Morgunblaðið - 24.03.1977, Blaðsíða 13

J
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 24. MARZ 1977
13
leikhússtjóra tali og spurði fyrst,
hvernig Leikfélag Akyreyrar sé
statt.
— Það er þá fyrst að telja, að
Leikfélag Akureyrar hefur úr
litlu að spila að öllu leyti, nema
því að það eru nærtækir starfs-
kraftar til næstum því hvers sem
vera skal, og sennilega fá verk-
efni, sem leikfélagið hefur orðið
ekki möguleika til að ráða við.
Það hefur tekið verkefni, sem
gera margar og mismunandi kröf-
ur til flytjenda. Þar má siðast
nefna Sölumaður deyr, og svo
verk sem gera miklar músikalsk-
ar kröfur eins og Öskubuska og
Sabína. Ekki varð þeim heldur
fótaskortur á farsanum. Nú er
verið að æfa klassískan gaman-
leik, sem gerir miklar kröfur um
bæði leikni og gott handverk,
músíkskyn og meðferð málsins.
Þetta er leikrit eftir Carlo
Goldoni og heitir Afbragð ann-
arra kvenna. Leikstjóri er Kristin
Olsoni frá Vasa-leikhúsinu í Finn-
landi. Það segir sína sögu um
stöðu Leikfélags Akureyrar, að
það skuli fá slíka krafta til starfa.
— Nú eru fastráðnir leikarar
aðeins fimm. Veldur þetta ekki
margvíslegum erfiðleikum i
skipulagningu og starfi leikhúss-
ins?
— Víst gerir það það sannar-
lega. Hins veger er greinilegt, að
Leikfélagið getur ekki ráðið nógu
stóran leikflokk á föst laun og að
með sliku móti höfum við ekki
slíkt úrval ýmiss konar leikara
sem við höfum nú. Leikarar á
Heimsókn í
Leikfélag
Akureyrar,
sem nú sýnir
Sölumaður
deyr
sviði Leikfélags Akureyrar hafa
verið milli 30 og 40 undanfarið.
Samræming á tíma þessa fólks er
alltaf erfið, en með góðum vilja
og skilningi hefur þetta tekizt.
— Hvernig hefur þér fundizt
að starfa á Akureyri?
— Árangurinn af starfi okkar
hefur verið eins góður og hægt er
að ætlast til. Það er greinilegt, að
leikhúsið á mikil ítök bæði í
Akureyringum og öllum, sem við
Eyjafjörðinn búa. Og við höfum
einnig unnið mikið með öðrum
félögum, bæði í bænum og i sveit-
unum hér í kring, haft námskeið
og sett upp sýningar. Leikfélagið
hefur því ekki aðeins staðfest sitt
eigið leikhús hér á Akureyri,
heldur einnig farið að skjöta frjó-
öngum og fæða af sér nýja hluti I
öðrum byggðum.
— Hvað viltu segja um framtíð
Leikfélags Akureyrar sem at-
iinnuleikhúss?
— Ég er viss um að það heldur
áfram að vera til. En hversu
blómstrandi það verður er bæði
undir áhorfendum þess komið,
skilningi stjórnvalda, góðri for-
ystu og ekki sízt fjölmiðlum eins
og dagblöðunum, sem hvort held-
ur ritstjórar þeirra eða krítik-
kerar vilja ekki eða vilja eru
orðnir í okkar nútímaþjóðfélagi
afgerandi úrslitavald um það,
hvað verður talið merkilegt eða
ómerkilegt á þessu sviði. Ég er
mjög ánægður með árangurinn
hérna og þarf ekki að nefna nema
til dæmis þessi prýðilegu afrek í
Sölumanninum, bæði leikstjór-
ans, Marinós og svo allra leikend-
anna, sem sýndu ótrúlega jafna
og trúverðuga vinnu.
Hitt er ljóst, að framtið þessa
leikhúss eins og alls leikhúss
byggist ekki á einstökum afrek-
um, heldur á þolinmóðu langtima-
starfi, þar sem menn verða að
sinna mögu fleira en því, sem
gefur vonir um skjóta og glæsta
sigurvinninga.
Með þessum orðum sló Eyvind-
ur botninn í okkar viðræðu. Hon-
um og leikhúsi hans fylgdu árnað-
aróskir mínar og sú sannfæring,
að kannski er starfið í gamla Sam-
komuhúsinu við Hafnarstræti
merkasta framlag Akureyrar til
íslenzkrar menningar á áttunda
áratugnum.
HalIdórBlöndal.
ÍJr Sölumaður deyr: Marino Þorsteinsson (Willy Loman), Sigurveig
Jónsdóttir (Linda) og Þórir Steingrfmsson (Biff).
(Jr Sölumaður deyr: Gestur E. Jónasson (Bernard) og Marinó Þor-
steinsson (willy Loman).
Mynd þessi er tekin f júnfmánuði 1957 er þessi frfði flokkur fðr f
vinabæjarferð til Danmerkur.
þessa starfsemi, en til þess skortir
okkur tilfinnanlega fé.
NAUÐSYN AÐ
EIGNAST EIGIÐ
HtJSNÆÐI
— Það var upp úr fyrri heims-
styrjöldinni að Norrænu félögin
voru stofnuð, en þá varð mikill
áhugi á að auka tengslin á milli
Norðurlandanna. Félagið hér á
landi var stofnað 1922 og áttu þeir
Sveinn Björnsson, síðar forseti,
Jón Helgason biskup, og Matthías
Þórðarson þjóðminjavörður, sem
síðan varð fyrsti formaður félags-
ins, stærstan hlut að máli við
stofnun félagsins. Danir, Svíar og
Norðmenn stofnuðu sin félög um
og upp úr 1920, Finnar 1924, en
Færeyingar og Álendingar mun
síðar.
— Skömmu fyrir síðari heims-
styrjöldina byrjaði Norræna
félagið hér byggingu húss til nám-
skeiðahalds og fyrir ýmsa aðra
starfsemi félagsins á Þingvöllum.
Það hús komst þó aldrei upp og
var ástæðan sjálfsagt fyrst og
fremst að ófriður skall á í álfunni.
Eðlilega beindist áhugi manna að
því að byggja Norræna húsið í
Reykjavík strax og sú hugmynd
kom fram á sameiginlegum fundi
Norrænu félaganna allra hér í
Reykjavík. Það er og hefur verið
mikil menningarmiðstöð hér i
höfuðborginni.
— Ég hef persónulega mikinn
áhuga á að Norræna félagið beiti
sér að nýju fyrir byggingu félags-
miðstöðvar. Félag með vel á 12.
þúsund félaga þarf nauðsynlega á
slikum samastað að halda og ætti
að geta komið því upp. Félögin á
hinum Norðurlöndunum eiga
flest mjög glæsileg hús þar sem
starfsemi þeirra fer að miklu leyti
fram. Við höfum að vísu Norræna
húsið og starfsaðstaða hefur öll
batnað gifurlega við tilkomu þess,
en það er ekki okkar eigið hús.
— t ár verður fundur Sam-
bands norrænu félaganna i Vest-
mannaeyjum en sambandið held-
ur fundi einu sinni á ári og eru
fundirnir haldnir i löndunum á
víxl.
HEILLAÓSKIR TIL
NORÐURLANDARÁÐS
— Samstarfið við Norðurlanda-
ráð hefur alla tið verið mjög gott
og það sýnir traust Norðurlanda-
ráðs á Sambandi norrænu félag-
anna að það skuli hafa falið því
útbreiðslustarfsemi og að sjá um
framkvæmd hátiðahalda vegna 25
ára afmælis ráðsins. Á þessum
timamótum vil ég nota tækifærið
til að koma á framfæri heillaósk-
um til þessarar merku stofnunar,
sem Norðurlandaráðið er, með
von um að starf þess og Norræna
félagsins megi áfram vera náið og
traust, sagði Hjálmar Ólafsson að
lokum.
— áij.
Sumir versla
dýrt - aðrir versla
hjá okkur.
Okkar verð eru ekki tilboð
h heldur árangur af «
hagstæðum innkaupum.
íTved»P>
Austurstræti 17 Starmýri 2
i