Morgunblaðið - 24.02.1979, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 24. FEBRÚAR 1979
15
Lýkur kandidatsprófí í
viðskiptafrœði 62ja ára
í HÓPI þeirra sem í dajf út-
skrifast kandidatar úr
viðskiptadeild Iláskóla íslands
er 62ja ára gömul kona, sem
fyrir rúmum fjórum árum tók
sig til og hóf háskólanám. Þessi
kona er Margrét Thoroddsen.
dóttir Sigurðar Thoroddsens
verkfræðings og Maríu konu
hans. fimm barna móðir og
eiginkona Einars Egilssonar
fulltrúa, svo gerð sé grein fyrir
Margréti að góðum og
hefðbundnum fslenzkum sið.
Blaðamaður Mbl. leit snöggv-
ast inn til hennar í gær til að
spyrja hana um tildrög þess að
hún lagði ótrauð út í svo erfitt
nám. og um lokaritgerð
hennar. sem f jallaði um „Þróun
íslenzkrar tryggingalöggjafar
með sérstöku tilliti til almanna-
trygginga“.
— Ég lauk stúdentsprófi 1937,
sagði Margrét, þegar hún var
innt eftir tildrögum þess að hún
hóf háskólanámið. Þá langaði
mig í lögfræði. En á þeim árum
þótti hálfgerður óþarfi að konur
færu í framhaldsnám. Við vor-
um aðeins sex stúlkur í hópi
34ra stúdenta það ár. Þrjár
innrituðust í guðfræði, lögfræði
og læknisfræði, en hættu allar.
Mér bauðst þá vinna á bæjar-
skrifstofunum, en þá þótti
glæsilegt að fá slíka vinnu hjá
því opinbera og það hafði úr-
slitaáhrif. Ég sótti bara ásamt
þremur skólasystrum heim-
spekitíma um veturinn, enda
var kennt í Alþingishúsinu
skammt frá vinnustað og ég
fékk að skreppa í tímana. En fil.
cand. prófið mitt átti eftir að
koma mér að gagni 36 árum
síðar, þegar ég tók aftur til við
nám. En þá var prófið gott og
gilt, og ég gat sparað mér það
nám.
— Eftir þetta gifti ég mig og
við eignuðumst fimm börn, hélt
Margrét áfram. Ég hugsaði bara
um heimilið og leiddi hugann
ekkert að námi. Þegar börnin
voru komin á legg, fór ég að
vinna á Heilsuverndarstöð
Reykjavíkur og var þar í sex ár.
Þá fór þetta að brjótast í mér
öðru hverju. Meðal annars
fannst mér starf mitt ekki rétt
metið, af því ég hafði ekki próf.
En ég starfaði sem nokkurs
konar fulltrúi hjá framkvæmda-
stjóra við launaútreikninga o.fl.
Sérstaklega hugsaði ég um
þetta, eftir að öldungadeildin
var stofnuð og fullorðið fólk fór
að læra aftur. Ég sagði við
sjálfa mig: Kannski ég geti
þetta líka. Og fór að tala um
það, fyrst í gamni, við manninn
minn, sem hvatti mig til að láta
verða af þessu. Það gerðu börnin
mín líka, þegar þau vissu um
það. Ég hefði sjálfsagt ekki farið
út í þetta annars.
— Þá vaknaði spurningin um
námsgreinina, hvort ég ætti að
láta gamla drauminn um lög-
fræðina rætast, eða taka
viðskiptafræði. Ég hafði alltaf
haft gaman af tölum og út-
reikningum.
— Hafðirðu verið í stærð-
fræðideild í menntaskóla?
— Nei, það hafði ég ekki verið.
Ég byrjaði á sínum tíma í
stærðfræðideild, en var þar ekki
nema 3 tíma, því að allar vin-
konurnar voru í máladeild og
mér fannst leiðinlegt að vera
þarna ein með strákunum. En
það sem réð úrslitum nú, var að
áætlaður tími í viðskiptafræði
er ári styttri en í lögfræði. Og af
því ég er orðin þetta fullorðin,
finnst mér muna um það. Og ég
sé ekki eftir því. Sumir álíta að
viðskiptafræðin sé þurr, en það
er síður en svo. Þar er ekki bara
bókfærsla, heldur mikil fjöl-
breytni í námsgreinum, til
dæmis hagfræði, lögfræði,
félagsfræði, stjórnun og mikil
stærðfræði.
— Reyndist stærðfræðin þá
ekki erfið?
— Jú, hún var erfið. Ég hafði
ekki gert mér grein fyrir því
þegar ég byrjaði. Ég hafði ekki
lært neina stærðfræði nema til
gagnfræðaprófs, því að engin
stærðfræði var kennd í mála-
deild, þegar ég var í skóla.
Stærðfræðideildarstúdentar
standa þarna best að vígi og
síðan þeir sem nýlega hafa
útskrifast úr máladeild, því nú
orðið er þar nokkur stærðfræði.
Það lá satt að segja við að ég
gæfist upp. En endaði með því
að leita til míns gamla stærð-
fræðikennara, Sigurkarls
Stefánssonar og fékk hjá honum
Niokkra tíma og það hjálpaði
mér. Þá fór þetta að ganga. Það
endaði svo með því að ég valdi
stærðfræði sem valgrein, tók
stærðfræðilega hagfræði.
— Þú hlýtur að hafa
meðfædda stærðfræðihæfileika?
Kenndi faðir þinn þér kannski
stærðfræði, þegar þú varst lítil?
— Ég var satt að segja góð í
stærðfræði. Kannski er það
ættgengt. Pabbi kenndi mér í
gagnfræðaskóla, og það hefur
kannski haft áhrif. En það gat
líka verið erfitt að vera dóttir
kennarans. Ég man eftir því
þegar nemandi hafði verið rek-
inn um sinn, og bekkurinn ákvað
að „stræka". Mér fannst ég ekki
geta gert verkfall hjá pabba, og
vissi ekki hvort ég átti að sitja
eftir ein. Það leystist þó, því að
ekki var samstaða. Nokkrir sátu
kyrrir, svo ég varð ekki ein.
— Og hvað tókstu langan
Viðtal við
Margréti
Thoroddsen
tíma í viðskiptanámið? Var það
ekki erfitt?
— Ég er búin að vera rúm 4
ár. Hefði getað lokið prófi á sl.
vori, en þá braut ég hægri
úlnliðinn og gat ekki skrifað í
marga mánuði. Þá voru prófin
að byrja og ég gat ekki fengið að
taka þau munnlega. Mér hefur
fundist þetta ákaflega skemmti-
legur tími. Auðvitað hefur það
verið erfitt með köflum, ég varð
fjarska leiðinleg þegar prófin
nálguðust og hafði samviskubit
vegna fjölskyldunnar. Ég á
fimm barnabörn, sem koma í
heimsókn. En Einar og dóttir
mín, sem er heima, hafa verið
dugleg við að gera það sem
þurfti. Þau hafa líka veitt mér
uppörvun, jafnvel látið mig
finna að þau væru stolt af mér.
Þetta hefði áreiðanlega ekki
gengið, ef fjölskyldan hefði ekki
verið mér svona mikill styrkur.
Margrét sagðist hafa kviðið
fyrir því fyrsta daginn að
setjast í bekk með öllum þessum
ungling'um. En strax fannst
henni bót í máli, þegar hún sá
þrjár konur á aldrinum 30—40
ára. Og ári eftr að hún byrjaði,
hófu tvær konur um fimmtugt
nám í deildinni, önnur uppörvuð
af því að hún, sem var eldri, var
þar fyrir — Annars þarf ég ekki
að kvarta yfir unglingunum,
segir hún. Unga fólkið í
deildinni hefur verið mér svo
gott, viljað hafa mig með —
jafnvel í partýunum. Ég fór
meira að segja með þeim á
diskótek um daginn. Þetta er
yfirleitt mjög gott og duglegt
fólk og ég tek ekki undir það
þegar kvartað er yfir unga
fólkinu. Meðal námsfólksins eru
mörg skólasystkini barna minna
og kennararnir eru flestir yngri
en ég. Allir voru sérlega liðlegir
við mig. Sá sem útskrifar mig er
bekkjarbróðir minn úr barna-
skóla. Gylfi Þ. Gíslason, sem er
forseti viðskiptadeildar.
— Þetta hefur sem sagt verið
ákaflega ánægjulegur tími,
segir Margrét, þótt oft væri það
erfitt. Sérstaklega í vetur, þegar
ég þurfti að taka þrjú próf í
janúar, eitt þeirra mjög þungt,
og vinna að lokaritgerðinni. En
það er þeim mun ánægjulegra
nú, þegar það er búið.
Ritgerðin fjallaði um þróun
Nýútskrifaði viðskiptafræðingurinn Margrét Thoroddsen. Mynd-
ina tók Ól. K. Mag. á heimili hennar í gær.
almannatrygginga á íslandi,
ekki satt?
— Jú, ég byrja á því að rekja
sögu félagsmála á Islandi, fjalla
þar m.a. um tíma fátækralög-
gjafar. Þróunin varð svo mjög
ör, sérstaklega með almanna-
iögunum 1946, þegar varð gjör-
bylting í þessum málum. Ég geri
samanburð við önnur lönd og
mér sýnist að við stöndum
nágrannalöndum okkar yfirleitt
á sporði í þeim efnum. í ein-
staka málum erum við þó á eftir
Norðurlöndum, sérstaklega
varðandi gamla fólkið. Einnig
þegar um er að ræða stuðning
við barnafjölskyldur í leigu-
húsnæði. Að öðru leyti virðist
mér við á undan, svo sem um
sjúkrahjálp. Hér er sjúkrahús-
lega alveg ókeypis, þar sem víða
er greitt eftir efnum og
ástæðum á Norðurlöndum. Eitt
get ég nefnt, sem alveg vantar
hér. Barnafjölskyldur fá enga
hjálp við kaup á gleraugum, þar
sem heyrnartæki eru aftur á
móti greidd 75%.
— Og hvað tekur nú við, þegar
þessum áfanga er náð? Ætlarðu
að hvíla þig?
— Ég er búin að því, þvi við
fórum út í heimsókn til tveggja
barna okkar sem eru erlendis
eftir að prófunum lauk í janúar,
svarar Margrét. Ég veit ekki enn
hvað ég geri. Vona að ég fái
starf við mitt hæfi. Ég hefði
haft áhuga á að starfa að
tryggingamálum, sem ég hefi
kynnt mér, eða við eitthvað sem
kemur inn á bæði lögfræði og
viðskiptafræði, því að ég tók
allar valgreinar í lögfræði, sem
á boðstólum voru. En atvinnu-
rekendur virðast ragir við að
taka fullorðið fólk í vinnu. Ég er
að vísu ekki farin að reka mig á
það sjálf núna. En þegar ég
ætlaði út að vinna fyrst, og var
þá ekki nema fimmtug, varð ég
vör við þetta. Einn atvinnurek-
andi sagði að h'ann þyrfti að
senda í banka og hann kynni
ekki við að vera að snatta svona
fínni frú. Og annar spurði:
Heldurðu að þú mundir kunna
við þig innan um allt þetta unga
fólk? Það kom ekki að sök þá,
því ég fór í Heilsuverndar-
stöðina í vinnu. Það er líka oft
tekið fram í auglýsingum að
vinnukrafturinn eigi að vera á
ákveðnum aldri og þá ungur. Ég
skil þetta raunar ekki því að ég
hefi unnið í Sjúkrasamlaginu á
sumrin, þar sem er mikið af
fullorðnu fólki og sé að
fullorðna fólkið er ekki síðri
vinnukraftur. Núna, þegar ég er
nýkomin frá prófborðinu, vona
ég að gangi vel að fá starf. Mér
finnst að ég ætti að geta ley.st
viðfangsefnin engu síður en
unga fólkið, sem var að ljúka
prófi með mér. Það væri annað
ef ég væri farin að ryðga í
fræðunum og langt síðan ég tók
próf.
— Ég er mjög ánægð með að
hafa náð þessum áfanga, sagði
Margrét að lokum. í upphafi lá
við að ég gæfist upp, og ýmsir
spáðu því líka að svo færi. Það
heyrði ég. En það stappaði bara
í mig stálinu, þegar ég heyrði að
fólk var vantrúað. _ E.Pa.
NOTAÐIR BÍLAR - NOTAÐÍR BÍLAR - NOTAÐIR BÍLAR
Seljum í dag
mikið úrval notaðra bíla.
Opið frá kl. 12.00 -17.00
Komið og gerið góð kaup.
BBI3G)
Sýningarsalurinn
Sveinn Egilsson h.f
Skeifunni 17 — Sími 85100
NOTAÐIR BÍLAR - NOTAÐIR BÍLAR - NOTAÐIR BÍLAR