Morgunblaðið - 17.09.1980, Blaðsíða 23

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 17. SEPTEMBER 1980
23
Elzta barnið misstu þau nýfætt,
en hin tíu eru á lífi. Þau eru:
1. Pétur Guðjón, vélvirki i Kópa-
vogi, kvæntur Margréti Veturliða-
dóttur frá ísafirði.
2. Margrét, handavinnukennari að
menntun, ekkja eftir Einar Helga-
son, síðast héraðslækni á Ólafs-
firði, búsett í Reykjavík.
3. Sjöfn Pálfríður, prestsfrú á
Akranesi, gift séra Birni Jónssyni,
sóknarpresti þar.
4. Ólafur Ágúst, vélvirki í Ytri-
Njarðvík, kvæntur Svanhildi Jak-
obsdóttur frá Hömrum í Reyk-
holtsdal.
5. Helga Gyða, gift Ralph Hutch-
enson frá London, nú sölumaður í
Bandaríkjunum. Hafa verið búsett
í Reykjavík síðustu árin.
6. Guðríður Þórunn, búsett í
Bandaríkjunum, gift David Boat-
wright, verzlunarstjóra.
7. Valdimar Óskar, loftskeytamað-
ur hjá Landhelgisgæzlunni,
kvæntur Jónu Margréti Guð-
mundsdóttur frá ísafirði, búsett í
Mosfellssveit.
8. Gyða Guðbjörg, myndlistar-
kona, gift enskum manni, David
Wells, tæknifræðingi, nú búsett í
London.
9. Edda Sigríður, búsett á Fjalli í
Seyluhreppi, Skagafirði, gift Guð-
mundi Hermannssyni, kennara í
Varmahlíð.
10. Jóhanna, búsett á Akranesi,
gift Valdimar Björgvinssyni,
húsasmið.
Barnabörn þeirra séra Jóns og
frú Lilju eru þrjátíu og barna-
barnabörnin eru sjö. Hópurinn
hennar var því orðinn æði stór, en
fyrir öllum bar hún vakandi um-
hyggju og miðlaði af sínu stóra
hjarta og gjöfulu höndum. Tæpum
þremur vikum áður en frú Lilja dó
átti hún heilaga hamingjustund á
heimili sínu í faðmi fjölskyldunn-
ar. Hún var sársjúk, en henni
auðnaðist að neyta síðustu lífs-
kraftanna til að halda langömmu-
barni sínu og alnöfnu undir skírn.
Enn sem fyrr stafaði frá henni
geislum kærleika og friðar, trúar
og ástar. Hún var trúuð og sterk
til hinztu stundar. Hún var Guði
þakklát fyrir ástvini sína, þakklát
fyrir lífið og ævidaginn og sátt við
Guð og menn.
Frú Lilja andaðist hinn 5. þessa
mánaðar. Stórt skarð er höggvið i
ástvinahópinn. En þökk sé Guði,
sem gaf hana. Trú hennar, birta
og kærleikur mun fylgja henni á
eilífðarbraut.
Okkar kæra vini, séra Jóni,
börnum þeirra, tengdabörnum og
öllum ástvinahópnum vottum við
hjónin okkar dýpstu samúð og
biðjum góðan Guð að blessa þau
öll og styrkja á ævileið.
Jón Einarsson,
Saurbæ.
Frið i sjón <)([ horsk í hjarta
hOfAingNÍund af rnni skein,
Hvipur athöfn allt nam skarta.
af þvl sálin var svo hrein.
Þessar ljóðlínur þjóðskáidsins
Matthíasar Jochumssonar vil ég
gera að yfirskrift nokkurra minn-
ingarorða, sem mér koma í hug
vegna andláts minnar góðu vin-
konu og starfsfélaga, frú Lilju
Pálsdóttur, en hún lést á sjúkra-
húsi Akraness eftir langa og
erfiða sjúkdómslegu þann 5. sept.
sl. Þetta ljóð skáldsins þó ort sé
um aðra konu lýsa henni svo vel,
að betur verður það ekki gert í svo
fáum orðum. Það er svo margt líkt
með þeim sem vel eru af Guði
gerðir.
Þegar ég flutti til Akraness
fyrir 20 árum, kom ég hér í
ókunnugt umhverfi og þekkti fáa.
Ég vænti þess þá að mér yrði vel
tekið og ég fengi að kynnast góðu
fólki. Sú von brást heldur ekki.
Ég eignaðist heimili í næsta
nágrenni við Kirkjuhvol, heimili
prestshjónanna. Fljótlega hófust
kynni mín við þau hjónin. Þau
tóku mér eins og gömlum vini, þó
ég væri þeim þá með öllu ókunnug,
buðu mig og börnin mín velkomin
í nágrennið og vildu allt fyrir mig
gera.
Þau voru mér hlý og nærgætin
og mér leið vel í návist þeirra. Slík
hjartahlýja er öllum gjöfum verð-
mætari og gleymist síst. Frú Lilja
var mikilhæf og góð kona. Hún
var mjög starfssöm og skilaði
miklu dagsverki, þótt heilsa henn-
ar væri ekki sterk, var viljastyrk-
urinn mikill og óbugaður. Þau
hjónin eignuðust 11 börn, en
misstu eitt þeirra í bernsku, hin
10, 7 systur og 3 bræður, hafa öll
gifst og stofnað sín eigin heimili.
Afkomendahópurinn er stór og
mannvænlegur. Börnin létu sér
alla tíð mjög annt um foreldra
sína og naut frú Lilja mikillar
hamingju í návist þeirra og barna-
barnanna til hinstu stundar.
Heimili prestshjónanna var sér-
lega fallegt, sannkallað fyrir-
myndarheimili. Þar stjórnaði frú-
in með sinni alkunnu hógværð og
mildi, og setti þrifnað og reglu-
semi í heiðurssess. Allt bar þar
ljósan vott um mikla smekkvísi.
Þá var greiðasemi og gestrisni
þeirra hjónanna frábær. Til þeirra
lágu leiðir margra, sem fengu
vinsamlegar móttökur. Það fór
margur þakklátur af þeirra fundi,
með gleði í hjarta.
Frú Lilja Pálsdóttir verður í
hugum þeirra mörgu sem henni
kynntust, hin greinda og glæsilega
prestskona, sem stóð heil og óskipt
við hlið eiginmanns síns í blíðu og
stríðu. Hún var hamingjusöm í
sínu einkalífi, góð eiginkona og
móðir. Fjölskyldunni og heimilinu
helgaði hún krafta sína meðan líf
og heilsa leyfði.
Frú Lilja var félagslynd og
hafði mikinn áhuga fyrir ýmsum
þeim málum sem horfðu til mann-
heilla og lagði þeim lið eftir
megni, og með góðum árangri, þó
ætla mætti að tími væri naumur
til félagsstarfa.
Hún lét sér mjög annt um
kirkjuna sína og sparaði hvorki
tíma né krafta við að leggja henni
lið. Kirkjunefnd kvenna veitti hún
forstöðu í 30 ár. Þar var hún hinn
góði andi, vökul og starfandi við
að prýða kirkjuna með fallegum
blómum og á annan hátt. Fyrir
þetta mikla starf í þágu hennar
vill nefndin þakka af einlægum
huga.
Þegar ég tók að mér kirkjuvarð-
arstarfið, var það mér ómetan-
legur styrkur að njóta leiðsagnar
prestsfrúarinnar. Velvild hennar
og smekkvísi brást ekki.
Við hjónin þökkum bæði ein-
læga vináttu á liðnum áratugum.
Bæði höfum við starfað mikið með
prestshjónunum í kirkjunni og
utan hennar, og eigum margar
dýrmætar minningar frá þeim
stundum.
Þá vil ég fyrir hönd sóknar-
nefndar færa hinni látnu heið-
urskonu bestu þakkir fyrir hennar
miklu og góðu störf í þágu kirkju
og safnaðar á Akranesi. Sá starfs-
tími er langur og farsæll, nær yfir
35 ára tímabil.
Eftirlifandi eiginmanni, fyrr-
verandi prófasti, séra Jóni M.
Guðjónssyni, og systkinunum 10
votta ég mína innilegustu samúð
og bið þeim og fjölskyldum þeirra
blessunar Guðs um ókomna tíð.
Ragnheiður Guðbjartsdóttir.
Kveðja frá Kirkjunefnd
kvenna á Akranesi.
-Oss hóöan klukkur kalla
hvo kallar GuA ohn alla
til sin úr heimi hér.“
(V.B.)
Ævistarfi mikilhæfrar konu er
lokið.
Hinn 5. september sl. lést í
Sjúkrahúsi Akraness Lilja Páls-
dóttir, fyrrv. prófastsfrú hér í bæ.
Hún hét fullu nafni Jónína Lilja
og var fædd á ísafirði 15. janúar
1909. Foreldrar hennar voru hjón-
in Pálína Jónsdóttir og Páll
Einarsson bátasmiður, sem lengi
voru búsett í Reykjavík. Hún
hlaut í vöggugjöf flesta þá kosti,
sem góða konu mega prýða. Hvar
sem hún fór fylgdi henni hógværð,
fegurð, friður og einstæður yndis-
þokki, sem entist henni ævina út.
Ung að árum gekk hún að eiga
glæsilegan og gáfaðan guðfræð-
ing, Jón. M. Guðjónsson. Farsæl
sambúð þeirra stóð í hálfa öld.
Þau voru glæsileg ungu prests-
hjónin sem fluttu að Holti undir
Eyjafjöllum á vordögum árið 1934.
Söfnuðurinn tók þeim opnum örm-
um, dáði þau og virti. í þá daga
áttu margir leið á prestssetrin,
samgöngur voru ekki eins greiðar
þá og nú og iðulega varð að taka á
móti gestum fyrirvaralaust í mat
og gistingu.
Oft hefur því reynt mikið á
húsfreyjuna ungu í Holti, en hún
var vandanum vaxin. Allir sem
þangað komu, rómuðu alúð hennar
og gestrisni. Þegar þau hjón komu
að Holti var þar fyrir miðaldra
maður, „stórt barn“. Hann hafði
dvalist þar í skjóli fyrirrennara
séra Jóns, hann fékk að vera þar
áfram, við honum var ekki amast,
heldur var „kunningi" eins og einn
af fjölskyldunni, á meðan þau
hjón sátu staðinn. Þetta sýnir, eitt
af mörgu, hve hjartarúm Lilju var
stórt. Árin liðu, lítil börn hlupu
um varpa og lífið brosti við þeim.
En skyndilega dró ský fyrir sólu.
Prestskonan unga veiktist alvar-
lega, leitað var lækninga í Reykja-
vík, en án árangurs, enginn mann-
legur máttur gat hjálpað henni.
Hún fór heim aftur til litlu
barnanna sinna og eiginmanns.
Daprir dagar fóru í hönd, en
treyst var á forsjón hans sem öllu
ræður. Kraftaverk skeði, hún fékk
heilsuna aftur. Hlutverki hennar
hér í heimi var ekki lokið og lífið
brosti við fjölskyldunni á ný.
Það var með söknuði, virðingu
og þökk að Eyfellingar kvöddu hin
ástsælu prestshjón og fallega
barnahópinn þeirra eftir 12 ára
þjónustu árið 1946, en þá hafði
séra Jóni verið veitt Garðaprest-
akall á Akranesi. Hve mikil gifta
það var fyrir Akranes, að þau hjón
komu hingað, verður ekki lýst hér,
en svo 'mikið hafa þau markað
spor í menningarmálum bæjarins
að seint mun fyrnast. Það var
sama hvar heimili þeirra hjóna
stóð, hvort var í Holti eða á
Akranesi, þá fylgdi því svo sönn
hlýja, góðvild og gestrisni að
aldrei gleymist þeim, sem áttu því
láni að fagna að vera gestur
þeirra.
Okkur í kirkjunefndinni fannst
alltaf vera hátíð að koma inn á
fallega, iistræna heimilið hennar,
og þaðan eigum við margar dýr-
mætar minningar er geymast í
þakklátum hugum okkar. Oft
óskuðu sóknarbörn eftir að kirkju-
legar athafnir færu fram á
prestssetrinu og þrátt fyrir miklar
annir var hún ætíð viðbúin að
verða við bón þeirra.
Móðurhlutverk Lilju var mikið
og fagurt. Heimilið var henni
heilagt. Þann reit ræktaði hún vel,
svo vel að einstakt má telja.
Börnin hennar tíu bera þess vitni
að hún var í hópi þeirra mæðra,
sem skilja að heimilið er sá
vermireitur sem yljar, mótar og
þroskar barnssálina til undirbún-
ings lífsstarfinu.
wSem móðir hún býr i barnsins mynd
það ber hennar ættarmerki.
Svo streyma skal áfram lífsins lind
þó lokid sé hennar verki.“
Einn er sá þáttur í ævistarfi
Lilju, sem ekki hefur verið mihnst
á, en það var starf hennar fyrir
kirkjuna okkar. Kirkjunefnd
kvenna barst góður liðsauki, þegar
hún fluttist hingað. Störf hennar
þar eru ómæld en öll voru þau
unnin í kærleika og af alúð. í mörg
ár var hún formaður nefndarinar,
það starf rækti hún, eins og
annað, sem hún tók að sér, með
miklum sóma. Þar minnumst við
hennar ráðhollu og hógværu for-
ystu. Hún lét sér mjög annt um að
kirkjan væri sem best búin fögr-
um munum og messuskrúða, og
bera þeir munir, sem kirkjunefnd-
in hefur gefið og valdir voru fyrir
hennar forystu, þess merki, að þar
var valið af kunnáttu og smekk-
vísi.
Fermingarkyrtlar voru fyrst
teknir í notkun hér á landi við
Akraneskirkju, og átti Lilja mik-
inn þátt í að það var gert. Einnig
átti hún verulegan þátt í að
listahjónin, Gréta og Jón Björns-
son, voru fengin til að skreyta
kirkjuna. í kirkjunni okkar er því
margt, sem minnir söfnuðinn á
frumkvæði hennar.
Nú er komið að kveðjustund.
Fögru lífi er lokið.
Klukkurnar hafa kallað okkar
elskulegu félagssystur til starfa í
æðra heimi. Við konur í Kirkju-
nefnd Akraneskirkju þökkum
henni af klökkum huga samfylgd-
ina og öll störfin í þágu kirkjunn-
ar okkar. Við lyftum hugum okkar
í bæn og biðjum Guð að blessa
minningu hennar. Ástvinum
hennar, barnahópnum stóra og
eiginmanninum aldna vottum við
innilega samúð.
Anna Erlendsdóttir.
Við andlát frú Lilju Pálsdóttur
er vinum prófastshjónanna á
Akranesi ljósara en nokkru sinni
fyrr hve náin þau voru hvort öðru
öðru. Hugblærinn ljúfi, sem jafn-
an fylgdi þeim, var að vísu runn-
inn frá tveim skautum en orðinn
einnar áttar, sterkur og mildur í
senn. Þokkinn og hlýjan, sem
mótuðu heimilið fagra, voru
þeirra beggja og mátti ekki greina
að neitt væri séra Jóns fremur en
frú Lilju eða öfugt.
Frú Lilja Pálsdóttir fór ekkr um
stræti með hávaða og skrumi.
Ekkert var henni fjær en sýndar-
mennska. Þess vegna var hún laus
við þá hvimleiðu tilgerð sem
einkennir fólk sem sífellt er á
þönum eftir að vera öðruvísi en
því er eiginlegt. Hreinskilni henn-
ar og hispursleysi gerðu henni
kleift að segja kost og löst á
mönnum og málefnum án þess að
særa. Hún bar svipmót þeirrar
menningar sem metur manngildi
eftir öðru en heimsláni og verald-
legum efnum. Hún brosti oft að
bjástri þeirra sem sjá vart annan
tilgang í lífinu en að skara eld að
eigin köku. En samúð hennar með
þeim sem um sárt áttu að binda
eða höllum fæti stóðu var sívökul
og djúp.
Löngum var á orði haft hve
listrænn helgiblær hvíldi jafnan
yfir prestverkum séra Jóns M.
Guðjónssonar. Návist frú Lilju
átti tíðum drjúgan þátt í að svo
var.
Minningar okkar um hana eru
margar og kærar; þær nýjustu frá
þeim góða degi er séra Jón skirði
dótturdóttur okkar. Það var mikill
gleðidagur, sólskin í Skerjafirði,
og við fundum öll að við áttum
meira að þakka en nokkru sinni
yrði orðum tjáð. Prófastshjónin af
Skaga glöddust með okkur. Tígu-
leg reisn frú Lilju, fallegt brosið,
alúðin hlýja og gleðin sanna ljóma
enn fyrir hugskotssjónum okkar.
— Og þakklát minnumst við
einnar bestu konu sem við höfum
kynnst.
Vini okkar, séra Jóni, og ástvin-
um hans sendum við hugheilar
samúðarkveðjur.
jörg Hansen
lafur Ilaukur Árnason
t
Viö þökkum innilega öllum þeim sem sýndu okkur samúö viö
andlát eiginmanns míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
INGÓLFS ÞORSTEINSSONAR,
Granaskjóli 7, Raykjavík.
Sérstakar þakkir færum viö starfsfólki öldrunardeildar Landspít-
ala (slands, Hátúni 10b.
Guölaug Brynjólfsdóttir,
Þorstainn Ingólfsson, Maríanna Mortensen,
Elln Ingólfsdóttir, Þorgeir K. Þorgeirsson,
Auöur Ingólfsdóttir, Þór Halldórsson,
Sverrir Ingólfsson, Lilly Svava Snævarr,
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir fyrlr auösýnda samúö og vinarhug viö andlát og
jaröarför eiginkonu minnar, móöur okkar, tengdamóður og ömmu,
SIGRÍÐAR FRIOFINNSDÓTTUR
Þúfubaröi 9, Hafnarfiröi.
Gestur Árnason,
Friöfinnur Gestsson, Fjóla Haröardóttir,
Gunnar Gestsson, Sólveig Guömundsdóttir,
Birgir Gestsson, Linda Georgsdóttir,
Höröur Gestsson,
og barnabörn.
t
Hjartans þakkir færum viö öllum þeim sem sýndu okkur velvild og
samúö viö andlát og útför eiginmanns míns, fööur, tengdafööur og
Sfa' ARNAR STEINÞÓRSSONAR,
prentara,
Löngumýri 19, Akureyri.
Helga Magnúsdóttir,
Guófinna Ásdis Arnardóttir, Þorsteinn Kr. Björnsson,
Sigrún Ingibjörg Arnardóttir, Guömundur Pétursson,
Erna Sigurbjörg Arnardóttir,
Magnús Þór Arnarsson,
og barnabörn.
t
Þökkum af alhug samúö og vináttu sýnda okkur viö andlát og
jaröarför móöur okkar, tengdamóöur og ömmu,
MARGRÉTAR TH. INGVARSDÓTTUR,
Freyjugötu 7.
Sérstakar þakkir færum viö starfsfólki í Hátúni 10B (4. hæö) fyrlr
frábæra umönnun og aöstoö.
Gunnar Símonarson,
Svava S. Guttadaro, Louis Guttadaro,
Njéll Símonarson, Svava S. Vilbergsdóttir,
og barnabörn.