Morgunblaðið - 18.01.1978, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 18. JANUAR 1978
t
Elsku lítla dóttir okkar,
HELGA GUÐMUNDSDÓTTIR.
andaðist á Barnadeild Landspítalans. 1 4 janúar sl.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju. fimmtudaginn 19 janúar kl 10 30
e.h.
Rannveig Jónasdóttir, Guðmundur Ragnar Björnsson.
t
Eiginkona mín og móðir,
STEINUNN GUOJÓNSDÓTTIR,
frá Skoruvik,
andaðist í Borgarspitalanum, mánudaginn 1 6 janúar
Fyrr hönd aðstandenda,
Björn Kristjánsson,
Steinunn Björg Björnsdóttir.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
VALDÍS EINARSDÓTTIR,
andaðist að heimili sinu, Grettisgötu 75. Jarðarförin auglýst síðar
Hrefna Beckmann,
- Einar Beckmann,
Jón Þór Þórhallsson.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
JÓHANNES ÁGÚST MAGNÚSSON.
bifreiðastjóri.
Hellisgótu 5 B. Hafnarfirði,
andaðist að heimili sínu, mánudaginn 1 6 janúar
Hlif Kristjánsdóttir
og börn.
t
Faðir okkar, tengdafaðir og afi.
BENEDIKT JÓHANNSSON.
Bjarnarstig 9. Reykjavik,
lést að kvöldi 1 6 janúar
Nói Jóhann Benediktsson, Brynja Sigurðardóttir,
Anna Ingibjörg Benediktsdóttir, Kristbjörn Árnason.
og barnabörn.
Bróðir okkar. + HÓGNI P ÓLAFSSON.
Boston Mass. USA
lést 1 3 janúar Aðalsteinn P. Ólafsson Haukur P. Ólafsson, Guðrún Ólafsson Hoffmann, Maja Ólafsson Riba.
Karitas Halldórsdótt-
ir — Minningarorð
Hinn 10. þ.m. andaðist hér í
Reykjavík ekkjufrú Karítas Hall-
dórsdóttir, eftir langa og farsæla
starfsævi.
Amma mín Karítas var fædd 19.
maí 1893 í Melshúsum á Alfta-
nesi, dóttir Halldórs Erlendsson-
ar útvegsbónda þar (f. 1841) og
konu hans Kristjönu (f. 1850)
Arnadóttur bónda Melshúsum
Arnasonar, Ketilssonar. Móðir
Kristjönu var Þorgerður Núps-
dóttir Guðmundssonar á Sval-
barða Núpssonar. Var móðurætt
Karítasar að mestu af Suðurnesj-
um, utan það sem síðar verður
getið. En Erlendur afi hennar,
bóndi í Dysjum, var sonur Hall-
dórs b. í Hlíð, Erlendssonar í
Hreppum, Þorsteinssonar í
Skáldabúðum, Erlendssonar í
Þverspyrnu Jónssonar. Móðir
hans Elfn var og af sunnlenzku
bændakyni, dóttir Þorsteins
bónda Efra-Apavatni, Bjarnason-
ar á Helgastöðum, Guðmundsson-
ar Freysteinssonar.
Karítas missti móður sína
tvéggja daga gömul, en elzta syst-
ir hennar, Þorgerður, 17 ára, tók
þá við heimilisrekstrinum, þar til
þrjú yngstu börnin komust á legg.
Þau systkinin voru sex, og má
nærri geta, að þröngt hefur verið
í búi hjá þeim á þessum árum.
Varð því svo að fara, að um fimm
ára aldur var Karítas komið fyrir
hjá öldruðum hjónum á nesinu,
og önnuðust þau hana til 12 ára
aldurs, þegar faðir hennar lézt.
Hafði hann alltaf verið henni kær
og góður faðir, og hefur það verið
erfitt ungu barni að standa for-
eldralaust uppi á þeirri tíð. En
meðan Halldór lá banaleguna,
hafði hann beðið séra Jens í Görð-
um fyrir hana, og dvaldist hún
þar í fjögur ár, sem hún minntist
með þakklæti, því að þau hjónin
voru henni sem beztu foreldrar.
16 ára gömul réð Karítas sig á
Búrfell í Grímsnesi og var þar í 8
ár hjá Jörundi Brynjólfssyni. Var
hún kaupakona á fleiri heimilum
og þótti jafnan snör og dugleg til
allra verka.
Arið 1918 fluttist hún til
Reykjavikur og réð sig hjá Pétri
+
bökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og |arðarför.
FANNEYJAR GUÐJÓNSDÓTTUR.
frá Þórshöfn.
Guð blessi ykkur öll,
Vandamenn.
Hjaltested og hans fjölskyldu.
Þann vetur kynntist hún Hinrik
Hjaltasyni, sem þá var að Ijúka
námi í Vélstjóraskólanum. Gengu
þau í heilagt hjónaband 7. febrú-
ar 1920. Hinrik var af góðum,
vestfirzkum ættum, og hefur
þeim varla verið það ljóst þá, að
hún, Sunnlendingurinn, gæti rak-
ið ættir sinar saman við hans. En
móðir áðurnefnds Arna Arnason-
ar, Kristjana Olafsdóttir, var
Vestfirðingur af höfðingjakyni.
Meðal nafnkunnra manna i þeirri
ætt voru afar hennar, Erlendur
sýslum. Ölafsson (mikill fram-
faramaður, bróðir Grunnavíkur-
Jóns) og Magnús próf. Teitsson í
Vatnsfirði, sem og Markús
sýslum. Bergsson í ögri. En sam-
an má rekja ættir Karltasar og
Hinriks til Hjalta prófasts Þor-
steinssonar i Vatnsfirði (einn
fremsti listamaður landsins á 18.
öld); einnig til Páls Torfasonar
sýslum. á Núpi, Jóns próf. Ara-
sonar I Vatnsfirði (skálds og
annálaritara), séra Páls Björns-
sonar í Selárdal, er var lærðastur
manna hérlendis um sina daga, og
enn fremur til Arngríms lærða og
Odds biskups Einarssonar.
Afi og amma byrjuðu sinn
búskap á Barónsstíg 10 í Reykja-
vík, og vann hann þá í Hamri og
+ Hjartkær móðir okkar og tengdamóðir. amma og langamma +
GUÐNÝ GUÐMUNDSDÓTTIR. Inrtilegar þakkir fyrir sýnda samúð við andlát og jarðarför
Laugavegi 1 37, GUÐMUNDAR Á. BOÐVARSSONAR
verður jarðsungm frá Dómkirkjunni fimmtudaginn 19 janúar kl 1 ^ Bergljót Sveinsdóttir, Ragnar Guðmundsson, Selfossi,
Margrét Sveinsdóttir, Jón A. Jónasson, Hlif Sigurðardóttir.
Anna Sveinsdóttir, Gunnar Valgeirsson, barnaborn og barnabarnabörn. börn og tengdabörn.
, + Faðir okkar. + Þökkum innilega samúð og vinarhug við andlát og útför móður okkar.
BALDVIN LOFTSSON. tengdamóður og ömmu.
sem lézt að heimili sínu 11 þ m , verður jarðsunginn frá Dalvikur- JULÍONNU GÍSLADÓTTUR
kirkju, föstudaginn 20 janúar kl 13 30 Króki Akranesi,
Börnin. Aðstandendur
Móðir okkar. +
DOROTHY M. BREIÐFJÖRÐ,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 1 9 janúar kl 1 30
e.h
Eileen Breiðfjörð,
Kenneth Breiðfjörð,
Kristin Jónsdóttir,
Roy Ó. Breiðfjörð.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og útför
föður mins,
GUÐMUNDAR GUNNARSSONAR.
Brautartungu. Stokkseyri.
- Fjóla Guðmundsdóttir
og vandamenn.
sem vélstjóri á togurum og varð-
skipum. Að 6 árum liðnum flutt-
ust þau búferlum til Norðfjarðar.
Þar setti Hinrik upp járnsmíða-
verkstæði og starfrækti það til
dauðadags. A millistríðsárunum
bjuggu margir við kröpp kjör þar
eystra, jafnvel þótt iðnaðarmenn
væru. Varð Karítas þvi að vinna
mikið úti með húsverkunum, en
hún var atorkusöm og sá sérstak-
lega vel um heimili sitt og börn.
Siðari árin fór Hinrik öðru hvoru
i túra sem vélstjóri á togurum,
bæði islenzkum og brezkum. Ibúð-
arhús úr steini hafði hann byggt
árið 1930 að Miðstræti 16.
Þau hjónin áttu tvo syni, Jens
(f. 1922) og Jósafat (f. 1924), og
fetuðu þeir báðir i fótspor föður
síns: Er Jens vélstjóri í Aburðar-
verksmiðjunni, en Jósafat rekur
vélaverkstæði hér í bæ. Upplýs-
ingar um þá feðgana, konur og
börn er að finna í Vélstjóratali
1911—1972.
Afi og amma voru mjög barn-
góð og vildu öllum gott gera. Auk
sonanna dvöldust mörg ungmenni
á heimili þeirra bæði til lengri og
skemmri tíma, en einna lengst
dvaldist Bjarni Anton Jónsson
hjá þeim, frá 2ja ára til tvítugs.
Heitir ein dóttir hans eftir ömmu,
auk tveggja barnabarna hennar.
Ferðir mínar til Neskaupstaðar
í bernsku standa mér ekki skýrar
fyrir hugskotssjónum, en við þær
minningar um bryggju- og báts-
ferðir og samskiptin við hina fær-
eysku kostgangara ömmu minnar
loðir einhver óljós ævintýrakeim-
ur. En dýpsta og varanlegasta
minningin er sú, er ég lifi þá
sælukennd aftur endrum og sinn-
um, að ilmur daganna berst að
vitum mér næstum eins og forð-
um, þegar kökubakstur Karitasar
ömmu fyllti allt húsið unaðslegri
angan. En sú barnslega tilfinning
er innilega samtengd hennar eig-
in hlýja persónuleika og um-
hyggju fyrir okkur börnunum.
Þessi ljúfsára minning um sak-
lausa hamingju bernskustundar,
sem kemur aldrei aftur, er í öllum
sinum einfaldleik dýrmætari en
flest það, sem maður reyndi að
veita sér á eigin spýtur síðar í
lífinu og kallaði hamingjuleit, en
var ofurselt gleymskunni eftir fá-
ein ár. Hin sanna gleði verður
ekki tekin, heldur einungis gefin
þeim, sem hafa hjartalag barns-
ins.
Arið 1956 lézt Hinrik afi minn,
og fluttist amma þá suður, eftir
þriggja áratuga veru þar eystra.
Var hún í 11 ár hjá yngri syni
sínum og fjölskyldu hans að
Hrisateigi 29. Vann hún þá mörg
ár í eldhúsinu á Hótel Vík og var
þar mjög vel liðin fyrir sína léttu
lund, starfsgleði og skyldurækni.
En með ellinni tók heilsan að bila,
og varð hún þá að hætta störfum,
þótt henni félli það miður, því að
aðgerðarleysið átti ekki við hana.
1 árslok 1967 fluttist hún til eldri
sonar síns og fjölskyldu á Lang-
holtsveg 8. Bjó hún þar í séríbúð,
allt til þess er hún varð að flytjast
á sjúkrahæli í janúar 1977. Var
hún á öldrunardeild Landspítal-
ans, Hátúni 10, allt þangað til hún
lézt. Þar var hún í góðu yfirlæti
hjúkrunarfólks, sem veitti henni
beztu aðhlynningu i veikindum
hennar. Snemma í vetur var hún
lengi veik af skæðri lungnabólgu,
en náði sér aftur og hélt sæmi-
legri heilsu og góðri meðvitund,
unz hún leið út af (bráðkvödd) að
morgni þess 10. janúar.
Það er undravert að hugsa til
þess, hversu miklar sjúkdóms-
raunir þessi gamla kona þoldi,
eins lítil og veikbyggð og hún
virtist vera. En þrátt fyrir margar
erfiðar sóttir, alvarleg beinbrot,
innvortis veikindi, uppskurði og
þungbæra gigt á rúmlega áratug,
tókst henni að bera þetta mótlæti
með stöðuglyndi og án þess að
brotna. Hefur það verið mikil.l
kraftur, sem henni var af Guði
gefinn, að geta komizt yfir allar
sínar erfiðu sjúkdómslegur fram
undir hálfnirætt, og það eftir
vinnusama ævitíð. En trúin var
henni styrkur, og hún var óhrædd
við dauðann. Afi og amma höfðu
bæði verið trúrækin og staðföst í
einu og öllu. Hefur hún liklega
verið farin að þreyja að fá sína
lausn úr þessum heimi til annars
betri. Þó trú ég því, að einhver
Framhald á bls. 19.