Morgunblaðið - 12.05.1979, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 12. MAÍ1979
Minning:
Sigurður Sigurbjöms-
son frá Gilsárteigi
Fæddur 27. maí 1920.
Dáinn 7. maí 1979.
Hann er dáinn hann Siggi.
Við vorum sveitungar frá barns-
aldri til tvítugs, en þá skildu leiðir
um árabil.
Sigurður Sigurbjörnsson var
fæddur í Gilsárteigi, Eiðaþinghá,
sonur hjónanna Sigurbjörns
Snjólfssonar og konu hans, Gunn-
þóru Guttormsdóttur. Sigurður
ólst upp í stórum systkinahópi hjá
foreldrum sínum. Þá voru ekki
kröfurnar eins og þær eru nú og
Sigurður hefur sjálfsagt kynnst í
seinni tíð. Þá varð að taka því sem
að höndum bar og erfiðleikar oft
miklir.
Ég man Sigurð best þegar við
vorum í skóla, en þá fór kennarinn
á ýmsa staði í sveitinni og kenndi
okkur. Þar á meðal sat kennarinn
oft á tíðum á heimili foreldra
Sigurðar, sem var í skóla ásamt
börnum úr sveitinni.
Það er hægt að ímynda sér að
oft hefur verið mikið að gera hjá
móður hans með sinn stóra barna-
hóp auk aðkomubarna, en ég man
hana ekki öðruvísi en glaða og
ljúfa.
Sigurður var alltaf léttlyndur
og glaður hvenær sem maður hitti
hann, og enginn sá á honum hvort
minna var til þennan daginn eða
hinn. Eitt var það sem einkenndi
Sigga, það var hans mikla hjálp-
semi. Sigurður átti líka láni að
fagna, hann átti góða konu, Þór-
leifu systur mína, og börn þeirra
eru gott og duglegt fólk.
Sigurður kvæntist 2. maí 1948
Þórleifu Magnúsdóttur, dóttur
Magnúsar Jóhannssonar og Ast-
hildar Jónasdóttur á Uppsölum í
Eiðaþinghá. Sigurður og Þórleif
eiga sjö börn, Ástu, Sigurbjörn,
Þorstein, Margréti, Þórhöllu, Sig-
ríðu og Helgu. Þau búa öll í
Keflavík, en þar hefur verið lengst
af bústaður þeirra Sigurðar og
Þórleifar.
Ég þakka Sigurði fyrir hvað
hann var tengdaforeldrum sínum
alltaf góður, að öðrum ólöstuðum
þá var þeim enginn betri en hann.
Nú sjá aldraðir foreldrar á bak
einu barna sinna enn.
Konu hans, börnum, tengda-
börnum, barnabörnum, foreldrum
og öðrum ættingjum vottum við
Ágúst innilegustu samúð okkar.
Ég þakka samferðina í gegnum
árin.
í guðs friði.
Ingveldur Magnúsdóttir.
fjölskyldu, hvað þau reyndust
Harrý vel á allan hátt.
Oft er erfitt fyrir unga menn
sérstaklega einhleypa, að standast
ýmsar freistingar, og allir erum
við mennirnir breyskir, sérstak-
lega ef menn hafa mikið til brunns
að bera, eins og hann, sVona
listrænn og næmur á allt, sem
fagurt er í þessum heimi. Mig
langar til að kveðja Harrý bróður
minn með þessu kvæði Davíðs
Stefánssonar, og veit að honum
vegnar vel í nýjum heimkynnum.
Þú sem eldinn ítt (hjarta
óhikandi uk djarfur Kenaur
út f myrkrið æKÍsvarta
eins ok hetja. ok KÚður drenKur.
— Alltaf leKKUr bjarmann bjarta
af brautryðjandans helxu Klðð.
Orð þfn loKa. allt þitt blóð
i undan ferðu. ok treður alóð
þeir þurfa ekki um kulda að kvarta
sem kunna bll sfn sólarljóð.
Soífía.
Einar Sveinsson
Ólafsvík-Minning
Harrý R. Sigurjóns-
son — Minning
Lýs milda Ijós {Kcxnum þcnnan jfcim.
Mík íflepur sýn.
því nú er nótt ok harla lanjft er heim.
ó. hjálpin mín.
styó þú minn fót þótt fetin nái skammt.
éjf fejcinn veró ef áfram midar samt.
Fæddur 12. október 1946.
Dáinn 13. júní 1978.
Er ég kom heim úr vinnunni að
hádegi þann 13. júní s.l., kom Óli á
móti mér, og sá ég strax að
eitthvað hræðilegt hafði komið
fyrir. Hann bað mig um að tala við
sig einslega og sagði: Soffía mín,
hanr. Harry er dá':tn, hann lézt
snemma í morgun. Mér fannst
eins og eitthvað hefði brostið í
hjarta mínu, hann Harrý, þessi
yndislegi maður sem öllum vildi
gott gera, og með sinni prúðu og
fáguðu framkomu sér alls staðar
vel. Hann var ekki bara minn kæri
bróðir, heldur mikill vinur okkar
beggja og barngóður svo af bar.
Ég get ekki lýst því með nógu
sterkum orðum hvað ég sakna
hans, og við öll, hann var mömmu
svo góður sonur, að fá dæmi eru
slíks í dag, þar sem hraðinn og
spennan er orðin svo mikil, að allt,
sem heitir mannlegur kærleikur,
er horfið að mestu leyti. Ég þakka
honum fyrir hvað hann var elsku-
legur við börnin mín, sérstaklega
Braga, sem hann þekkti bezt, þar
sem hann er elstur minna barna,
og ég veit að hann dáðist alltaf að
Harry, eins og við öll, fjær og nær.
Ég veit að Harry líður vel hjá guði
og pabbi hefur tekið honum opn-
um örmum. Mig langar til að
þakka honum Éyjólfi og hans
Fæddur 24. nóvember 1916
Dáinn 7. maí 1979
í dag verður gerð frá Ólafsvík-
urkirkju útför Einars Stefáns
Guðna Sveinssonar.
Einar heitinn var fæddur í
Ólafsvík hinn 24. nóv. 1916. For-
eldrar hans voru hjónin Þórheiður
Einarsdóttir og Sveinn Einarsson
sjómaður í Ólafsvík. Hann var
elstur 11 barna þeirra hjóna, er öll
komust á legg og auk þess ólst ein
fóstursystir og frænka upp í
þessum stóra barnahópi.
Á æskuárum Einars var þröngt
í búi víða á landinu en óvíða mun
þó harðar hafa þurft að berjast
fyrir lífsbjörginni en í Ólafsvík,
enda fækkaði mjög íbúum í byggð-
arlaginu á þeim árum. Það féll því
snemma í hlut elsta sonarins í svo
stórum barnahóp að taka myndar-
lega til hendinni þegar hann varð
einhvers megnugur til þess að
styðja foreldra sína við að fram-
fleyta svo stóru heimili. Komu þá
líka í ljós þeir eðliskostir sem
prýddu hann alla ævi, einstök
eljusemi og dugnaður til starfa
samfara miklu líkamsþreki og
orku.
Það var ekki margra kosta völ
um atvinnutækifæri á æskuslóð-
um Einars og réðist hann því um
fermingaraldur til sjós, eins og
flestir félagar hans og jafnaldrar
og stundaði þau störf um árabil —
eða þar til hann varð að fara í
land vegna erfiðra og þungbærra
veikinda. Eftir það vann hann
+
Þökkum innilega samúö og hlýhug viö andlát og jaröarför móöur
okkar, tengdamóöur og ömmu
ÞÓRU SIGFÚSDÓTTUR,
Einarsstööum, Reykjadal.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahússins á Húsavík.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð vegna fráfalls
BERGS BJÖRGÚLFSSONAR,
Eskifirói.
Hulda Björgúlfsdóttir.
+
Þökkum innilega alla hjálp, hlýhug og samúö viö andlát og útför'
mannsins míns og fööur
ÞORLEIFS JÓHANNSSONAR
framk væmdastjóra
Þrándarstööum, EióaÞinghá.
Fyrir hönd foreldra og annarra vandamanna,
Auöur Garóarsdóttir,
Garöar Þrándur Þorleifsson.
+
Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaðír og afi
HALLGRÍMUR TH. BJÖRNSSON,
f.v. yfirkennari,
veröur jarösettur frá Fossvogskirkju, mánudaginn 14. maí, kl. 15.
Þeim, sem vildu minnast hans er bent á Styrktarsjóö aldraöra.
Lóa Þorkelsdóttir,
Heiðar Þ. Hallgrímsson, Halldóra M. Halldórsdóttir,
Björn Ól. Hallgrímsson, Helga M. Bjarnadóttir,
og barnabörnin.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Ég vinn heima og gæti fimm barna. Ég er önnum kafin
allan daginn og lúin á kvöldin. Þegar maðurinn minn
kemur heim úr vinnu, kann hann ekki að meta allt það, sem
ég hef gert. Hvað get ég tekið til bragðs?
Það er vissulega mjög erfitt starf að vera fimm
barna móðir og húsfreyja og mjög eðlilegt, að þér
verðið þreytt og þráið samúð. En það er eitt og annað,
sem þér gætuð gert í þá veru að efla gagnkvæman
kærleika og virðingu.
Minnizt þess fyrst, að maðurinn yðar er að verki frá
morgni til kvölds. Ef til vill er starf hans líka lýjandi.
Komið honum að óvörum, þegar hann kemur heim,
með því að spyrja hann um vinnu hans. Sýnið bæði
áhuga á því og löngun til þess, að hann uni sér í
starfinu.
Takið á móti honum í dyrunum með hlýjum kossi.
Látið hann ekki koma svo heim, að þér séuð enn í
fötunum, sem þér hafið verið í allan daginn. Farið í
hrein föt.
Segið honum frá einhverju skemmtilegu sem hefur
borið við um daginn, einhverju um börnin eða símtal
eða heimsókn nágranna. Reynið að hafa heimilið eins
snyrtilegt og aðlaðandi og yður er unnt. Hann verður
steinhissa, þegar hann kemst að raun um, að hann á
sömu unnustuna og hann gekk að eiga fyrir mörgum
árum. Sú uppgötvun mun gleðja ykkur öll.
Og þegar þér eruð í miðjum klíðum að sinna
börnunum eins og það getur nú verið erfitt, þá nemið
staðar stundarkorn og þakkið Guði fyrir, að hann
hefur gefið yður þessa dýrmætu eign. Reynið að ala
þau upp í þekkingu og kærleika frelsarans. Leitizt við
að vera sú móðir og eiginkona, sem hann vill, að þér
séuð.
Byrðarnar, sem nú hvíla á yður, geta, fyrir Guðs
hjálp og viðleitni yðar, gert heimili yðar að svolitlu
himnaríki á jörðu.
lengi sem landmaður við ýmsa
báta í Ólafsvik, einkum þó á
bátum Halldórs heitins Jónssonar
útgerðarmanns, en á síðustu árum
vann hann í fiskvinnslufyrir-
tækjum i Ólafsvík eftir því, sem
heilsa og þrek entist.
Ævikjörum manna og aðstæð-
um þeirra til lífsnautnar er æði
misskipt. Það fékk Einar heitinn
að reyna. Frá barnæsku til dán-
ardægurs átti hann við ólæknandi
sjúkdóm að búa, sem háði honum
alla tíð og orsakaði það, að hann
átti í raun og veru mjög erfitt að
stunda þau störf, sem hann stund-
aði, og jafnframt erfiðara með
margskonar samskipti við fólk.
Þrátt fyrir það lét hann sjúkdóm-
inn ekki beygja sig og stundaði
ýmis störf sem hættuleg voru eða
varasöm fyrir hann, jafnvel tók
þátt í leit að týndu fólki í
stórhríðarveðri á Fróðárheiði.
Kjarkur hans og þrek og áræði var
því aðdáunarvert. En oft mun
hafa reynt á sálarþrek hans að
sætta sig við lífsaðstæðurnar.
Árið 1946 byggði Einar húsið
Hafnarhvol í Ólafsvík ásamt for-
eldrum sínum og systkinum og bjó
þar, þar til fyrir þremur árum, er
hann var þrotinn að heilsu og
kröftum, flutti að Dvalarheimil-
inu Ási, Hveragerði, þar sem hann
bjó við góða aðhlynningu og undi
hag sínum vel. Áhuginn til starfa
og athafna var þó samur og áður
og kjarkurinn og áræðið fyrir
hendi, og lagði hann þá meðal
annars í langferð til Spánar og
Afríku.
Sá er þessar línur ritar kynntist
Einari heitnum er hann var orð-
inn vel fullorðinn maður. Frá
upphafi þeirra kynna eru mér
minnistæð virðing hans fyrir
sannleika og heiðarleika. Hann
hallaði aldrei réttu máli og hann
vildi engan svíkja í viðskiptum. Á
síðari árum beindist hugur hans
mjög að trúarefnum og hann
hugleiddi lífið og tilveruna í ljósi
þess að skilja við hið jarðneska líf
sáttur við Guð og menn. Og það
held ég að hann hafi verið er hann
kvaddi þetta jarðneska líf á
Landakotsspítala aðfaranótt 7.
maí s.l.
Ég kveð góðan vin minn og mág,
og þakka honum vináttu og hjálp-
semi á liðnum árum um leið og ég
bið honum Guðs blessunar í nýj-
um heimkynnum.
Ásgeir Jóhannesson.