Morgunblaðið - 12.05.1979, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDÁGUR 12. MAÍ1979
Deyjandi
dýra-
tegundir
ísbjörninn er á margan hátt skemmtilegt dýr. Margir
hafa séð og skoðað ísbirni í Sædýrasafninu í Hafnarfirði.
Aðal heimkynni ísbjarna eru þó á heimskautasvæðum,
fjarri öllum mannabyggðum. En þrátt fyrir það, eru nú
margir, sem óttast, að ísbjarnarstofninum sé mikil hætta
búin. Nú er talið, að samtals séu ekki meira en um 10.000
ísbirnir í heiminum eða tæplega það!
Teikningar
Myndir þessar virðast afar einfaldar við fyrstu sýn. Ef þið
setjist niður og reynið að teikna eftir þerm, mun mörgum
reynast það fremur erfitt í fyrstu. Oft er mjög vandasamt
að teikna hendur, en reynið, hvað þið getið og gefist alls
ekki upp eftir 10—15 tilraunir. Allt hefur sinn tíma.
Hjálp —
hjálpið allir:
Maður nokkur var á ferð
yfir fjall. Hann fór veginn,
enda varð ekki komizt aðra
leið yfir fjallið.
A einum stað hafði stórt
bjarg hrunið á veginn, svo
leiðin var lokuð.
Maðurinn sá, að hann
komst ekki leiðar sinnar
fyrir , bjarginu. Hann
reyndi nú af öllum mætti
að velta því burt, en það
tókst ekki.
Leikir
Hvers vegna?
Vegna þess
Best er að leikendur sitji í hring. Sá fyrsti (sem
valinn er úr hópnum) byrjar að spyrja þann, sem situr
honum til vinstri handar hvers vegna eitthvað sé svo
eða svo. Þegar spurning þessi er borin upp, svarar sá
næsti: Vegna þess, að... En spyr svo aftur næsta mann
sér tii vinstri handar, þangað til þetta hefur gengið
allan hringinn — og allir hvísla.
Dæmi: Sá fyrsti spyr: Hvers vegna vaknarðu alltaf
svona seint á morgnana? — og því er svarað: Vegna
þess að vekjaraklukkan er biluð... og svo heldur hann
áfram að spyrja: Hvers vegna notarðu gleraugu? Og sá
svarar: Vegna þess, að þá sé ég þig betur (þú ert svo
sætur...)
Hann settist þá niður
dapur í bragði og mælti:
— Ég er hér einmana,
matarlaus og skýlislaus og
hefi ekkert mér til varnar.
Hvað ætli verði um mig,
þegar nóttin skellur á og
villidýrin koma á kreik að
leita sér að bráð?
í þessum svifum bar þar
að annan ferðamann. Hann
fór að eins og hinn, sem á
undan var kominn. En
bjarginu bifaði hann ekki.
Hann settist þá líka niður
dapur í bragði.
Á eftir honum komu
margir ferðamenn, en
enginn þeirra gat velt
bjarginu burt.
Loks tók einn þeirra til
orða og mælti:
— Bræður góðir, hver
veit nema okkur takist það,
sem einn fékk ekki orkað,
e/ við hjálpumst allir að.
Þeir stóðu nú upp og tóku
allir á bjarginu í einu.
Það dugði, og þeir
komust leiðar sinnar.
Vorvísur
Ég bíð eítir vori
í brekkunni minni,
því bærinn er lítill
og þröngt finnst mér inni.
Á sólgeisla vængjum
úr suðrinu hlýju
er sumarið komið
og heilsar að nýju.
Ljósið loftin fyllir
og loftin verða biá.
Vorið tánum tyllir
tindana á.
Og lambagrasið ljósa
litar mel og barð.
Og sóeyjar spretta
sunnan við garð.
(Þorsteinn Gfslason).