Morgunblaðið - 25.07.1978, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. JÚLÍ 1978
£>p\u
M0RöJh/-Np^_
KAFPINU \\
(I) (S'J,

Bulls
Bara tvær minútur í viðbót, þá
er ég komin á næturvinnu-
taxta.
7<S££-
Nei, ég er ekkert íúl yfir því að
þú skulir koma heim um miðja
nótt með stóra kúlu á hausnum.
Annars varstu nú reyndar ekki
með neina kúlu þegar þú komst
heim.
/í ' ':/?
Reykingamönnum
hampað á kostnað
hinna sem ekki reykja
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Ekki er allt sem sýnist mætti
nefna spiiið í dag. Lesendur
spreyta sig á léttri úrspilsæfingu.
Gjafari norður og norður-suður
eru á ha*ttu.
Norður
S. G64
H. D83
T. ÁK86
L. DG5
Suður
S. Á72
H. ÁK6
T. G43
L. Á1093
Austur og vestur hafa alltaf
sagt pass og suður er sagnhafi í
þrem gröndum. Vestur spilar út
spaðakóng og áður en lengra er
lesið ættu lesendur að mynda sér
skoðun um úrspilið
Þegar spil þetta kom fyrir sá
sagnhafi enga ástæðu til að fara
varlega. Hann tók útspilið með ás,
spilaði tígli á kónginn og svínaði
laufi. En þá hrundi spilið því allar
hendurnar voru þannig:
Norður
S. G64
H. D83
T. ÁK86
L. DG5
— Maðurinn, sem þú bauðst til íslands, þegar þú varst á Mailorca
í fyrra, er mættur!
Kæri Velvakandi.
Mig langar til að taka undir orð
konu, „sem mikið berst gegn
reykingum", og skrifar í Velvak-
anda 20.6.78.
Það hefur farið vaxandi í
taugarnar á mér hvað fólki sem
reykir er mikið hampað á kostnað
þeirra, sem ekki reykja og eiga
vont með að þola tóbaksreyk.
Kynni mín af þessu eru sérstak-
lega af m.s. Akraborg því að ég
ferðast nokkuð oft með þessu skipi
á milli Reykjavíkur og Akraness.
Þar um borð eru þrír salir ætlaðir
farþegum. Einn salur er niðri
undir bíladekki, þar þekki ég ekki
vel til reglna, því að langt er síðan
ég kom þangað síðast, og þá
virkaði þessi salur á mig sem
óvistlegur með þungu lofti, má
vera að hann hafi breytzt til
batnaðar síðan. En það eru salirn-
ir uppi, eða öllu heldur fyrirkomu-
lagið þar, sem ég vil gera að
umtalsefni. Þeir eru tveir, annar
minni, þar eru bannaðar reykingar
(þó er það bann oft brotið) og hann
er oft kaldur, en í stærri salnum
eru þægileg sæti, þar sem hægt er
að leggjast út af og eru þau
einstaklega góð fyrir þá, sem eru
sjóveikir, — það veltur oft illilega
hér á milli —, en tóbaksreykur er
eitt af því allraversta sem sjóveik-
ir finna og þarna er mikið púað.
Eins er það ef maður er með ung
börn með sér, þá er þessi salur
miklu hlýrri en hinn. Allir vita
hver hollusta (eða hitt þó heldur)
er fyrir kornabörn að vera í
miklum tóbaksreyk.
Þarna fínnst mér alranglega að
staðið. Það er endalaust verið að
hampa þeim, sem reykja, meðan
hinir mega hrökklast illa á sig
komnir af sjóveiki með smábörn í
kalda salinn.
Ég spyr: Er þetta réttlátt?, væri
ekki réttlátara að þeir, sem reykja
og hafa þá jafnframt góða heilsu
á sjó, bregði sér fram í „kalda
salinn" þegar þeir vilja reykja?
Þeir geta svo gjarnan komið aftur
Vestur
S. K9
H. 1052
T. D10952
L. K62
Austur
S. D10853
H. G974
T. 7
L. 874
Suður
S Á72
H. ÁK6
T. G43
L. Á1093
Vestur tók laufdrottninguna
með kóng, spilaði aftur spaða og
austur tók þar fjóra slagi, stóð
síðan upp og þakkaði félaga sínum
fyrir frábært útspil.
En lesendur hafa sjálfsagt séð
að auðvelt var að vinna spilið. Allt
sem gera þurfti var að gefa fyrsta
slaginn. Vestur mátti fá á kóng-
inn. En ætti hann einnig spaða-
drottninguna gat hann ekki spilað
litnum aftur án þess að gefa slag
á spaðagosann.
Kirsuber í nóvember
22
Framhaldssaga eftir Mariu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaðí
Persónur siigunnari
Fimm af yngri kynslóðinni,
þar af einn morðingi og annar
verður íórnarlamb morðingj-
ans<
Judith Jernfelt
Matti Sandor
Klemens Kiemensson
BKO Roiand Norell
Nanna-Kasja Ivarsen
og tvær miðaldra fraukar sem
eru mikilvæg vitnii
Helena Wijk
Lisa Billkvist
og læknir og yfirlögreglu-
þjónn sem hafa ólfkar skoðan-
ir á morðmálinut
Daniel Severin
Leo Berggren
ásamt með liigregluforingjan-
um sem dregst inn í málið í
nokkur dægur áður en glæpur-
inn fyrnisti
Christer Wijk.
- En þá... þá...
I»að hafði verið komið fram á
varir honum að segja að þá
hefði tfminn í reynd staðið kyrr
og að Judith hefði ekki náð
skrefi lengra en þegar hún
átján ára að aldri hóf starfsfer
il sinn. en hann hætti við.
— Ég hélt. sagði hann hik-
andi — að það væri að koma að
því að Daniel Severin færi á
eftirlaun.
— Hann er hættur að vinna
sem héraðslæknir. En það er
hörgull á læknum hér. eins og
þú getur fmyndað þér. svo að
hann hefur enn stofuna sína.
Hún breytti um umræðuefni
og sagðit
— Ilvernig litist þér á einn
viskí fyrir svefninn? Va*ri það
ekki snjiill hugmynd.
Christer hafði hvorki tíma til
að játa eða neita. því að hún
stóð frammi fyrir honum með
bakka með ís. krystalglösum
og fiilsku af Ballantine. En í
glasinu sem hún bar upp að
viirum sér voru svo fáir vín-
dropar að hann lyfti brúnum
iign undrandi.
— Já. ég er voðalegur gest-
gjafi. sagði hún afsakandi. —
En ég hef eiginlega alveg
fengið nóg í dag. Ég var að
koma frá Litlu konunum þrem-
ur.
— Hvað segirðu? spurði
hann ráðvilltur.
— Það er bezta veitingahús
ba jarins, eða að minnsta kosti
sá staður sem er mest í tízku
núna. sagði hún til skýringar.
Það heitir Litlu konurnar
þrjár og það er Klemons
Klemensson sem rekur það.
skammt frá Blikksmiðsgiitunni
og ég get ekki lýst því nógsam-
lega hvað honum vegnar vel í
því.
— Merkilegt að þú skulir
einmitt nefna Klemens. sagði
hann þar sem hann sat mak-
indalega í mjúkum hæginda
stól.
— Mamma var einmitt að
segja mér frá honum og vini
hans. Matta Sandor.
— Já. sagði hún og riidd
hennar var stuttaraleg og þar
kenndi ekki neinnar geðshrær-
ingar. — Það eru na*stum
tuttugu og fimm ár síðan. Það
er furðulegt hvað tfminn ílýg-
ur áfram.
En það var ekki a-tlan hans
að hún slyppi svo létt frá því.
— Ég hef aldrci fyrr sett
mig almennilega inn í
Sandormálið. Ég var nefnilega
erlendis þegar þettg gerðist.
En. sagði hann hægt. — áhugi
minn hefur óneitanlega verið
vakinn eftir það scm ég hef
fengið að vita í kvöld.
Ilún hafði íengið sér sæti í
stólnum á móti honum. Andlit
hennar var svipbrigðalaust
með öllu.
— Það borgar sig aldrei.
sagði hún lágróma — að byrja
að hra*ra upp í fortíðinni.
— Það myndi ég nú ekki
segja. sagði Christer Wijk. —
Gla purinn er ekki fyrntur enn.
Nú sýndi hún viðbrögð —
hún sýndi að minnsta kosti lit
á því. og leit snöggt niður.
— Matti Sandor. sagði hann