Morgunblaðið - 29.09.1977, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 29. SEPTEMBER 1977
VlEP /?>)'
MORÖíJN-, . V. ’
Mmm \\ r
I r--/'
' efl ^_________
_ , 11 I
7*2*r :: ! ?
Ér veil hvað skeður þegar telp-
ur neita að borða hafragraut
— þær verða Ijðsmyndafyrir-
sætur.
Ég sé að yfirþjónninn og yfir-
kokkurinn hafa næmt auga!
Islenzkur iðnad-
ur og þjódrækni
BRIDGE
Umsjón: PáU Bergsson
Enn kemur spil frá sigurgöngu
Svía á Evrópumeistaramótinu í
sumar. I þetta sinh frá leik þeirra
við Israela. Með góðum og vel
heppnuðum sögnum náðu Svíarn-
ir átta impum.
Norður gaf, allir utan hættu.
Norður
S. D1086
H. 96
T. KG7
L. ÁK96
Vestur Austur
S. 9742 S. ÁK
H. K3 H.G 10854
T. D98542 T. 106
L. 5 L. DG107
Suður
S. G53
H. AD72
T. A3
L. 8432
Eins og sjá má eru þrjú gröni
eðlilegur samningur á hendur
norðurs og suðurs. En lega lauf-
litarins er slæm og spilið þolir
ekki útspil í hjarta.
1 opna herberginu sátu Svíarnir
í norður og suður. Norður opnaði
á einum spaða. Austur doblaði og
suður redoblaði. Vestur sagði tvo
tígla og norður doblaði. Hann
vildi frekar sekta andstæðingana
en reyna við gameið. Austur sagði
þá tvö hjörtu og þau vildi suður
spila dobluð. Það varð lokasögnin,
300 til Svíþjóðar.
En í lokaða herberginu sátu
svíarnir í austur og vestur. Og þar
opnaði norður á einu laufi. En
austur sagði eitt hjarta og Erik
Jannersten spyr, þegar hann
skrifar um spil þetta í Sænska
Dagblaðinu, hvort austur hafi
viljað fá útspil í hjartal
ísraelarnir notuðu neikvæð
dobl og suður valdi að segja pass.
Vestur passaði einnig en norður
doblaði. Hann vildi ekki gefast
upp strax. Austur sagði pass og
suður hugsaði sig nú vel um. Það
var freistandi að segja pass en
hann valdi samt að segja tvö
grönd, sem norður hækkaði i
þrjú.
Og nú kom í Ijós gildi sagnar
austurs. Vestur spilaði auðvitað
út hjartakóng. Suður gaf slaginn í
von um að kóngurinn væri ein-
spil. En allt kom fyrir ekki. Vest-
ur spilaðí aftur hjarta og þar með
hafði vörnin náð yfirhöndinni.
Spaðainnkomur austurs tryggði
að hann gæti fríaó hjartalitinn.
Einn niður.
Svona steinhrinjíir fást nú ekki í hverri stein-
smiðju!
Herferð sú sem staðið hefur yf-
ir undanfariö til eflingar íslenzk-
um iðnaði hefur orðið einum bréf-
ritara Velvakanda tilefni til eftir-
farandi hugleiðingar:
Nú er hinu margumtalaða iðn-
kynningarári senn að ljúka, sem
vonandi ber tilætlaðan árangur.
En bágt er að heyra frá formanni
ísl. íðnrekenda hvað ráðamenn
okkar eiga margt eftir að gera af
sjálfsögðum hlutum svo ísl. iðn-
rekendur séu í sæmilegri aðstöðu
til að geta staðið í samkeppni við
erlenda aðila. En fyrir utan það
sem ráðamenn þjóðarinnar þurfa
að gera, þá þarf ekki síður að
verða veruleg hugarfarsbreyting
almennings 1 garð íslenzks
iðnaðar. Við þurfum öll að verða
miklu þjóðlegri en við erum
almennt. Hugsum okkur t.d. þá
skömm að meðal okkar skuli
fínnast fólk, sem vegna stjórn-
málalegra skoðana er svo aumt að
það getur ekki samfagnað sigri
Islendings eða Islendinga, ef það
er á kostnað vissra útlendinga.
Nú langar mig að segja sögu af
þjóðhollum útlendingi. Það var 3
eða 4 árum eftir fyrri heims-
styrjöld, að hingað til lands kom
þýskur bakari. Hann fékk vinnu í
bakaríi þar sem ég vann. Við
urðum herbergisfélagar og milli
okkar urðu náin og góð kynni.
Mér þótti hann heldur illa
fataður. Hann átti varla annað en
grænleítan hermannabúning til
að klæðast eftir vinnu, svo ég fór
fljótlega að minnast á það við
hann, að hann þyrfti að kaupa sér
ný föt. Hann tók því ekki fjarri,
svo það varð að samkomulagi að
ég færi einn eftirmiðdag út meó
honum til að hjálpa við fata-
kaupin. Ég fór með hann í helstu
fataverslanirnar, sem þá voru í
miðbænum, en það var Vöru-
húsið, Braun og Haraldur Árna-
son. Á öllum þessum stöðum
mátaði hann föt, sem voru mátu-
leg og fóru honum vel, en alltaf
féll hann frá kaupunum. Svo ég
sagði við hann: Hvað er að, fellur
þér ekki liturinn á fötunum eða
hvað finnst þér að þeim? Það eína
sem mér finnst að, er það, að fötin
eru ekki búin til í Þýskalandi.
Hvaða máli skiptir það fyrir þig
hvort fötin eru búin til í Þýska-
landi eða annarsstaðar, ef þig
vantar þau, sagði ég. Þá sagði
minn maður: Ég kaupi hvorki föt
né annað sem mig kann að vanta,
nema það sé búið til i Þýskalandi.
Nú varð ég hissa. Ég þekkti ekki
svona mikla þjóðrækni. En oft hef
ég hugsað um það síðan, hvað
okkur gæti verið mikill hagur að
því að við værum þjóðræknari en
við erum, því það eru þegnarnir
sem gera þjóðirnar miklar eða
litlar, eftir atvikum.
Afstaóa Þjjóðverjans sem ég
gat um, til þjóðar sinnar finnst
mér vera góð lexía til okkar eins
og nú stendur á. Við þurfum ein-
mitt núna að taka ákvarðanir svo
árangur af iðnkynningunni náist.
Kannski til að byrja með ekki
eins róttækar og þessi er, þvi við
þurfum á samskiptum að halda
við aðrar þjóðir. En meðalveginn
gætum við og ættum að fara, sem
myndi þýða það: Að öðru jöfnu
kaupum við heldur innlenda
framleiðslu en útlenda.
Gfsli Ol.
% Litaðar
íþróttalýsingar
R.J. skrifar.
Innilegar þakkir til sjón-
varpsins fyrir sýníngar á H.M.
landsleikjum íslendinga í knatt-
spyrnu. Þrátt fyrir það þó út-
koman úr þessum þremur
leikjum hafi ekki verið góð eða
10:1 þá var mjög gaman að fá að
sjá þessa leiki svona fljótt og sér-
staklega þar sem þeir voru sýndir
óstyttir, og umsögn Bjarna Felix-
sonar með þeim var ágæt.
Eftir að hafa horft á þessa leiki
í sjónvarpinu þar sem greinilega
var við ofurefli að etja i öllum
leikjunum, verður manni hugsað
til frétta sem bárust hingað af
leikjunum og ummæla landsliðs-
þjálfarans eftir leikinn við
Holland en hann sagði: „Vorum
betra liðið i leiknum við Holland,
við vorum betra liðið í 70 min. af
níutíu."
Þannig hljóðaði stór fyrirsögn
(4 dálkar) í einu dagbl. (Vísi) 2.
sept. eftir leikinn.
Hvað eiga svona fréttir að
þýða? Var kannski ekki búist við
RETTU MER HOND ÞINA
55
var nær þvl meðvitundarlaus af
kvölum. Tvær seidkerlingar
stóðu uppi á kviði hennar og
stöppuðu niður fðtum allt hvað
af tók — til þess að flýta fyrir
fæðingunni. Þær héldu sér með
höndunum f tágar uppi f loft-
inu. Það marraði f tágunum, og
þær tognuðu, þegar konurnar
lyftu fótunum. öldruð Zúlú-
kona sat f hnipri úti f horni og
horfði sljóum augum á stapp-
andi konurnar.
örn reis upp, þegar hann var
kominn inn. Hann þreif f hend-
ur annarrar konunnar og svipti
henni niður. Hún reiddist sneri
sér við og opnaði munninn, en
þagði, þegar hún sá, að þarna
var hvftur maður kominn. Hún
hvarf þögul út um gætfina. Hin
fylgdi lúpuleg á eftir.
— Sannaðu til, nú liggur
barnið þversum af meðför-
unum, sagði örn. Hann hafði
naumast hemil á rödd sinni. —
Við verðum að koma henni f
sjúkrahúsið.
Érik stóð upp, en rak höfuðið
f loftið og fékk dembu af
kakkalökkum yfir sig. Þetta var
ógeðsleg Iffsreynsla, og hann
var töluvert æstur, þegar hann
skreið aftur út og fór að bursta
af sér. Konurnar tvær biðu
fyrir utan dyrnar, en hlupu á
bak við kofann, þegar Forss
kom út.
örn kom strax á eftir. Hann
sneri sér að töfralækninum og
fylgdarliði hans. Þau stóðu en á
hlaðinu og vissu ekki, hvað þau
áttu af sér að gera. örn stóð
upp og sagði i hörðum skip-
unartón:
— Nisamelani lapha!
Hamabani. Hvers vegna stand-
ið þið enn þá hér? Burt með
ykkur! Og reynið ekki að
heimta borgun fyrir þetta!
Þau yfirgáfu búgarðinn
nauðug og tautuðu I barm sér
ógnunarorð um, hvað þau
myndu gera við hvfta menn og
kúgara.
örn tók af sér sólhjálminn,
þurrkaði svitann af enninu og
fór inn f skuggann undir tré.
Erik fylgdi á eftir honum eins
og vél. Allan tfmann hafði
hann ekki sagt orð.
Fólkið á búgarðinum fór nú
að safnast f kringum örn. Það
skammaðist sfn. Örn rétti úr
sér og hóf að skipa fyrír.
— Otbúið börur og berið
þunguðu konuna til kristni-
boðsstöðvarinnar. Mahleka, þú
ferð með og segir konunni
minni, að hún verði að hringja
til Kristniboðssjúkrahússins og
bíðja um sjúkrabfl. Segðu
kristnu konunum á næsta
búgarði, að þær eigi að koma
hingað og sækja konuna, sem
drakk geitarblóð. Flýtið ykkur!
Þegar hinir innfæddu voru
farnír, voru þeir örn og Erik
einir eftir. Þeir höfðu fundið
sér stað f forsælu undir appel-
sfnutré. örn tók fram nokkra
dökka einspeningsvindla og
bauð Erik. Þeir reyktu um
stund, án þess að mæla. örn leit
til Eriks við og við og gat ekki
varizt þvf, að sigurstolt bærðist
innra með honum.
— Þú varst eitthvað að tala
Framhaldssaga eftir
GUNNAR HELANDER
Benedikt Arnkelsson
þyddi
um, að það væri skortur á um-
burðarlyndi að leyfa negrunum
ekki að vera f friði með skoðan-
ir sfnar. Það væri gaman að
heyra eitthvað meira um álit
þitt á þessum málum.
Erik sat þögull um stund.
Hann horfði á grýttan ásinn.
Loks tók hann vindiiinn út úr
munni sér og mælti:
— Þetta er það voðalegasta,
sem ég hef nokkurn tfma séð.
Það lá við, að ég kastaði upp.
— Já, nú hefur þú séð þröng-
sýnan ktistniboða koma og
trufla svertingjana f eðlilegri
paradýsartilveru þeirra.
— Eg hef nú fyrir mitt leyti
aidrei trúað á þessa eðlilegu
paradfsartilveru, lau Erik
þreyttur og staði út f loftið.
Hann vildi helzt ekki þreyta
kappræður eins og á stóð. En
örn virtist sannarlega vera f
skapi til þess.
örn leit á hann, og það vott-
aði fyrir fyrirlitningu f svip
han. Svo hóf hann upp raust
sfnaog kallaði:
— Komdu hingað, Mvelase!