Morgunblaðið - 22.04.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 22. APRÍL 1978
MOBötJK/---. v
KAFf/NU * 1
'' ^ __ cf
GRANI göslari
Eru fleiri á annarri skoðun
Ég sagði þér að kasta ruslinu saman. en að vísu talaði ég ekki
um skóflu!
Það er engin ástæða til að
leggja sig allan fram við að
myndin verði sem líkust mér.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
SPILIÐ í dag er frá árlegri
spilahátíð ísraelsmanna. Philip
Morris Evrópukeppnin hefur
teygt sig þangað suður og í
febrúar var hún hluti af hátíð-
inni. 236 spilarar tóku þátt í
tvímenningskeppni þessari en í
allt var spilað á 991 borði.
Suður gaf, allir utan hættu.
Norður
S. ÁDG52
H. G104
T. 763
L. DG
Vestur
S. K
H. KD7
T. KG94
L. K8732
Austur
S. 973
H. 963
T. 10852
L. 954
COSPER
©PIB
COPtNMHGiN
•J---------1?
ír-
Nú mun prófessorinn segja frá hausaveiðimönnum í
Ástralíu!
Suður
S. 10864
H. Á852
T. ÁD
L. Á106
4 spaðar voru algengur og
eðlilegur lokasamningur á hendur
norðurs og suðurs. En á einu
borðanna varð suður sagnhafi í
einu laufi redobluðu — sjaldgæfur
samningur.
Sagnhafi sá, að ef 4 spaðar
stæðu þyrfti hann að fá tvo
yfirslagi til að fá hærri tölu og þar
með betri skor. Hann tók laufút-
spilið í borði og greinilega þurfti
margt að takast. Tapslagirnir
virtust vera 2—3 á lauf, 1 á tigul,
1—2 á hjarta og hugsanlega
spaðaslagur. En vestur hafði sýnt
styrk með opnunardobli sínu og
hugsanlega var hægt að neyða
hann til að spila tígli upp í
gaffalinn.
í 2. slag var H.G. spilað frá
blindum og vestur fékk á drottn-
ingu. Hann spilaði spaða K og
trompaði spaða D í næsta slag.
Síðan spilaði hann laufi, sem tekið
var í borði. Blindur fékk næsta
slag á spaða G en vestur lét tígul.
Sagnhafi tók þvínæst á hjartaás
og laufás og spilaði spaða, sem
vestur trompaði með síðasta
trompi sínu. Og hann gat ekki gert
meir en tekið á hjarta K og spilað
tígli upp í ÁD. Sagnhafi fékk
þannig yfirslagina tvo á tígul-
drottningu og þrettánda hjartað.
VETR ARBRAUT AH VIRFING
„Fjarlægar vetrarbrautir hafa fundist álíka margar og talið er, að
stjörnur okkar eigin vetrarbrautar séu margar. — Hvaðan mætti vænta
hjálpar hrelldu mannkyni jarðar okkar, ef ekki frá öflugum
kærleiksríkum viskuverum annars staðar í þessum mikla alheimi?“
Marklitlar
mælingar?
„Góði Velvakandi.
Fyrir nokkru var skorað á menn
að koma á ákveðna staði í
Reykjavík til að fá mældan
blóðþrýsting. Gegndu því margir.
Voru þeir sem mældust hafa hærri
þrýsting en hollt er talið hvattir
til að leita læknis. Veit ég nokkur
dæmi þess að útkoman hjá lækni
varð stórum hagstæðari en reynd-
ist þarna þennan tiltekna dag.
Var þessu fólki skotinn skelkur
í bringu að óþörfu. Kona sem ætíð
hefur haft lágan blóðþrýsting
mældist hafa hann mjög hækkað-
an. Fór hún síðan á tvo af hinum
stöðunum án þess að reyna annað
á sig en sitja í bíl. Er ekki að
orðlengja það að milli hæstu og
lægstu útkomu voru 55 stig á efri
mörkunum en 80 á þeim neðri. Mér
kemur i hug að hjá sumum hafi
blóðþrýstingurinn mælst að sama
skapi lægri en hann var og þeir því
ekki leitað læknis þótt þeir þyrftu
þess. Þar sem mælingarnar virtust
svona marklitlar, var þetta þá
alveg út í hött? Varla er hægt að
byggja skýrslur á slíkum forsend-
um.“
Ekki er fleira fjallað um hinn
svonefnda háþrýstingsdag en bréf-
ið er nokkru lengra og tekur upp
önnur mál:
• Verra skýli?
„Við Sundlaugaveg hefur lengi
staðið sæmilega hentugt skýli
handa farþegum strætisvagnanna.
Síðan var það tekið burt og annað
verra sett í staðinn. Gamla skýlið
var breitt og gott skjól var í því
fyrir öllum vindáttum nema helzt
sunnanátt, sem var sjaldan. í því
var bekkur. Nýja skýlið er mun
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaya eftir Georges Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
25
verið á vakki í grennd við
bekkinn eins og hann biði eftir
merki um að fá sér sæti? '
Saimbron hafði ekki tekizt
að lýsa honum. þar sem hann
hafði augsýnilega ekki veitt
honum neina athygli. Það sem
hann hafði um hann að segja
var þó lýsandi á slnn hátt.
— Svona maður eins og
maður sér á bekkjunum í þessu
hverfi.
Einn af þessum mönnum sem
hafði ekkert sérstakt starf með
höndum og gat bara setið
klukkutímum saman á bekk og
horft á mannmergðina fara
hjá. Og hvert hverfi hefur sína
eigin tcgund af slikum mönn-
um.
Á aðra hliðina voru ljós-
brúnu skórnir — á hinn bóginn
var það bekkjarsetan. Og
Maigret gat einhvern vcginn
ekki fengið dæmið til að ganga
almcnnilega upp.
Og síðast en ekki sízt hlasti
síðan við sú staðreynd að Louis
Thouret hafði á dimmu og
drungalegu kvöldi farið inn í
undirgang, þar sem hann virt-
ist eiga harla lítið erindi og
einhver hafði elt hann þangað
og stungið hann hnífi í bakið
rétt hjá iðandi umferðinni á
götunni.
Myndin hafði birzt í blöðun-
um og enn hafði cnginn hringt.
Maigret dundaði áfram við að
gera athugasemdir á skjöl og
skrifa skýrslur. Úti fyrir varð
æ drungalegra, það var næst-
um orðið dimmt. Hann varð að
kveikja og þó sá hann að
klukkan var ekki orðin þrjú.
Svo tók hann þykka frakkann
sinn niður af snaganum og
áður en hann fór opnaði hann
í hálfa gátt inn til fulltrúanna.
— Ég kem eftir einn eða tvo
klukkutima.
Það var ástæðulaust að taka
bilinn. Hann sté upp í strætis-
vagn og nokkrum mfnútum
síðar sté hann af við Houlevard
Sebastopol.
Um þetta leyti daginn áður
var Louis Thouret enn á lífi.
Ilann var þá væntanlega að
reika um hverfið og haíði enn
nokkra stund til eSgin umráða
áður en hann skipti um skó og
færi með lestinni frá Gare de
Lyon og heim til Juvisy.
Það var iðandi kös á gang-
stéttunum. Á hverju horni varð
hann að bfða drykklanga stund
cftir að komast yfir götuna.
Þegar grænt ljós kom steyptist
manníjöldinn sfðan samtímis
út á götuna.
Það er Ifkast til þcssi bekkur
þarna. hugsaði hann þcgar
hann kom auga á bekk á
gangstéttinni gegnt Boulevard
Bonne Nouvelle. Þar sat enginn
þessa stundina en á bekknum
lá fitugur umbúðapappír sem
gaf til kynna að einhver hefði
verið að borða þarna.
Gleðikonur voru á veiðum á
horninu á Rue Saint Martin og
auk þess nokkrar inni í Iftilli
veitingastofu og þar sátu einn-
ig fjórir menn við spil.
Við horðið sá hann mann sem
hann kannaðist við, þar var
kominn Neveau lögreglufull-
trúi. Maigret beið eftir honum
við dyrnar og ein stúlknanna
hélt hann væri að bfða eftir sér
og gaf honum jákvætt merki.
Maigret hristi höfuðið utan við
sig.
Fyrst Neveau var þarna
hafði hann sjálfsagt spurt
fólkið spjörunum úr. Hann
vann í þessu hverfi og þekkti
alla.
— Jæja. hvernig gengur?
spurði Maigret þegar þeir
gengu út úr veitingastofunni.
— Ég hef kembt hverfið
sfðan klukkan átta og talað við
minnsta kosti fimm hundruð
manns.
— Og hefurðu komizt að því
hvar hann var vanur að borða
hádegisverð?
— Já. hvernig vissuð þér
það?
— Tja. ég bjóst við hann
hlyti að borða einhvers staðar
í grcnndinni og ég gerði því
skóna hann hefði verið þannig