Morgunblaðið - 13.09.1980, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 13. SEPTEMBER 1980 3 1
Kveöja:
Vilhjálmur Hallgríms-
son húsasmíðameistari
Ökukennarafélag íslands:
Vill breytingar
á reglugerð
um ökukennslu
Fæddur 3. apríl 1917.
Dáinn 2. september 1980.
I dag fer fram frá Sauðár-
krókskirkju útför Vilhjálms Hall-
grímssonar húsasmíðameistara,
Bárustíg 5 á Sauðárkróki. Vil-
hjálmur var borinn og barnfædd-
ur Þingeyingur, sonur Hallgríms
Hallgrímssonar bónda að Hólum í
Laxárdal og konu hans Sigur-
bjargar Vilhjálmsdóttur.
Til tvítugsaldurs dvaldist Vil-
hjálmur í foreldrahúsum, en þá
hleypti hann heimdraganum, héit
suður á land og settist í Héraðs-
skólann á Laugarvatni og lauk
þaðan burtfararprófi árið 1939.
Upp úr því lá leiðin til Vest-
mannaeyja, þar sem hann stund-
aði og lauk námi í húsasmíði.
Árið 1943 kvæntist Vilhjálmur
eftirlifandi eiginkonu, Heiðbjörtu
Óskarsdóttur frá Klömbrum í
Aðaldal, hinni ágætustu konu.
Mjög voru þau hjón samhent í
lifsbaráttunni og ber heimilið við
Bárustíginn glöggt vitni hagleiks,
myndarskapar og smekkvísi hús-
ráðenda. Gestrisni var þar í há-
vegum höfð og heimilishlýjan
mætti gestinum er inn var komið.
Tvö eru börn þeirra hjóna:
Hildur Hulda, búsett á Akureyri,
gift Þórarni Jónssyni, þau eiga
þrjár dætur. Viðar, búsettur á
Sauðárkróki, kvæntur Sigríði
Kristjánsdóttur, þau eiga tvö
börn.
Árið 1945 fluttust ungu hjónin
til Sauðárkróks og hér var starfs-
vettvangur Vilhjálms til enda-
dægurs.
Fyrstu árin hér á Sauðárkróki
vann hann hjá Sigurði Sigfússyni
byggingarmeistara, en síðar
stofnaði hann eigið fyrirtæki
ásamt fleirum, Litlu trésmiðjuna,
og rak hana í mörg ár.
Síðar varð hann einn af stofn-
endum og eigendum Trésmiðjunn-
ar Borgar hf.
Um það bil er Vilhjálmur flutt-
ist til Sauðárkróks hófst mikil
gróska í byggingariðnaði, bæði til
sjávar og sveita, svo að verkefnin
voru ærin á því sviði, og því
markaði hann með starfi sínu
merk spor á þeim vettvangi, bæði í
bæ og héraði.
Vilhjálmur var listasmiður og
öll einkenndust verk hans af
vandvirkni og smekkvisi og þvi
hlaut hann traust samferðar-
manna, enda var hann kjörinn til
ýmissa trúnaðarstarfa, sem
snertu starfssvið hans. Má þar
nefna setu í ýmsum bygginga- og
matsnefndum á vegum bæjarfé-
lagsins. Um árabil var hann próf-
nefndarmaður við sveinspróf
húsasmiða.
Á fyrstu árum Iðnskóla Sauð-
árkróks kom mjög til kasta iðnað-
armanna staðarins að leggja fram
kennslukrafta í hinum ýmsu fag-
greinum, og oftast fór sú kennsla
fram á kvöídum að loknum starfs-
degi. Ekki lá hlutur Vilhjálms þar
eftir og kenndi hann iðnteikningu
við skólann um nokkurt skeið.
Árið 1974 réðst Vilhjálmur
handavinnukennari við barna- og
gagnfræðaskólann hér á staðnum
og gegndi því starfi til æviloka.
Hér sem áður birtust hæfileikar
Vilhjálms og mannkostir og brátt
naut hann mannhylli í samstarfs-
hópnum, sem nú saknar góðs og
trausts félaga og vinar, sem gott
var að hafa að samverkamanni.
Nú að leiðarlokum er okkur
samkennurum Vilhjálms efst í
huga innilegt þakklæti fyrir sam-
starfið og hans hlut í skóla-
starfinu.
Vilhjálmur er horfinn yfir móð-
una miklu en með okkur lifir
minning um góðan dreng.
Eiginkonu, börnum og öðrum
ástvinum Vilhjálms vottum við
innilega samúð og biðjum þeim
blessunar guðs.
Samkennarar.
Kveðjuorð
Ef í eyöiskógi
anicist kvöl þér hjó.
fundur á förnum \cki
færði lausn «k ró.
Skrafa um skyffgni átt.
skilja í friöi «k sátt,
— svo skal maöur manni
mæta á réttan hátt.
Kinlæg orð. en fá.
örva sporin þá.
Endir allra funda
ætti að vera sá.
Þetta litla ljóð sænska skáldsins
Hjalmar Gullbergs, sem Magnús
Ásgeirsson þýddi, hefur oft verið
mér i huga síðan ég frétti lát
Vilhjálms Hallgrímssonar. Vil-
hjálmur var maður, sem gott var
að hitta á förnum vegi. Mönnum
leið vel í nærveru hans. Þeir fundu
þá traustu skapgerð, hýru lund og
ríku hlýju, sem bjó undir stilltu
yfirbragði. Margra orða var ekki
þörf, en það sem sagt var hafði
merkingu og gildi. Mér er í því
eftirsjá, að fundir okkar skyldu
ekki verða fleiri en raun varð á,
einkum á seinni árum.
Vilhjálmur var einn þeirra hag-
leiksmanna, sem allt lék i hönd-
um. Ævistarf hans var því fyrst
og fremst við byggingu og smíðar.
Undanfarin ár stundaði hann þó
kennslu, og kom það engum á
óvart, sem hann þekktu, að það
starf félli honum vel í geð og
nemendur hans kynnu að meta
hæfileika hans og skapgerð. En
Vilhjálmur var einnig í hópi
þeirra manna, sem lætur vel að
reka eigin atvinnu, þar sem saman
þarf að fara hugmyndaauðgi, út-
sjónarsemi og ráðdeild; þeir eig-
inleikar, sem mannkyninu hafa
reynzt drýgstir til framfara og
farsældar, en nú orðið eru oft svo
lítils metnir.
Vilhjálmur Hallgrímsson var
fæddur og uppalinn í þingeyskum
heiðalöndum og unni æskustöðv-
um sínum hugástum. En það
réðist svo, að hann settist ungur
maður að í Skagafirði og átti þar
heima æ síðan. Þar eignaðist
Skagafjörður góðan son, og Vil-
hjálmur tók ástfóstri við nýju
heimkynnin, hversu ólíkan blæ
sem þau báru æskustöðvunum.
Þegar ég hitti hann siðast gat
hann enn, þungt haldinn, dáðst að
víðáttu Skagafjarðar, sem blasti
við okkur út um gluggann í
skínandi sól.
Það var gæfa Vilhjálms að
eignast góða konu, Heiðbjörtu
Óskarsdóttur frá Klömbrum í
Aðaldal, og væn börn, Huldu og
Viðar. Heimilið við Bárustíg á
Sauðárkróki bar svipmót hús-
bændanna, smekklegt og
skemmtilegt, en þó umfram allt
hlýlegt. Þar var gott að vera, og
þeir sem þar hafa komið geyma í
hjarta minninguna um góðan og
traustan mann.
Jónas H. Haralz
VEGNA frétta í fjölmiðlum og
blaðaskrifa um umferðarmál
að undanförnu, m.a. i frétta-
tilkynningu frá landlækni ný-
lega, þar sem gerðar eru tillög-
ur um aðgerðir til að draga úr
umferðarslysum, m.a. mcð
endurskoðun á reglum um öku-
kennslu og bættri ökukennslu.
vill stjórn Ökukennarafélags
íslands að eftirfarandi komi
fram:
I nokkur ár hefur stjórn
Ökukennarafélags íslands unn-
ið að því að ná fram ýmsum
breytingum á reglugerð um
ökukennslu, próf ökumanna o.fl.
í apríl 1979 afhenti stjórn
félagsins þáverandi dómsmála-
ráðherra, Steingrími Her-
mannssyni, bréf, þar sem þess
er óskað að skipuð verði nefnd
til að endurskoða reglugerð um
ökukennslu, próf ökumanna o.fl.
Einnig voru ráðherra þá af-
hentar fullmótaðar tillögur frá
stjórn félagsins um breytingar
á reglugerðinni. I þessum tillög-
um eru gerðar miklar kröfur
um menntun ökukennara, lág-
marks þjálfun ökunema, aukna
fræðilega kennslu og að öll próf
á landinu yrðu samræmd, t.d.
tekin upp skrifleg próf fyrir
fræðilega hlutann (krossapróf).
Þá er í tillögum þessum gert ráð
fyrir því að Ökukennarafélag
Islands sjái um menntun allra
bifreiðastjóra.
Hér hefur aðeins verið drepið
á nokkur atriði, sem við teljum
að þurfi endurskoðunar við, en
margt fleira er í tillögum þess-
um, sem skapa myndi meiri
festu á þessum málum ef fram
næðu að ganga.
Fyrrverandi dómsmálaráð-
herra, Vilmundur Gylfason,
skipaði nefnd á síðasta ári til að
endurskoða reglugerð um öku-
kennslu, próf ökumanna o.fl. í
nefndinni eiga sæti Ólafur W.
Stefánsson frá Dómsmálaráðu-
neytinu, Guðni Karlsson frá
Bifreiðaeftirliti ríkisins og Guð-
mundur G. Pétursson frá Öku-
kennarafélagi Islands. Nefndin
hefur haldið nokkra fundi, en
nú um nokkurra mánaða tíma-
bil hefur hún ekki verið kölluð
saman og virðist málið vera í
biðstöðu hjá Dómsmálaráðu-
neytinu.
Fréttatilkynning frá stjórn
Ökukennarafélags íslands.
Þjóðleikhúsið:
„í öruggri
borg“
sýnt á ný
SÝNINGAR hefjast að nýju á
Litla sviði Þjóðleikhússins nk.
þriðjudagskvöld á siðasta leikriti
Jökuls Jakobssonar. Í öruggri
borg. Leikritið var frumsýnt i
mai sl. og hlaut sýningin þá
frábærar undirtektir og blaða-
ummæli og var ekkert lát á
aðsókninni er leikárinu lauk i
júni.
Leikstjóri sýningarinnar er
Sveinn Einarsson, eri Baltasar
gerir leikmynd og Dóra Einars-
dóttir gerir búningana. Lýsingu
sér Kristinn Daníelsson um.
Helga Bachmann, Þorsteinnn
Gunnarsson, Bessi Bjarnason og
Bríet Héðinsdóttir leika helstu
hlutverkin.
Guðlaugur Sigfússon
fv. oddviti — Minning
Fæddur 5. júlí 1903.
Dáinn 7. september 1980.
Tveir mætir þegnar hafa í
andrá skjótri kvatt okkar litla
byggðarlag hinztu kveðju. Nú er
kvaddur Guðlaugur Sigfússon,
sem um langt árabil setti svip á
staðinn og var í mörgu eftirminni-
Iegri persónuleiki en aðrir. Um
hann stóð ævinlega hressilegur
gustur, blandinn glaðværð, engin
lognmolla ládeyðunnar og aðgerð-
arleysisins.
Hann stóð í fylkingarbrjósti
lengi og lagði að mörgu gjörva
hönd og eitt var öðru ljósara; hann
unni byggðarlaginu og vildi veg
þess sem mestan og beztan.
Að mörgu mætti hyggja nánar
nú við hinztu kveðju.
Á blómaskeiði Álþýðuflokksins
og í harðri verkalýðsbaráttu
kreppuáranna gekk Guðlaugur
þeirri hugsjón á hönd, sem vildi
rétta lítilmagnans hlut og trúr var
hann henni alla tíð.
Flokki sínum vann hann vel og
var m.a. á framboðslista hans í
þingkosningum.
í verkalýðsmálum tók hann
virkan þátt, var lengi í stjórn
Verkamannafélags Reyðarfjarðar
og formaður um skeið.
í hreppsnefnd var hann kjörinn
1938 og sat þar í 28 ár samfleytt
og var oddviti hreppsnefndar í 4
ár. Hann var í forystu í fjölmörg-
um hagsmunamálum heima fyrir,
s.s. í útgerðarfélaginu Snæfugli
hf., stjórnaði byggingu Félags-
lundar og vann manna ötulast að
því að síldarverksmiðja kæmi á
staðinn, svo nokkuð sé nefnt af því
sem hann lagði að hug og hönd.
Sem oddviti var hann röggsam-
ur og stjórnaði sjálfur fram-
kvæmdum, enda var hann smiður
góður og stundaði þá iðju lengst
af.
Hann var mikill málafylgju-
maður, harður í sókn og vörn,
flutti mál jafnan vel af greinar-
góðri íhygli og rökfestu, mælskur
vel, ef honum hitnaði í hamsi.
Allt segir þetta sína sögu og því
betur get ég hér um dæmt, að oft
fóru leiðir ekki saman og sem
andstæðingur var hann enginn
aukvisi, og á sama hátt var hann
liðsmaður hinn bezti, þegar á
reyndi, ötull og ósérhlífinn.
En að baki alls þessa bjó
maðurinn Guðlaugur Sigfússon,
glaðlyndur og hress, greindur og
vel að sér um menn og málefni,
ræðinn og skemmtilegur, mikill
gleðimaður á góðum stundum og
söngvinn, enda með ljómandi
söngrödd, sem naut sín vel. Verk-
maður var hann mikill, röskur og
verkhagur, smiðseðlið honum í
blóð borið.
Hann var maður fríður sýnum,
snöggur í hreyfingum og kvikur í
framgöngu allri, yfirbragðið
djarfmannlegt og svipurinn bjart-
ur.
Ytra útlit lýsti vel innri gerð
hreinskiptni og hlýleika og ötul-
leika til allra starfa.
Hann var mikill gæfumaður í
einkalífi sínu, og styrk stóð Helga
kona hans jafnan við hlið hans,
þessi viljasterka, dugmikla og
hjartahlýja kona, sem ég kynntist
vel á barnsárum. Með þeim var
jafnræði hið bezta og heimilislíf
með miklum ágætum. Barnaláni
áttu þau að fagna svo sem bezt
mátti verða.
Stuttlega skal hér rakin ævi-
saga hans og lífshlaup.
Fæddur var hann 5. júlí 1903 að
Víðivöllum í Fljótsdal. Foreldrar
hans voru hjónin Þórey Jónasdótt-
ir frá Bessastöðum í Fljótsdal og
Sigfús Einarsson söðlasmiður frá
Húsavík í Borgarfirði eystra.
Móður sína missti Guðlaugur úr
berklum, þegar hann var 6 ára og
úr því voru þeir feðgar saman.
Hann flutti til Seyðisfjarðar með
foreldrum sínum og var þar til 9
ára aldurs.
Eftir það voru þeir feðgar um
nokkur ár búsettir uppi í Fljóts-
dal.
Guðlaugur gekk í Alþýðuskól-
ann á Eiðum veturna 1920—’21 og
'21—’22, en það reyndist mörgum
hin haldbezta menntun, enda fjöl-
breytt nám og numið af kappi. Sú
skólavera reyndist Guðlaugi far-
sæl sem fleirum í lífsstörfunum.
Fljótlega eftir Eiðadvölina flytur
hann á Reyðarfjörð, hann gerir
þar út bát, er vélstjóri á bátum
sem gerðir eru út að heiman, frá
Hornafirði og Vestmannaeyjum.
Smíðar urðu svo síðar hans aðal-
starf.
29. des. 1928 gengur hann í
hjónaband. Eftirlifandi kona hans
er Helga Kristinsdóttir Beck frá
Kollaleiru í Reyðarfirði, dóttir
einhverra mestu öndvegishjóna,
sem ég hefi kynni af haft.
Börn þeirra hjóna urðu 6, þar af
eru 5 á lífi: Sigfús Þórir var þeirra
elztur (hann lézt þriggja ára), en
eftir lifa: Hjördís Unnur, talsíma-
vörður og húsmóðir, Reykjavík,
Egill, framkvæmdastjóri, Fá-
skrúðsfirði, Edda Þórey, húsmóð-
ir, Akureyri, Þuríður Kristín, hús-
móðir og fóstra, Reyðarfirði og
Sigfús Þórir, rafveitustjóri, Reyð-
arfirði.
Öll eru þau hið mesta efnis- og
atorkufólk svo sem þau eiga ætt
til.
Með Guðlaugi er í valinn fallinn
drengur góður, sem var heill í
hverju máli og ótrauður eftir að
fylgja.
Hann á að baki í byggðarlagi
sínu mörg merk spor, sem minnzt
verður. En lengst mun þó lifa
minningin um hinn glaðbeitta
baráttu- og atorkumann, sem
varpaði geislandi lífsþrótti sínum
og meðfæddri bjartsýni á veginn
til framtíðarlandsins.
Ég færi Helgu, þeirri indælu
konu, börnum þeirra og öðrum
ástvinum hlýjar samúðarkveðjur
mínar og minna.
Alveg sérstaklega færi ég hug-
heilar kveðjur frá móður minni,
með þeirri bæn að Guðs blessun
fylgi Helgu vinkonu hennar og
létti söknuðinn sára.
Blessuð sé minning Guðlaugs
Sigfússonar.
Helgi Seljan.