Morgunblaðið - 22.11.1979, Blaðsíða 24

24
MORGUNBLAÐÍÐ, FIMMTUDAGUR 22. NÓVEMBER 1979

Útgefandi
Framkvæmdastjóri
Ritstjórar
Ritstjórnarfulltrúi
Fréttastjóri
Auglýsingastjóri
hf. Árvakur, Reykjavík.
Haraldur Sveinsson.
Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Þorbjörn Guömundsson.
Björn Jóhannsson.
Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar:
Aöalstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Skeifunni 19, sími 83033.
Áskriftargjald 4000.00 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 200 kr.
eintakiö.
Blunt og landráð
Eg þurfti að velja á milli pólitískrar samvisku og
tryggðar við fósturjörðina. Ég valdi hið fyrr-
nefnda." Þannig komst Anthony Blunt að orði, þegar hann
skýrði ástæðuna fyrir því, að hann gerðist útsendari
Sovétríkjanna, njósnari fyrir þau og milligöngumaður við
mannaráðningar til undirróðursstarfsemi. Breska þjóðin
stendur agndofa, þegar þessi maður, listráðgjafi konungs-
fjölskyldunnar og mikils metinn prófessor, er afhjúpaður
sem landráðamaður. Og ekki bætir úr skák, að hann hafði
fengið tækifæri til að kaupa sér æruvernd og frið með því
að játa syndir sínar í laumi.
Eins og orð Blunts sjálfs sanna er uppruna hneykslisins
að rekja til blindrar hollustu kommúnista við hugsjón
sína. Hún krefst þess af mönnum, að þeir rjúfi helgustu vé
eigin þjóðar. „Pólitíska samviskan“ gerir kommúnista að
landráðamönnum, segir Blunt. Með svikum og fláræði
þjóna þeir best sínum nýju herrum. Það eru einhver mestu
öfugmæli okkar tíma, þegar kommúnistar halda því á loft,
að þeir berjist fyrir sjálfstæði lands síns og þjóðar. Og það
er eins og að nefna snöru í hengds manns húsi, þegar
þessir menn saka aðra um landráð og er það jafnvel
tamast í umtali um andstæðinga sína. „Pólitísk samviska“
marxista krefst þess af þeim, að þeir vinni gegn
hagsmunum ættlands síns. Geri þeir það, komast þeir til
æðstu metorða innan eigin raða.
Það hriktir í helstu valdastofnunum Bretlands vegna
uppljóstrananna um Anthony Blunt. Ógjörningur er að
segja, hver endalokin verða á því hneyksli, sem breskir
stjórnmálamenn takast nú á við. Landráð og laumuspil
innan stjórnkerfisins eru þeir verknaðir, sem lýðræðis-
þjóðfélögin þola síst af öllu.
Ólafur er á útleið
Olafur Jóhannesson hefur lýst því yfir, að hann vilji
vinstri stjórn að kosningum loknum. Hann hefur
jafnframt sagt, að Framsóknarflokkurinn verði að vera
stærsti flokkurinn í því samstarfi og að Steingrímur
Hermannsson eigi að verða forsætisráðherra í slíkri
vinstri stjórn!
Þessi yfirlýsing er athyglisverð fyrir þá sök, að hún
sýnir, að Ólafur Jóhannesson er að draga sig í hlé frá
stjórnmálastörfum. Mörgum finnst tími til kominn. Þessi
fyrrverandi formaður Framsóknarflokksins hefur leikið
þjóðina grátt á þessum áratug. Enginn einn mgður hefur
átt jafn mikinn þátt í að kalla óðaverðbólguna yfir okkur
og Ölafur Jóhannesson. Honum hefur aldrei auðnast að
draga úr verðbólgu. Hann hefur alltaf aukið hana, þegar
hann hefur fengið stjórnartaumana í hendur. Þess vegna
er með ólíkindum, að einhverjir kjósendur hafi hug á að
kjósa lista Framsóknarflokksins í Reykjavík vegna Ólafs
Jóhannessonar. En ef þeir kjósendur eru til ættu þeir að
huga að því að efsti maðurinn á lista Framsóknarflokksins
er á útleið í pólitíkinni. Framsóknarflokkurinn í
Reykjavík siglir undir fölsku flaggi.
Það fer auðvitað ekkert á milli mála, að forsvarsmenn
hinnar föllnu vinstri stjórnar stefna að því leynt og ljóst
að endurreisa þá stjórn að kosningum loknum. Alþýðu-
flokkurinn mun ekki láta á sér standa í þeim efnum, hvað
svo sem einstakir frambjóðendur hans kunna aö segja
fyrir kosningar. Endurreisn vinstri stjórnar að kosningum
loknum þýðir, að engin breyting verður á því ástandi
óvissu, kvíða og óðaverðbólgu, sem ríkt hefur í landinu
síðustu misseri.
Það sýnir auðvitað dæmalausa fyrirlitningu vinstri
manna á kjósendum og dómgreind þeirra að láta sér detta
í hug að endurreisa vinstri stjórnina. En um leið er þessi
málflutningur þeirra undirstrikun á því, að einungis með
því að efla Sjálfstæðisflokkinn verulega geta kjósendur
forðað þjóðinni frá þeim ósköpum, sem yfir mundu dynja,
ef ný vinstri stjórn yrði mynduð eftir kosningar.
VITURT HJARTA
Vinstri flokkarnir svokallaöir
tönnlast á því, aö flokkur frjáls-
hyggjufólks sé aö klofna í rótina
og mikil sundrung sé í Sjálfstæö-
isflokknum. Þá er viðstööulaust
reynt að koma því inn hjá fólki,
aö flokkurinn sé andsnúinn
launþegum, enda þótt hann sé
annar af tveimur stærstu laun-
þegaflokkum landsins og full-
trúar þeirra víöa í forsvari fyrir
hann — ekki síöur en hann fyrir
launþega. En Sjálfstæöisflokkur-
inn hefur ekki boöað falskar
lausnir eins og kaupránsflokkar
vinstra liösins, sem unnu síöustu
kosningar meö vígoröunum:
Samningana í gildi, kjósum gegn
kaupránsflokkum og kosningar
eru kjarabarátta.
í frjálshyggjuflokkum eru auö-
I vitaö átök, eins og veröa vill,
þegar frjálst fólk og eindregiö
heldur fram skoöunum sínum.
Enginn sjálfstæöismaöur kippir
sér upp viö það, þótt sitt sýnist
hverjum. Þaö er í raun og veru í
| eöli frjálshyggjunnar, sem boðar
bæöi frjálst markaöskerfi og
mannúöarstefnu, aö kalla á and-
stæöar skoðanir í ýmsum efnum.
Hugsjón frjálshyggjumanna er
beinlínis á því reist, aö menn
berjist fyrir ólíkum sjónarmiöum
og hver haldi sínu, þótt einhugur
sé um grundvallarstefnuna. En
hún er ekki í því fólgin, eins og
alræöisstefna marxista og raunar
sósíalista einnig, aö ein skoöun
sé rétt, þ.e. 19. aldar formúla
forystuklíkunnar, en allt annaö
rangt — jafnvel glæpsamlegt.
Ólíkar skoöanir á einstökum at-
riðum eru í anda þess umburö-
arlyndis, sem frjálshyggjan boö-
ar; þetta umþuröarlyndi er einn
af hornsteinum mannúöarstefnu
frjálshyggjunar. Hún er ekki ein-
ungis kenning um efnahags- og
viöskiptamál, heldur almenn
lífsskoöun frjálsra þegna, sem
krefjast mannréttinda og kippa
sér ekki upp viö átök milli
einstaklinga um ólíkustu efni.
Þetta er einn af hornsteinum
sjálfstæöisstefnunnar. Sumir
telja slíka frjálsa skoöanamynd-
un veikleika, en frjálshyggju-
menn benda þvert á móti á, aö
hún sé styrkur lýöræöisins og
þaö, sem allt hvílir á. Ef frelsiö er
kæft, hverfur frjálshyggjan eins
og dögg fyrir sólu og ekkert
veröur eftir annaö en ofbeldiö.
Sjálfstæöisflokkurinn hefur
oröiö aö glíma viö margvísleg
vandamál vegna hugsjónar sinn-
ar um frelsi einstaklinganna, en
þaö er e.t.v. mesti styrkur hans
og sá þáttur í hugsjón hans, sem
nær til flestra íslendinga. Þaö er
m.a. ekki sízt vegna þess, aö
Sjálfstæöisflokkurinn er rúmgóö-
ur flokkur, sem blað eins og
Morgunblaöiö treystir sér til aö
styöja hann. Hugsjónir blaösins
og flokksins fara saman, þótt
ekki séu þessir aöilar ávallt á
einu máli. En þaö skilja ekki
[ flokksþrælar heildarhyggju og
alræöis — þeir sem telja aö
skipulagshyggján sé öllu ofar, en
einstaklingurinn skipti í raun og
[ veru engu máli. Mesti styrkur
Morgunblaösins hefur veriö, eins
Klak þorskfiska virð-
ist hafa tekizt illa í vor
en betur hjá loðnunm
VÉLARBIUiN varft hjá
(»lrn*ka -.klplnu EW;
hamrl rr 1»A var á Iflft tll
Kniclands I sdlulrrft.
munu írsk sklp hala
IA knlluð á vrttvan* tll
aftstuftar.
Sunomt*

i F.nrlandi tll viagrrtar.
Launabreytingar 1. sepiembcr:
Laun verkamanns hækkaun
18.824 kr. en ráðherra 118.092
M N«N«KK|!N ■“
. Ilu. I I «•*'»••'
4r K.k Wf.r fvnct* flfS
. „ .UWI .1« I... Iirlr « '
Evióltur Konr&ft um Rockall og Breto:
Tökum ekki tíllit til land-
vinningstilrauna Breta
þrssl l.uáuru' nsmilrk,"
við Færey-
SSÍSS5 in«a um
5 75Tjf tssrnsi sameigin-
.11. „AlktatrhPvM ál»kj JSS legan rétí_
r>7 >L"a
rrHi
og Bjarni Benediktsson sagöi í
ræöu á 50 ára afmæli blaösins,
að þaö hefur aldrei veriö mál-
gagn Sjálfstæöisflokksins, heldur
málsvari sjálfstæöisstefnunnar;
þ.e. einstaklingsins.
íhaldiö í Reykjavík aö klofna,
stóö nýlega stórum stöfum á
forsíðu Tímans. Menn sjá nú, hve
mikill sannleikur er í þessari
óskhyggju. En hún beinir athygli
okkar aö öörum staöreyndum og
þá ekki sízt aö því, aö í efstu
sætum framsóknarlistans í
Reykjavík eru lögfræöingur og
verkfræöingur, þrír af fjórum
efstu mönnum á lista kommún-
ista eru viöskiptafræöingur,
þjóöfélagsfræöingur og deildar-
stjóri, en þó einkum atvinnupóli-
tíkusar eins og toppkratarnir.
Þetta er allt og sumt.
En fólk gleypir ekki hvaö sem
er, a.m.k. ekki eftir þitra reynslu
af 13 mánaöa vinstri óstjórn. Viö
skulum halda okkur viö vígorö
falsspámanna fyrir rúmu ári - og
láta þau gilda í þessum kosning-
um: Kosningar eru kjarabarátta;
kjósum gegn kaupránsflokkun-
um — þeim tókst á 13 mánuöum
með einstakri „stjórnsnilld“ aö
lækka kaupmátt fólks um 12% á
400 hundadögum, svo aö nauö-
synlegt er aö gera erfiöan upp-
skurð á Kerfinu, ef viö eigum aö
lifa af. Þaö getur varla orðiö
helzta baráttumál launþegasam-
taka að hækka kaup Svavars
Gestssonar, Magnúsar Magn-
ússonar, Steingríms Her-
mannssonar, Ólafs Jóhannes-
sonar, Ragnars Arnalds, Tómas-
ar Árnasonar, Kjartans Jó-
hannssonar, Hjörleifs Gutt-
ormssonar og Benedikts Grön-
dal um 120 þús. kr. á mánuöi, en
lofa verkafólki aö fá 20 þús. kr.
fyrir náö og miskunn. Niöurstaöa
síöustu Alþingiskosninga var því
þessi: Kosningarnar voru kjara-
barátta - fyrir ráöherrana. Þó eru
þaö virðingarverð viöbrögð há-
tekjumanna í minnihlutastjórn
Alþýöuflokksins að taka ekki
tæplega 200 þús. króna verö-
bætur 1. des. þó aö margir muni
hafa þaö í flimtingum og telji þaö
litia fórn aö afsala sér verka-
mannalaunum, þegar þeir hafa
1300—1400 þúsund króna laun
á mánuöi.
Frjálshyggjumenn biöja um
innra þrek og styrk til að standa
vörö um frelsið. Baráttan um þaö
eöa alræði kommúnisma og kerf-
iskúgara fer nú fram um allan
heim, ekki sízt hér á landi. Þaö er
því undarlegt, hve framsóknar-
menn og krataforkólfar hafa gert
sér mikiö far um aö gera frjáls-
hyggjuna tortryggilega. Þaö sýnir
einfaldlega, aö þeir eru í hjarta
sínu kerfiskarlar og skipulags-
trúar. íslenzka þjóöin hefur feng-
iö sig fullsadda á þessum kerfis-
söng. Eftir hundadagastjórnina
lætur sá söngur í eyrum eins og
argasta öfugmælavísa og holta-
þokuvæl.
Veröbólgan er ekki eini kvillinn
á íslandi, þeir eru margir. Upp-
lausn blasir viö, okkur skortir
festu og forystu. En umfram allt
þurfum viö aö trúa á verðmæti
— og þá ekki sízt frelsi einstakl-
ingsins í blóörauöum heimi of-
beldis og skipulagshyggju. Sjálf-
stæöisstefnan er vörnin. Hún er í
senn þjóöleg og á rætur í
íslenzkri arfleifö, fornum bók-
menntum og kristinni mannúö-
arstefnu.
Þegar Salómon konungur tók
viö af Davíö, fööur sínum, baö
hann guö um viturt hjarta. Þeir,
sem eru í framboði til Alþingis,
biöja hins vegar um atkvæöi.
Þau eru aö vísu nauðsynleg. En
viturt hjarta er lífsnauðsynlegt.
Það stjórnar enginn íslandi meö
atkvæöum einum, úr því sem
komið er. Ekki heldur meö sprelli
og fyrirgangi sirkuskarla.
En viö þurfum á aö halda
mönnum með viturt hjarta.