Morgunblaðið - 10.10.1979, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 10. OKTÓBER 1979
MORöJM
KAFFINll

(í cíT^
-4'S:'!
GRANI GÖSLARI
Já, en Lilli minn, þú verður að >
muna hvar þú grófst hann
pabba þinn, þvi að þar eru
lyklarnir okkar að biinum!
Jarðarberjaisinn er búinn!
Horfðu á veginn, maður ég skal
gefa þér lýsingu á henni!
„Með greiðslu sjónvarps-
gjalds fullnægir eig-
andi skyldum um greiðslu
hlj óðvarpsgj alds’ ’
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
Sagnir andstæðinga koma
sagnhafa alltaf að gagni en þó
misjafnlega mikið eins og geng-
ur. Og sama gildir þegar þeir
segja ekki, passið segir oft sina
sögu.
Vestur gaf, allir utan hættu.
Norður
S. K10
H. ÁK106
T. ÁD52
L. 1063
Vestur Austur
S. 852 S. 63
H. 974 H. DG532
T. 96 T. KG83
L. ÁKD97 L. 84
Suður
S. ÁDG974
H. 8
T. 1074
L. G52
Eftir pass vesturs opnaði norð-
ur á einu grandi, austur pass og
suður stökk beint í fjóra spaða.
Varð það lokasögnin.
Vestur byrjaði með að taka þrjá
fyrstu slagina á lauf og skipti
síðan í tígulníu. Suður var full-
komlega með á nótunum. Vestur
hafði sýnt 9 punkta í laufinu og
eftir passið í upphafi gat hann
varla átt tígulkónginn að auki.
Svíningin væri því tilgangslaus og
möguleikinn lægi þá í því, að
austur ætti hin háspilin. En þá
mætti líka koma honum í skrúf-
stykkið.
Sagnhafi tók því á tígulás og
spilaði trompunum. Að því kom,
að fjögur spil voru á hendi.
COSPER
8111
COSPER
Maðurinn minn fékk taugaáfall, hann kom að
bjórstofunn lokaðri!
Föstudaginn 5. þ.m. svaraði
fjármálastjóri Ríkisútvarpsins
bréfi undirritaðs, sem birtist í
Velvakanda 2. október, um afnota-
gjöld hljóðvarps og sjónvarps, þ.e.
að heimild skorti til að innheimta
hljóðvarpsgjald auk sjónvarps-
gjalds af hverju sjónvarpstæki. I
svari sínu vitnar fjármálastjórinn
í 2. mgr. 15. gr. útvarpslaga, þar
sem segir að heimilt sé með
reglugerð að sameina hljóðvarps-
og sjonvarpsgjöld í eitt gjald, og
segir gjaldtökuheimild Ríkisút-
varpsins eiga stoð í þessu ákvæði
og reglugerð frá 1. nóvember 1972
(nr. 260/1974).
Rétt er að taka hér fram, að
skrif undirritaðs fyrr og nú taka
til afnotagjalda af viðtækjum á
heimilum, en ekki í sjúkrahúsum,
skólum, skipum o.s.frv. Virðist
fjármálstjórinn einnig hafa miðað
við það í svari sínu.
Fjármálastjórinn fullyrðir í
bréfi sínu, að heimildin í 2. mgr.
15. gr. laganna hafi verið notuð í
reglugerð. Með tilvitnun í ræðu
Benedikts Gröndals á Alþingi við
meðferð frumvarpsins styður
hann „skilgreiningu" sína á sam-
einingu hljóðvarps- og sjónvarps-
gjalds. Rétt er að benda á, að á
Alþingi voru skiptar skoðanir og
töluverðar umræður um afnota-
gjöldin.
í greinargerð með frumvarpi til
útvarpslaga sagði m.a. svo um 15.
gr.: „Samkvæmt 2. mgr. er haldið
opinni leið til að sameina hljóð-
varps- og sjónvarpsgjöld í eitt
gjald, ef því yrði við komið, en
ekki þykir tímabært að gera það
nú.“ Niðurstaðan varð sú, að í 2.
mgr. 15. gr. laganna er heimild til
að sameina gjöldin með reglugerð.
115. gr. laganna kemur fram að
afnotagjöld eru tvenns konar, þ.e.
hljóðvarpsgjald og sjónvarpsgjald.
Með 2. mgr. 24. gr. reglugerðarinn-
ar er svo ákveðið, að með greiðslu
sjónvarpsgjalds fullnægi eigandi
sjónvarpstækis skyldum sínum
um greiðslu hljóðvarpsgjalds. En í
reglugerðinni er hins vegar hvergi
að finna ákvæði, sem heimilar
innheimtu hljóðvarpsgjalds auk
sjónvarpsgjalds fyrir hvert sjón-
varpstæki. Þvert á móti eru þar
skýr ákvæði annars vegar um
sjónvarpsgjöld og hins vegar um
hljóðvarpsgjöld, sem undirritaður
tók upp að miklu leyti í fyrra
bréfinu. Útvarpsnotendum til
glöggvunar skulu þessi ákvæði enn
tilfærð:
í 24. gr. reglugerðarinnar segir
svo: „Innheimta skal árlegt af-
notagjald, sjónvarpsgjald, af
hverju sjónvarpsviðtæki, sem hafa
má til þess að hagnýta útvarp
ríkisins. — Með greiðslu sjón-
Norður S. - H. ÁK10 T. D L. -
Vestur Austur
S. - S.7
H. 974 H. DG5
T. 6 T. K
L. - Suður S. 9 H. 8 T. 107 L. — L. -
Og í trompníuna fór tígul-
drottningin en þá gaf austur
tíunda slaginn með afkasti sínu.
En vestur hefði betur skipt í
hjarta í stað tíguls og þá hefði
þessi staða ekki komið upp.
L^Lausnargjald í Persíu
83
hvern þann dag sem þér tefjið
málið. Ég held ekki að yður
myndi hugnast þetta. Yður er
óhætt að trúa mér að þetta eru
ekki orðin tóm. Ég hringi í yður
á morgun.
Sem Logan sneri sér að hon-
um, hvarf hann skyndilega í
mannþröngina. Maðurinn, sem
Ardalan hefshöfðingi hafði sett
til að skyggja hann, varð að
hafa sig allan við að fylgja
honum.
Fólk starði á Logan Field.
Hann hafði reynt að grípa i
Sýrlendinginn og einn varð-
maður var á leiðinni í áttina til
hans. Svo sneri hann sér frá og
lagði af stað eftir gangstétt-
inni. Hérna úti i heitu og þurru
loftinu fannst honum setja að
sér velgju og hann þreif til
vasaklútsins. Rolls Royceinn
frá fyrirtækinu beið eftir hon-
um á horninu og bílstjórinn
mjakaði bílnum nær honum
þegar hann nálgaðist. Hann sté
inn. Hans var von á skrifstof-
una, hann átti að vera á fundi
með ýmsum tækniráðgjöfum
sínum. Honum var enn fiökurt.
Fyrstu mínúturnar vissi h§nn
ekki hvað hann átti að gera.
Honum datt fyrst í hug hús
Kellys. Einhver staður þar sem
hann gæti verið einn, þar sem
hann gæti kastað upp og síðan
yrði hann að reyna að horfast í
augu við þann raunveruleika
sem troðið hafði verið upp á
hann i bankanum.
Hætta við Imshan. Draga sig
út úr samningum við írönsku
stjórnina, pakka saman og fara
heim. Loka öllu saman. Annars
skæru þeir einn fingur af Ei-
leen í einu.
Hann hallaði sér fram í sæt-
inu.
— Farið að Hiltonshólteinu,
síðan til skrifstoíunnar og biðj-
ið frú Armstrong að koma.
Segið henni að mér líði ekki vel.
Ég hef liklega borðað eitthvað
æm mér hefur orðið illt af.
Hann hafði alltaf tekið
ákvarðanir sinar einn. Hann
hafði ákveðið í skyndingu, þeg-
ar hann sagði Sýrlendingnum
að hann yrði ekki við kröfunni.
Á þeirri stundu hafði hann
verið staðráðinn i þvi, það hafði
verið honum eins ósjálfrátt og
að draga andann. Hann gat
ekki með nokkru móti hugsað
sér að tefla Imperiaioliufélag-
inu i hættu. Hann gat ekki hætt
við að gripa tækifærið sem var
að koma upp i hendurnar á
honum að gerabreyta stöðunni
á oliumarkaði heimsins. Hann
hafði sagt það og hann hafði
meint það i fúlustu alvöru. En
hann átti sér enga vörn gegn
seinni hótuninni. Hann hafði
staðið einn alla tíð og aldréi
viljað hjálp. En nú þurfti hann
á hjálp að halda. Og Janet sem
elskaði hann var eina mann-
eskjan sem gat hjálpað honum á
þessari stundu.
Said Homsi ók aftur til sýr-
lenzka sendiráösins. Hann var
bjartsýnn og hress i bragði.
Nokkur andartök hafði hann
Eftir Evelyn Anthony
Jóhanna Kristjónsdóttir
sneri á islenzku
haldið að leikurinn væri glatað-
ur. Hann hafði fundið að Logan
Field brást við ósjálfrátt og af
fullri alvöru. En það hafði verið
snjöll hugmynd að segja honum
frá því að fingur yrðu skornir
af konu hans. Hann var hrifinn
af sjálfum sér fyrir að láta sér
detta þetta í hug einmitt á því
andartaki þegar allt var að fara
út um þúfur. Fyrir honum var
þetta sjálfsagður hlutur, í
mörgum Arabaríkjum var ekk-
ert eðlilegra en höggva hönd
eða jafnvei fót af þjófi, en i
augum Evrópubúa var þetta
óhugnaður hinn mesti. Logan
Field hafði brugðið meira við
það en hefði hann hótað þvi að
kona hans yrði líflátin. Homsi
hafði einnig hugsað með sér að
enda þótt það væri ekki inni i
áætluninni yrði að gera alvöru
úr þessu. Sjálfur hafði hann
aldrei verið íylgjandi því að
Logan Field væri beittur þrýst-
ingi með því að barni hans væri
rænt. Hann hafði ekki orðið
uppveðraður þegar hann vissi
hvað hafði gerzt. Hann óttaðist