Morgunblaðið - 24.03.1977, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 24. MARZ 1977
Sigríður Guðmunds-
dóttir—Minningarorð
Sigríður var fædd 13/6 1892 að
Gilsstöðum i Vatnsdal í Húna-
vatnssýslu. Foreldrar hennar
voru Jónasa Þorsteinsdóttir og
Guðmundur Andrésson frá Valda-
steinsstöðum í Hrútafirði. Þau
eignuðust einnig son, Guðmund
Franklín. Þegar hann var 7 vikna
lést Jónasa úr inflúensu — það
gerðist á tveggja ára afmælisdegi
Sigríðar, 1894. Faðirinn sá ekki
önnur ráð, á þeim erfiðu tímum,
en að koma börnunum í fóstur.
Bróðir Guðmundar, Jón Andrés-
son, og kona hans, Guðrún Jóns-
dóttir Blöndal, tóku Sigríði að sér.
Þau bjuggu í Búðardal á Skarðs-
strönd. Ég er oft búin að ímynda
mér hvernig ferðalag það hefur
verið þegar faðirinn reiddi litlu
telpuna á hesti alla leið úr Vatns-
dalnum vestur á Skarðsströnd.
Það gekk verr að koma drengn-
um fyrir í fóstur. Það bendir til
þess að erfiðleikar hafi verið
miklir hjá fólki almennt, þó varð
það úr að hjónin á Bakka í Vatns-
dal, Kristín Þorvaldsdóttir og
Benedikt Sigfússon, tóku dreng-
inn í fóstur, en hann lést 7 ára að
aldri.
Sigríður dvaldi óslitið hjá
fósturforeldrum sínum í Búðar-
dal á Skarðsströnd til 18 ára ald-
urs. Þá fór hún í Kvennaskólann í
Reykjavík og átti heimili hér i bæ
eftir það, lengst i Aðalstræti 9.
Hún vann fyrir sér við karl-
mannafatasaum fyrst hjá Ander-
sen & Lauth og síðan í mörg ár
hjá Vigfúsi Guðbrandssyni, að
auki vann hún við fatageymslu
hjá Leikfélagi Reykjavíkur og
þegar Þjóðleikhúsið tók til starfa
fékk hún vinnu þar við fata-
geymslu og var við þá vinnu þar
til heilsa hennar bilaði. Þessi
aukavinna gerði það að verkum
að hún hafði tækifæri til að sjá öll
leikrit á þeim tíma, þáð var henni
mikils virði. Þá er og vert að geta
þess að Pétur gestgjafi Daníels-
son á Hótel Borg reyndist Sigríði
einstaklega vel, eftir að heilsu
hennar tók að hraka.
Möðir mín, Kristín Vigfúsdóttir
frá Vatnsdalshólum, og Sigriður
hittust í Kvennaskólanum 1910 og
urðu vinkonur. Sigríður var alltaf
gestur hjá okkur á jólum og öðr-
um hátíðum og oft þess á milli og
bárum við mikla virðingu fyrir
henni. Hún tók miklu ástfóstri við
einn bræðra minna, enda varð
hann henni harmdauði er hann
féll frá 1966.
Sigríður var eini íbúinn í Aðal-
stræti 9, bjó í risinu, þegar þar
brann 1. nóv. 1967. Hún vaknaði
t
Elski litla dóttir okkar
RAGNHILDUR,
sem lést af slysförum 18 þ m , verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
föstudaginn 25 þ m kl 1 3 30
Svala Markúsdóttir,
Leifur Jónsson.
Útför móður okkar
VIGDÍSAR STEFÁNSDÓTTUR.
Flögu.
fer fram frá Selfosskirkju laugardaginn 26. marz kl. 1 3 00
Jarðsett verður að Hraungerði
Böm hinnar látnu
Móðir okkar og tengdamóðir
JÓNÍNA M. GUNNARSDÓTTIR
NorSurbrún 16
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 25. marz kl 3 e.h.
Áslaug Warmboe Robert Warmboe
Viggó M. SigurSsson Kolbrún Guðmundsdóttir
Vigfús Sigurðsson Ragna Stefánsdóttir
Gunnar Sigurðsson Vilfriður Steingrimsdóttir
t
Útför eiginmanns mlns og föður okkar
BJARNA BJÖRNSSONAR,
Löngubrekku 1 7,
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 25 marz kl. 1 0.30 f.h.
Blóm eru vinsamlega afþökkuð en þeim sem vildu minnast hins látna,
skal bent á líknarstofnanir.
Ólöf Jónsdóttir,
Bjöm Bjarnason,
Jón Bjarnason
Kveðjuathöfn um
SIGRÍÐI GUÐMUNDSDÓTTUR.
saumakonu
áður I Aðalstræti 9. Reykjavík, er lézt 15 marz að Elli- og húkrunar-
heimilinu Grund, verður i Fossvogskirkju, fimmtudaginn 24 marz kl.
13.30. Jarðsett verður laugardaginn 26 marz kl 2 að Undirfelli í
Vatnsdal í Húnavatnssýslu,
Björg Jónsdóttir,
Dyngjuvegi 14.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
HAUKS ARNAR ÞÓRÐARSSONAR.
Suðurgotu 40. Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki og nemendum Öldutúnsskóla
fyrir þeirra ómetanlegu aðstoð
Kristrún Jónfna Steindórsdóttir,
Þórður Arnar Marteinsson.
um nótt við að slökkviliðsmaður
var kominn inn um gluggann til
að sækja hana og mátti þar engu
muna. Þá hafði hún verið lasin
um lengri tima og fundum við að
henni hrakaði eftir það á þann
hátt að hún varð gleymin á menn
og málefni. Sigríður dvaldi á Elli-
og hjúkrunarheimilinu Grund síð-
ustu árin og fékk þar góða hjúkr-
un. Þar lézt hún 15. þ.m.
Foreldrar Sigríðar og bróðir
eru öll grafin í kirkjugarðinum að
Undirfelli í Vatnsdal og líklegt er
að henni verði að ósk sinni að
komast þangað líka, og er það til
hugleiðingar fyrir okkur sem eft-
ir lifum, að sterk eru blóöböndin.
Blessuð sé minning þessarar
sómakæru konu sem ekki mátti
vamm sitt vita i neinu.
Björg Jónsdóttir
Helga ÓlöfSveins-
dóttir — Minning
Fædd 31/10 1910
Dáin 17/3 1977
Glæsileg kona hefur gengið
sina lifsbraut á enda. Ég minnist
hennar sem mikilhæfrar konu og
góðrar móður barna sinna. Stjórn-
söm húsmóðir var hún, sem með
glaðværð og brosi bauð vini og
gesti velkomna. Vinahópurinn
var oft stór, sem kom þangað við
ýmis tækifæri. — Hún átti yndis-
legt heimili í litlu fallegu húsi að
Vesturvallagötu 2, sem hún og
hennar ágæti eiginmaður,
Kristinn Ág. Eiriksson, höfðu
byggt upp saman og þar hafa ekki
verið taldar eða mældar allar þær
vinnustundir, sem fóru til þess að
hafa allt, úti sem inni, jafn fagurt
og hreint. Mann sinn missti Helga
1972. Eftir það bjó hún ein á sínu
fallega heimili, þar bar allt vott
um hennar listræna smekk og það
er hreint ótrúlegt, hvað miklu
hún gat afkastað af listrænni
handavinnu, fyrir utan það að
hugsa um sitt heimili og vinna
líka úti hálfan daginn.
Garðurinn við hús hennar var
sumar hvert dásamlega ræktaður,
með fögrum rósum og margvís-
legri blómadýrð, það var hrein
dásemd á fögrum sólardegi að
koma þangað, njóta góðra veit-
inga, hlæja og skrafa við hús-
móðurina. Betra hefði enginn
getað haft það á neinni suðrænni
sólarströnd.
Já, það er margs að minnast
eftir langa vináttu. Ég þakka
Helgu allar samveru- og ánægju-
stundirnar. Síðan heilsa hennar
fór að láta undan síga hef ég dáðst
að miklu þreki hennar og vilja-
styrk til þess að starfa svo lengi
sem hægt var. Helga hefur borið
líf sitt með reisn og glæsibrag til
hinstu stundar.
Svo þakka ég vináttu
veitta af skilningi þroskaðrar sálar.
IVIeð þrótt í huga
geng ég svo búna braut ófarna.
Lét þig svo I júfan, á leiðarenda.
Anna Guðmundsdóttir.
Sigríður Eiríksdóttir
í Steinsholti—Minning
Afi minn blessaður var Hreppa-
maður, bjó þar um skeið að Bala í
Gnúpverjahreppi, en varð að
flytjast „suður“. Alla tíð talaði
hann með mikilli virðingu og
væntumþykju um Gullhreppana
góðu og fólkið sem þar bjó, ekki
sízt um nágrannana að Bala, fólk-
ið i Steinsholti. Sama gildir um
föður minn. Er mér reyndar ekki
örgrannt um, að hann sjái æsku-
árin að Bala og Steinsholti i hill-
ingum. Sjálfur átti ég svo eftir að
bindast Hreppunum og fólki þar
og ekki sizt þeim i Steinsholti
sterkum böndum.
Sem unglingur var ég þar
sumarlangt, — það var á þeim
góðu tímum, þegar kaupakonur
voru á hverjum bæ að kalla, með
ófyrirsjáanlegum afleiðingum
fyrir unga menn —
Annað sumar fékk ég að hökta
um í Steinsholti með fót í gifsi. Þá
spjallaði ég mikið við Siggu í
Steinsholti, við vorum þá bæði
„óttalegir Lazarusar" eins og hún
orðaði það. Samt gátum við málað
girðinguna kringum trjágarðinn.
Það er enginn ber að baki, sem
átti þau að systkinin í Steinsholti.
Það fann ég vel prestsskaparárin
mín fimm í Stóra-
Núpsprestakalli. Þar var allt
traust og áreiðanlegt og staðið
jafnstyrkum fótum í fortíð sem
nútíð.
Gestagangur hefur ævinlega
verið feikimikill í Steinsholti,
sem við er að búast, þegar viðtök-
ur eru svo hjartanlegar. Hafi
sveitungar þarfnast einhverrar
hjálpar, var gjarnan leitað að
Steinsholti. Bæði var heimilið
yfirleitt vel mennt, og svo rikti
þar sú afstaða til náungans, að
hrein ánægja var að þiggja greið-
ann.
Er ég nú við lát Siggu lít yfir
höfin og harla mörg ár til Steins-
holtsheimilisins, verður mér ljóst,
að fyrir mér eru þau sem ein
heild fólkið þar. Slíkur er sam-
hljómurinn í fjölskyldunni. Ekki
er eins getið, að hin komi ekki í
hug. Ég veit fjarska fátt um ævi
þeirra á yngri árum. Síðan ég
kynntist þeim, hafa þau verið
heima, og störf þeirra og líf hafa
fléttast saman i þá heild, sem við
þekkjum sem Steinsholtsheimilið.
Þar var hlutur Siggu ekki síztur.
Hún var oft heilsuveil, sat þvi
löngum í baðstofu við handa-
vinnu, bóklestur eða sinnti
gestum. Þar var skemmtilegt að
sitja að spjalli við Siggu, hún var
einstaklega minnug ög áhugasöm
um þjóðlegan fróðleik og kunni
frá mörgu að segja. Hún var
mikill Hreppamaður, gladdist
mjög yfir öllum framförum og
fylgdist vel með sveitungum,
heima sem brottfluttum. Var hún
fljót að leggja að hendi eða
örvunarorð ef á þurfti að halda.
Mér eru ekki handbærar ná-
kvæmar upplýsingar um lífssögu
Siggu í Steinsholti. Það skiptir
heldur ekki máli í þessu tilviki.
Sú minning, sem ég á af Siggu i
Steinsholti, er óháð ártölum eða
annálsfregnum — minning er um
manneskju með gott hjarta. Slíks
fólks er gott að minnast.
Þessi fáu kveðjuorð úr fjarlægð
flytja þökk fyrir það allt, sem
Sigga í Steinsholti var mér og
mínum. Þóri syni hennar og hans
fjölskyldu, Sigþrúði aldraðri
móður hennar, öllum systkinun-
um í Steinsholti vottum við Rann-
veig innilegustu samúð okkar.
Þeirra er þunginn mestur. Sá
Guð, sem leggur líkn með þraut,
styrki þau og styðji. — Náð hans
nægir.
Bernharður Guðmundsson.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vináttu við andlát og jarðarför
eiginkonu minnar, móður, ömmu og tengdamóður
SVÖVU KLÖRU HANSDÓTTUR,
(fndd isebam)
Barmahlfð 12
Sigurður Ó. K. Þorbjamarson,
Lúthar GarSar Sigurðsson.
Lúther Leifur GarSarson.
GeirþruSur Pálsdóttir.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við fráfall móður okkar,
tengdamóður og ömmu.
KRISTBJARGAR JÓNSDÓTTUR,
Jón Ágúst Guðbjömsson
Ólafur Guðbjörnsson
Ásmundur Guðbjörnsson
Sigrfður Guðbjörnsdóttir
Ingibjörg Guðbjörnsdóttir
Guðmundur Guðbjörnsson
Anna Björgúlfsdóttir
Gyða Einarsdóttir
Steinn Gunnarsson
Hans Sigurjónsson
börn og bamabörn.
LEGSTEINAR
MOSAIK H.F.
Hamarshöfða 4 — Sími 81960