Morgunblaðið - 20.05.1980, Blaðsíða 30

38
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 20. MAI1980
+
Eiginmaöur minn, fósturfaöir, tengdafaöir og afi
JÓN ELÍAS BRYNJÓLFSSON
Rauöarárstig 22,
áöur til heimilis í Austurkoti viö Faxaskjól lést í gær 18. þ.m.
Jaröarförin auglýst síöar.
Jóhanna Pálsdóttir,
Anna Hannesdóttir Scheving, Georg Scheving,
og barnabörn.
Móöir okkar
MAGNÚSÍNA GUORUN GRÍMSDÓTTIR,
til heimilis aö Kambahrauni 3, Hverageröi er látin.
Fyrir hönd vandamanna
Júlíanna Guórún Ragnarsdóttir,
Helga Sigurjónadóttír.
+
Bróöir minn,
JAFET EGILL MAGNUSSON,
Hátúni 10A,
lézt sunnudaginn 18. maí.
Anna Magnúsdóttir,
Bústaóavegi 73.
+
Móöir mín
SIGRÍÐUR M. ÓLSEN, f. EINARSDÓTTIR,
fró Laugarnesi,
lézt aö heimiii sínu í Kaupmannahöfn, 13. þ.m.
Fyrir hönd ættingja,
Höróur Markan.
+
Móöursystir mín,
JÓRUNN HALLDÓRSDÓTTIR,
frá Gullbringum,
veröur jarösungin miðvikudaginn 21. maí frá Lágafellskirkju í
Mosfellssveit kl. 2. e.h.
Fyrir hönd ættingja,
Guórún Sigurjónsdóttir.
+
Stjúpmóöir okkar
ANNA SIGRÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR,
Njörvasundi 32,
veröur jarösungin miövikudaginn 21. maí kl. 15.00 frá Fossvogs-
kirkju.
Guóríóur Steinsdóttir,
Árni Steinsson.
+
Eiginmaður minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
NILS PAULI MEINHARD PAULSEN
Norðurvör 13, Grindavík
veröur jarösunginn miövikudaginn 21. maí kl. 14.00 frá Grinda-
víkurkirkju.
Blóm vinsamlega afþökkuö, ef einhverjir vilja minnast hins látna er
þeim bent á Grindavíkurkirkju. Agnea Paulsen,
börn og barnabörn.
+
Minningarathöfn um móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
GÍSLÍNU GESTSDÓTTUR,
frá Skálará í Dýrafirói,
sem lézt 16. maí veröur í Fossvogskirkju, miövikudaginn 21. maí
kl. 16.30.
Jarösett veröur frá Þingeyrarkirkju, laugardaginn 24. maí kl.
14.00.
Fyrir hönd vandamanna.
Jóhanna Matthíasdóttir,
Sólborg Matthíasdóttir,
Þorvaldur Matthíasson, Svava Ásgeirsdóttir,
og barnabörn.
Minning:
Gísli Sigurgeirs-
son Hafnarfirði
Fæddur 1. marz 1893.
Dáinn 6. maí 1980.
Þeim fækkar nú óðum innfæddu
Hafnfirðingunum, sem fæddir
voru fyrir aldamótin, mönnunum
sem svo sannarlega máttu muna
tímana tvenna, hvað varðaði allan
bæjarbrag hér í Hafnarfirði. Gísli
Sigurgeirsson var borinn og barn-
fæddur Hafnfirðingur, fæddur 1.
marz árið 1893 og ól hér í
Hafnarfirði allan sinn aldur. Þeg-
ar hann fæddist voru hér um 100
íbúðarhús og fólksfjöldi var innan
við 500. Allir mega því sjá þær
geysilegu breytingar, sem hér
hafa á orðið að þessu leyti frá því
að Gísli leit dagsins ljós og allt
fram á þennan dag. Þetta voru
viðburðaríkir tímar, sem þessir
menn hafa lifað, þeir sem voru að
hefja nám og störf, er Hafnar-
fjörður fékk bæjarréttindi árið
1908. En þetta á ekki aðeins við
um bæjarfélag okkar. Aldrei í
sögu þjóðarinnar hafa orðið jafn
miklar og örar breytingar á hög-
um hennar og einmitt það tímabil,
sem ævi Gísla spannar. Afrek
þeirrar kynslóðar ættu öllum að
vera sýnileg og meira en það: Við
mættum gjarnan hafa þau ríkt í
huga, þegar við fjöllum um mál-
efni aldraðra og hugleiðum hvað
við getum gert til að endurgjalda
það mikla starf, sem þetta fólk
lagði á sig. Við eigum að gera það
sem í okkar valdi stendur til að
létta þeim ævikvöldið, sem lagt
hafa grundvöllinn að því nútíma-
lífi og þægindum, sem við njótum
í dag.
Gísli var alla tíð mikill félags-
málamaður, enda ólst hann upp á
miklu menningarheimili, þar sem
guðsótti og góðir siðir sátu alla tíð
í fyrirrúmi. Hann var sonur þeirra
sæmdarhjóna Marinar Jónsdóttur
og Sigurgeirs Gíslasonar verk-
stjóra og síðar sparisjóðsgjald-
kera, en þau hjónin settu mikinn
svip á hafnfirzkan bæjarbrag á
fyrstu áratugum þessarar aldar.
Gísli gekk í Flensborgarskóla og
lauk þaðan kennaraprófi árið
1911. Hann stundaði síðan kennslu
um nokkurt skeið, en segja má að
ævistarf hans hafi fyrst og fremst
verið verkstjórn, því hann fetaði í
fótspor föður síns og gerðist vega-
vinnuverkstjóri. Um langt árabil
unnu þeir félagarnir og vinirnir,
Jón heitinn Einarsson og Gísli,
mikið saman á þeim vettvangi og
var alkunna hversu samvinna
þeirra hefði verið með miklum
ágætum. Eftir að Gísli hætti
verkstjórn, hófst þriðji þáttur
ævistarfs hans, er hann hóf störf á
skrifstofu Hafnarfjarðarkaup-
staðar. Vann hann þar við góðan
orðstír um langt árabil, eða allt
þar til hann varð að láta af
störfum sökum heilsubrests.
Gísli tók föður sinn sér til
fyrirmyndar á fleiri sviðum en
ævistarfinu. Hann gekk ungur
Góðtemplarareglunni á hönd og
starfaði mikið innan hennar vé-
banda, alla tíð meðan þrek og
kraftar leyfðu, enda einn helzti
forystumaður Reglunnar hér í
Hafnarfirði. Einnig mun hann um
langt árabil hafa átt sæti í
framkvæmdanefnd Stórstúku
íslands.
En það var ekki aðeins á sviði
bindindishreyfingarinnar, sem
Gísli haslaði sér völl. Svo sem
flestum Hafnfirðingum er kunn-
ugt, markaði hann djúp spor í
kirkjumálum Hafnarfjarðar. Gísli
var einlægur trúmaður og tók
ásamt eiginkonu sinni og fjöl-
skyldu mikinn þátt í safnaðar-
starfi Fríkirkjusafnaðarins hér í
Hafnarfirði, þar sem hann var
lengst af í stjórn. Hann mun um
tíma, á fyrstu árum Fríkirkjunn-
ar, hafa verið organisti hennar og
iðulega, þess fyrir utan, hlaupið
undir bagga í þeim efnum. Þess á
milli mun Gísli hafa staðið á
söngpalli við kirkjulegar athafnir,
enda söngmaður ágætur og ein-
lægur unnandi hvers konar hljóm-
listar. Gísli var líka gleðimaður
mikill og manna mestur hrókur
alls fagnaðar þegar svo bar undir.
Sá er þessar línur ritar, átti því
láni að fagna að kynnast Gísla í
félagsstarfi, sem ekki verður gert
að umtalsefni hér, en nú þegar
leiðir skiljast um sinn, hrannast
upp minningar frá þessum liðnu
samverustundum, bjartar minn-
ingar sem ylja og lýsa fram á
veginn.
I einkalífi sínu var Gísli gæfu-
maður. Árið 1925 kvæntist hann
eftirlifandi eiginkonu sinni, frú
Jensínu Egilsdóttur. Var sambúð
þeirra farsæl, enda einstaklega
samhent i smáu sem stóru. Er mér
kunnugt um að Jensína reyndist
manni sínum einkar vel og í
veikindastríði hans lét hún ekkert
aftra því, jafnvel ekki eigin veik-
indi, að hún heimsækti hann
daglega á spítalann og gerði allt,
sem í hennar valdi stæði til að
létta honum sjúkdómsleguna.
Gísli og Jensína eignuðust 7 börn,
en tvö þeirra misstu þau í æsku.
Þau fimm sem upp komust, einn
sonur og fjórar dætur, lifa öll
föður sinn. Eru þrjár dætranna
búsettar erlendis, tvær í Banda-
ríkjum Norður-Ameríku og ein í
Austurríki, en sonurinn og ein
dóttirin eru búsett hér í Hafnar-
firði.
Við hjónin vottum Jensínu og
öllum ástvinum þeirra samúð okk-
ar og biðjum þess, að sá, sem öllu
stjórnar, styrki þau og styðji á
raunastundu.
Eggert ísaksson.
Ástvinur deyr. Hann fær hægt
andlát og kyrrð og friður ríkir við
dánarbeð hans. Við sem þekktum
+
Jaröarför konu minnar, móöur, tengdamóöur og ömmu
GUORUNAR SIGURDARDÓTTUR,
Hjallavegi 56,
fer fram frá Fossvogskirkju, miövikudaginn 21. þ.m. kl. 13.30.
Ingvar Ingvarsson
synir, tengdadætur og barnabörn.
Lokað vegna jarðarfarar
Gísla Sigurgeirssonar í
dag 20. maí frá kl. 1—4.
Stefánsblóm.
hann best fyllumst söknuður og
trega. Hann var sérstakur maður,
ógleymanlegur þeim er honum
kynntust.
Það var margt einstakt í fari
afa míns, Gísla Sigurgeirssonar,
og átti ég þess kost, að hafa náin
kynni af honum, og naut þess að
umgangast hann. Leit ég á heimili
hans og ömmu minnar, Jensínu
Egilsdóttur, sem mitt annað heim-
ili. Þar var hlýleikinn og gestrisn-
in í öndvegi, og voru þau einkar
samrýnd hjón.
Afi minn var bókhneigður, átti
ágætt bókasafn og las jafnan
mikið. Hann var ótæmandi brunn-
ur hvers konar visku, hafði yndi af
að fræða aðra og nutum við góðs
af, afkomendur hans. Afi var
söngelskur með afbrigðum, og eru
þær margar ánægjustundirnar,
sem hann og amma áttu saman
við .flygilinn. Var hann einnig
ljóðelskur mjög. Honum var létt
um að rita og sat löngum „inni á
kontór" með penna í hönd og
gullfallegar vísur urðu til. En allt
var það í kyrrþey. Öll framkoma
hans einkenndist af blíðu og var
hann gæddur mikilli kímnigáfu.
Á skilnaðarstundu kemur mér í
hug ljóð, er hann orti til mín,
þegar ég var á öðru aldursári:
Það er svo ljúft, að blessað, lítið barn
sinn breiði faðm, mig þreyttan að sér
vefur.
Það bræðir klaka, er hleðst á lífsins hjarn
er hnossið bezta er mönnum Drottinn
gefur.
Það er vissa mín, að vinir hans
og afkomendur, er á undan voru
gengnir, biðu eftir honum við hlið
himnaríkis með útbreiddan faðm.
Ég bið góðan guð að annast ömmu
mína í hennar miklu sorg. Frið-
helg veri minning Gísla Sigur-
geirssonar.
Halla.
Foringinn er fallinn. Liðsmenn-
irnir lúta höfði. Þegar hann gerð-
ist félagi stúkunnar Morgun-
stjörnunnar árið 1907, má telja að
hún hafi verið þróttmesti félags-
skapur í Hafnarfirði, hafandi
áhrif á menningarlífið á flestum
sviðum, ásamt stúkunni Daníels-
her. Verkalýðshreyfingin mótaðist
fyrst að fyrirmynd stúknanna,
leiklist, sjúkrasamlög, elliheimili,
allt óx þetta út frá hugmyndum
sem fyrst voru reifaðar innan
Góðtemplarareglunnar, og raunar
mætti nefna miklu fleira. Þegar
tímar liðu hefur svo jafnan sýnt
sig gagnvart Reglunni að „Fáir
njóta eldanna sem fyrstir kveikja
þá“. En það er að nokkru önnur
saga.
Gísli var innfæddur Hafnfirð-
ingur, elzta barn hjónanna Sigur-
geirs Gíslasonar og Marínar Jóns-
dóttur. Hin voru Margrét, kona
Þorvalds Árnasonar skattstjóra
- hún dó 1937 - og Halldór,
kvæntur Margréti Sigurjónsdótt-
ur.
Bernskuheimili þessara systk-
ina var mótað guðrækni, góðum
siðum og jákvæðu manngildis-
mati. Bar þar einna hæst hugsjón-
ir Góðtemplarareglunnar, enda
var Sigurgeir meðal þróttmestu
liðsmanna þeirrar hreyfingar hér
á landi.
Löngum er hæfileikum æði
misskipt meðal mannanna barna,
hvort sem sjálfur guðdómurinn er
talinn vera þar að verki, eða
einhvers konar örlagadísir, eða