Morgunblaðið - 15.09.1978, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 15. SEPTEMBER 1978
Rætt við
stráka að leik á
Flotbryggjunni
á ísafirði
„Við leikum okkur aðallega
hér við bryggjuna, en líka
stundum í fótbolta og svoleið-
is,“ sögðu tveir strákar sem
blaðamaður Morgunblaðsins
rakst á fyrir stuttu við
Flotbryggjuna á ísafirði. Þeir
sögðust vera frá Isafirði
báðir, Örn Ægisson og Elvar
Þór Þorleifsson, báðir tíu
ára.
„Við erum oft að veiða
hérna,“ sagði Elvar Þór,
„stundum þorsk og krabba,
en aðallega marhnút. —
Hvað við gerum við veiðina?
— Við fleygjum henni oftast,
en notum marhnútana í
beitu.“
„Svo erum við líka oft bara
að skoða bátana hérna og
leika okkur í þeim,“ segir
Örn, „það er stundum dálítið
hættulegt, en við erum ekkert
hræddir samt!“ Þeir sögðust
báðir muna eftir því að
krakkar hafi dottið í sjóinn
við bryggjuna, en þó ekki
•m
„Það er ágætt að eiga heima
hérna á Ísaíirði, en mér hefur
líka dottið í hug að það gæti verið
gaman að eiga heima á Akur-
eyri,“ sagði Elvar Þór íhygginn á
svip.
orðið þar nein slys svo þeir
muni. Þeir félagar sögðust
ekki vita hvort foreldrar
þeirra væru hræddir að vita
af þeim við leik á bryggjunni
og í bátunum, enda eru þeir
sjálfsagt ekkert að tíunda
sínar ferðir um of heima hjá
sér frekar en strákar gera
oftast á þessum aldri!
Þeir sátu og skröfuðu saman inni í beitingaskúrnum á Bolungarvík er blaðamann Morgunblaðsins bar það að. Ásgeir Guðmundsson, en hann
er sagður vera búinn að beita alla leið til Japans og lagleiðina til baka, Guðmundur Kristjánsson, Sigurgeir Sigurðsson og lengst til hægri er
Rögnvaldur Guðmundsson.
Búinn að beita til Japans
og langleiðina til baka!
misjafnar gæftir hefðu að sjálf-
sögðu áhrif á aflann á hverjum
tíma. „En annars hefur veiðst
ágætlega eftir að farið var að
beita loðnu," sagði Sigurgeir, en
einnig er beitt smokki.
Talið barst að skrifum
doktors Jóns Gíslasonar í
Morgunblaðinu, og sögðu þeir
félagar að það væri búið að
svara þeim skrifum í blaðinu, og
væri víst óþarfi að bæta nokkru
þar við.
Hitt mætti þó alveg koma
fram, að þeir teldu Vestfirðinga
ekki neitt frábrugðna öðrum
íslendingum, en vissulega hefði
fólk mikla vinnu á þessum
slóðum, og því gæfist ef til vill
ekki mikill tími til bóka- og
blaðaléstrar. — „Kannski hefur
fólk ekki einu sinni haft tíma til
að lesa þessi skrif dr. Jóns,“
sagði Rögnvaldur.
Allir kváðust þeir Guðmund-
ur, Rögnvaldur, Sigurgeir og
Ásgeir hafa búið lengi í
Bolungarvík, og kunna því vél.
— Alla vega hefðu þeir ekkert
að sækja suður til Reykjavíkur,
enda ekki átt því að venjast dags
daglega sem þar er uppá að
bjóða. Leikhúsi höfum við ekki
átt að venjast, sögðu þeir, og
þess vegna söknum við þess
heldur ekki. En fólk í Bolungar-
vík sækir vel þær sýningar sem
þangað koma, og einnig er
talsvert um það að fólk taki sig
saman á vorin og fari suður til
Reykjavíkur í leikhúsferðir,
sagði Rögnvaldur.
Þá stendur margs konar
félagslíf í miklum blóma í
Bolungarvík, þar starfa Lions-
klúbbur, Junior Chamber-hreyf-
ingin er þar, og fleira mætti
nefna, til dæmis er skáklíf
fjörugt.
Þá eru haldnar margs konar
skemmtanir að vetrinum, svo
sem árlegt þorrablót. Þar er
venjulega glatt á hjalla, og allar
konurnar mæta á þjóðbúning-
um, annars fá þær ekki inn-
göngu. — „Jafnvel þó þær séu
ekki nema sextán eða sautján
ára, og ótrúlofaðar, þá komast
þær ekki inn nema í búningi,"
sagði Sigurgeir og hló við. Sagði
hann að algengara væri að
konur gengju í íslenska þjóð-
búningnum í Bolungarvík en
víðast annars staðar á landinu,
„jafnvel oftar en forsetafrúin!"
- AH.
Rætt við beitingamenn i Bolungarvik
Það var líf og fjör við
höfnina í Bolungarvík í
fyrri viku er blaðamaður
Morgunblaðsins var þar á
ferð. Togari lá við
bryggju, vinnsla í frysti-
húsunum var í fullum
gangi og verið var að
bræða loðnu í verksmiðju
Einars Guðfinnssonar, og
von á meiri loðnu innan
skamms frá miðunum við
Jan Mayen. Þá voru beit-
ingamenn einnig að störf-
um skammt frá höfninni,
og í einum beitingaskúr-
anna hittum við nokkra
menn að máli, beitinga-
menn og menn sem komn-
ir voru til að spjalla við
þá.
Þeir sem þarna voru er
við litum inn, voru
Guðmundur Kristjánsson,
stýrimaður á Flosa frá
Bolungarvík, Sigurgeir
Sigurðsson og Ásgeir
Guðmundsson, beitinga-
menn, og svo kom þarna
Rögnvaldur Guðmunds-
son, sem meðal annars
ekur fólki í rútubíl milli
Isafjarðar og Bolungar-
víkur.
Þeir eru engir nýgræðingar í
beitingunum, þeir Ásgeir og
Sigurgeir, báðir búnir að beita
um árabil. „Eg hef verið að beita
alla ævi,“ sagði Ásgeir og brosti.
— „Sumir segja að ég sé búinn
að beita svo lengi, að línan
myndi ná alla leið niður til
Japans," segir Ásgeir, „og lang-
leiðina til baka held ég!“ bætti
Sigurgeir við.
Núna eru gerðir út tveir stórir
bátar á línu frá Bolungarvík og
fleiri smærri bátar, að því er
þeir fjórmenningarnir sögðu.
Fimm menn eru í landi við
beitingar á stærri bátana, en
þrír til fjórir á þá smærri,
nokkuð breytilegt eftir bátum.
Einnig er breytilegt hve margir
menn eru á hverjum bát. Vinnu-
brögðin við beitingarnar hafa
veríð hin sömu í mörg herrans
ár, að því er Sigurgeir sagði, en
nú er aðallega beitt loðnu.
Veiðisvæðin eru allt frá
Breiðafirði austur í Húnaflóa
hjá stærri bátunum, en þeir
minni fara ekki eins langt,
aðallega halda þeir sig úti fyrir
Isafjarðardjúpi.
Nokkuð misjafnt er hve lengi
línan er látin liggja í sjó, allt frá
einni klukkustund upp í fimm
tíma eða lengur, en algengast
mun að línan liggi í tvo til þrjá
tíma.
Aflinn í sumar hefur verið
frekar lélegur hjá línubátunum
að því er Guðmundur sagði,
aflinn er aðallega þorskur. Hins
vegar hafa togararnir aflað
mjög vel, svo jafnvel hefur
reynst erfitt að hafa undan í
frystihúsunum. Þannig var það
til dæmis er okkur bar að þarna
á Bolungarvík, skuttogarinn
Dagrún lá inni, og var verið að
dytta að ýmsu smálegu um borð,
mála og snurfusa. Skýringin var
sú, að ekki hefðist undan að
verka aflann í landi, og því hefði
verið ákveðið að stöðva togar-
ann í nokkra daga, og taka þar
með út hluta þorskveiðibannsins
í leiðinni.
Varðandi það sem Guðmund-
ur sagði um léleg aflabrögð
línubátanna, vildi Sigurgeir láta
þess getið, að yfirleitt hefði
veiðst vel hin síðari ár, þó
Ljósm.i Anders Hansen.
Ilér eru þeir Ásgeir og Guðmundur að smíða fleka undir fiskkassa.