Morgunblaðið - 11.05.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 11. MAI 1978
KAFPINU U
(() fCSz
-töfH
^J5_
Hættu að kjiilta þptta í sífollu,
kona!
K»í hold cg kunni botur við þijj
moð alskojfKÍð!
Ék ætla nú að ræða við >;ost
okkar um samskipti hans við
hausavoiðarana suður í frum-
skÓKum Amazon!
Svarað rödd
að austan
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Stundum koma fyrir atvik þar
scm se>ya má með sanni, að lítil
þúfa velti þun>;u hlassi.
Gjafari austur, norður o>; suður
á hættu.
Norður
S. 10852
II. 1087
T. ÁKt;
L. KDG
Vestur Austur
S. DG3 S. K764
H. D63 H. Á9
T. 874 T. D9532
L. 10632 L. 74
Suður
S. Á9
H. KG542
T. G10
L. .4985
Norður og suður voru fljótir að
finna hosta >;ameið. Suöur varð
sa>;nhafi í fjórum hjörtum o>; fékk
út spaðadrottningu.
Spilið virtist upplaj;t oj; því lítil
hætta fyljíjandi að reyna að fá
aukaslat;. Sagnhafi tók útspilið
með ás ok öruKítur með sig spilaði
hann tí>íli á kónginn til að svína
hjartai;osa. Vestur fékk á drottn-
in>;una. Ilann tók á spaðadrottn-
in>;u og spilaði aftur spaða. Átta,
kónxur o>; tromp. Aftur spilaðj
sa>;nhafi trompi. Hann spilaði
lá>;u frá hendinni, austur fékk
slaginn og þá var staðan þessi.
Norður
S. 10
H. 10
T. Á6
L. KDG
Vestur Austur
S. - S. 7
H. 6 H. —
T. 87 T. D953
L. 10632 0 4 L. 74
Suður
S. -
H. K5
T. 10
L. Á985
Og eflaust sjá lesendur hvað
Korðist þe>;ar austur spilaði spaða-
sjöinu. Suður varð að trompa með
kóntcnum því annars var sexið
fjórði slat;ur varnarinnar. En
þegar laufið féll ekki 3—3 varð
tían það í staðinn. Ekki var hæf;t
að ráða við þetta því innkomu
vantaði á höndina í lokin.
Varla er hæj;t að segja, að suður
hafi spiláð vitlaust. En betra hefði
verið að spila lágu hjarta frá
hendinni strax í 2. slag.
■/> ,ii ' i, ' ' ' i ' ' '• i ' i' ,
I.'!' /BEt'LEVWE/l
y/',
/ *
l'ó'* "'''ífllí
-rf7'S>T '><*<'/ m', .Jj-r+T/ 'mM
" /' •> / ’ , • [ /&'jBrr#r
COSPER 7692 ' '/•'// / • / ' ' < < /
Ileppin voruð þið, þrátt fyrir allt, að vera ekki hér í
síðustu viku. þá var ógerningur að vera hér fyrir hita!
„Rétt fyrir upprisuhátíð Krists
fann ét; í pósthólfinu blað sem
Hernámsandstæðingar gefa út og
dreifa ókeypis víðs vegar um land.
Það má nú heita næstum daglegur
viðburður að þessir furðufuglar
dreifi hinum vægast sagt vafa-
sama áróðri sínum. Orsök þess að
ég get þessa blaðs er sú að einn
ágætur bóndi að autan ritar grein
í það sem ég finn mig knúinn til
að gera nokkrar athugasemdir við.
Greinin hefst með upprifjun á
því að Bandaríkjaher kom til
landsins og höfundur telur að með
því hafi lýðveldið frá 1944 raun-
verulega liðið undir lok. Banda-
ríkjaher kom austur í Flóa
(Kaldaðarnes) fyrir þann tíma og
fór hann með allt sitt hafurtask
um hlaðið hjá greinarhöfundi. Ég
var þá búsettur á Stokkseyri og þá
var þar sem víðar mikið kreppu-
ástabd með tilheyrandi atvinnu-
leysi. Margir Stokkseyringar
fengu atvinnu hjá þessum
nýkomna her og var ég einn
þeirra.
Ég man að við horfðum
undrandi á hin miklu tæknivæddu
vinnubrögð sem þessir menn
beittu við framkvæmdir. Ég leit þá
fyrst jarðýtu og sturtubíl. Við
unnum þarna um tíma og ég held
ég hafi aldrei unnið hjá jafn-
skemmtilegum yfirmanni og þarna
stjórnaði verki. Ég vil meina að
þessir menn hafi komið með vorið
til íslenzkrar alþýðu eftir langan
fimbulvetur, atvinnuleysið, ' úr-
ræðaleysið, fátæktar og kúgunar
bæði erlendra og innlendra
kúgara, sem héldu íslenzkri alþýöu
í helgreipum allar götur frá glötun
sjálfstæðisins á Sturlungaöld til
nútímans.
Greinarhöfundur man eflaust
þá tíma þegar verkamenn á
Stokkseyri og Eyrarbakka og víðar
um land höfðu vart málungi matar
og urðu að knékrjúpa fyrir stór-
bændum, yfirverkstjórum ríkisins
og fleirum um þfældómsvinnu
nokkrar vikur til að draga fram
lífið. Margir verkfræðingar og
fleiri framámenn þjóðarinnar
höfðu verið erlendis og séð alla
þessa nýju tækni, en ekki haft
manndáð til að flytja hana til
landsins.
Það er ógnvekjandi staðreynd að
það voru Bandaríkjamenn sem
lyftu töfrateppinu sem flutti hina
nýju gullöld inn í landið og olli
einhverri mestu framfararbylt-
ingu sem um getur. Hitt er svo
önnur saga að það er engu líkara
en að íslenzka þjóðin hafi tæpast
haft andlegan þroska til að þola
eða nýta réttilega þessi snöggu
umskipti en það verður að teljast
sök okkar einna.
Höfundur lýsir að eigin sjón
þegar Hernámsandstæðingar ætl-
uðu að koma í veg fyrir löglega
samþykkt Alþingis um inngöngu
okkar í Atlantshafsbandalagið.
Sem betur fór vorum við þá svo
lánsöm að eiga stjórnarforystu
setþ þorði að verja Alþingi fyrir
ofbeldislýðnum og fullgilda aðild
okkar að samtökum hins frjálsa
heims til mótvægis við land-
vinningastefnu Rússa sem þá var
í algleymingi. Orðrétt úr téðri
blaðagrein: „En við höfum enn það
freisi hugans að við getum leyft
okkur að endurmeta hlutina. Og
þar sem við hugðum eitt sinn
frelsið vera — þaðan verðum við
nú að brjótast út í leit að því eina
sanna frelsi okkar sem felst í
ævarandi hlutleysi Islands."
• Hlutleysi?
Það er furðulegt að nokkur
maður með fulla skynsemi skuli
halda þeirri firru fram að algert
hlutleysi sé örugg trygging fulls
ævarandi frelsis og sjálfstæðis. í
síðasta stríði hirti hvorugur aðil-
inn hætis hót um hlutleysi þeirra
landa sem þeir þurftu til öryggis
stríðsrekstri sínum. Þessum sann-
leika má enginn sannur íslending-
ur gleyma. „Ég er auðvitað á móti
kommúnistum,“ segir þessi ágæti
bóndi. Ég verð að efast um
sannleik þessara orða. Sá ís-
lendingur sem heldur fram algeru
varnarleysi landsins er með því að
opna allar dyr uppá gátt fyrir því
herveldi sem stefnir markvisst og
sígandi að heimsyfirráðum ef ekki
með ógnunum (þrýstingi) þá með
MAÐURINN A BEKKNUM
Framhaldssaya eflir Georges Siinenon
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
39
snakki í fáeinar mínútur og
komdu síðan aftur. Ég fer
þangað.
Hann honti á litla krá. Hann
hraðaöi sér að símanum og
hringdi til rannsóknarlög-
roglunnar.
— Má ég tala við Lucas...
Lucas... gefðu strax fyrirmæli
um að hlcrun verði sett á
Bastillo 2251...
Og þar sem hann hafði
ekkert annað betra að gera
meðan hann hiði eftir Lapointc
en að fá sér glas við afgreiðslu-
horðið. tók hann myndina fram
og skoðaði hana. I>aö kom
honum okki boinlínis á óvart að
Thourot skyldi hafa valið ást-
konu som var sama manngorð
— að minnsta kosti í útliti —
og ciginkona hans. Hann hugs-
aði moð sér að fróðlegt væri að
vita hvort þa-r væru einnig
líkar í öðru. I>að gat svo sem
meira en verið.
— Hérna er pípan yðar.
húsbóndi.
— Var hún að hringja þegar
þú komst?
— Ég v eit það ekki. í>að
voru tvær stúlkur hjá hcnni.
— Þessi bora?
— Já. en hún var komin í
slopp.
— Nú geturðu farið og borð-
að hádegisverð. Við hittumst
seinna í dag á skrifstofunni. Ég
fer í bflnum.
Ilann lét hílstjórann fá
hoimilisfang Leono í Ruo de
Clingnancourt og lét bflinn
stoppa á loiðinni við sælgætis-
búð og koypti stóroflis konfokt-
kassa. Ilonum fannst dáiftið
óviðoigandi að koma inn í
barnafatabúðina. eins blautur
og sjúskaður og hann var en
hann hafði ekki um neitt að
velja. Vandræðalega rétti hann
fram kassann og sagðii
— Til móður yðar!
— Að hugsa sér að þér
skylduð muna oftir þessu!
I>að var enn hoitara inni.
kannski lfka af þvf rakinn var
sv<» mikili.
— Viljið þér ckki gefa henni
kassann sjálfur?
Ilann kaus að láta hana um
það. Hann sagðii
— Ég ætlaði oiginlega bara
að sýna yður þossa mynd.
Ilún leit á mindina og sagðii
— Þotta er frú Machere!
Hann var ánægður. Þetta ver
ekki einn af þeim sigrum sem
er slogið stórum stöfum upp í
hlöðunum. cn það sýndi að
honum hafði okki skjátlast
hvað snerti Louis Thouret.
Ilann var ekki slíkur maður að
hirða einhverja píu upp af götu
oða af veitingahúsi. Maigret
gat rcyndar ekki fmyndað sér
hvornig hann hefði haft upp-
burði f sér til að nálgast
bláókunnuga konu.
— Hvernig stondur á því að
þér þokkið hana?
— Vogna þoss að hún vann
hjá Kaplan. Að vísu ekki lengi.
Bara f sex eða sjö mánuði.
Ilvers vegna eruð þér að sýna
mér mynd aí henni?
— Hún var vinkona I.ouis
Thouret.
— Jæja!
Kannski olli hann henni
sársauka on hjá því varð okki
komist.
— Tókuð þér aldrei eftir
noinu þogar þau unnu bæði í
Ruo de Bondy?
— Nei. ég þori næstum að
sverja það hofur ekkert verið á
milli þeirra þá. Hún vann f
pökkunardeildinni ásamt tfu.
fimmtán öðrum. Hún er gift
lögroglumanni. ég man það svo
greinilega.
— Hvers vogna hætti hún
hjá Kaplan?
— Ég held það hafi verið
vegna þess hún þurfti að fara
á spftala.
— Þakka yður fyrir. Ég bið
yður afsökunar á því að trufla
yður aftur.
— Þér eruð alltaf veikomn-
ir. Hafið þér hitt Samibron?
- Já.
— Segið mér eitt. Ilr. Louis
hefur þó ekki búið með þessari
konu?