Morgunblaðið - 18.03.1978, Side 18

Tók víð af sparisjóðnnm
Litið við í Lajidsbankanom
A Bíldudal c>r starfrækt eitt af
ótibúum Landsbanka Islands ojí
hefur það starfað í bráðum þrjú
ár. Utibússtjóri er Brynjólfur
Brynjólfsson on hann var spurð-
ur að því hvernin það nenfji að
starfrækja bankaútibú í 350
manna byKJíðarlafíi:
„Það nenjjur ailt vel,“ segir
hann, „þetta útibú er eijíinlejía
framhald á Sparisjóði Arnfirð-
injja, sem var starfandi hér í
niörjí mörjí ár, en sá sparisjóður
var fyrst nefndur Aurasjóður-
inn á Bíldudal. Hann var
stofnaður árið 1904, en 1911 var
nafni hans breytt í Sparisjóður
Arnfirðinjia. Landsbankinn tók
síðan við rekstri sparisjóðsins í
desember 1975, en það má
eijíinlejía sejya að sparisjóður í
svo litlu byjíjjðarlajíi geti varla
staðið að því að styðja við
atvinnufyrirtækin eins oj; þáu
þurfa helzt.
Sparisjóður jíetur veitt
persónulejja lánafyrirfjreiðslu,
en rís ekki undir öllu meiri
starfsemi í svona byt'fíðarlaj'i.
Því var ákveðið að reyna að
setja á stofn hér útibú frá
Landsbanka íslands, en það er
síðasta útibú hans ojí-eru þau þá
komin á þriðja tujiinn að éf;
held, ]).e. í Reykjavík og úti á
landi.“
Getur þá banki-nn veitt hingað
auknu fjárrúaf;ni en verið hefur?
„Bankaútibú b.vggir starfsemi
sína fyrst of; fremst á eif;in
fjármaf;ni, en hefur líka sinn
reikninf; við aðalbankann og
j;etur því betur hlaupið undir
bafífta ef með þarf .í sérstökum
tilfellum. Þá j;etum við annast
öll erlend viðskipti og banki
hefur. rýmri fjárráð en spari-
sjóður oj; getur því veitt betri
þjónustu að ýmsu leyti. Við
höfum opið núna frá kl. 13—16
á daj;inn, en nú er verið að reisa
nýtt hús yfir bankann og gerum
við þá ráð fyrir að auka
afj;reiðslutímann, en það er
varla hæj;t hér vej;na rúmleys-
is,“ saj;ði Brynjólfur Brynjólfs-
son að lokum.
Brynjólfur Brynjólfsson útibússtjóri Landsbanka íslands á
Bfldudal.
Heimsókn á Bíldudal
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 18. MARZ 1978
Kemnr fram í
bemmnvornskorti
- segir Hannes Friðriksson
Hvernig er að reka verzlun á
Bíldudal, hvert er varan aðal-
lega sótt og hvernig? Til að
svara þessum spurningum feng-
um við Hannes Friðriksson
verzlunarstjóra í verzlun Jóns S.
Bjarnasonar, en hún selur mat-
vöru, fatnað, bækur o.fl. Fyrst
var Hannes spurður um hvernig
aðdrætti gengju fyrir sig:
„Það hefur óneitanlega versn-
að eftir að ferðum strandferða-
skipanna var breytt fyrir
nokkru síðan. Áður fengum við
skip hingað á um það bil
vikufrestí, en nú koma þau
aldrei oftar en hálfsmánaðar-
lega og í mesta lagi á 10 daga
fresti."
Hvaða áhrif hefur þetta á
sjálfa verzlunina?
„Þetta kemur helzt fram í
beinum vöruskorti. A hálfum
mánuði geta einstakar vörur
selzý upp og erfitt er að gæta
þess að hafa alltaf pantað fyrir
næstu ferð. Þá má nefna að
mikið af þessum vörum er á
þannig greiðslufresti að hann er
rétt að renna út þegar varan er
komin til okkar. Um daginn
áttum við t.d. von á tóbakssend-
ingu og þegar hún kom var
aðeins einn dagur eftir að
greiðslufrestinum."
Þið fáið þá aðallega vörur
sjóleiðina?
„Aðallega, en þó er reynt að
nota flugið. Vængir fljúga t.d.
hingað tvisvar í viku, en þeir eru
með það litlar flugvélar að
fragtflutningar eru takmarkað-
ir. Fragtin er líká fremur skilin
eftir hjá þeim ef farþegar eru
það margir, svo oft og tíður er
sú leið ekki endilega fljótlegri."
Er þá ekki erfitt að fá hingað
viðkvæma matvöru?
„Erfiðast er að eiga við
ávextina og svo er auðvitað ekki
hægt að fá hingað nema frosið
kjöt, vara sem þarf að vera fersk
og nú kemur varla hingað, það
er nánast of mikið happdrætti
að eiga við það. Astandið var
ólíkt betra þegar gamla Hekla
og Esja voru í ferðum, þá voru
þau alltaf hér á sömu dögunum
þannig að hægt var að reikna
með þeim nánast rétt eins og
klukkunni. Þá var hér einnig
annað skip, Særún, sem var í
eigu Einars Guðfinnssonar í
Bolungarvík, en hún var í
ferðum milli Reykjavíkur og
Vestfjarðahafna. A sumrin not-
um við síðan flutningabílana, en
því er ekki að leyna að þeir
flutningar eru mun dýrari en
með skipunum. En með óbreyttu
ástandi er fyrirsjáanlegt að við
verðum að auka mjög flutninga
með bíium og kemur það án efa
eitthvað niður á Ríkisskip."
Hvað er hægt að gera til að
lagfæra þetta ástand?
„Ef það á að vera hægt að
nota þessar ferðir almennilega
verður að fjölga þeim ög segja
má að þetta ástand lagist ekki
fyrr en það kemur hingað
sérstakt Vestfjarðaskip. Til þess
þarf náttúrlega að auka skipa-
kost útgerðarinnar. Með því
væri hægt að fá á allar Vest-
fjarðahafnir vikulega ferð, gæti
slíkt skip t.d. farið beint á
Patreksfjörð í annarri ferðinni
og síðan á alla firðina og til
Reykjavíkur frá ísafirði og
öfugt hina vikuna.“
En fáið þið allar vörur frá
Reykjavík?
„Nei, við höfum í vétur skipt
nokkuð við heildsala á Akureyri
og Isafirði og við vildum gjarn-
an aukn viðskipti okkar við
ísfirðinga. Við vildum helzt að
við gætum haft þetta 0
„Já, óneitanlega gerir hann
það, þetta kemur alltaf niður á
viðskiptavininum að lokum, ég
hygg að meðaltal á hvert kg sé
um það bil 30—35 kr. og það
getur komið fyrir að flutnings-
Framhald á bls. 36
Ilannes Friðrik.sson verzlunarstjóri í verzlun J.S.B. á Bfldudal. Hér
er hann í fata- og leikfangadeildinni.
Næg vinna síðan í haust
Staldrað við í frystihúsinu
Fiskvinnslan Bíldudal heitir
eitt stærsta atvinnufyrirtækið á
Bíldudal, en hjá fyrirtækinu
vinna upp undir 100 manns.
Þegar blm. leit þar við, varð
fyrir svörum verkstjórinn Jó-
hanna Kristinsdóttir, en hún
sagðist vera í afleysingum fyrir
hinn venjulega verkstjóra.
Hérna vinna að jafnaði milli
20 og 30 konur og hefur vinna
verið nokkuð stöðug alveg síðan
í haust, en fyrir nokkru kom hlé
vegna þess að Hafrún strandaði,
en Hafrún er annar af tveim
bátum sem gerðir eru út héðan,
hinn heitir Steinanes. Það þarf
tvo báta til að skapa næga vinnu
hér í fyrstihúsinu þannig að nú
er búið á fá leigðan bát frá
Bolungarvík á meðan gert er við
Hafrúnu, sagði Jóhanna.
Hún sagði að vinnukrafturinn
væri að miklu leyti byggður á
húsmæðrum á Bíldudal, margar
ynnu þær sem svaraði hálfum
degi en margar einnig lengur og
með öllu væru starfsmenn vart
undir 100 manns, þ.e. ef taldar
eru með áhafnir bátanna. Það
hefur ekki verið nógur vinnu-
kraftur hér í vetur, sagði
Jóhanna ennfremur, þannig að
hér hafa verið nokkrar stúlkur
frá Akranesi og það hefur komið
fyrir áður að við höfum leitað út
fyrir staðinn eftir vinnuafli.
Frystihúsið er búið öllum
nýjustu tækjum til fiskvinnslu,
m:.-a hausunarvél, flökunarvél
og roðflettingarvél og jafnvel
enn fleiri vélum, en það var
endurnýjað að miklu leyti fyrir
um það bil tveimur árum og sem
fyrr segir er þetta stærsti
atvinnuveitandinn á Bíldudal,
þannig að nauðsynlegt er að
halda þar fullri atvinnu eins og
hægt er. Sejya má því að
bátsstrandið á dögunum hafi
komið mjög illa niður á frysti-
húsinu.
Séð yfir vinnslusalinn þar sem konarnar vinna við hreinsun og pökkun á íiskflökunum.
.lóhanna Kristinsdóttir verk-
stjóri aðstoðar hér Ragnar
Þorbergsson eftirlitsmann. en
hann kemur iiðru hverju til að
fvlgjast með að farið sé að
iillum reglum varðandi með-
hiindiun á fiskinum.
Roðflettingarvélin er afkasta-
mikil og ílýtir mjög fyrir allri
vinnslu og frá henni fara fliikin
síðan inn í vinnslusalinn.