Morgunblaðið - 28.10.1978, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 28. OKTÓBER 1978
Guðni Ólafsson. skipstjórí og eigandi Gjafar VE 600. _
„Þettupassar
upp á kíló
hjá okkur”
-sagði Guðni á Gjafari þegar hann
kom með síðustu sildina í kvótann
— Þetta passar upp á kíló hjá
okkur held ég, sagði Guðni
Ólafsson, skipstjóri á Gjafari
VE 600, í rabbi við blaðamann
Morgunblaðsins í Eyjum á
fimmtudaginn. Gjafar var þá
eitt þriggja hringnótaskipa, sem
fyllt hafði kvóta sinn, 210 tonn.
Þá höfðu einnig Hrafn Svein-
bjarnaraon og Seley lokið við
sinn skammt. — Við byrjuðum á
sildinni 7. október og þetta er í
sjötta sinn, sem við löndum,
segir Guðni. — Við erum núna
með rúmar 500 tunnur og ég
held að það sleppi akkúrat í
kvótann.
Guðni segir að hann sé
algjörlega sammála hugmynd-
um sjávarútvegsráðuneytisins
um að kalla inn leyfi þeirra
hringnótabáta, sem ekki verða
byrjaðir veiðarnar í byrjun
nóvember og auka að sama
skapi við kvóta hinna. — Ef við
lítum á tímann, sem eftir er af
veiðitímanum til 20. nóvember,
þá eru í rauninni ekki eftir
nema um 15 veiðidagar. Það er
ekki haegt að reikna með góðu
veðri í fleiri daga af þessum
tíma, segir hann.
Gjafar, sem áður bar m.a.
nafnið Jóhann Gíslason, var
breytt í sumar hjá Bátalóni.
Báturinn var dekkaður og settur
í hann nýr krani. Hann bar áður
um 270 tonn, en nú trúlega hátt
í 400 tonn. Breytingarnar kost-
uðu um 40 milljónir króna, en
það þykja varla miklir peningar
í útgerð nú til dags og loðnunót-
in sem fara átti að taka um borð
í Gjafar, kostar hátt í 30
milljónir. Á síldinni er háseta-
hluturinn orðinn um 600 þúsund
krónur og nú tekur loðnan við.
— Það er slæmt fyrir okkur
að fá eyðu í síldina núna, því að
við reiknum með að skipin fái
aukinn kvóta á síldinni, segir
Guðni. — Það verður þó ekki
fyrr en viku af nóvember að því
er mér skilst og því ætlum við að
drifa okkur á ioðnuna í millitíð-
inni. Við erum fljótir að breyta
yfir á loðnuna, en það tekur
okkur svo þrjá daga að breyta
yfir á sildina aftur. Ætli við
förum ekki norður á loðnuna á
föstudag eða laugardag og kom-
um svo aftur á síldina ef við
fáum leyfi.
— Ég er mjög fylgjandi því
að setja stopp á loðnuna í
desember eins og Sjómanna-
sambandið hefur í hyggju að
bera upp á Sjómannasambands-
þinginu um helgina. Þeir bera
fyrir sig öryggisástæður, en mér
finnst ekki síður ástæða til að
banna loðnuna í desember út af
fiskverndunar- og mannúðar-
sjónarmiðum. Á þessum Btum
er aldrei orðið frí fyrir sjómenn-
ina og ef við hefðum ekki farið
út í breytiingarnar í sumar
hefði þetta verið stanzlaust puð
hjá okkur á spærlingi, síld og
loðnu án nokkurs stopps, segir
Guðni að iokum.
Löndun er lokið, kvótinn fullur og þá er að gera klárt á loðnuna
aftur.
Þessar þrjár myndir sýna nokkurn veginn söltunar-
samstæðu ísfélagsins. Á myndinni lengst til vinstri
er sfldinni ekið á flutningabandið. Þaðan fer hún í
flokkunarvélarnar, vélar sem haus- og slógdraga og
sjálfvirka vigt. Á myndinni lengst til hægri sjást
síðan m.a. hrærivélarnar eða vöðlararnir, en úr þeim
fer sfldin beint í tunnurnar.
„Svona verður þetta
gert í framtíðinni
og ekki öðru vísi”
- í FYRRAHAUST gekk
erfiðlega að fá stúlkur til að
vinna við sfldarsöltunina og það
er í rauninni skiljanlegt að þær
hafi frekar viljað vinna í heitum
og þrifalegum pökkunarsölum
frystihúsanna, heldur en að
hlaupa í sfldina í kannski tvo
mánuði upp á von og óvon. Því
var það, að við ákváðum að setja
upp þessa sfldarsamstæðu, sem
tekur við sfldinni eins og hún
kemur úr bátunum og skilar
henni frá scr alla leið í tunnurn-
ar. Þessi samstæða hefur gefist
mjög vel og ætli við spörum
okkur ekki 30 stúlkur með
þessari aðferð.
Við erum staddir á skrifstofu
Isfélagsins í Vestmannaeyjum og
ræðum við Einar Sigurjónsson
forstjóra þar. Fyrirtæki hans tók í
haust upp nýjung í sambandi við
síldarsöltun hér á landi. í stað
hressilegra síldarstúlkna og alls
þess lífs, sem þeim fylgir, sér
tæknin nú að mestu leyti um
söltunina, en mannshöndin kemur
aðeins að litlu leyti nálægt henni.
Hann segir okkur frá samstæð-
unni.
— Ef við byrjum á byrjuninni
þá fer síldin á band og síðan í 3
flokkunarvélar frá Stálvinnslunni,
þar sem hver tekur við af annarri
til að fá flokkunina sem nákvæm-
asta. Síðan taka við tvær sænskar
Aseneo-vélar, sem haus- og
slógdraga. Þá fer síldin í gegnum
sjálfvirka vigt, sem skammtar í
tunnurnar, rúm 100 kíló í hverja.
Af bandinu fer síldin loks í 2
vöðlara eða hrærivélar og þar
vöðlast salt, sykur og krydd í
síldina. Þaðan fer hún beint í
tunnuna, sem stendur á sérstökum
hristara. Með aðstoð hans á síldin
að leggjast vel í tunnurnar. Þetta
— ísfélagið í Eyjum sparar sér um 30 söltunar-
stúlkur með nýrri samstæðu til síldarsöltunar
Það fer ekki á milli mála að það
er oft gaman í síldinni, Kristinn
Muller (Bassi), Freyja og óli.
KAFFI! — Flýttu þér nú svolítið
Freyja mín.
— ÞAÐ ER meiri tilbreyting í
söltuninni, eins og hún er upp
á gamla móðinn, en þetta er
ágætt líka og góð tilbreyting,
segir Freyja Önundardóttir,
17 ára gömul starfsstúlka í
ísfélaginu í Eyjum. Hennar
hlutverk er að raða sfldinni í
hólf á færibandinu, en 11
stúlkur vinna við þann starfa.
f fyrra vann hún við söltun, en
þess á milli starfar hún í
pökkunarsal ísfélagsins.
— Það hefur verið svo mik-
ið að gera í sfldinni undanfar-
ið að ekki hefur verið hægt
annað en að flýta sér og
tíminn hefur því liðið fljótt.
Við fáum greitt ákveðið tíma-
kaup og svo bónus ofan á það,
þannig að þetta kemur ágæt-
lega út peningalega. Við
byrjum yfirleitt að vinna
klukkan 7 á morgnana og oft
er unnið langt frameftir. Þetta
er að sjálfsögðu oft lýjandi, en
kaupið er ágætt og vikan varla
undir 100 þúsund krónum,
segir Freyja að lokum.