Morgunblaðið - 18.11.1979, Blaðsíða 24
24
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 18. NÓVEMBER 1979
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 18. NÓVEMBER 1979
25
Utgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Fréttastjóri
Auglýsingastjóri
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guömundsson.
Björn Jóhannsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar:
Aöalstræti 6, sími 22480. Afgreiðsla: Skeifunni 19, sími 83033.
Áskriftargjald 4000.00 kr. á mánuði innanlands. í lausasölu 200 kr.
eintakiö.
Framsókn
ekki treystandi
Morgunblaðið spurði
Alþýðubandalagið að
því fyrir nokkrum vikum,
hvort flokkurinn ætlaði að
setja það sem úrslitaskil-
yrði fyrir þátttöku í ríkis-
stjórn að kosningum lokn-
um, að sú stjórn hefði
brottför varnarliðsins á
stefnuskrá sinni eða hvort
flokkurinn myndi áfram
sætta sig við óbreytt
ástand eins og í síðustu
ríkisstjórn. Engin skýr
svör hafa fengist við þess-
um einföldu spurningum. í
þessu máli eins og öðru
gengur Alþýðubandalagið
nú fram fyrir kjósendur
með loðmullu í fyrirsvari.
Svavar Gestsson, efsti
maður á lista Alþýðu-
bandalagsins, var spurður
hér í blaðinu, hvort hann
vildi ekki svara því, hvort
brottför varnarliðsins yrði
gerð að úrslitaatriði,
hvernig sem á stæði með
önnur mál. Og Svavar
sagði: „Við munum freista
þess að ná þessu máli fram
ef til þess kemur, þetta er
forgangsmál hjá Alþýðu-
bandalaginu." Olíuorku-
ráðherrann fyrrverandi
sagði sem sé, að þetta væri
„forgangsmár hjá flokki
sínum. En hvar skyldi það
vera í röðinni?
Svarið við þeirri spurn-
ingu fékkst við lestur á
ræðu, sem Svavar flutti á
félagsfundi Alþýðubanda-
lagsins í Reykjavík og birt-
ist í Þjóðviljanum. I ræðu
sinni lagði Svavar áherslu
á 9 meginatriði flokksins
og viti menn, hann sagði:
„I níunda lagi munum við
freista þess að skapa
víðtæka þjóðarsamstöðu
um að gerð verði áætlun
um brottför bandaríska
hersins úr landinu." Ef
Svavar ætlar að taka þetta
mál og þau átta, sem hafa
forgang fram yfir það í
stefnu flokks hans, sömu
tökum og sovéska olíuokr-
ið, þurfa menn ekki að
óttast varnarleysi landsins
á næsta kjörtímabili.
Aldrei þessu vant mat
forvígismaður herstöðva-
andstæðinga stöðuna rétt,
þegar hann sagði um af-
stöðu Svavars: „Stjórn-
málaflokkur sem ekki ger-
ir það að skilyrði fyrir
kosningar að aðild að
ríkisstjórn sé bundin við
brottför hersins getur ekki
eftir kosningar hafnað
r íkisstj órnarþátttöku
vegna þess máls nema önn-
ur baráttumál hans séu
ekki í brennidepli."
að vakti athygli í
sjónvarpinu á þriðju-
dagskvöldið, þegar
Steingrímur Hermannsson
formaður Framsóknar-
flokksins gat ekki gefið
skýrari svör um afstöðu
flokks síns til dvalar varn-
arliðsins en þau, að ákveð-
ið hefði verið að halda
flokksráðstefnu um þau
mál. Slíkt svar gefur ein-
ungis til kynna ráðleysi,
enda hefur Framsóknar-
flokkurinn oft verið reikull
í þessu máli allt síðan
1951, þegar allir þingmenn
flokksins nema einn, sem
sat hjá, greiddu atkvæði
með varnarsamningnum
við Bandaríkin á Alþingi.
Þegar frambjóðendur
allra flokka sátu fyrir
svörum á beinni línu Vísis
fyrir skömmu, var Guð-
mundur G. Þórarinsson, 2.
maður á lista Framsóknar-
flokksins í Reykjavík,
spurður um afstöðu flokks
síns til Atlantshafsbanda-
lagsins og varnarliðsins.
Sagði hann, að framsókn-
armenn vildu vera áfram í
varnarbandalagi vest-
rænna þjóða en bætti
síðan við: „Við teljum hins
vegar mjög marga ókosti
fylgja því að hafa hér
erlent herlið á friðartím-
um og okkar stefna er sú,
að við viljum koma hern-
um burt í áföngum."
Menn muna hvernig
Framsóknarflokkurinn
barðist fyrir þessari stefnu
sinni í samstarfi við Al-
þýðubandalagið 1971—74.
Það var aðeins vegna
fjöldastuðnings við undir-
skriftasöfnun Varins lands
og markvissrar stefnu
Sjálfstæðisflokksins, sem
þá tókst að aftra því að
öryggi og sjálfstæði lands-
ins væri stefnt í voða. Með
stefnu sinni nú er Fram-
sóknarflokkurinn greini-
lega að biðla til kjósenda
Alþýðubandalagsins. Ekki
nóg með það, hann er
einnig að gefa forystu-
mönnum Alþýðubanda-
lagsins til kynna, að þeir
þurfi ekki að bera
kvíðboga fyrir „herstöðv-
armálinu" með framsókn,
því að hún sé tilbúin í hvað
sem er.
Þótt brottför hersins sé
níunda „forgangsmál"
Svavars Gestssonar nú
fyrir kosningar kann það
að færast ofar á listann,
fallist framsókn og komm-
ar í faðma að kosningum
loknum. Framsóknar-
flokknum er því miður
ekki treystandi fyrir ör-
yggi þjóðarinnar nema
undir ströngu aðhaldi.
„Forgangs mál“
Alþýðubandalagsins
-.HUNDA-
SKIPULAGSHROKI
Viö minntumst á Skrifstofu-
bákniö eftir Davíð Stefánsson í
síöustu hundadögum. Ljóöiö lýs-
ir vel þróuninni hér á landi, en
henni veröur ekki snúiö viö nema
meö því aö Sjálfstæðisflokkurinn
veröi stórefldur og fái tækifæri til
aö spyrna við fótum, áöur en það
er um seinan. Á þessum hroka er
nú tekiö aö brydda í Reykjavík
eftir aö vinstri flokkarnir náöu
völdum í borginni. Þaö er kominn
einhver komenskur trúboöshroki
í pólitíska Kerfiö í höfuðborginni.
En völdunum náöi vinstra liöiö
með blekkingum og kosningalof-
oröum, sem þaö hefur margsvik-
iö eins og allir vita. „Samningana
í gildi" var fyrsta vígoröiö, sem
svikiö var. Framkvæmdir minnk-
uöu, loforö um dagvistunarheim-
ili voru sett í frysti. Risiö á
Reykjavík hefur lækkaö, já allt
hefur lækkaö — nema útsvörin,
þau eru nú hærri en í nágranna-
byggöalögunum. Hreggviöur
Jónsson taldi sig eiga kosninga-
loforöið um „samingana í gildi“
inni eftir aö vinstri flokkarnir
náöu völdum í Reykjavík, fór
meö máliö fyrir dóm, en tapaöi
því. Þannig sést svart á hvítu, aö
kosningasvik eru aö því leyti
betri en önnur svik, aö ekki er
unnt aö sækja menn til saka fyrir
þau. Þaö hefur bjargað mörgum
pólitískum trúboöanum hér sem
annars staöar. Kosningasvik
geta þó veriö þjóðhættulegri en
ýmiss konar svik önnur. Hvernig
væri að dómsmálaraöuneytiö
beitti sér fyrir stofnun kosninga-
svikadómstóls?
Á annaö má benda. Vinstra
liöinu tókst aö fæla marga kjós-
endur í höfuöborginni frá því aö
styöja Sjálfstæðisflokkinn í
síöustu borgarstjórnarkosning-
um meö þeirri biekkingu, aö
þeim einum væri treystandi til aö
sjá um umhverfisvernd í borg-
inni. En hvaö gerist svo, þegar
þeir hafa náð töglum og högld-
um? Þeir sjá rautt, ef þeir sjá
grænan blett í borginni. Þeir sjá
engin úrræöi önnur en fylla
Laugardalinn og önnur opin
svæöi meö steinsteypu og legó-
kubbum. Þaö er kallað „þétting
byggöar". Enn er þó Austurvöllur
óbyggður, en guö má vita, hvaö
þaö veröur lengi úr því sem
komiö er. Enn er t.d. óbyggt í
beðinu framan viö styttu Jóns
forseta. En þaö stendur kannski
til bóta. Þá verður Austurvöllur
oröinn „pottþéttur" af skipulags-
hroka.
Hér fer svo á eftir kafli úr Ijóöi
Davíös Stefánssonar um skrif-
stofubákniö og skipulagshroka
þennan (en áöur er rétt aö benda
á þau ummæli Kristjáns Bene-
diktssonar framsóknarmanns í
borgarstjórn, aö “einungis 8700
manns“ heföu ritaö undir mót-
mæli gegn fyrirhuguðum
skemmdarverkum í Laugardál.
Þeir voru reyndar um 9000, eöa
um 4700 fleiri en kusu Kristján
í síöustu borgarstjórnarkosning-
um (4368)).
Davíð Steíánsson
ÚR SKRIFSTOFUBÁKNINU
>að teygir sij? vítt yfir bytíRðir ot? borK
ok bólKnar af skipulaKsbroka,
en KeÍKv®snt er loftið af KjaldeyrissorK
ok Krátt, eins ok Lundúnaþoka.
En borRarinn fálmar sík buKaður inn
ok biður um rétt til að lifa,
svo þjónninn, sem hímdi með hönd undir kinn,
, má hamast að reikna ok skrifa.
En þarna fær borKarinn skjal eftir skjal,
sem skráö er KeKn réttlátri borKun,
ok honum er vísað sal úr sal
og sagt — að koma á mornun,
ok svona genjfur það ár eftir ár,
því alltaf er nÓK að skrifa,
og alltaf fær borgarinn skipulagsskrár
og skilríki fyrir að lifa. . . .
Með kænsku er þessari skrifstofu skipt
í skápa og bása og deildir,
en þar eru skjölin svo skorin og klippt
og skipað í flokka og heildir,
uns hlaðarnir minna á fannþakin fjöll,
sem flóa í mórauðum lækjum,
og við þetta bætast svo ógrynnin öll
af allskonar vélum og tækjum . . .
Reyki aví kurbréf
Laugardagur 17. nóvember
Alþýdu
bandalagið
í vörn
Alþýðubandalagið er komið í
vörn og er á undanhaldi í kosn-
ingabaráttunni. Jafnframt hafa
komið í ljós meiri brestir í innvið-
um þess en áður og verður að leita
aftur til sjöunda áratugarins til
samanburðar, þegar átökin voru
hörðust milli Hannibals Valdi-
marssonar og forsvarsmanna
Sósíalistaflokksins. Kosningabar-
áttan hefur dregið fram og undir-
strikað svik Alþýðubandalagsins
við launþega. Alþýðubandalagið
lofaði launþegum „samningunum í
gildi“. Eftir þrettán mánaða
stjórnaraðild flokksins var niður-
staðan orðin sú, að kaupmátturinn
er 12% minni en hann var, þegar
ríkisstjórn Geirs Hallgrímssonar
fór frá völdum í ágústlok 1978.
Munurinn á launum láglaunafólks
eins og þau hafa orðið í raun undir
stjórn Alþýðubandalagsins og eins
og þau hefðu átt að verða, ef
Alþýðubandalagið 1 fði staðið við
loforðið um samningana í gildi
nemur hvorki meira né minna en 3
vikna kaupi verkamanns. Þau eru
svik Alþýðubandalagsins í krón-
um talið. Ekki hefur hlutur lífeyr-
isþega orðið betri undir stjórn
Alþýðubandalagsins. Kaupmáttur
elli- og örorkulífeyris með tekju-
tryggingu er 11,3 stigum lægri
eftir stjórnarsetu Alþýðubanda-
lags en hann var áður. Það er
eftirtektarvert að svik Alþýðu-
bandalagsins eru mest við þá, sem
minnst mega sín, láglaunafólk og
lífeyrisþega. Þessi ferill Alþýðu-
bandalagsins í ríkisstjórn í
launamálum kemur ekki á óvart. I
vinstri stjórninni 1971—1974 var
Alþýðubandalagið alltaf reiðubúið
til að taka þátt í aðgerðum sem
skertu kaupmátt launafólks. Um
mánaðamótin maí—júní 1974 tók
Alþýðubandalagið þátt í að setja
bráðabirgðalög, sem afnámu vísi-
tölubindingu launa. Alþýðubanda-
lagið stóð einnig að lagasetningu í
sumar um bann við verkfalli og
gerðardóm til þess að leysa verk-
fall.
Tillöguflutningur ráðherra Al-
þýðubandalagsins í vinstri stjórn-
inni segir sína sögu. Sl. vetur
lögðu ráðherrar Alþýðubandalags
fram ítarlegar tillögur um aðgerð-
ir í efnahagsmálum. í tillögum
þessum var kafli um kjaramál en
þar var auð síða. Þar var ekkert að
finna. Ahugi ráðherra Alþýðu-
bandalagsins á kjaramálum var
ekki meiri en svo. í sumar lagði
Svavar Gestsson fram tillögur um
15 milljarða álögur á almenning í
landinu með 7% innflutnings-
skatti. Þessar tillögur eru athygl-
isverðar fyrir tvennt. I fyrsta lagi
er hér um að ræða almennan
innflutningsskatt, sem hefði kom-
ið illa við láglaunafólk ekki síður
en aðra. Ráðherra Alþýðubanda-
lagsins hefur því ekki haft í huga
að haga þessari skattlagningu
þannig, að hún kæmi síður við
láglaunafólk og lifeyrisþega. I
öðru lagi tók hann sérstaklega
fram, að skattur þessi ætti ekki að
koma fram í kaupgjaldsvísitölu.
Þetta hefði þýtt 2% hækkun
vísitölu bótalaust fyrir launþega.
Af þessu yfirliti er ljóst, að
Alþýðubandalagið hefur gert allt
það í launamálum, sem það hefur
alltaf sakað aðra um. Það hefur
tekið vísitöluna úr sambandi. Það
hefur skert vísitöluna. Það hefur
skert kjör lífeyrisþega. Það hefur
staðið að verulegri kaupmáttar-
rýrnun. Það hefur lagt fram til-
lögur um stórfelldar bótalausar
álögur á launþega. Það hefur
bannað verkfall með lögum. Það
hefur sett gerðardóm á launþega
með lögum. Það er því engin furða,
þótt innviðir þess séu að bresta.
Enda er tvískinningurinn víðar á
ferðinni en í málefnum launþega.
Innviðir
bresta
Samtök herstöðvaandstæðinga
hafa að undanförnu ráðizt harka-
lega að Alþýðubandalaginu fyrir
það, sem samtökin telja svik þess í
varnarmálunum. Herstöðvaand-
stæðingar telja greinilega, að Al-
þýðubandalaginu sé ekki fremur
treystandi í þeim málum en öðrum
flokkum. Þeir hafa lýst því yfir, að
þeir muni ekki treysta einum
flokki fremur en öðrum í þeim
efnum. Þeir hafa krafizt skýlausra
yfirlýsinga frá ráðamönnum Al-
þýðubandalagsins um það, að þeir
muni ekki fara inn í ríkisstjórn á
ný án þess, að sú stjórn hefði það á
stefnuskrá sinni, að varnarliðið
færi af landi brott. Ráðamenn
Alþýðubándalagsins hafa færzt
undan því að gefa slíka skýlausa
yfirlýsingu eins og bezt kom fram
í ummælum Svavars Gestssonar
hér í Morgunblaðinu. I þrjá ára-
tugi hafa Sósíalistaflokkur og
Alþýðubandalag barizt hart fyrir
brottför varnarliðsins. Ýmsir nú-
verandi forystumenn
Alþýðubandalagsins hófu stjórn-
málaferil sinn í samtökum herst-
öðvaandstæðinga eins og t.d.
Ragnar Arnalds. Þegar samtök
herstöðvaandstæðinga lýsa því nú
yfir, að Alþýðubandalaginu sé
ekki treystandi í herstöðvarmál-
um er ljóst, að sú afstaða er
reiðarslag fyrir Alþýðubandalag-
ið.
Hið sama má segja um síðustu
yfirlýsingar Sambands íslenzkra
námsmanna erlendis. Sú hreyfing
hefur í fjöldamörg ár verið eins
konar útibú frá Alþýðubandalag-
inu. Ekki virtist breyting ætla að
verða á því fyrir þessar kosningar.
Forsvarsmenn SÍNE lýstu því
yfir, að þeir ætluðu að hafa
sérstaka samvinnu við Alþýðu-
bandalagið um kjörskrárkærur.
Þetta er auðvita fáheyrð afstaða
hjá samtökum, sem hafa innan
sinna vébanda mikinn fjölda ungs
fólks með margvíslegar stjórn-
málaskoðanir, fólk, sem greiðir
gjöld til þessara samtaka til að
halda starfsemi þeirra uppi í þágu
hagsmuna námsmanna en ekki til
þess að halda uppi útibúi frá
Alþýðubandalaginu. Nú hefur
SÍNE snúizt gegn Alþýðubanda-
laginu, sakað það um rangfærslur
og ótrúlega sjálfumgleði í tilefni
af því að Alþýðubandalagið hefur
sent námsmönnum erlendis bréf,
þar sem tíunduð eru „afrek“ Al-
þýðubandalagsins í málefnum
þeirra. Þessi yfirlýsing SÍNE er
meiriháttar áfall fyrir Alþýðu-
bandalagið, sem hefur lagt mikla
áherzlu á að tengjast ýmsum
„fjöldahreyfingum“.
Loks er Alþýðubandalagið kom-
ið í mikil vandræði gagnvart
jafnréttishreyfingunni en flokkur-
inn hefur talið sig jafnéttissinn-
aðri en aðra flokka.Astæðan fyrir
því að Alþýðubandalagið er komið
í vandræði á þessum vígstöðum
einnig er sú, að það þurfti að
tryggja Ólafi Ragnari Grímssyni
öruggt þingsæti. Ef hann hefði
verið í fjórða sæti á framboðslista
Alþýðubandalagsins í Reykjavík
áfram hefði hann fallið út af
þingi. Þess vegna var gripið til
þess ráðs að færa konuna til og
ýta henni í fjórða sætið. Þetta
hefur að vonum vakið mikla reiði
meðal þeirra. kvenna, sem starfa
innan Alþýðubandalagsins og í
jafnréttishreyfingunni og ekki að-
eins meðal kvenna heldur líka
meðal karla, sem hafa áhuga á
jafnréttismálum. Þetta er skýr-
ingin á því að Þjóðviljinn hamast
nú við það daglega að halda því
fram, að fjórða sætið sé ekki
fallsæti og að tvær konur séu í
baráttusætum Alþýðubandalags-
ins í Reykjavík! Þegar litið er yfir
stöðu Alþýðubandalagsins tveim-
ur vikum fyrir kosningar blasir
þetta við: Flokkurinn hefur svikið
launþega. Flokkurinn hefur
brugðizt herstöðvaandstæðingum,
námsmönnum og jafnréttishreyf-
ingunni og í þessum hreyfingum
öllum er andstaðan við Alþýðu-
bandalagið að að magnast. Al-
þýðubandalagið hefur greinilega
ekki þolað stjórnaraðild tvívegis á
þessum áratug. Tvískinningurinn
hefur komið of greinilega í ljós.
Fylgismennirnir þola ekki við.
Þeir hafa séð, að hinir nýju
forystumenn Alþýðubandalagsins
eru tilbúnir til að fórna hvaða
málefni, sem er fyrir ráðherra-
stóla, hvort sem það eru málefni
launþega, herstöðvaandstæðinga
eða námsmanna. Þeir hafa séð, að
Alþýðubandalagið er tilbúið að
fórna jafnréttishugsjóninni fyrir
öruggt þingsæti fyrir Ólaf Ragn-
ar.
Af þessum ástæðum eru miklir
brestir nú í inniviðum Alþýðu-
bandalagsins. Og þeir eru alvar-
legri og meiri en þegar Hannibal
var að kljást við kommúnista í
gamla daga. Ný stjórnaraðild Al-
þýðubandalags að kosningum
loknum mundi að öllum líkindum
leiða til opinbers klofnings í flokk-
num.
Verðbólga
kratanna
Þau tíðindi spurðust í síðustu
viku, að verðbólgan væri komin
yfir 80%. Ekki hefur verið reynt
að bera brigður á þessa tölu.
Framfærsluvísitalan hækkar um
16% hinn 1. desember. Þetta
þýðir, að verðbólguhraðinn nú er
yfir 80% miðað við síðustu þrjá
mánuði.
Allan sl. vetur stóðu hörð átök
innan vinstri stjórnarinnar um
stefnuna í efnahagsmálum. Eins
og menn muna kynntu kratar í
desember fyrir ári nýtt lagafrum-
varp, sem að vísu var aldrei lagt
fram á Alþingi. Eftir áramótin
lögðu þeir þetta frumvarp fram
innan ríkisstjórnarinnar sem til-
lögu sína í efnahagsmálum. Þessi
tillaga þeirra olli miklu fjaðrafoki
innan vinstri stjórnarinnar. Svo
fór að lokum, að Ólafur Jóhann-
esson gerði á því ákveðnar breyt-
ingar, sem allar voru þess eðlis, að
hann tók afstöðu með krötum
gegn Alþýðubandalaginu. Eftir
mikil átök innan vinstri stjórnar-
innar varð samkomulag um þetta
frumvarp með nokkrum breyting-
um og það var samþykkt, sem lög
frá Alþingi í byrjun aprílmánaðar
sl. Þessi lög hlutu nafnið Ólafslög
en voru að höfuðefni til frumvarp
kratanna. Þeir höfðu því sitt fram
innan ríkisstjórnarinnar enda
lýstu talsmenn þeirra því yfir,að
hér væri á ferðinni lagasetning,
sem markaði tímamót í stjórn
efnahagsmála á íslandi. Síðan
hafa kratalögin hans Ólafs verið í
gildi og þróun efnahagsmála verið
í samræmi við ákvarðanir þeirra.
Nú eru liðnir 8 mánuðir síðan
þessi tímamótalöggjöf var sett.
Hún hefur því haft úrslitaáhrif á
efnahagsþróunina á þessum tíma.
Þetta er nægilega langur tími til
þess að efnahagslög kratanna
hafa fengið að sýna hvað í þeim
býr. Efnahagsstefna Alþýðu-
flokksins hefur verið í fram-
kvæmd síðustu 8 mánuði. Ekkert
atriði sem máli skiptir í efna-
hagsstefnu Alþýðuflokksins var
tekið út út þessari löggjöf enda
hafa kratar ekki getað bent á
nokkurn verulegan þátt efna-
hagsstefnu þeirra, sem þeir ekki
komu fram. Þeir voru líka í
sjöunda himni sl. vor þegar lögin
höfðu verði samþykkt.
Eftir að efnahagstefna Alþýðu-
flokksins hefur verið í fram-
kvæmd í 8 mánuði liggur fyrir, að
verðbólguhraðinn er kominn yfir
80%. Raunar er hann að nálgast
90% vegna þess, að kratarnir
settust á hækkunarbeiðnir frá
fjölmörgum aðilum rétt eins og
það nægði til að draga úr verð-
bólgunni! Ef áhrif þeirra hækkana
væru talin með kæmi í ljós, að
verðbólgan væri að nálgast 90%.
Þetta er árangurinn af efna-
hagsstefnu Alþýðuflokksins. Verð-
bólgan er komin í 80—90% eftir
að efnahagsstefna þeirra hefur
verið í framkvæmd nær allt árið.
Alþýðuflokkurinn gekk til kosn-
inganna 1978 undir því kjörorði,
að hann ætlaði að setja samning-
ana í gildi, hreinsa til í þjóðfélag-
inu og ná tökum á verðbólgunni.
Hann hefur svikið loforðið um
samningana í gildi með sama
hætti og Alþýðubandalagið. Vil-
mundur situr í dómsmálaráðu-
neytinu en engar fréttir berast af
verkum hreinsunardeildar Al-
þýðuflokksins. Og verðbólgan er
komin yfir 80%.
Enginn flokkur hefur lofað
kjósendum jafn miklu og Alþýðu-
flokkurinn og svikið jafn margt.
Alþýðuflokkurinn hefur ekki gert
nokkra grein fyrir því í þessari
kosningabaráttu hver stefna hans
í efnahagsmálum er nú. Þess
vegna verður að ganga út frá því
sem vísu, að hann boði óbreytta
stefnu þ.e. þá stefnu, sem felst í
svonefndum Ólafslögum. Fram-
bjóðendur Alþýðuflokksins hafa
ekki upplýst, hvaða breytingar
þeir boði frá þeirri stefnu sem þar
var mörkuð og nú er í fram-
kvæmd. Þeir hafa ekki gefið til
kynna, að þeir hyggist afnema
Ólafslög fái þeir endurnýjaðan
stuðning kjósenda í kosningunum
í desember. Þeir hafa nákvæmlega
ekkert upplýst um það, að þeir
ætli að breyta um stefnu í efna-
hagsmálum. Þess vegna verður að
líta svo á, að efnahagsstefna
kratanna sé óbreytt, að stefna
þeirra sé sú, sem nú er í fram-
kvæmd. Hún hefur leitt til 80%
verðbólgu. Hafa menn einhvern
áhuga á að gefa krötunum leyfi til
að sýna, að þeir geti komið
verðbólgunni yfir 100%? Ef Al-
þýðuflokkurinn fær áfram stuðn-
ing kjósenda mun þeim áreiðan-
lega takast að koma verðbólgunni
yfir 100%. Slík hafa afrek þeirra í
verðbólgubaráttunni verið á þessu
ári.
Alþýðuflokkurinn hefur á
síðustu 13 mánuðum skipað sér í
sveit með hinum verðbólguflokk-
unum, Framsóknarflokki og Al-
þýðubandalagi. Þessir þrír flokkar
bera sameiginlega ábyrgð á þeirri
óhugnanlegu verðbólguþróun, sem
nú ríkir í landinu. Enginn þessara
þriggja flokka hefur boðað breytta
stefnu. Það þýðir að þeir hyggjast
allir halda sömu stefnu og þeir
hafa gert síðustu 13 mánuði.
Kjósendur geta því gengið út frá
því sem vísu, að efli þeir þessa
flokka til áframhaldandi valda-
stöðu mun verðbólgan halda
áfram og hún mun magnast.