Morgunblaðið - 10.02.1979, Síða 26

26
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 10. FEBRÚAR 1979
Keflvíkingar hafa undanfar-
in ár gert tilraun með
nýbreytni í æskulýðsstarf-
inu í bænum með því að færa það
alfarið inn í skólana. Vilhjálmur
Ketilsson, sem í haust var ráðinn
skólastjóri barnaskólans, hefur
mikið unnið að æskulýðsmálum,
fyrst sem æskulýðsfulltrúi frá
1974 til ‘77 ásamt kennslu við
Gagnfræðaskólann og vann að
því að koma þessum breytingum
á. Við hittum Vilhjálm að máli í
skólastjóraskrifstofunni og báð-
um hann að segja okkur frá þessu
starfi.
— Þegar ég byrjaði hjá Æsku-
lýðsráði 1974 var starfsemin eink-
um í því fólgin að hafa opið hús,
halda uppi klúbbstarfsemi og
dansleiki og diskótek. í Grunn-
skólanum var að miklu leyti haldið
uppi svipaðri starfsemi, enda má
segja að æskulýðsráð og skólarnir
glími við æði lík viðfangsefni á
þessu sviði og var orðin hálfgerð
samkeppni milli þessara aðila. Eg
byrjaði á því að taka upp sam-
vinnu við báða skólana til að koma
í veg fyrir að starfsemin hjá okkur
rækist á. Gekk þetta sæmilega
næstu þrjú árin. Vorið 1977 var
síðan ákveðið að gera tilraun til að
breyta æskulýðsstarfinu. Ráðgast
var við forráðamenn frá íþróttafé-
lögunum, skátum og stúkunni um
fyrirkomulagið. Ákveðið var að
félagsmálakennararnir við Grunn-
skólann tækju þetta að sér og var
ég ráðinn í það starf. Vorum við 4,
sem höfum þetta verkefni, auk
mín þeir Níels Árni Lund, Steinar
Jóhannsson og Ingólfur Matthías-
son. Við byrjuðum svo á því um
haustið að búa okkur til stunda-
töflu, sem við unnum eftir fram að
áramótum. Fyrst með æskulýðs-
ráði og einnig var frjálsu félögun-
um boðin afnot af skólahúsnæð-
inu. Æskulýðsheimilið var gert að
tónlistarskóla.
— Hvernig var þátttakan?
— Hún jókst ekki verulega mik-
ið, því hún var mikil fyrir. Nokkrir
voru hræddir við að þátttakan yrði
lítil, þar sem krakkarnir yrðu
tregir til að fara upp í skóla til að
sækja afþreyingu eftir að hafa
Vilhjálmur
Ketilsson
Spjallað við
Vilhjálm
Ketilsson
skólastjóra
— Við höfum opið hús í Gagn-
fræðaskólanum á miðvikudögum
kl. 20—20.30. Fyrst er dundað við
alls konar spil og leiki, borðtennis,
spilaðar plötur, spilað á spil fram
til kl. 22.00, en þá er dansað fram
til hálf tólf. Síðan eru diskótek á
2—3 vikna fresti, og skiptast
frjálsu félögin og skólarnir á um
að halda skemmtanirnar. Þá er
góð þátttaka í ýmiss konar klúbb-
starfi í báðum skólum. T.d. eru í
barnaskólanum milli 30—40
manns úr 12 ára bekk í ljósmynda-
klúbbi, um 30 nemendur í fimleik-
um, 20 í módelsmíði og 27 í
leiklistarklúbbi. Við barnaskólann
er starfandi foreldrafélag, sem sér
um rekstur leikklúbbsins. Krakk-
arnir sjá um öll skemmtiatriði
fyrir diskótekkvöldin, árshátíðar,
jólagleði og fl. Hefur þetta allt
tekizt ákaflega vel.
— Hafa æskulýðsráð annars
staðar frá kynnt sér þetta hjá
ykkur?
— Já, þetta hefur vakið nokkra
athygli og æskulýðsfulltrúa ríkis-
ins lízt vel á það. Ýmsir eru þó enn
hálfhræddir við þetta fyrirkomu-
lag, en þó mun einhver hreyfing
vera í þessa átt í Reykjavík. Það
eru sömp vandamál, sem menn
/ Keflavík hefur
ceskulúðsstarfverið
fœrt inn í skóUma
verið þar við nám og störf allan I Einnig bætti þetta nýtingu skóla- i þurfa að glíma við á þessu sviði,
daginn. Hins vegar varð aukning húsnæðisins, sem ella hefði staðið hvar á landinu sem er.
og það reyndist einnig miklu betra autt á kvöldin og um helgar. — Hvernig er áfengisvandamál-
fyrir okkur að stjórna þessu held- — Hvernig er starfinu háttað í ið?
ur en var niðri í æskulýðsheimili. | megindráttum? | — Áfengið er erfiðast, en hins
vegar er miklu betra að hafa
stjórn á því hér en niðri í æsku-
lýðsheimili. Ef áfengi sést á ungl-
ingum eru þeir sendir heim og fá
áminningu hjá skólastjóra. Komi
það fyrir aftur að brotið sé, er litið
svo á að viðkomandi hafi sagt sig
úr skóla sé hann kominn í 9. bekk,
en nemendur í 7. og 8. bekk reknir
úr skóla í nokkra daga.
— Hvernig er þetta fjármagn-
að?
— Skólarnir fá ákveðna upphæð
á ári til félagsstarfa, sem nemur
um 200 klukkustundum á mánuði,
en það, sem umfram er, greiðir
bæjarsjóður í Keflavík. Eg tel að
þetta hafi tekizt vel miðað við það
sem ég kynntist í Æskulýðsheimil-
inu og ég held að það eina rétta í
þessum málum sé að opna skólana
fyrir krökkunum.
— Hvað með unglinga, sem eru
hættir í skóla?
— Krakkarnir, sem eru búnir
með skólann, koma hingað eftir
sem áður og krakkarnir úr Fjöl-
brautaskóla Suðurnesja líta einnig
við, enda ekki í önnur hús að venda
en þá í Stapa, Festi o.s.frv.
— Eru kennarar almennt hrifn-
ir af þessu?
— Það hefur verið stefna hjá
okkur að fá sem flesta kennara inn
í þetta starf. Þátttakan er jafn
nauðsynleg fyrir kennara og ungl-
ingana sjálfa, því að kynning
gegnum félagsstörf er afar mikil-
væg.
— Bygging íþróttahúss hjá ykk-
ur er langt komin og hlýtur það að
hafa mikil áhrif á æskulýðs- og
íþróttamál. Getur þú sagt okkur
frá þeirri framkvæmd?
— Það verður gífurleg breyting
er sá draumur endanlega rætist að
við eignumst gott íþróttahús.
Smíðin hefur lengi staðið til. 1973
var teiknað hús og var það Gísli
Halldórsson, sem teiknaði það.
Það var mjög fallegt hús, en hefði
orðið afar dýrt og því horfið frá
því. 1976 var siðan skipuð bygging-
arnefnd og hún fékk Gísla til að
teikna einfaldara hús, sem fljót-
/ / g tel að það sé nauðsyn-
Iegt að leiðréttur verði
JLLA sá misskilningur, sem
komið hefur upp eftir að ný
stjórn tók við völdum, að hún sé
búin að rétta við hag fiskvinnsl-
unnar f landinu og allt sé komið f
fastar skorður“, sagði Halldór
Ibsen talstöðvarvörður í Kefla-
vík, er Mbl. hitti hann að máli.
Halldór er gerkunnugur útvegs-
málum á Suðurnesjum, er for-
maður hafnarstjórnar, og sat f 15
ár í stjórn Útvegssamfélags Suð-
urnesja svo eitthvað sé talið.
„Aflarýrnunin hér á svæðinu
hefur orðið geysilega mikil á sl. 8
árum og hefur meðalbátaafli í
róðri frá 1970—78 minnkað um
rúman helming, úr 8.84 lestum
1970 í fjórar lestir í róðri í ár. 1976
var hann 5.69 lestir í róðri. Þetta
segir sína sögu. Þetta hefur haft
þær afleiðingar að öll þjónustufyr-
irtæki við sjávarútveg eru að
komast í þrot og hagur sveitarfé-
laganna hefur þrengst verulega.
Það hefur verið mikill þrýstingur
á þingmenn kjördæmisins, en það
hefur ekki dulizt mönnum að þeir
hafa átt erfitt uppdráttar vegna
þeirra byggðastefnu, sem fylgt
hefur verið. Eg tel að það sé rétt,
að gefnu tilefni, að taka það fram,
að samstarfið við þingmennina
hefur verið gott, en þar sem þeir
hafa átt erfitt hafa þeir, sem
harðast hafa deilt á þá, átt auð-
veldan leik.
— Hefur einhverju fjármagni
verið veitt til húsanna hér?
— Það hefur einhver þröngur
hópur manna fengið lán, en þau
loforð, sem gefin voru í upphafi
starfstíma stjórnarinnar um að-
gerðir til að koma atvinnutækjun-
um í gang, hafa ekki verið efnd.
Fyrirtækin fóru hins vegar á stað
út á þessi loforð. Það virðist vera
Halldór Ibsen
við talstöðina.
Spjallað við
Halldór
Ibsen
stefnan að hjálpa aðeins þeim
fyrirtækjum, sem bezt eru á vegi
stödd, öðrum ekki. 1976 voru talin
24 fiskvinnslufyrirtæki í Keflavík
og Njarðvíkunum. 6—7 þeirra eru
ekki starfrækt lengur og bátum
hefur einnig fækkað. Utgerðar-
málum hér er nú svo háttað, að á
netaveiðum eru 9 bátar, línu
10—11 bátar. 5 bátar stunduðu
síldveiðar og 5 á loðnuveiðum.
Togarar hér eru Framtíðin, Dag-
stjarnan og Aðalvík. Suðurnes var
einnig gert út hér, en gott dæmi
um byggðastefnuna er, að þeir
einstaklingar, sem gerðu togarann
út, gátu ekki fengið fyrirgreiðslu
til að halda skipinu gangandi, en
Þórshafnarbúar gátu hins vegar
fengið nægilega peninga til að
kaupa skipið, sem þeir skýrðu
Font og allir vita nú hvernig
komið er fyrir því skipi.
— Hvernig hafa aflabrögð verið
í haust?
Framan af var meðalafli línu-
báta um 3 lestir, en netabáta 4—5
lestir, en mikill samdráttur hefur
orðið í afla vegna hinna miklu
ógæfta undanfarið. Afli netabát-
anna var mjög breytilegur, allt frá
engum afla upp í dágóðan afla
einstaka daga. Togaraaflinn hefur
verið allgóður, en að mestu karfi.
Það liggur alveg ljóst fyrir, að ef
aflasamdrátturinn heldur áfram,
mun það leiða til stórkostlegs
atvinnuleysis og ennþá meiri
þrenginga hjá þjónustufyrirtækj-
um og sveitarfélögum.
— Hvers vegna halda menn
áfram?
— Mörgum mönnum er í blóð
borið að veiða og finna fisk og án
þeirra væri þjóðin illa stödd.
Þjóðfélagið skilur ekki undirstöðu-
atvinnuvegina. Það þarf að athuga
hversu mikils við þurfum að afla.
Ég var sjálfur í útgerð í 14 ár með
2—3 báta. Ég vann mikið að
félagsmálum útgerðarmanna og
hafði góða aðstöðu til að fylgjast
með. Menn báru sig vel þrátt fyrir
erfiðleika. Nú, ég og félagar mínir
settumst niður og skoðuðum þessi
mál miðað við viðhorfin og kom-
umst að þeirri niðurstöðu, að
ekkert benti til betri tíðar nema
með auknu fiskmagni og útlit var
ekki gott á því sviði. Við hættum
því og þurfum ekki að sjá eftir.
Ástæðan fyrir ástandinu nú er
að þjóðin eyðir meira en hún aflar
og fær ekki það verð fyrir aflann,
sem þarf til að hún geti lifað
svona. Það hlýtur því að koma við
alla, sem við þetta vinna, er aflinn
dregst svo hrikalega saman. Menn
ströggla hins vegar og menn eru
ekki nægilega samstæðir í þessari
atvinnugrein. Fiskvinnslumenn
hafa ekki næg ítök í vinnuveit-
endasambandinu og það getur
auðvitað ekki staðist að skiptingu
kökunnar sé þannig háttað, að
fólkið í landi taki svo mikið af
henni, að þegar kemur að sjó-
mönnum og útvegsmönnum er
minna en ekkert eftir og ef þeir
síðan eiga að fá kjarabót með
hækkuðu fiskverði, segja allir að
það leiði til nýrrar gengisfellingar.
Ég hef verið með hugmynd um
hvernig leysa megi vanda fisk-
verkunarinnar. Peningar einir sér
gera ákaflega takmarkað gagn, en
það, sem þarf til að bjarga húsun-
um, er meira hráefni. Ég held að
það væri ráð að frystihúsin í
Njarðvík, Keflavík, Sandgerði og
Garði ættu að sameinast í einu
sterku togaraútgerðarfyrirtæki,
sem bætti 3—4 skipum við. Ef t.d.
9 skip væru í slíkum flota þýddi
það að einn togari á dag gæti
landað afla sínum. Þetta þarf ekki
að auka sóknina í þorskstofninn,
,Meðalaflinn minnkað
um helming frá 1970”