Morgunblaðið - 23.06.1978, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 23. JÚNÍ 1978
21
yfirleitt
ánægt með
tilveruna
María Kristjánsdóttir er
nemandi í Kennaraháskóla ís-
lands og hefur hún lokið þar
fysta árinu.
— Tónlist er mitt aðaláhuga-
mál og í frístundum mínum er
ég að læra á fiðlu. Ég hef líka
áhuga á íþróttum, en þó aðeins
sem einstaklingur og fer ég oft
í sund og hleyp líka mikið.
Einnig hef ég gaman af því að
fara í reiðtúra og svo fer ég
auðvitað út að skemmta mér og
þá helst á ballstaði, því að lítið
annað er hægt að gera hér.
— Mitt helsta stefnumark í
lífinu er að geta náð árangri á
mínu sviði og í starfi mínu. Ég
vil geta lifað áhyggjulausu lífi
og þá helst í litlu einbýlishúsi
aðeins fyrir utan bæinn. Ég
mundi varla geta hugsað mér að
vera aðeins heimavinnandi hús-
móðir og einangra mig inni á
heimilinu. Mér fyndist æski-
legra að geta unnið eitthvað úti,
þó ekki væri nema hluta úr degi.
— Ég er yfirleitt ánægð með
þau tækifæri sem bjóðast og
held ég að fólk geti gert það sem
það langar til ef áhugi er fyrir
hendi, fyrir þó utan allan
„klíkuskap". Mér finnst þeir
skemmtistaðir sem ætlaðir eru
fólki á mínum aldrei ágætir og
er alls ekki viss um að það
myndi verða neitt betra að koma
upp fleiri og smærri stöðum.
— Það er mjög misjafnt að
hverju kunningjarnir stefna í
lífinu en þó held ég að þeir
stefni alltaf að einhverju
ákveðnu.
— Ég held að fólk sé yfirleitt
ánægt með tilveruna, en auðvit-
að talar það aðeins um þá hluti
sem það er óánægt með en þegir
yfir því sem er í lagi. Það er
örugglega hægt fyrir alla að
finna éitthvað við sitt hæfi ef
áhuginn er fyrir hendi, því að
hér er svo mikið af alls kyns
klúbbum og félögum.
Lítíð að gera
fyrir fólk
nnðir tvítngn
Guðný Ilöskuldsdóttir er við
nám í lögfræði í Háskólanum.
— Hestamennskan er mitt
áhugamál þegar tækifæri gefst,
en annars ies ég mikið og hlusta
á tónlist.
— Ég stefni auðvitað að því
að verða lögfræðingur og myndi
aldrei geta hugsað mér að vera
aðeins húsmóðir. Ég vil geta
unnið utan heimilisins aö ein-
hverju leyti og fylgjast með því
sem er að gerast í kringum mig.
Þó er nú erfitt að segja sem
einstaklingur hvað framtíðin
kann að bera í skauti sér.
— Ég er ekkert óánægð með
lífið hingað til, en þó held ég að
fólk sem komið er yfir tvítugt
hafi mun fleiri tækifæri en þeir
sem yngri eru. Til dæmis eru
engir almennilegir skemmti-
staðir fyrir fólk undir tvítugu og
lítið gert fyrir það.
— Það er nokkuð erfitt að
segja til'um það hvort kunningj-
arnir stefni að einhverju sér-
stöku. Þó finnst mér að þeir hafi
ekki nein áberandi markmið að
stefna að. Þetta þarf þó ekki
endilega að vera rétt, því, að
fólk lætur ekki alltaf innstu
hugsanir sínar í ljós.
Fólk veltir
of lítíð íyrir
sér hvernig
leikrit ern
sett fram
í prentsmiðju Fræðsluskrif-
stofu Reykjavíkur hittum við að
máli Ellert Ingimundarson.
Ellert þreytti inntökupróf í
Leiklistarskóla Islands nú í vor
og stóðst prófið. Hann hefur því
leiklistarnám næsta haust.
Ellert sagðist hafa farið að
vinna margvísleg störf að loknu
skyldunámi, en hann hafði lengi
haft áhuga á leiklistarnámi og
t.d. verið búinn að safna sér
fyrir náminu í þrjú undanfarin
ár. Ellert var einn vetur í
Leiklistarskólá Helga Skúlason-
ar og lék auk þess lítið hlutverk
í Öskubusku í Þjóðleikhúsinu.
„Þessi reynsla færði mér fyrst
og fremst innsýn í alla þá vinnu,
sem fer í að setja leikrit á svið,“
sagði Ellert. „Sem dæmi get ég
nefnt að ég sá hvað búningar og
leiktjöld skipta miklu meira
máli i túlkun á verkinu en ég
hafði gert mér grein fyrir.“
„Ég held að fólk velti allt of
lítið fyrir ér hvernig leikritin
eru sett fram fyrir þau, hvernig
leikstjóri og leikendur vinna og
hvernig þeir standa sig. Fólk vill
oft fyrst og fremst sjá farsa, en
hefur minni áhuga á leiksýning-
um eins og Ödípúsi konungi eða
tilraunum sem gerðar eru í
Þjóðleikhúskjallaranum."
„Mér finnst að í íslenzku
leikhúsi sé of lítið af hlutum
eins og verið er að gera í
Leikhúskjallaranum, tilraunum
með nýstárleg verk og nýstár-
legar aðferðir; stóru leikhúsin
eru of bundin ákveðinni formúlu
í verkefnavali. Ég er hrifinn af
því sem ég hef séð til Alþýðu-
leikhússins og gæti vel hugsað
mér aö starfa í einhverjum
slíkum leikhópi. Hins vegar skal
ég játa það, að í sambandi við
túlkun á leikverkum fyndist mér
skemmtilegast að glíma við
þung, dramatísk verk af gamla
skólanum.
Kynni mín af leiklist hafa,
held ég, fyrst og fremst leitt mér
fyrir sjónir hvað leikarinn
verður mikið að koma til móts
við leikritahöfundinn frá eigin
brjósti, fylla upp í orðin. Leikar-
inn verður fyrst og fremst að
vera skapandi, leita að ein-
hverju fersku í hverri persónu
en festast ekki í ákveðnum
túlkunarleiðum. Ég segi ekki að
það sé mjög mikið um slíkt í
íslenzku leikhúsi, en það er
alltaf einn og einn sem dettur í
þá gryfju.“
Éger
nefnilega
mnltí-
kleifhugi
„Maður er auðvitað gúteraður
öðruvísi,“ sagði Einar Gunnar
Einarsson um viðbrigðin sem
fylgdu því að vera nýgiftur. Svo
bætti hann við: „Ég á við af
utanaðkomandi fólki. Ég er
alltaf sama fíflið í augum þeirra
sem þekkja mig.“
Einar Gunnar hefur starfað
sem ljósmyndari síðan hann
lauk stúdentsprófi frá M.T. 1977,
Tyrst á dagblaðinu Vísi en nú
undanfarið hefur hann, ásamt
félaga sínum, staðið í því að
ganga frá aðstöðu fyrir eigin
ljósmyndaþjónustu, Mótíf hf.
sem stendur við Skúlatorg.
„Þegar upp er staðið verð ég
kominn með meistaragráðu í
trésmíði, rafvirkjun og málun,“
sagði Einar. „Ég á hins vegar
eftir að ná í sams konar gráðu
i ljósmyndun. Við höfum gert
þetta allt sjálfir, og fáum með
þessu 170 fermetra húsnæði
undir starfsemina.
í stuttu máli sagt tökum við
allt mögulegt að okkur, það fer
eingöngu eftir óskum viðskipta-
vinarins. Síðasta stóra verkefn-
ið okkar var að taka myndir
fyrir Listahátíð á dagskrár-
atriðum hennar. Ég neita því
ekki, að þetta er skemmtilegasta
verkefni sem ég hef fengizt við
til þessa, það gefur svo mikla
möguleika.
Ef ég hefði farið á Háskólann
á sínum tíma, þá hefði ég ekkert
komið þaðan út aftur. Ég hefði
bara klárað eitt fag og byrjað
svo á næsta. Þetta eru áhuga-
málin. Ég er nefnilega multi-
kleifhugi, ég er svo ruglaður að
ég fæ gæsahúð þegar ég hugsa
um það.“
Heldurðu að þetta sé algengt
ástand hjá þinni kynslóð?
„Örugglega. Fólk sem hefur
verið í skóla eins og ég og síðan
unnið eins og brjálæðingar á
sumrin, það hefur held ég allt of
lítið getað setzt niður og velt
fyrir sér því sem er að gerast í
kringum það, komast til botns í
því. Nú, þetta má e.t.v. líka segja
um fólk sem hefur verið að
vinna þennan tíma; kannski er
bara of mikið um að vera hjá
okkur.
Ég er oft að velta því fyrir
mér hvers eðlis ég sé. Ég tel mig
auðvitað sanngjarnan og góð-
viljaðan; ég hélt alltaf með góðu
köllunum í bíó og ef ég var að
lesa Dickens stóð ég með Oliver
Twist en ekki Ben. En ég hef oft
orðið fyrir vonbrigðum með
sjálfan mig, verið uppfullur af
hugsjónum einn dag en síðan
þverbrotið þær daginn eftir. Ég
lét einu sinni tölvu sálgreina
skriftina mína. Niðurstaðan var
sú, að ég væri tækifærissinni.
Ég er alveg til í að samþykkja
það. Og ég held að allir séu
meira og minna svona. Ég er
einmitt oft að velta þessu fyrir
mér þegar ég les minningar-
greinar og slíkt, hvort að
maðurinn hafi nú verið alveg
svona heill eins og sagt er.
Svona menn eins og Gandhi,
sem gengu um götur í kufli
einum klæða, eru ekki til lengur.
Og þó að menn vilji vera góðir
verða þeir oft að vera „vondir“.
En þá verður að athuga: Hvað
gengur þeim til, það sem er gott
fyrir einn er slæmt fyrir annan.
Skilurðu það sem ég er að
segja?"
Já.
„Heldurðu að þú vildir út-
skýra það fyrir mér ... “
þar bjóðast, en ef einhverju ætti
að breyta í sambandi við
skemnitanir fyndist mér að
skemmtistaðir ættu að hafa
lengur opið og hleypa lengur inn
í húsin en til kl. 11.30. Einnig
finnst mér að gera þurfi meira
fyrir börnin. Hér er mjög lítið
um að vera fyrir þau og er ég
viss um að Tívolí myndi bæta
stórlega úr því.
íslendingat' tvi-
mœlalaust ,£tress-
aðir“ varðandi
tima.
Sýnist vera orðin
hefð, að ungt fólk
sé í því að koma
yfir sig þaki
Það þarf
aðgera
meira fvrir
börnin
Stefanía Gunnarsdóttir er
lærður fegrunarsérfræðingur og
starfar nú í snyrtivöruverslun
Reykjavík.
— Þegar ég á frí fer ég helst
út að skemmta mér og hef hug
á að fara í dansskóla þó ég hafi
nú ekki komið því í verk ennþá.
Þegar ég er heima hef ég
yfirleitt alltaf nóg að gera við að
taka til og annað því um líkt.
— Ég hef mikinn áhuga á að
læra meira í sambandi við
snyrtingu, sem er mitt fag, og
stefni að því. Ég gæti aldrei
hugsað mér að vera bara heima
og hugsa um heimilið, ég vil
geta unnið við mitt áhugamál og
komast eitthvað út. á vinnu-
markaðinn.
— Kunningjar mínir stefna
að ýmsu í lífinu, en þó eru
markmið þeirra nokkuð misjöfn.
Sumir eru að byggja, en aðrir
leggja megináherslu á að
mennta sig.
Ég er yfirleitt ánægð með
þjóðfélagið og þau tækifæri sem
Held aðfólk geti
gert það sem það
langar til, ef áhugi
erfyrir hendi.
Kannski er bara of
m ikið um að vera
hjá okkur.
Sum ir eru að
byggja, en aðrir
leQgja megin-
áherslu á að
mennta sig.