Morgunblaðið - 27.06.1978, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 27. JÚNÍ 1978
41
sem mest deilir á hina eldri fyrir
steinvæöinguna, hlyti að bera
mjög ríka virðingu fyrir öllum
gróðri. En nú er ég farin að efast
um það.
Ætli nokkur fyrirfinnist sem
ekki tekur undir hin frægu slag-
orð: „Við viljum hafa manneskju-
legt umhverfi“. Ég hef alltaf
skilið þessa setningu svo, að við
vildum hafa meira af grænum
svæðum en minna af malbiki. En
með sama áframhaldi verður
líklega ekki hjá því komist að setja
steinlag yfir Austurvöll eins og
hann leggur sig. Með þetta í huga
tek ég undir orð Gylfa: „Er nema
von að manni verði flökurt".
L.Þ.“
• Um gömul hús og
ný
„Velvakandi og lesendur.
Eins og innviðir borgarinnar
blasa við manni um þessar mund-
ir, aðall Reykjavíkur, Grjótaþorp-
ið, minnir hann á yfirgefinn
kúrekabæ í bandarískum drauga-
myndum. (Keflavíkursjónvarpið
meðan það var og hét).
Vindur gnauðar í gömlum fúa-
spýtum og það er enginn sólskins-
vindur sem blæs hér á íslandi níu
mánuði ársins, það drynur í
hverjum rafti í norðanáttinni og
rottan nagar grunninn.
Hús, líkt og aðrir dauðlegir
hlutir sem manni þykir vænt um,
eiga sér einhvers konar samsvara
af sál, manneskju sem einhvern
tíma fór um hlutinn hlýjum
höndum. Líkt og með saltið í
Biblíunni þegar sálin er farin hvað
á þá að gera?
Er endalaust hægt að lappa
uppá hrumt, karlægt gamal-
menni? Eins er með gömul illa
farin hús. Eigum við ekki að leyfa
yfirgefnum smákofum og stærri
ferköntuðum timburkössum í mið-
borg Reykjavíkur að safnast á
fund feðra sinna?
Nú á ég kofa. Keypti hann á
þeim tíma þegar kofar voru
einskisvirtir. Nú erum við allt í
einu komin í tízku. Hvað veldur?
Ekkert er ég betur stödd til að
fá endana til að ná saman en
blokkarfólkið með sína lánavexti,
skikkað til þátttöku í öllu, allt frá
bílastæði, þvottavélasamstæðu,
barnaumsjá og fundarsal.
Sem einbýliskofaeigandi á ég
enga aura aflögu í snyrtingu,
hótelmat, tízkuflík, folaldabuff
eða magran kjúkling. Umframaur-
arnir fara í endurnýjun á spýtu
eða málningardollu. Drottinn
verði náðugur erfingjum umfangs-
meiri timburhjalla!
Hitt er annað mál að verði
miðbærinn byggður upp verður
byggingarnefnd að miða bygging-
arleyfi við næsta umhverfi. Gefa
okkur Arnarhólinn frjálsan með
útsýn til Esjunnar með því að rífa
sænska frystihúsið og ekkert
bankabákn komi í staðinn í líkingu
við útvarpshúsið. Nóg er komið
samt af verksmiðjukössum sem
byrgja fegursta útsýnið fyrir
íbúum löngulínu Reykjavíkur.
Og svo maður haldi áfram að
drepa á syndir forfeðranna, eldri
byggingarnefndir. Það er ljótt að
leyfa byggingu á margra hæða
háum steinsteypukassa við hliðina
á litlum, vinalegum, þokkalega
viðhöldnum einbýliskofa, að ég
minnist ekki á risavaxið túrista-
hótel sem færir út kvíarnar beint
á móti og maður er önnum kafinn
við að halda sér til fyrir alla daga
þrátt fyrir skuggann.
Guðrún Jacobsen.“
Þessir hringdu . . .
• Gamalt fólk —
sjúkt fólk?
„Ýmsar ágætar greinar hafa
að undanförnu birzt í blöðunum j
um málefni aldraðra. Er það vel.
í þeim málum þarf að gera
stórátak, þótt margt hafi þegar
verið vel gert, t.d. af hálfu
forráðamanna sjómannasamtak-
anna (Hrafnista) og elli- og
dvalarh. við Hringbraut (Grund).
Skulu þau störf, sem þar hafa
verið unnin, ekki vanmetin.
En á þessum málum er raunar
önnur hlið sem mig langar til að
vekja athygli á með örfáum
orðum, — fyrst og fremst til þess
að örva umræður um málið.
Fyrir mörgum árum sagði einn
af gáfuðustu mönnum þjóðarinn-
ar, Vilmundur heitinn Jónsson
landlæknir, að elliheimili ættu
ekki að vera til: Gamalt fólk, sem
væri heilbrigt, ætti að vera hjá
yngra fólki, en gamalt fólk sem
væri veikt, ætti að vera á sjúkra-
húsum.
Nú langar mig til þess að heyra
álit sem flestra á þessum orðum
Vilmundar Jónssonar og í þeim
tilgangi eru þessar línur skrifaðar.
Með þökk fyrir birtingu.
Aldraður.“
© 1978
‘UWbt8.ni.lM.
HÖGNI HREKKVÍSI
„Þær verða æ djarfari!“
— Minning
Magnús
Framhald af bls. 33
Hann fór að vísu dult með það í
fyrstu að hann hefði þessa bók
undir höndum, en brátt kom að því
að hann kallaði okkur dóttursyni
sína inn til sín, læsti vandlega
herbergisdyrunum og spurði okkur
síðan hvort hin og þessi hvílubrögð
sem sýnd væru á myndunum væru
möguleg eða hvort þau væru
aðeins ímyndun listamannsins
sem gert hafði. Og ef við svöruðum
því til, að vel væru þau möguleg,
þá spurði hann sposkur: „Jæja,
hafiði, prófað þau, strákar?"
Ég kynntist fyrst afa mínum í
byrjun kalda stríðsins, en þá
fluttist hann heim til foreldra
minna. Blað hans, Stormur, hafði
þá fyrir nokkru geispað golunni;
stjórnmálabarátta landsmanna
hafði þá einnig breytst og hann
hafði fjarlægst það svið og helgaði
sig ritstörfum af öðru tagi. En
hann lokaði samt ekki þrætubók
íslenskra stjórnmála. Allt fram á
síðustu stund fylgdist hann með
mönnum og málefnum. Við deild-
um oft í góðsemi um íslensk
stjórnmál; við vorum jafnan á
öndverðum meiði í varnarmálun-
um. Hann trúði því, gamli maður-
inn, að bandaríski herinn væri hér
til að vernda landsmenn, en
síðustu mánuðina sem hann lifði,
hélt hann því fram, að best væri
að flytja herstöðina norður á
Melrakkasléttu. Hann ansaði engu
þeirri málsemd minni að það væri
óvitur melrakki sem héldi að hann
gæti undan komist með því að
stinga skottinu í grenismunnann.
Á þessum síðustu dögum var hann
líka að búa gömlu palladómana
sína úr Stormi undir prentun. Ég
reyndi að sannfæra hann um að
láta prenta þá óbreytta; þeir væru
dómar hans um menn á líðandi
stund og því gæti hann ekki
breytt. En honum varð ekki
haggað. Bæði var að hann var
ósáttur við ýmsar langsóttar
líkingar í máli þeirra og svo hitt,
að hann vildi bæta fyrir gamlan
stráksskap. Hann hafði t.a.m. í
Stormi haft auða síðu um Pál
Þorsteinsson á Hnappavöllum.
Hann rökstuddi það með því að
Páll væri þá enn óskrifað blað á
þingi. í endurútgáfunni vildi hann
að minnsta kosti birta mynd ar
Páli.
Öll þau ár sem ég þekkti hann
sá ég hann nær aldrei skipta skapi.
Jafnlyndari mann og dagfarsprúð-
ari hef ég enn ekki komist í kynni
við. Hann flíkaði aldrei tilfinning-
um sínum; ef honum þótti, þá
byrgði hann það innra með sér. Én
flóðgáttin opnaðist þegar hann fór
hamförum. — Afi minn var enginn
trúmaður; honum fannst að vísu
mikið til um siðaboðskap kirkj-
unnar, en afneitaði meyfæðing-
unni og syndafyrirgefningin þótti
honum vera rökleysa. Hann var
þess fullviss að eftir þetta líf væri
annað, en hann var ekki spíritisti;
honum var meinilla við allt ráp.
Hann trúði því að hann mundi
andast og fara í Háva höll; þar
mundi hann einatt sitja einteiti;
vinir hans og spilafélagar mundu
þar safnast saman og una sér við
vín, spil og hjal um fagrar konur
og skáldskap.
Ég er þakklátur fyrir að hafa átt
svo langan dag með honum. Ég
lærði af honum að meta og skilja
íslenskar fornbókmenntir, enda
þótt síðar yrði skilningur minn
hug hans ekki samferða. Hann var
þó ekki kennari minn heldur fóstri
og vinur; hann hlýddi á skoðanir
mínar, las ritgerðir mínar meðan
ég var í skóla, lofaði ef vel var gert
en þagði annars. Af reynslu sinni
vissi hann að þögnin er bitrasti
gagnrýnandinn. Þetta nam ég
ungur af honum og þess vegna
skrifa ég þessi orð.
Sverrir Tómasson
aik;lvsin(;asíminn er:
22480
iHareuublehib
KL barnaöryggiastólar hafa hlotiö
sérstaka viöurkenningu
HÖGGDEYFAÚRVAL
FJAÐRIR
KÚPLINGSDISKAR
KÚPLINGSPRESSUR
SPINDILKl LUR
STÝRISENDAR
VIFTUREIMAR
KVEIKJUHLUTIR
FLEST í RAFKERFIÐ
HELLA aðalluktir, lukta-
gler, luktaspeglar og
margs konar raf-
magnsv.
BOSCH luk ir o.fl.
S.E.V. MARCHALL lukt.
CIBIE luktir.
LJÓSASAMLOXUR
BÍLAPERUR allar gerðir
RAFMAGNSVÍR
FLAUTUR 6—24 volt
ÞURRKUMÓTOR 6—24v
ÞURRKUBLÖÐ ANCO
ÞURRKUARMAR
BREMSUBORÐAR
BREMSUKLOSSAR
ÚTVARPSSTENGUR
HÁTALARAR
SPEGLAR í úrvali
MOTTUR
HJÓLKOPPAR
FELGUHRINGIR
AURHLÍFAR
MÆLAR alls konar
ÞÉTTIGÚMMÍ OG LÍM
HOSUR + KLEMMUR
RÚÐUSPRAUTUR
FELGULYKLAR
LOFTPUMPUR
STÝRISHLÍFAR
KRÓMLISTAR
BENSÍNLOK
TJAKKAR Vh—100T
VERKSTÆÐISTJAKKAR
HNAKKAPÚÐAR
ÖSKUBAKKAR
FARANGURSGRINDUR
BÖGGLABÖND
SMURSPRAUTUR
PÚSTRÖRAKLEMMUR
RAFKERTI
LOFTFLAUTUR
BENZÍNSÍUR
EIRRÖR+FITTINGS
BRETTAKRÓM
VERKFÆRI
SLÍPIPAPPÍR
VATNSDÆLUR
ÞVOTT AKÚST AR
SMURKOPPAR
SÆTAAKLÆÐI
MIÐSTÖÐVAR
DRÁTT ARKÚLUR
VAGNTENGI, KRÓKAR
HLJÓÐKÚTAR —
THRUSH
SMURSPRAUTUR
VERKFÆRI úrval
MÆLITÆKI f. rafgeyma
NOACK sænskir. úrvals
rafgeymar
ISOPON OG P-38 beztu
viðgerða- og fylliefnin
PLASTI-KOTE sprey-
lökkin til blettunar o.fl.
Athugið
allt úrvaliö
OPIÐ til kl. 7
föstudaga,
lokað laugardaga
®naust h.t
SlÐUMÚLA 7—9 - SÍMI 82727
REYKJAVlK