Morgunblaðið - 06.04.1977, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. APRlL 1977
Sýning Arnar
Þorsteinssonar
I Galleri Solon Islandus hef-
ur ungur myndlistarmaður opn-
að sína fyrstu einkasýningu.
Það er Örn Þorsteinsson, sem
hér er á ferð, og hefur hann að
vísu tekið þátt i nokkrum sýn-
ingum hér áður, svo hann er
ekki með öllu ókunnur þeim, er
stunda sýningar hér i borg. Það
var aðallega grafísk list, er
komið hafði fyrir almennings-
sjónir frá þessum unga manni
fyrir þessa einkasýningu, en nú
bregður svo við, að Örn sýnir
eingöngu olíumáiverk, á þess-
ari fyrstu einkasýningu.
Það er mikið átak fyrir unga
listamenn að stofna til sinnar
fyrstu einkasýningar. Meira en
margan grunar. Þar kemur oft-
ast nær í ljós, hvar á vegi stadd-
ur hver og einn er í myndgerð
sinni og ef sýnandi hefur glöggt
Myndllst
eftir VALTY
PÉTURSSON
auga fyrir eigin kostum og löst-
um, verður oft stökkbreyting á
ferli hans við að sjá verk sín
hanga opinberlega fyrir sjón-
um fólks. Þannig hefur margur
listamaðurinn öðlast ómetan-
lega skólun við fyrstu atrennu,
og mætti sjálfsagt segja með
sanni, að einmitt frumraunir,
séu það sem stappar stáli I
menn eða beygir þá svo and-
lega, að stundum verður að
byrja aftur, jafnvel algerlega
frá byrjun. Þetta er auðvitað
mjög einstaklingsbundið og
verður ekki sett i neitt alhliða
kerfi, sem óneitanlega og til
guðs lukku er nokkuð ólíkt þvi
kerfi er við búum við. Sann-
leikurinn er nefnilega sá, að
enn er til humanísmi í veröld-
inni, sem tölvur og véladót fá
ekki bugað, og það er einmitt
hlutverk listamannsins á seinni
hluta tuttugustu aldar að hamla
gegn vélmenningu og massatrú-
boði róbóta nútimans.Örn Þor-
steinsson er nú að hefja fyrir
alvöru feril sinn sem lista-
maður, og það er ýmislegt á
þessari sýningu hans i Gallerí
Sólon íslandus, sem bendir til
þess, að hann sé gjaldgengur
liðsmaður, sem taki köllun sína
alvarlega og eigi eftir að rækta
hæfileika sína á komandi árum.
Örn Þorsteinsson er áræðinn
myndlistarmaður, sem leggur i
baráttu við nokkuð erfiða
myndbyggingu, sem reist er á
sterkum og þróttmiklum litum.
Form hans er lífrænt og
óþvingað, hefur eigindir
collage-listar á stundum og býr
yfir frjálslegri hrynjandi, sem
skapar skemmtilegar heildir.
Handverk Arnar er myndrænt
og hressilegt, og hugmyndir
hans eru samræmdar i lit og
formi. Þessar fáu línur eru
mikið hól um ungan mann, sem
er með sína fyrstu sýningu. Hér
hef ég dregið fram það, er mér
fannst einkenna þessa sýningu
Arnar, en hinu er heldur ekki
að neita, að sumt á þessari sýn-
ingu hefði mátt vera betra en
raun ber vitni. Þar gætir dálítið
vissrar herkju i litameðferð,
sem á það til að verða kaldrana-
leg og gera formið óþjálft í
myndfletinum.
Myndbygging Arnar er ef til
vill of einhæf, en við skulum
muna það, að hér er á ferð
ungur listamaður, sem ekki
hefur, enn sem komið er, hrist
af sér algerlega skólavinnu-
brögð, en virðist á góðri leið
með að gæða verk sín persónu-
legum tilþrifum. Ég nefni að-
eins nokkur verk, er fóru vel í
mig á þessari sýningu: Nr. 8, 23,
25 og 27.
Það er ástæða til að óska Erni
Þorsteinssyni til hamingju með
frumraun sina að þessu sinni.
Nú er það eins og ætíð, ein-
göngu undir listamanninum
sjálfum komið, hver framvinda
verður í myndlist hans. Þetta er
lipurlega unnin sýning, sem
gefur viss fyrirheit.
Ekki nóg að
hafa góð tæki —
umhverfið verð-
ur líka að vera
manneskjulegt
— rætt við dr. Povl Riis
FYRIR nokkru var staddur hér-
lendis hópur danskra lækna, sem
kenndi á viðhaldsmenntunarnám-
skeiði fyrir lækna, eins og frá
hefur verið greint í Mbl. Einn
þeirra var dr. med. Povl Riis,
yfirlæknir við Herlev-
sjúkrahúsið í Kaupmannahöfn og
prófessor við Kaupmannahafnar-
háskóla. Mbl. ræddi við dr. Riis
og var hann fyrst spurður um
ferðir hans hingað til lands, en
hann hefur komið hingað nokkr-
um sinnum:
— Þetta er í níunda sinn, sem
ég kem til íslands og hefur mér
bæði verið boðið hingað til fyrir-
lestrahalds og til að standa að
námskeiðum. Einnig hef ég komið
hingað þrisvar sinnum með fjöl-
skylduna til að verja hér
sumarleyfinu með henni og ferð-
ast um landið.
Herlev-sjúkrahúsið í Kaup-
mannahöfn er eitt nýjasta og
stærsta sjúkrahús i Evrópu og tal-
ið mjög nýtizkulegt og var dr. Riis
næst spurður um starfsemi þess:
— Ennþá er aðeins fyrsta
áfanga sjúkrahússins fulllokið og
fjöldi sjúklinga þvi ekki mikill.
En vandamálið á svo stórum
spítala er að gera umhverfið nógu
manneskjulegt. Sumir halda að
hægt sé að reka sjúkrahús með
því einu að hafa nóg af tækjum og
fullkominn búnað að öllu leyti, en
margs annars þarf að gæta. í Dan-
mörku er farið að spyrja um
fleira, til dæmis hvort húsnæðið
sé menneskjulegt. Þá er mikil
áherzla lögð á það að meðhöndla
sjúklinginn sem einstakling, að
sambandið milli læknis og sjúkl-
ings sé sem bezt. Hvað á að gera
vió okkur spyr sjúklingurinn og
spurningum hans verðum við að
svara.
— Hið hefðbundna samband
milli læknis og sjúklings eins og
það hefur t.d. verið í Danmörku
er mjög að breytast. Læknirinn er
ekki neinn æðri yfirboðari, sem
er hærra settur en sjúklingurinn.
Læknirinn er fær um að veita
hjálp og aðstoð vegna menntunar
sinnar og tækninnar, sem hann
hefur yfir að ráða en þeir yfir-
burðir mega ekki trufla hin
mannlegu samskipti.
— Þessi mál eru nú mikið rædd
meðal lækna í Danmörku og við
reynum að benda læknastúdent-
um á þau. Sjúklingur, sem verið
hefur í rannsókn, veltir fyrir sér
mörgum spurningum, sem hann
vill fá svar við: Hvenær fæ ég að
fara heim, er mér hætta búin, er
til lækning við sjúkdómi minum,
verð ég fullfrískur aftur? Aður
skorti sjúklinginn kannski tæki-
færi til að leita svara en hér hefur
orðið mikil breyting á og nú temja
læknar sér að segja allt sem þeir
vita um líðan og ástand sjúklinga.
Þetta vandamál er ekki sizt fyrir
hendi varðandi krabbamein eða
hjartasjúkdóma. Það' getur haft
slæmar afleiðingar fyrir sjúkling
og aðstandendur hans ef allur
sannleikurinn kemur ekki í ljós,
hann á alltaf að koma fram.
Frá þessu beindist talið að siða-
reglum lækna, þagnarskyldu
þeirra og fleiru, sem þeim ber að
starfa eftir, en dr. Riis flutti i ferð
Nokkrar spurningar
sem forsvarsmenn svo-
nefndra Torfusamtaka
eru beðnir að svara
1. Hver er áætlaður kostnaður við
endurbyggingu allra gömlu hús-
anna við Bernhöftstorfuna?
2. Hvernig skal þessa fjár aflað?
3. Þegar hluti umræddra húsa
brann fyrir skömmu var rætt við
forsvarsmann Torfusamtakanna.
Hins vegar hefur undirritaður
ekki heyrt, að réttir umráðendur
húsanna þ.e. íslensk stjórnvöld,
hafi verið spurðir neins. Af því
tilefni er spurt: Líta umrædd
samtök á sig sem hina einu réttu
talsmenn gömlu húsanna?
4. Þegar Lækjargatan var breikk-
uð og taka varð sneið af túninu
framan við Stjórnarráðshúsið,
reis upp hópur mótmælenda gegn
þeirri óhjákvæmilegu ráðstöfun.
Voru þeir mótmælendur úr hópi
þess fólks, sem siðar stofnaði
Torfusamtökin?
5. Fyrir fáum árum málaði hópur
fólks umrædd hús við Bernhöfts-
torfuna, að því er best varð án
samráðs eða heimildar réttra um-
ráðenda húsanna. Má gera ráð
fyrir því, að samtakafólkið birtist
einn góðan veðurdag með hamra
og sagir og endurbyggi húsin, sem
urðu eldinum að bráó?
6. Telja umrædd Torfusamtök, að
hinn fámenni útifundur s.l.
laugardag, sem samtökin beittu
sér fyrir og rækilega var sagt frá í
fjölmiðlum, en samtökin virðast
eiga greiða leið í fjölmiðla, styrki
þau i „baráttunni"?
Um leið og ritstjóra blaðsins
eru færðar þakkir fyrir birtingu
framangreindra spurninga, er
þess vænst að blaðið birti svör við
þeim, þegar þau berast frá réttum
aðilum.
4. aprfl 1977.
Sigurður E. Haraldsson.
Býr til
listaverk úr
nágrenninu
Hveragerði 4. apríl.
SIGURÐUR Sólmundarson
listamaður I Hveragerði heldur
sérstæða sýningu I félags-
heimili ölfusinga dagana
7.—11. aprfl n.k. Sigurður sýnir
þar 40 myndir sem allar eru
gerðar úr gosefnum frá hvera-
svæðinu I Hveragerði. Þá sýnir
hann nokkrar höggmyndir og
ýmsar kynlegar myndir. Sig-
urður er trésmiður að mennt en
hefir I tómstundum sínum
dundað við ýmislegt til þess að
prýða heimili sitt og umhverfi.
Ég veit að það verða margir
sem eiga eftir að leggja leið
sína og sjá hvað Sigurður hefur
getað skapað með því að fara
rétt út fyrir hús sitt og ná í efni
I listaverk. Sýningin er opin frá
kl. 2—lOe.h.
— Georg.