Morgunblaðið - 02.08.1979, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 2. ÁGÚST 1979
»4£P
MORöJK/-
RAfp/nu
w1
*» *3ac
Ég vil eindregið hvetja þig til
að fara þér hægt í áfengismál-
um og kvennamálum — og
spilamennsku.
Vantar ekki fjórða mann í bridge?
Peningaseðlar
fyrir blinda
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Heldur varð lokastaðan nötur-
ieg fyrir varnarspilarann í austri
í spili dagsins. Sagnhafi hafði
reynst ótrúlega framsýnn í upp-
hafi og öruggir slagir urðu íærri
en austur átti von á.
Austur gaf, allir á hættu.
Norður
S. 542
H. 752
T. G9743
L. D6
Vestur Austur
S. - S. DG97
H. D1084 H. G96
T. 85 T. 1062
L.ÁKG9743 L. 1082
Suður
S. ÁK10862
H. ÁK3
T. ÁKD
L. 5
Suður var sagnhafi í fjórum
spoðum og vestur, en hann hafði
sagt lauf, spilaði út ás og síðan
kóng í laufi, sem suður trompaði
með, já, hvað heldurðu, hann
trompaði með sexinu.
Seinna kom í ljós, að þetta
skipti höfuðmáli. En framhaldið
var trompás en þá kom legan í
ljós, og síðan tígulslagirnir þrír og
ás-kóngur og þriðja hjartað. Aust-
ur fékk slaginn á gosann og staðan
var þessi:
COSPER
©PIB
COMNHBCIN
8061
Ji tw
COSPER
Hvenær getur hann sjálfur farið að ganga um
gólfin?
Kæri Velvakandi.
Ungur sonur minn, sem var á
förum til útlanda til framhalds-
náms, tók loforð af mér áður en
hann fór, um að senda þér bréf og
koma á framfæri miklu áhugamáli
hans. Hann hafði síðastliðið vor
séð í Hollandi peningaseðla, sem
voru auðkenndir fyrir blint og
sjóndapurt fólk á þann veg að það
gat samstundis með snertingunni
einni fundið hvort það hélt á 100
eða 200 gyllina seðli. í horni
seðlanna var talan upphleypt
þannig að auðvelt var fyrir þetta
fólk að greina upphæðina.
Spurningin sem vaknaði við
þessa frásögn var sú, hvort nýju
seðlarnir, sem í vændum eru yrðu
prentaðir á þann veg sem hér er
lýst. Vonandi eru þessar ábend-
ingar óþarfar með öllu og fyrir
málunum hugsað nú þegar. En ég
vildi verða við ósk þessa áhuga-
sama ungmennis, ef svo ólíklega
skyldi vilja til að þetta hafi ekki
verið athugað í sambandi við nýju
seðlana okkar, sem mér skilst að
ekki séu enn tilbúnir en verði
settir í framleiðslu á næstunni.
Eg hefi ekki orðið vör við þessar
upphleyptu tölur á seðlum þeirra
landa, sem ég hefi ferðast til, en
það má vel vera að það sé athug-
unarleysi, enda oftast notaðir
ferða-tékkar og greitt jafnharðan
á erlendri grund.
En það gefur auga leið, hvílík
hagræðing það er fyrir blinda að
þurfa ekki að spyrja hverju sinni,
hvort það sé með hundrað eða
þúsund króna og jafnvel 5000
króna seðil, þegar stærð seðlanna
er sú sama eða svo til. Mér finnst
þetta sjálfsögð tillitssemi og kurt-
eisi við blint fólk. Nóg er samt af
erfiðleikum, sem það fólk þarf að
glima við.
• Tónlistin
í útvarpinu
Og fyrst ég er farin að skrifa
þér, langar mig til að nefna
tónlistina í útvarpinu vegna um-
tals og blaðaskrifa í sambandi við
hlustendakönnun, sem fram hefir
farið.
Ég vona innilega að útvarpið
víki aldrei út af þeirri braut að
flytja okkur það besta og fegursta
úr tónbókmenntunum eins og það
hefur gert frá upphafi vega. Nóg
er af ómerkilegum hávaða og
Norður S 54 H. - T. G9
Vestur L. - Austur
S. - S. DG9
H. D H. -
T. - T. -
L. G97 Suður S. K1082 H. - T. - L. - L. 10
Sama var hvað austur gerði. í
reynd spilaði hann lauftíu, sem
suður trompaði með tvisti yfir-
trompaði í borðinu og spilaði
þaðan trompi þó það hefði einnig
mátt vera tígull. Austur lét gos-
ann og suður þá áttuna en fékk tvo
síðustu slagina á trompkóng og
tíu. Furðulegur vinningur.
Sama var þótt vestur tæki
þriðja hjartaslaginn og læt ég
lesendur um að finna framhaldið
eftir það.
__Lausnargjald'í Persíu
Eftir Evelyn Anthony
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á islenzku

36
- Já.
Fóstran snökti eilítið. Samúð
og skilningur var henni kær-
kominn á þessari stundu. —
Mér hefur bara verið sagt upp.
Og hananú. Móðirin hefur
ákveðið að annast hana sjálf.
Mér þætti fróðlegt að vita
hvernig það gengur.
Madeleine kreppti ósjálfrátt
hnefana.
— Skelfinðr er að heyra, sagði
hún og á rödd hennar var engin
geðbrigði að merkja. — Hvenœr
ætlið þér að hætta?
— Þetta er sfðasti dagurinn
minn, sagði fóstran. — Ég
sagði henni í morgun að ég
sætti mig ekki við að svona væri
komið fram við mig, eftir allt
sem éjt hef gert fyrir barnið. Ég
ætla að fara strax í fyrramálið.
Ég sagði henni það. Hún var nú
ekki hrifin af því ég hætti
strax. Ég held hún hafi orðið
hálfskelkuð.
Það var svo auðvelt að
hagræða sannleikanum að við
borð lá hún tryði þessari útgáfu
af sögunni sjálf.
— Hún hefði ekki vogað sér
að láta mig fara ef hr. Field
hefði verið heima. Hann treysti
mér fulikomlega.
Eina skelfingarstund hafði
Madeleine dottið í hug að Logan
væri lfka kominn heim. Hún
losaði um takið á veskinu sfnu
og sá merki á því eftir að hún
hafði gripið svo þéttingsfast um
það.
— Sjálfsagt fær hún aðra
fóstru, sagði hún. — En þetta
er illa gert gagnvart yður.
— Nei, ekki aldeiiis, sagði
fóstran illskulega. — Hún seg-
ist ætla að fara með hana til
Iriands. Þess voðastaðar. Ég
hata íra. Við ættum að láta þá
afskiptalausa og láta þá um að
drepa hvern annan. Ég hef
alltaf sagt það. HÚN er írsk.
Svona Lucy, ekki þurrka í fötin
þfn.
Madeleine reis á fætur, litla
stúlkan starði á hana eins og
háiffeimin. írland. Móðirin var
komin heim og nú vai* fóstran
að hætta. Barnið var að fara til
írlands. öll ráðagerðin var að
fara út um þúfur.
— Ég verð að fara, sagði hún.
Hún var með skammbyssu í
veskinu sínu. Eitt andartak
hugsaði hún í trylltri örvænt-
ingu að hún ætti kannski bara
að skjóta konuna og grfpa
barnið. En nú sá hún fólk koma
í áttina til þeirra. Madeleine
vissi að þetta var þýðingarlaust
úrræði. Hún veifaði til litlu
stúlkunnar og gekk á brott.
Þegar hún var komin nokkra
leið eftir stfgnum þar sem
Peters beið eftir henni í bflnum
herti hún gönguna.
— Við fundum þetta, sagði
aðstoðarmaður Ardalans hers-
höfðingja. Það var pappfrs-
ræma og sex tölustafir skrifaðir
á. Papþirinn var snjáður og
óhreinn.
— Þetta var í buxnavösunum.
sagði maðurinn. Ardalan leit á
blaðið og sléttaði úr
pappírnum.
— Og það var allt og sumt?
Ekkert annað hafði fundist
hvorki á lfkinu né í fátæklegum
eigum þeirra hjóna beggja. Þau
voru ósköp venjulegt fólk,
fátækt fólk. Hann hafði Verið
þjónn á Hiltonhótelinu og
spurzt hafði verið fyrir um
störf hans og höfðu þau verið
óaðfinnanlega af hendi leyst.
Ardalen var að reykja vindil,
hann virti vindilinn fhugull
fyrir sér og sagði:
— Konan hans sagði hann
væri mjög gáfaður maður, sagði
hershöfðinginn. Það hefði tekið
hann drjúgan tíma að fá kon-
una til að segja eitthvað. Hún
hafði verið bæld og skefld. Loks
hafði hún sagt þetta. Gáfaður
— að hvaða leyti? Hann hafði
vit á stjórn málum, sagði hún.
Hann hafði reynt að tala við
hana um það, en hann hafði
sagt hún væri vitlaus og heimsk
og skildi ekkert. Hún laut höfði,
full blygðunar. Konur skildu