Morgunblaðið - 03.04.1979, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 3. APRÍL 1979
Á skaki
með Mara
og Gunnari
í Svanhól
ÞAÐ VAR komin helgi og veðrið eins og það má vera bezt í marz.
Góð veiði hafði verið hjá troll- og netabátum og ekki síður hjá
handfærabátum og trillum.
Á laugardag var alveg hörku veiði, svo fljótt flýgur fiskisagan. Sá
guli hefur ótrúlegt aðdráttarafl og ekki spillir þegar veðrið er lagzt í
góðviðri, norðan golu og sól, svo að ákveðið var að viðra sig reglulega.
Ég íalaðist eftir ferð með Gunnari í Svanhól á Bárunni, en hann
hafði fengið l'/2 tonn á færi daginn áður við annan mann.
Hann sagðist fara upp úr kl. 07 á morgun, sunnudag, cf veður yrði
gott og var ég velkominn.
Jú, allt kom það heim og saman, hann ræsti á tilskildum tíma og var
lagt úr höfn á áttunda tímanum, en þá voru flestar trillur farnar og að
fara. Stærri handfærahátarnir farnir fyrir góðri stundu. ílt var
haldið. Á Víkinni mættum við Fífli EK 54 sem var að koma fullur af
loðnu á síðasta degi loðnuvertíðar. Gunnar bátseigandi hafði eitt sinn
verið vélstjóri þar um borð og fékk hann því góðan morgun „honor“ út
um brúargluggann á Fífli.
I austri bauð sólin góðan dag,
um leið og hún leit fyrir suður-
hornið á Bjarnarey, nýkomin á
kreik.
Það er ákveðið að halda vestur
fyrir Eyjar, því að þar höfðu þeir
verið að fá'ann síðustu daga.
Það kemur valdsmannslegt kall
úr stýrishúsinu, en þar stendur
bátseigandi og skipstjórinn Gunn-
ar Sig. Hann rýfur morgunkyrð-
ina, þegar hann skipar: Ganga frá
rúllunum, og færin klár! Mari
háseti og undirritaður undirháseti
taka strax til að hlýða skipun
kallsins.
Það stendur á endum að þegar
því er lokið erum við komnir á
miðin. Báran gengur feiknavel, en
hún hefur lítið róið til fiskjar,
mest verið í skemmtisiglingu með
ferðamenn og lítillega á sjóstöng.
Nema nú er hlutyerki snúið við og
skipið komið í alvöruna — farið að
róa til fiskjar.
Á miðunum eru þeir á Bensa
komnir fyrir góðri stundu. Þeir
eru við „Brekann" (Bræðrabrek-
ann) og greinilega að slíta upp
einn og einn. Já, sýnilega væna
þorska. Gunnar snarast út úr
húsinu, sýnilega kominn veiðihug-
ur í sveininn, — „út með færin!",
því hér er hann. Það stendur
Mari slappar aí meðan kippt er á milli trinta.
Rúllurnar gerðar klárar íyrir skakið.
Og lyrr en varði var sá guli íarinn að fljúga inn fyrir
borðstokkinn.
Og sólin bauð gcðan daginn þegar hún skauzt undan Bjarnar-
eyjarhorninu í lognkyrrum deginum.
heima, hann hefur dottið á að
finna hann. Kallar og syngur
hástöfum, það er örugglega fullur
slóði. Ég geri mig kláran með mín
færi og raða á mig vélum,' þeir eru
báðir komnir á rúllurnar af fullum
þunga og það er sýnilega vel á, því
allþungt virðist vera að draga, og
það syngur í girninu, þar sem það
strýkst við bátssíðuna. Ég bíð
tilbúinn, og það kemur heim, þeir
eru með golþorska á hverju járni.
Gunnar lítur til mín og segir
hastur: hentu þessu myndavéla-
drasli af þér og farðu að hafa þig
að færinu. Já, og það nú strax, það
er nógur fiskur!
Ég drattast að rúllunni, en kann
nú lítið til verka. Þeir höfðu gert
slóðann kláran.
Ég verð að segja það með sanni,
að þetta er mín fyrsta alvöru
veiðiferð, þar sem ég gerist beinn
þátttakandi. Oft áður hafði ég
farið í ýmsa róðra, s.s. nót, síld og
loðnu, línu- þorskanet og troll, en
þá alltaf til að mynda, en nú var
mér ekki eftirgefið að hanga ein-
göngu með myndavélarnar. Nei,
Gunnar krafðist þess, nú væri ekki
liðið að vera að slæpast. Færið í
sjó og ekkert hangs — hrópaði
skipstjórinn skipandi.
Ég hlýddi og reyndi að apa eftir
þeim og bera mig mannalega að,
og viti menn ég fékk fisk og dró
með þeim um stund. Hljóp frá og
myndaði, en á ýmsu gekk hjá
öllum í veiðiskapnum, því slóðarn-
ir voru of grannir fyrir svo stóran
fisk og gráðugan, misstum við
margar sökkur og hluta af slóðum
og þar af leiðandi mikinn fisk og
urðum fyrir miklum töfum vegna
þessa.
Við vorum þarna við „Brekann"
nokkurn tíma, en heldur fór að
tregast, svo það gafst tími til að fá
sér kaffi og laga veiðarfærin.
Enn frekar kippti undan, svo nú
var keyrt á fullu út á Þrídranga-
hraun. Þar voru flestir færabát-
arnir, bæði atvinnuskakarar, svo-
nefndir trillukarlar, og svo hinir
sem eru aðallega við þetta um
helgar og á kvöldin. Mest iðnaðar-
menn, bílstjórar, verzlunarmenn,
skrifstofu- og bankamenn.
Þeir virtust fiska grimmt, ekki
síður en hinir vönu. Á þeim bátum,
sem eru við þetta að staðaldri, eru
flestir með rafmagnsrúllur og þá
yfirleitt tvær fyrir hvern mann, en
áhugaskakararnir eru með þær
handsnúnar, og er það þó nokkurt
átak í svona stórum fiski. Ef hann
gefur sig verulega til og er á öllum
krókum (kannski 5) þá getur
drátturinn orðið 50—80 kg og
dregið af 30—50 faðma dýpi, en
kappið í svo örum og fjörugum
fiski feykir öllum slíkum hugrenn-
ingum íangt á haf út.
Á Þrídrangahrauni var mikið
við að vera. Flestir að fá gott, en
stundum stóð hann nokkuð glöggt
og varð þá að kippa allþétt.
Nú dagurinn leið alltof fljótt og
hafði gengið á ýmsu bæði í veiði-
skapnum og um borð. Við töpuðum
mörgum sökkum og slóðum, brut-
um eina kaffikönnu, illa gekk að
lensa og við fórum heim á síðustu
olíulítrunum, en ferðin var gagn-
leg, fróðleg og stórskemmtileg,
auk þess sem við fengum um 1300