Morgunblaðið - 13.08.1978, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 13. ÁGÚST 1978
Ileiða 8 ára.

Sögur frá verzlunar-
mannahelgi
Mikið var ferðast um síðustu helgi og mörg mót voru haldin víðsvegar um landið.
Samkvæmt fréttum virðist umferð hafa gengið nokkuð vel og tiltölulega fá slys urðu á
fólki.
Við skulum vona, að flestir hafi skemmt sér vel, en hér á síðunni birtast nú tvær
frásögur, sem eru tengdar síðustu verslunarmannahelgi. Önnur er mjög jákvæð og
skemmtileg, en hin segir frá heldur dapurlegri hlið helgarinnar.
Skemmtilegt væri að fá fleiri sögur frá ykkur, hvort sem þær eru dapurlegar eða
skemmtilegar. Af öllu má læra. Verið dugleg við að skrifa, semja og senda Barna- og
fjölskyldusíðunni efni.
Frá Galtalækjarskógi.
Andrés, 8 ára.
Ég fór í skemmtilegt
ferðalag um helgina. Öll
fjölskyldan fór í Galtalækj-
arskóg. Við reistum tjaldið í
sameiningu og ég setti
marga hæla niður til þess
að festa tjaldið.
Allir voru saman og
skemmtu sér vel. Við fórum
í indíánaleiki og ratleiki í
skóginum, pabbi sagði
okkur margar sögur þessa
daga, og það var gaman.
Það er svo sjaldan, sem
hann má vera að því að
segja okkur sögur.
Svo fengum við að vaka
dálítið lengi á kvöldin og
horfa á fólkið dansa og
skemmta sér.
Ég held ég gleymi ekki
þessari skemmtilegu fjöl-
skylduferð meðan ég lifi.
Andrés.
Minning frá verslunar-
mannahelginni.
Þ. — 10 ára.
Mig langar aðeins til þess
að senda þér nokkrar línur
um atburð, sem gerðist á
þriðjudaginn, núna eftir
verslunarmannahelgina.
Ég var stödd heima og
var að ræða eitthvað við
systur mína, Ingu, 14 ára,
þegar allt í einu er hringt á
dyrabjöllunni. Ég hljóp til
dyra og mæta mér þá þrír
bekkjarbræður Ingu, sem
spyrja eftir henni með
miklum látum. Þeir hálf-
partinn ruddust inn á mig
og óðu beint inn til hennar
og lokuðu svo dyrunum að
herberginu hennar.
Ég stóð svolitla stund
eins og ég vissi ekki, hvað ég
ætti að gera, en fór síðan
niður til mömmu, sem var
að þvo þvott. Ég sagði
henni, að ég hefði fundið
vínlykt af þeim og spurði
mömmu, hvort þeir mættu
vera inni hjá Ingu.
„Við sjáum nú til,“ sagði
mamma. „Ætli þeir láti
ekki heyra frá sér eða heilsi
upp á mig, ef þetta eru
kurteisir strákar."
Skömmu seinna komu
strákarnir fram með Ingu
og settust fram í eldhús hjá
mömmu og mér. Og það var
nú meiri hryggðarsagan,
sem þeir sögðu. Fyrst báðu
þeir um mat og sögðust
ekkert hafa borðað í tvo
daga. Ég held bara, að það
hafi verið satt. Þvílíkt og
annað eins hef ég bara
aldrei séð. Maturinn hvarf
barasta oní þá eins og þeir
væru vélar en ekki menn.
En það sorglegasta var, að
enginn þeirra þorði heim.
Allir höfðu þeir drukkið og
sögðust ekki þora heim
fyrir sitt litla líf. Foreldrar
þeirra mundu ekki vilja
hlusta á þá, sögðu þeir. Svo
loksins um 12 leytið fóru
þeir heim. Ég vona, að þeir
hafi lært eitthvað á þessu,
ég hef það að minnsta kosti.
Þ.
Lausn á Gátui
Hann reisti upp staurinn,
þanniff að skiltið, sem merkt var
X-fjörður vísaði í áttina sem hann
kom úr.
Tröllabamið
á Kr ákueyj u
En hún finnst aftur.
Aftur hefur hún komist inn
í reykingakofann og er
sótsvört um allan líkamann.
Þrátt fyrir það lyftir Malín
dóttur sinni upp í fang sér
og kyssir svartar kinnar
hennar.
„Nú förum við heim,“
segir Melker. „Ég ætla að
koma þér á óvart með
dálítið, Malín. Ég hef átt
annríkt í fjarveru þinni. Þú
þekkir ekki eldhúsið aftur,
það máttu bóka!"
Malín fer heim með föður
sínum, og þau fara inn í
eldhúsið. Og þar ganga þau
fram á verk Skellu og sjá,
hvernig hún hefur skemmt
sér við að skreyta veggi og
skápa. En varla er hægt að
segja, að verk hennar séu
aðdáunarverð. Melker snýr
sér til vinstri og hægri og
alveg í hring og trúir varla
eigin augum sínum.
„Hér hljóta tröllin að
hafa verið að verki!" baular
hann.
„Já, einmitt," segir Stína
og bendir á Skellu. „Ég er
alltaf að segja það. Hún er
alvöru tröllabarn. En hún
er indæl..."
Endir