi heyrði til ferða
þessarar umtöluðu villidýrateg-
undar fyrir utan gluggann sinn.
Það er raunar ekki sjáldgæft, en
venjulega höfðu hljóðin verið öllu
þróttmeiri en í þetta skipti, því að
nú heyrðist ámátlegt og vesældar-
legt mjálm í staðinn fyrir hin
staffirugu heróp. Velvakandi lyfti
gardinunni og sjá: A tröppum
hússins á móti lá þorri villikatta
hverfisins i hnipri. Myrkursins
vegna varð ekki komið tölu á þá
alla, en sjö var hægt að greina
með góðu móti, þótt ljóst væri að
þeir voru allmiklu fleiri. Þarna
höfðu þessi kvikindisgrey leitað í
gaddinum til að halda á sér hita
— með því að hima þarna og hafa
hita hvert af öðru á tröppunum,
sem sennilega voru sizt freðnar af
þeim stöðum í nágrenninu, sem
komu til greina.
Er ekki að orðlengja það, að
Velvakandi tók ástfóstri við ketti
á þessari stundu — bæði villiketti
og velmegandi heimilisketti.
Aður en dagur rann, þvi að
þetta var i svartasta skammdeg-
inu, leitaði Velvakandi fyrir hönd
kattanna á vit hins opinbera, —
hélt í einfeldni sinni að þannig
væri hægt að stuðla að brýnum
velferðarmálum þessarar um-
töluðu dýrategundar. I sima
meindýraeyðis borgarinnar
fengust þau svör, að því miður
væri ekkert hægt að gera — þeir
hefðu ekki mannskap til að senda
á kattaveiðar, en reynandi væri
að snúa sér til lögreglunnar —
hún hefði á sinum vegum mann,
sem stundum færi á kattaskytterí.
Lögreglan lofaði að taka málið
til athugunar, en benti Vel-
vakanda á , að fljötlegra væri, að
hann hefði samband við skyttuna,
sem byggi inni i Blesugróf. Þegar
hér var komið sögu, missti Vel-
vakandi móðinn og hafði ekki geð
f sér til að fara að hóa inn i
Blesugróf.
Siðan eru nú liðin nokkur ár —
breytt hefur verið skipulagi lög-
gæzlu sem nú heyrir undir sjálft
ríkið. Nú er spurningin bara sú,
hvort það sé dómsmálaráðherra,
sem eigi að sjá um útrýmingu
katta i Reykjavik.
HOGNI HREKKVISI
Nudd- og snyrtistofa
Ástu Baldvinsdóttur
Hrauntungu 85, Kópavogi
Andlitsböð.
húðhreinsun,
fót- og handsnyrting
Megrunar- og
afslöppunar-
nudd og nudd
við vöðvabólgum.
VIL VEKJA SÉRSTAKA
ATHYGLI Á:
10 tíma megrunar- og afslöppunarkúrum.
Nudd, sauna, vigtun, mæling og matseðill.
OPIÐ TIL KL. 10 ÖLL KVÖLD.
Bflastæði. Sfmi 40609.

Tökum lax í reykingu
og útbúum graulax. ^
Kaupum einnig frosinn lax til reykingar.
Póstsendum um allan heim.
Vacoum pökkum ef A-**-* —
m

•••• •••••
SlGGA V/GGA í ‘ÍiLVERAU
SföNfoJVÍ TIAINST
vtt vtm 49
lwa wr, s 1&&A