Morgunblaðið - 10.06.1980, Side 20

20
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 10. JÚNÍ1980
Útgefandi hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri Haraldur Sveinsson.
Ritstjórar Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
Ritstjórnarfulltrúi Þorbjörn Guömundsson.
Fréttastjóri Björn Jóhannsson.
Auglýsingastjóri Baldvin Jónsson.
Ritstjórn og skrifstofur: Aöalstræti 6, sími 10100. Auglýsingar:
Aöalstræti 6, sími 22480. Afgreiösla: Skeifunni 19, sími 83033.
Áskriftargjald 5.000.00 kr. á mánuöi innanlands. í lausasölu 250
kr. eintakiö.
Landið er við-
kvæmt og krefst
umhyggju
*
T útlöndum er Island gjarnan kynnt sem land elds og
X ísa. Þessi kynning gefur í skyn, að landið sé hrikalegt
og sterkt. Ekki er fjarri lagi að fullyrða, að almennt telji
Islendingar slíka lýsingu hæfa landi sínu vel. Umgengni
þeirra um landið hefur löngum verið með þeim hætti, að
þeir hafa talið það þola alla átroðslu. Enda er það ekki
fyrr en á hinum síðustu árum, sem menn fara almennt að
líta landið öðrum augum en þeim, hvaða afrakstur þeir
geti haft af því. Segja má, að landinu hafi verið útjaskað.
Og það hefur sýnt sig, að landið er alls ekki sterkt, þótt
það sé oft hrikalegt í fegurð sinni, heldur er það viðkvæmt
og krefst þess, að öll umgengni sé full af tillitssemi og
varúð.
Margar ástæður eru fyrir því, að íslendingar gera sér
þess betur grein en áður, að land þeirra er eins og
viðkvæm jurt, sem verður að hlúa að og sýna umhyggju.
En sú almennasta er líklega aukinn áhugi manna á því að
ferðast um landið og njóta náttúru þess, að kynnast
landinu sínu í öðrum tilgangi en þeim að hafa af því
nytjar. Með bættum efnahag, aukinni bifreiðaeign, meiri
frístundum og betra skipulagi á ferðalögum um landið
allt hefur það á síðari tímum í fyrsta sinn orðið
auðveldlega aðgengilegt öllum þorra landsmanna og
sívaxandi fjölda erlendra ferðamanna.
Samhliða þessum aukna áhuga á ferðalögum um landið
hafa dafnað samtök almennings og opinberir eða
hálfopinberir aðilar, sem brýna fyrir mönnum að sýna
umhyggju sína fyrir landinu í verki. Að mörgu leyti hefur
tekist að glæða skilning manna í þessu efni en betur má ef
duga skal. Ekki er við því að búast, að með árvökum
gæslumönnum eða lögregluliði verði unnt að vernda
náttúruna, enda kjósa menn síst afskipti slíkra aðila,
þegar þeir eru á ferðalögum sér til skemmtunar. Hins
vegar bendir óneitanlega margt til þess, að sumum
ferðalöngum megi ekki sleppa út í frjálsa náttúruna án
sérstakra gæslumanna. Svo mjög níðast þeir á varnar-
lausri jörðinni, tæta hana og umturna eða spilla með
hvers kyns drasli og úrgangi. Til að stemma stigu við
slíkum sóðaskap þarf í fyrsta lagi að efla sómatilfinningu
manna og í öðru lagi að enginn láti hjá líða að ljá jörðinni
lið, þegar hann sér henni misþyrmt.
Með því að helga árið 1980 trénu erum við með
sérstökum hætti minnt á, að okkur er ekki einungis skylt
að verja landið, heldur eigum við að leggja okkar skerf að
mörkum til að glæða það nýju lífi. Fátt veitir landinu
meiri hlíf en gróskumikill skógur. Við lítum gjarnan á
hann eins og vin í eyðimörkinni. Og síst af öllum skyldu
menn skorast undan því að skapa slíka bletti, hvar sem
það er talið unnt og æskilegt.
Veðurblíðan undanfarna daga minnir okkur á gæði
landsins og fegurð náttúrunnar. Hún hvetur til þess, að
allir, sem vettlingi geta valdið, dveljist sem mest utan
dyra við hagnýt störf og skemmtan. Þeir, sem landið
yrkja, njóta veðurblíðunnar og vænta aukins afraksturs,
hinir, sem geta leyft sér að njóta landsins, nota sólbjarta
daga til útiveru og ferðalaga. Á herðum beggja hvílir
sama skyldan gagnvart landinu.
Þótt við séum stolt af íslandi og kennum það við
höfuðskepnurnar, sjást þess því miður ekki nægilega víða
merki, að virðing okkar sé sýnd í verki. Bæjarbúar þurfa
ekki annað en ganga úr alfaraleið í heimabyggð sinni eða
á fjörur í nágrenni hennar til að sjá, að þessi fullyrðing er
rétt. Og um holt og hæðir hafa jarðvöðlarnir skilið eftir
fangamark sitt á hinum ólíklegustu stöðum. Vonandi
verður skrautsýning náttúrunnar í veðurblíðunni til þess
að auka virðingu manna fyrir henni og minna þá á, að allt
sem lifir þarfnast umhyggju.
Arar málaðar á Ægisíðunni.
I.jósm. EBB.
Sólskinsd
í Reykjav
ÞAÐ ER víst óhætt að
segja að skaparinn hafi
verið Reykvíkingum
hliðhollur undanfarna
daga hvað veðrið snert-
ir ,og einskonar stór-
borgarbragur hafi
færst yfir miðbæinn.
Allt iðar af lífi og svo
virðist sem allir noti
tækifærið til að snyrta
garðana sína, lagfæra
húsin og spóka sig í
sólinni. Blaðamaður og
ljósmyndari Mbl. fóru á
stjá í góða veðrinu í
gær og tóku nokkrar
myndir, sem eiga að
spegla þá góðviðris-
menningu sem ríkir í
Reykjavík um þessar
mundir.
Margir nota veðurbliðuna og ditta að hi
Avarp í tilefni
Ars trésins 1980
Samstarfsnefnd um Ár trés-
ins 1980 hvetur Iandsmenn alla
til að kynna sér þann árangur,
sem náðst hefur í trjá og
skógrækt á íslandi.
Hafið þið hugleitt, hvernig
umhorfs væri ef hvergi hefðu
verið gróðursett tré við hús eða
önnur mannvirki eða ef hvergi
væru hér skógar?
Er ykkur ljóst, að enginn
þáttur er mikilvægari til að
fegra umhverfi heimila okkar en
að rækta þar tré og runna og
annan gróður í skjóli þeirra?
Trjágróður er sérstakur í ríki
náttúrunnar og hefur ótrúlega
margþætt gildi. Hann bindur
jarðveg, miðlar vatni og mildar
loftslag. Hann er öllum öðrum
gróðri stórvaxnari og langlífari,
veitir öllu lífi skjól og skapar
fjölbreyttari og betri lífsskilyrði
en orðið geta utan skóga.
í skóga og trjágarða sækja
menn hvíld og heilsubót. Það
eykur vellíðan og skerpir feg-
urðarskyn að annast trjágróður
og umgangast hann.
Reynslan sýnir að víða hér á
landi er hægt að rækta skóga til
Prýóum landió-plontum hjám!
beinna nytja, aukinna tekna og
betra lands í framtíðinni.
Samstarfsnefnd um Ár trés-
ins 1980 hefur látið gera marg-
háttað fræðslu og kynningar-
efni. Hjá henni fást bæklingar
og skyggnuflokkar, sem eru til
notkunar á fundum og í skólum.
Samstarfsnefndin hvetur nú
alla landsmenn til liðsinnis.
Einstaklingar eru hvattir til að
fegra með trjágróðri í kring um
heimili sín.
Félög eru hvött til að leggja