Morgunblaðið - 21.12.1978, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 21. DESEMBER 1978
Þórunn Þórarinsdótt
ir — Minningarorð
Fædd 11. marz 1891
Dáin 15. desember 1978
í daK cr Klatt í diiprum hjörtum.
ví Drottins ljóma jól.
nióamyrkrum na*tur svörtum
upp náöar rennur sól.
Einhvern tíma las ég eftir
þekktan mann, að fyrsta ljóðlína
þessa sálms stæðist ekki. Það gæti
ekki verið glatt í döprum hjörtum.
— Ég minnist þess úr fyrstu
bernsku að ég var mjög hrifin af
þessari sálmslínu. Ég var svo
fegin, er ég hugleiddi þessi döpru
hjörtu að jólin komu að gleðja þau.
Skyldi þetta ekki vera eigin
reynsla skáldsins, barnsminning
frá fyrstu jólum hans í Hruna?
Jólaljósið kom til hans í barnslegri
trú og von. En samt hefur hjarta
drengsins verið dapurt, því að
foreldrar hans voru bæði dáin og
öll systkini hans fjarri honum,
heimili þeirra ekki lengur til og
Norðurland var horfið. En líklegt
er að samúð og umhyggja hafi
umvafið hann.
Það, sem skáldið segir í fyrstu
línum ljóðsins stenst, og meina ég,
að svo sé um allar þær fögru
myndir, er stíga fram úr línum
sálmsins eins og málverk.
Jólatónar nálgast. Stjarnan í
austri er farin að lýsa inn í hugi
vora. En dauðinn er einnig á ferð.
Ein af þeim, sem kvatt hafa
ástvini sína rétt fyrir þessi jól, er
Þórunn Þórarinsdóttir. Hún var á
níræðisaldri. En samt syrgja hana
nokkur börn og unglingar sem
kynntust henni náið, því að hún
var sérlegur ástvinur lítilla barna.
Og þótt aldur hennar væri orðinn
hár og heilsa þrotin á síðustu tíð,
þá vekur dauðinn einnig
minningar hjá fullorðna fólkinu,
rifjar upp gleymdar gleðistundir í
vinahópi, opnar nokkrar læstar
dyf liðins tíma.
Kveðjur eru alltaf daprar, þegar
vinir 'kveðjast í hinsta sinn og
samfylgd er lokið.
Þórunn trúði þvi með óbifan-
legri vissu, að Guðs sonur, Jesús
Kristur, væri ljós heimsins, að
jólin þýddu þetta: „Frelsari
heimsins fæddur er“. Þess vegna
getur verið glatt í döprum hjörtum
við gröf hennar.
Það má líkja þjáningu við
dimman dal eða niðamyrkur. En í
„niðamyrkrum nætursvörtum upp
náðar rennur sól“. Ég trúi því
fastlega, að nú hafi hún séð þá sól
renna upp og reynt sannleika
þessara orða, sem hún einnig
trúði: Ég mun þerra hvert tár af
augum þeirra.
Þórunni Þórarinsdóttur sá ég
fyrst rétt fyrir jól á barna-
skemmtun í Húsmæðraskóla
Suðurlands. Þá um haustið kom til
mín í skólann lítil stúlka, átta ára
gömul, ljóshærð með stór, blá
augu, Alda, hver mér aldrei úr
minni líður sökum hennar skarpa
skilnings, næmis, og eigi síður
elskulegrar kynningar. Hún mátti
heita allæs. — Ég spurði: Hver
kenndi þér að lesa ? Hún Tóta, og
Tóta hafði líka kennt henni á
píanó.
Og þarna á skemmtuninni tók ég
eftir ókunnugri konu,. Ekki fyrst
og fremst af því að hún var
ókunnug, heldur var það persónu-
leikinn. Hún var ákaflega grönn,
fáguð, fíngerð og fríð með hvítt
hár. Alda leiddi okkur saman.
Þegar við heilsuðumst, sá ég í
þessi stóru himinbláu augu sem
höfðu geislandi ljóma. Þarna var
þá Tóta, sem litla stúlkan hafði
sagt mér frá. Hún var í heimsókn
hjá frændkonu sinni, Önnu Stínu,
leikkonu, móður Öldu, og Kristjáni
Arnasyni, skáldi, sem kenndi
tungumál við Menntaskólann á
Laugarvatni. Þau fluttu þangað
frá Reykjavík um haustið. Seinna
kom Þórunn alveg til þeirra og var
hjá þeim í nokkur ár fyrir austan.
Hún elskaði Öldu mikið, og seinna
einnig tvo litla bræður hennar,
sem hún leit oft eftir. Börn vildu í
öllu vera Þórunni til geðs, þannig
var háttað hennar lagi við þau.
Þórunn var dóttir Þórarins
Guðmundssonar og Sigríðar Jóns-
dóttur, kaupmannshjóna á Seiðis-
firði, og móðursystir Kristjáns
Kristjánssonar söngvara og Þór-
arins föður Kristínar Önnu (Önnu
Stínu) leikkonu og Leifs Þór-
arinssonar tónskálds og Sigríðar
Ásdísar, sem hún dvaldi hjá
síðustu árin. Alda Möller leikkona
var móðir Önnu Stínu. Alda yngri
ber því nafn móðurömmu sinnar.
Hér er margt listafólk saman
komið í ættum. Þórunn Þórarins-
dóttir fór ekki varhluta af tónlist-
argáfunni. Hún var píanóleikari.
Kenndi lengi á píanó í Reykjavík.
Hún sigldi ung til Danmerkur og
stundaði þar nám í tónlist. Hún
ferðaðist síðar hér um land með
Kristjáni Kristjánssyni söngvara,
frænda sínum, og lék á píanó
undir söng hans. Má af því nokkuð
marka hve fær hún var í sinni list.
En þegar Alda Möller dó ung
kona frá ungum en stálpuðum
börnum, þá fór Þórunn þangað
heim að hugga börnin. Og svo varð
það úr, að hún studdi frænda sinn
í því að sjá um heimilið fyrir hann
og þau. Hún hafði þann kost að
vera „húsleg."
Þórunn fór aldrei á elliheimili,
heldur var hún til skiptis hjá
systrunum tveimur, fpænkum sín-
um, og naut í því daganna liðnu.
Það sýhir umhyggju þeirra og
tryggð, að þeim auðnaðist að sitja
við rúm hennar, þegar hún dó, þótt
hún væri þá á sjúkrahúsi. Það er
mikils virði, hverjum sem lánast
að rétta þá hjálparhönd.
Áður en ég loka þessum línum,
ætla ég að segja sögu, sem Þórunn
sagði mér sjálf.
Hún varð fyrir bíl og vaknaði á
sjúkrahúsi, og mundi ekkert, sem
gerst hafði, þegar slysið vildi til.
Hún var með heilahristing, hafði
mikinn svima og þoldi ekki birtu.
Hún fékk svarta slæðu til þess að
halda fyrir augunum í albjartri
sjúkrastofu. Stellingin mjög þreyt-
andi fyrir þjáðan sjúkling. Ein-
kennilegt, að læknar og
hjúkrunarkonur skildu ekki, að
maður, sem þolir ekki birtu,
verður að liggja í myrkvuðu
herbergi.
í margar vikur breyttist ekkert
til batnaðar. En á sömu stofu lá
ung stúlka, sem var að nálgast
dauðann frá degi til dags.
Þegar nóttin kom, sem unga
stúlkan dó, þá heyrði Þórunn, að
hún var stöðugt að biðja Guð að
lækna Þórunni. Sú bæn var það
seinasta, sem hún heyrði til
hennar. — Bæn þessarar ungu,
deyjandi stúlku var heyrð. Þórunn
var orðin frísk á næsta degi — og
fann aldrei framar neinar eftir-
stöðvar af sjúkdómnum.
Það var fagur ljómi í augum
Þórunnar, þegar hún sagði mér frá
þessari reynslu sinni. Mér þótti
alltaf skemmtilegt að hitta hana.
Hún var góður fulltrúi þeirrar
kynslóðar, sem átti hljóðláta
barnæsku — og lög unga fólksins
voru þá falleg sönglög og íslensk
kvæði og mikið sungin ættjarðar-
ljóð.
Hún ólst upp á einu þeirra
menningarheimila, sem báru mjög
af á þeim tíma. Hún bar alla ævi
svipmót þess.
Hin fegursta minning, sem ég á
um Þórunni, er í Mosfellskirkju,
þegar Alda var fermd. Þá lék hún
á orgelið og stýrði sálmasöngnum.
Ég held að hún hafi aldrei lifað
sælli né fegurri stund, a.m.k. ekki
á sínum elliárum. Og það var
bjartur sólskinsdagur. Síðan eru
nokkur ár.
Og nú er Þórunn horfin inn í
tölu dáinna manna.
Friðarengill blíður hefur lokað
augum hennar í skammdegi fyrir
jól.
„En þ(‘K»r ljósiA dagsins dvín
oss Drottins birta krinKum skín.“
Þaö er vor trú.
+
UNNUR BAHNSEN
(fædd Flygenring)
andaöist þann 19. þ.m.
Syetkinin
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
HELGI GÍSLASON
Stigahlíö 6, Reykjavík,
sem lézt á Landspítalanum 15. þ.m. veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju,
föstudaginn 22. desember kl. 15. Blóm vinsamlegast afþökkuö.
Bogi Helgason, Gíslfna Vigdís Guðnadóttir,
Hilmar Helgason, Ingibjörg Jónsdóttir,
Guöríóur Helgadóttir Crispino, James Crispino
og barnabörn.

+ Okkar hjartkæri faöir, tengdafaöir, afi og langafi
NIKULÁS ÁRNI HALLDÓRSSON,
trásmíöameistari,
andaöist aö Hrafnistu 10. þ.m. Jarðarförin hefur fariö fram í kyrrþey, aö ósk
hins látna.
Alúðarþakkir til starfsfólks á Hrafnistu og allra þeirra er léttu honum
ævikvöldiö.
Fyrir hönd ættingja.
Guórún Nikulásdóttir,
Halldór Nikulásson, Bertha Kristinsdóttir,
Anna Nikulásdóttir,
Kristín Nikulásdóttir, Árni Tryggvason.
t
Alúöarþakkir flytjum viö öllum, sem sýndu okkur vináttu og hlýhug viö andlát
og útför eiginmanns míns og fööur okkar
ÁSGEIRS PÉTURSSONAR
yfirllugstjóra.
Viö biöjum Guö aö blessa ykkur og gefa ykkur heilaga jólahátíð.
Þórey Ingvaradóttir,
Halldóra Áageíradóttir, Pétur Ásgeirseon, Gunnar Ásgeirason.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og vinarhug við fráfall og útför
ÓLAFS ÁSGEIRS AXELSSONAR
deildarstjóra.
Sérstakar þakkir til stjórnar og starfsfólks Flugleiöa h.f.
Auöur Ólafsdóttir,
Bryndís Óiafsdóttir, Atli Eyþórsson
Sigrún Ólafsdóttir, Gylfi Árnason,
Axel Ólafsson, Dagný Atladóttir,
Þorsteinssína Gísladóttir, Axel Skúlason,
Áslaug Axelsdóttir, Ólafía Axelsdóttir,
Guórún Halldórsdóttir.
+
Alúðarþakkir flytjum viö öllum, sem sýndu okkur vináttu og hlýhug viö andlát
og útför eiginmanns míns, fööur okkar og tengdafööur
ÞÓRARINS JÓNSSONAR
forstööumanns flugdeildar.
Við biöjum Guð aö blessa ykkur og gefa ykkur heilaga jólahátíö.
Borghild Edwald,
Sigrún Þórarinsdóttir, Kristján Leifsson,
Kristján Þórarinsson, Elísabet Valtýsdóttir,
Bergsveinn Þórarinsson, Dóra Vilhelmsdóttir,
Ásta María Þórarinsdóttir.
+
Sonur okkar og bróöir,
ÓLAFUR GÍSLI MAGNÚSSON,
Hagaftöt 12, Garöabœ,
verður jarösunginn frá Garöakirkju föstudaginn 22. desember kl. 13.30.
Helga Jónsdóttir,
Magnús H. Gíslason,
og systkini.
+
Útför fööurbróður míns,
ÓLAFS GUÐMUNDSSONAR,
frá Nesi viö Seltjörn,
veröur gerö frá Fossvogskirkju föstudaginn 22. desember kl. 13:30.
Þeim sem vildu minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Fyrlr hönd vandamanna,
Eggert Ásgeirsson.
+
Eiginkona mín, móöir, fósturmóöir, tengamóöir og amma,
SVANHVÍT GUDMUNDSDÓTTIR,
Stekkjarflöt 7, Garóabæ,
veröur jarösungin frá Garöakirkju föstudaginn 22. desember kl. 10.30 f.h.
Hjalti Hanason,
Ævar Þór Hjaltason, Hrefna Einarsdóttir,
Kolbrún Hansdóttir, Hafsteinn Guömundsson
og barnabörn.
+
Jaröarför eiginmanns míns,
SÆMUNDAR SIGURDSSONAR,
skipstjóra,
Smyrlahrauni 17, Hafnarfirði,
fer fram frá Hafnarfjaröarkirkju föstudaginn 22. desember kl. 2 e.h.
Fyrir hönd barna okkar, móöur hins látna og annarra ættingja,
Halldóra Aöalsteinsdóttir.
+
Þökkum innilega auösýnda samúö viö andlát og útför sonar okkar og bróöur,
GUÐFINNS ÓSKARSSONAR.
Hallveig Ólafsdóttir,
Óskar Guófinnsson og systkini.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúö og vinarhug viö andlát og jarðarför móður
okkar, tengdamóöur og systur,
SIGURLAUGAR SVEINBJÖRNSDÓTTUR.
Bjarni Jónsson, Andrea Pálmadóttir,
Sveinbjörn Jónsson, Erla Einarsdóttir.
Ingibjörg Sveinbjörnsdóttir,
Rósa B. Blöndals