Morgunblaðið - 25.07.1978, Blaðsíða 45

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 25. JÚLÍ 1978
45
VELVAK ANDI
SVARAR í SÍMA
0100 KL 10 — 11
FRÁ MANUDEGI
r\f I/JVUT7KK"íl
inn í hlýjuna þegar þeir hafa
fullnægt nikotinþörf sinni. Hvað
finnst ykkur um þetta, aðrir
farþegar m.s. Akraborgar? Ég vil
taka það fram að það er að öðru
leyti mjög gott að ferðast með
skipinu og áhöfnin mjög iipur við
farþega, og stúlkurnar hjálpsamar
þegar sjóveikin herjar.
Með fyrirfram þökk fyrir birt-
inguna.
Gamall Akurnesingur í
Reykjavík.
• Keflavíkur-
sjónvarpið
aftur
Velvakandi minn.
Vegna greinar í Morgunblaðinu
í dag, viltu þá endilega koma þeirri
beiðni á framfæri hvort einhver
hörkuduglegur vilji nú ekki taka
það að sér að snapa saman 60
glænýjum menningarvitum til að
vinna að því að færa okkur
Keflavíkursjónvarpið aftur. Með-
an að það var við lýði fékk maður
heimsmenninguna beint að rúm-
stokknum — haldið að það sé
munur í staðinn fyrir allar þessar
„listrænu", ónáttúrulegu sænsku,
dönsku og finnsku rúmstokks-
myndir sem íslenska sjónvarpið
dembir fyrirvaralaust yfir lands-
ins börn svo að þau vita ekki
hvaðan á sig stendur veðrið. Fyrir
utan frábæra listþætti, en þeirra
naut maður í Keflavíkursjónvarp-
inu á sínum tíma, báuð sjónvarpið
upp á fjölda skemmtiþátta, leik-
þátta en Bandaríkjamenn og
Bretar, sem búa yfir skemmtileg-
ustu kímni heimsins, geta einir
gert slíka þætti. í íslenska sjón-
varpinu, ef það býður upp á
íslenskan skemmtiþátt, þá fær
maður ekkert nema hljómsveitar-
þætti enda er tónlist og söngur það
sem glymur fyrir eyrum manns
frá morgni til kvölds svo að
jafnvel um jólaleytið er ekki hægt
að leita eftir gjöfum án þess að
vera umkringdur af margnotaðri
músikþvælu gegnum hátalara, en
þetta fælir mann burt af strætum.
Nú eru alþingiskosningar af-
staðnar og ekki farið að setja
kveik í nýjar kosningasprengjur
fyrr en eftir svona þrjú ár, það er
að segja takist stjórnarmyndun
nýkjörinna manna áður en farið
verður að kjósa aftur. En það segi
ég satt, verðum við ekki búin að fá
Ameríku-sjónvarpið aftur fyrir
þann tíma fær sá flokkur, sem
mun beita sér fyrir þjóðarat-
kvæðagreiðslu um hermannasjón-
varpið, Stínu og Stjána og al-
mennilega teiknimynd (Andrés
Önd) frá Finnlandi, helling af
atkvæðum. Fyrst við þurfum
endilega að hafa þennan her þarna
á tanganum, en hann er þar
vitanlega fyrst og fremst til að
hugsa um sig og sína, þá finnst
mér að fleiri megi hafa gagn af
honum en íslenskir aðalverktakar.
Guðrún Jacobsen.
Velvakandi er nú ekki alveg
sammála bréfritara og finnst ekki
sanngjarnt að segja að íslenska
sjónvarpið „dembi“ yfir okkur
rúmstokksmyndum. Þótt vissulega
mætti margt fara betur hjá
sjónvarpinu okkar þá kennir þar
einnig margra góðra grasa og
Velvakandi hefur bæði hlerað það
og hefur reynslu af því sjálfur að
íslenska sjónvarpið er ekki það
versta sem fyrirfinnst. Um Kefla-
víkursjónvarpið get ég ekki dæmt
en ég held að það geti ekki skaðað
að hafa örlitla samkeppni í
þessum málum eins og öðrum.
Þessir hringdu . . .
• Þakkir til
Félagsmála-
stofnunarinnar.
Við erum hérna þrjú og okkur
langar til að koma á framfæri
þakklæti til Félagsmálastofnunar
Reykjavíkurborgar fyrir ferðirnar
sem hún býður öldruðum uppá.
Sérstaklega viljum við þakka fyrir
ferðina í Borgarfjörð. Anna og
Helga hjá Félagsmáiastofnuninr.i
fá sérstakar þakkir fyrir þessa
ferð og leiðsögumaðurinn okkar
Hans Klausen. Hann var alveg
stórkostlegur og það væri gaman
SKÁK
Umsjón:
Margeir Pétursson
í meistaraflokki á skákþingi
Noregs í ár kom þessi staða upp í
skák þeirra Arild Larsens og
Dags Prseth, sem hafði svart og
átti leik.
16. — Rxe5!, 17. Bxe6 (Örvænting,
en eftir 17. dxe5 — Dh4+ er staða
hvíts vonlaus).
Dh4+, 18. g3 (Eða 18. Rf2 — cxd4!,
19. exd4 — Bh6, 20. De2 — fxe6,
21. dxe5 — Ba6, 22. g3 — Da4, 23.
[)J1 _ Dc6 og svartur stendur til
vinnings).
Rf3+, 19. Ke2 — Ba6+ og hvítur
gafst upp. Hann tapar a.m.k.
manni.
að fá hann aftur. Svo viljum við
þakka ferðafélögunum, þeir voru
góðir og skemmtilegir. Að síðustu
viljum við þakka Félagsmálastofn-
uninni fyrir allt sem hún gerir og
hefur gert fyrir okkur, það er
alveg stórkostlegt.
Ferðafélagar.
HÖGNI HREKKVÍSI
„Vatnsskálin hans hlýtur að vera tóm!“
Sveinn Guðmundsson, Miðhúsum:
Bóndi á ferð
í Reykjavík
Þegar undirritaður bóndi
kemur til Reykjavíkur hugsar
hann oft um þann afdalahátt
sinn að hafa ekki kjark til þess
að aka um göturnar eins og
aðrir, en aksturinn í Reykjavík
minnir bóndann óneitanlega á
aksturinn á Tívolíbílunum í
gamladaga. Bílarnir fara hring
eftir hring, aftur á bak og út á
hlið og allt virðist þetta ósköp
einfalt í augum bóndans, en
bóndinn vill heldur treysta á
fætur sína, sem reyndar neita að
trúa því að ekki renni lengur
æskublóð um æðar þeirra og
malbik og steypa séu of hörð
viðfangsefni.
Bóndinn dáist að fögrum
húsum bæði nýjum og gömlum
og sérstaklega stöðvast augu
hans við verslunarhúsin, því að
alltaf gaman að koma í ekta
verslanir, þar sem verslunar-
fólkið veitir þannig þjónustu að
það kemur bóndanum til þess að
trúa því þá stundina að hann sé
ákaflega merkileg og mikilvæg
persóna. Hann hefur til dæmis
ekki það á tilfinningunni að
einhver standi við gægjugat og
horfi með tortryggnum augum í
þjófaspegil og fylgist með hverri
hreyfingu eins og gert er í
þessum nýtísku verslunum.
A götunum iðar manntífið og
Esjan og Snæfellsjökull eru
heillavættir borgarinnar, sem
standa lítið breyttir ár eftir ár
og öld eftir öld og víst er
Reykjavík fögur borg með alla
sína litadýrð.
Loftið er hreint og tært og
enginn hundaskítúr til þess að
reka tærnar í. Reyndar eru
hundar fallegir og góðir vinir,
en þeir eiga bara ekki heima í
borg. Það er líka gaman að sjá
fallegt fé hvort sem það er í húsi
eða á beit úti í náttúrunni, en
það á hvorki heima í blómagarði
eða eldhúsi. Svona einfalt er
þetta.
Hvergi á landi hér eru hús
betur hönnuð og fegurri en í
Reykjavík, en með nokkrum
undantekningum. Þó að litadýrð
sé mikil á húsum og mannvirkj-
um í Reykjavík eru garðarnir
miklu fegurri. Reykvíkingar
hafa í raun og veru gert
gróðurbyltingu og þeir sem
muna Klambratún og kýrnar
hans Geirs í Eskihlíð á beit á
hálfónýtu landi þar sem Mikla-
braut liggur nú vita það best.
Ungir Reykvíkingar vita senni-
lega ekkert um það hve mikið ris
var á því fólki sem skóp þessa
borg og þeir eiga því að þakka
allan þennan fallega gróður. Ef
til vill fræða uppalendur
borgarbarna þau um það hve
miklum breytingum borgin hef-
ur tekið og er að taka.
Fyrir nokkru var bóndinn á
ferð í Reykjavík, sem oftar áður
og gekk um götur borgarinnar
og horfði yfir garða borgarbúa
og stundum langar hann að
ganga að húsi eigandans og
spyrja hann að því hvernig hann
hafi farið að því að gera garðinn
svona fagran. En þá minnist
hann þeirrar staðreyndar að
sumar konur er hafa fengið góða
kökuuppskrift úr dönsku blaði
vilja ógjarnan ljóstra upp
leyndarmáli sínu, enda mundi
fólk halda, að bóndinn væri með
lausa skrúfu ef hann knúði dyra
hjá ókunnugum í borg.
Þeir sem aka eða ganga
daglega um götur borgarinnar
taka ef til vill ekki eftir því hve
lífsmynstur borgarinnar hefur
tekið stakkaskiptum. Man fólk
eftir því hvernig Klambratún
leit út þegar rotturnar hlupu
þar um og fengu lífsviðurværi
úr sláturhúsinu sem þar stóð?
Nú er þetta orðið að fallegu
útivistarsvæði með faliegu
Kjarvalshúsi. Hvernig var
Hljómskálagarðurinn? Sú
breyting er heilt ævintýri. Ef til
vill á einhver myndir er gætu
sýnt mismuninn. Þær gætu
sparað mörg orö.
Senn fer þessu rabbi að ljúka
og þó að bóndanum þyki Reykja-
vík fögur borg, einkum í júlí,
ágúst og september, þá hlýtur
hún að vera miklu fegurri í
augum Reykvíkinga. Hún er
okkur öllum kær og hún er líka
stolt alira er byggja þetta land.
11. júlí. 1978,
Sveinn Guðmundsson.