Morgunblaðið - 26.07.1977, Side 10

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 26. JOLÍ 1977
Jungfraujoch, hæstu járn-
brautastöð Evrópu, er um
tveggja tíma ferð við venju-
legar aðstæður, en við mátt-
um gera okkur að góðu 4
tíma í geysidjúpum snjónum
sem var orðinn mjög gljúpur
vegna hita dagsins. Um
klukkan 17,00 komum við
loks í stöðina eftir um 39
klukkustunda erfitt en
skemmtilegt klifurferðalag.
Fyrsta hugsunin, „matur".
Við hröðuðum för okkar inn í
jarðgöngin, sem stöðin er í
og inn á veitingahúsið. En
viti menn, enginn matur
framreiddur lengur, þar sem
síðasta ferð niður til
Grindelwald færi eftir 25
mínútur. Hvílík vonbrigði!
Þetta þýddi tveggja tíma leið-
inlega lestarferð áður en við
fengjum matarbita. Er við
komum til Grindelwald kom-
um við okkur snarlega inn á
gott veitingahús og pöntuð-
um væna nautasteik af dýr-
ustu og beztu gerð og stóra
könnu af Ijúffengum ísköld-
um bjór. Allt í einu er við
vorum nýbyrjaðir á kræsing-
unum rak Sighvatur upp
hálfkæft sársaukaóp, en þá
var einmitt að komast líf I
tærnar á hægrafæti, en fyrir
þeim hafði hann ekkert fund-
ið síðan um nóttina góðu.
Hann var viðþolslaus í stóru
fjallgönguskónum og reif sig
úr þeim hið snarasta. Síðar
kom í Ijós að hann hafði kalið
lítilsháttar á stórutá og
mundi m.a. missa nöglina
auk óþæginda sem þessu
fylgja. Eftir máltíðina héldum
við þegar af stað áleiðis til
Chamonix, bæjar við rætur
nokkurra þekktustu fjalla
Frakklands. En það hafði ver-
ið hugmyndin að klifa eitt
þeirra fjalla, Graudes Jorres.
En dagarnir liðu og alltaf var
Sighvatur jafn aumur í tánni
og haltur þar að auki. Hann
komst ekki einu sinni í klifur-
skóna. Það varð því úr að við
félagarnir lögðum af stað
áleiðis til Luxemburgar gegn-
Helgi að klifra I erfiSasta hluta hryggsins.
vorum þó ekki nema rúmlega
hálfnaðir, upp og yfir hrygg-
inn. Loksins tók hríðinni að
linna og farið var að birta
lítillega til, svo við gátum
farið okkur heldur hraðar.
Rúmlega átta tímum eftir að
við lögðum af stað um morg-
uninn, komumst við yfir
hrygginn að fjallinu Mönch,
þ.e. fjórfalt lengri tími en við
venjulegar aðstæður. Loka-
partur leiðarinnar framhjá
fjallinu Mönch, og niður í
um Sviss og Þýzkaland. Frá
Luxemburg flugum við til
íslands 27. júní s.l. með þotu
Flugleiða. Og klukkan 16,00
stóðum við, Sighvatur og
Helgi, félagar í Hjálparsveit
skáta i Reykjavík á Keflavík-
urflugvelli eftir mjög við-
burðaríka ferð til Alpanna.
Að lokum þökkum við Flug-
leiðum og Morgunblaðinu
fyrir þeirra aðstoð og vonum
að lesendur hafi haft eitt-
hvert gagn og gaman af.
Helgi viS komuna niSur i Jungfraujoch.
Eigertindur klifinn:
3. grein
Sillan sem við fundum
loks, var um 1 m á breidd og
4 m á lengd. Bæði fyrir ofan
og neðan var algjört þver-
hnípi. Veðrið var nú orðið
verulega slæmt, blindbylur
svo ekki sá út úr augum. Við
byrjuðum á að koma okkur
fyrir á sem beztan hátt miðað
við aðstæður. Siðan festa
okkur við klettinn með fleig-
um og böndum, fórum í öll
tiltæk aukaföt og drógum
fram álteppið, en álpokinn
hafði skemmzt litlu áður. Þó
reyndum við að vöðla leifum
af álpokanum um fætur okk-
ar. Að öðru leiti sátum við
þarna þétt saman, í hniþri
með álteppið yfir okkur. Ekki
var vistin mjög ánægjuleg.
Okkur varð fljótlega hrollkalt
og urðum við á hálftíma
fresti að standa upp og berja
okkur til hita. En einn var sá
líkamshluti sem okkur tókst
ekki að halda hita á, en það
voru fæturnir, sem fljótlega
dofnuðu upp, svo við fund-
um lítið fyrir þeim. Svona
leið þessi mjög svo dapur-
lega nótt, svefnlítið, við
hugsanir um heita rúmið
heima. Örugglega kaldasta
nótt sem við báðir höfum
lifað Klukkan var nú orðin
rúmlega 04,00 og farið að
birta litillega, en ekki slotaði
hriðinni. Hafði nú snjóað
samfellt í 10 klukkustundir.
Allir klettar og kennileiti voru
algjörlega horfin. Ekki nóg
með það, heldur myndi nú
reynast geysilega erfitt og
seinlegt að finna öruggar
tryggingar á klettanibbum
sem daginn áður höfðu skag-
að upp úr snjó og ís en voru
nú undir þykku lagi af ný-
föllnum snjó. Nýja snjólagið
var allt að 1 /2 metra á hæð
og þótti okkur furðulegt hvað
snjórinn hélzt í þessum ann-
ars mikla bratta. Við fórum
að taka saman útbúnaðinn,
setja á okkur broddana,
öryggisbeltin og annan nauð-
synlegan útbúnað áður en
haldið skyldi af stað. Einnig
fengum við okkur smá
súkkulaði í svanginn. Sá
hluti ferðarinnar sem nú var
um það bil að hefjast tekur
við venjulegar aðstæður um
2 klukkutíma. Við lögðum nú
af stað klukkan 05,00 full-
búnir öllum útbúnaði. Eins
og við var að búast gekk
ferðin mjög hægt. Við
tryggðum hvern einasta
metra leiðarinnar, þar sem
aðstæður þarna voru geysi-
Helgi efst á hryggnum.
Næturgisting
á fjallasyllu
lega ertiðar, þær langerfið-
ustu, sem við félagarnir höfð-
um lent i til þessa. Allan
þennan tima sem við vorum
búnir að vera á ferðinni höfð-
um við borðað mjög litið,
ýmist ekki haft tækifæri til
þess eða hreinlega gleymt
þvi Nú var svo komið að þótt
hungrið væri orðið all veru-
legt, höfðum við ekki lyst á
öðru en súkkulaði og vökva,
en þetta tvennt var aftur á
móti af mjög skornum
skammti, svo næringin var
fremur lítil. Sighvatur kvart-
aði sáran og 'reyndi að þræla
i sig brauði með áleggi þótt
lystin væri lítil. En Helgi hinn
lystarlausi tók ekki í mál að
borða neitt. Við höfðum nú
klifið í um 6 klukkustundir en