Morgunblaðið - 25.10.1980, Síða 45

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 25. OKTÓBER 1980
45
VELVAKANDI
SVARAR Í SÍMA
10100 KL 13-14
„ FRÁ MÁNUDEGI
GarAyrkjuskólinn í Hveragerði.
Ljósm. Ragna Ilermannsdóttir.
Miklu áorkað
þrátt fyrir
erfið skilyrði
Paul V. Michelsen. garðyrkju-
bóndaþræil í 48 ár skrifar:
„Velvakandi góður.
Mig langar að láta ánægju mína
í ljós með sjónvarpsþátt um til-
raunir með tómataræktun í Garð-
yrkjuskóla ríkisins í Ölfusi. Grét-
ar Unnsteinsson skólastjóri hefir
sýnt alveg sérstaklega mikinn
dugnað í störfum sínum og er
mjög aðdáunarvert að sjá hvernig
hann hefir afrekað við erfið skil-
yrði og peningaskort. Það er
ævintýralegt að sjá hve miklu
hann hefir getað áorkað á ekki
lengri tíma.
Sparnaður á okkar
dýrmæta gjaldeyri
Eg hefi alltaf haldið því fram að
auðvelt væri að rækta tómata,
agúrkur og fleiri tegundir græn-
metis, rósir og nellikkur og marg-
ar aðrar tegundir blóma ef garð-
yrkjubændur fengju raforku á
skaplegu verði meirihluta ársins.
Þetta yrði mjög mikill sparnaður
á okkar dýrmæta gjaldeyri og þar
fyrír 50 árum
„GRÍMUMAÐUR hefir sést í
Hafnarfirði undanfarin kvöld.
Hefir þetta vakið mikinn ótta
og umtal þar f bænum. Liggur
við að menn haldi að hér sé um
að ræða yfirnáttúrulega veru
að ræða. Er sagt að grimumað-
urinn sé svo fljótur í ferðum að
hjólreiðamenn sem hafi reynt
að elta hann hafi ekkert haft
við honum. — Ein sagan segir
að grimumaðurinn fari jafnt
Ioft sem láð og sé með griðar-
stórar klær ...“
„I AFTAKA veðri sem varð hér
i bænum í fyrrinótt slitnaði
talsvert af simalinum. — Uppi
i Hveradölum brotnaði sima-
staur og varð sambandslaust
austur fyrir Fjall. — í öskju-
hliðinni brotnaði einnig sima-
staur og varð sambandslaust
suður með sjó. Þetta voru
alvarlegustu bilanirnar á sfm-
anum en hér i bænum slitnuðu
simavirar víða. — Viðgerðar-
mönnum hefur gengið vel að
lagfæra þessar bilanir ...“
að auki fengjum við innlenda
framleiðslu miklu betri og ódýr-
ari. Gróðurhúsin stæðu þá ekki
tóm í marga mánuði og fengju
garðyrkjubændur þá meiri tekjur
sem þeim veitir sannarlega ekki af
og væru þá kannski ekki með
tekjulægstu mönnum. Þeir hafa
þó skrimt með því að þræla sér út
myrkranna á milli.
Ég sendi öllum garðyrkju-
mönnum mínar beztu kveðjur með
ósk um betri daga og betri þjón-
ustu frá hinu opinbera."
Blindings-
leikur
Austurbæingur skrifar:
„í sjónvarpsþætti fyrir nokkr-
um dögum, þar sem fjallað var um
hungursneyð, vakti eitt sérstaka
furðu mína. Það var málflutning-
ur Ögmundar Jónassonar. Taldi
hann að hörmungarnar þar aust-
urfrá væru að mestu leyti Vestur-
veldunum að kenna. Ekki minntist
hann einu orði á það að þar hefði
geisað borgarastyrjöld um árabil,
þar sem Rússar og skósveinar
þeirra, Kúbumenn, hafa komið
mjög við sögu, en ekki Vestuvelda-
menn.
Langsóttar skýringar
Ætli það hefði ekki heyrst hljóð
úr horni, ef Bandaríkjamenn
hefðu verið þar á ferðinni? Ætli
þá væri ekki búið að stofna
aðskiljanlegar miðnefndir með til-
heyrandi brambolti? En yfir
þátttöku Rússa á þessu svæði
hefur verið þagað þunnu hljóði.
Ög Ögmundur Jónasson veit ekki
eða þykist ekkert vita um hana.
Þegar um er að ræða rússnesk
hergögn og sérfræðinga í hernaði
loka þessir menn augunum og
koma með langsóttar skýringar.
Þó má rekja orsakir hungursneyð-
arinnar í Sómalíu beint til hern-
aðar Rússa og fólksflótta sem af
honum hefur leitt.
Hergögn aÖ austan
Væri ekki ráð fyrir fréttamenn
ríkisfjölmiðla að hætta þessum
ömurlega blindingsleik, því að
íslenskir hlustendur eru ekki svo
fáfróðir að hægt sé að blekkja þá
með slíkum málflutningi eins og
reynt var þetta umrædda kvöld.
Vonandi fá matvæli og önnur
hjálp frá Vesturlöndum bjargað
þessu fólki frá bráðum dauða, en á
sama tíma. berast fregnir um
aukinn hernað Eþíópíumanna
gegn nágrönnum sínum sem háður
er með sovéskum vopnum og
þaðan að austan halda áfram að
streyma hergögn — en engin
matvæli."
Þessir hringdu . . .
Hver er höf-
undurinn?
llalld. Guðm. Ilafnarfirði.
hringdi og hafði eftirfarandi að
segja:
Viltu gera mér þann greiða að
birta þennan part af ljoði með
fyrirsögn um að fá seinni partinn
og upplýsingar um höfundinn.
Ljóðið byrjar svona:
ó, komdu kær meðan vorblómin
vakna
og vert mér nær út í laufgrænum
lund.
Ef þú ert f jær mun ég sumarsins
sakna.
er sólin skær sendir geisla um
grund.
Með fyrirfram þakklæti."
Frá upphafi hefur þaÖ verið til siðs í þessum þáttum
að minnast missiraskiptanna með smá hugvekju og
gengið vonum framar að fá áhugafólk til þess að
leggja okkur lið í því efni. Enn höldum við þessum
gamla þjóðlega sið _ og að þessu sinni er það
ræktunarmaðurinn Ásgeir Svanbergsson kennari.
um þessar mundir starfsmaður hjá Skógræktarfélagi
Reykjavíkur í Fossvogi, sem leggur orð í belg:
Fagra haust
Það er komið haust, allir söngvarar flognir heim úr mýri
og mó, litir haustsins brenna í lynginu. Engin mannshönd
hefur nokkru sinni skapað þvílíka fjölbreytni lita og litbrigða
og haustið. Hið mjúka rökkur þess, fallandi lauf og sætur
heimur þroskans hefur jafnan komið róti á tilfinningar
mannskepnunnar og bærir við ýmsu sem dylst í myrkviði
holds og blóðs. Haustið dýpkar hljómkviðu tónskáldsins og
auðgar litasjóð málarans.
Það hefur leikið á strengi skáldanna sem ortu um
hryngjörn lauf, „bleikra laufa beð“ og minntu okkur á að
„blaðmjúkra birkiskóga bíður lauffall og sorg.“
Aldrei er loftið jafn tært og svalandi og í haustblænum.
Dagsbrúnin í austri vitjar okkar aftur, eins og til að minna á
andstæður, ljós og skugga, líf og dauða. Þetta er síkvikt og
ævinlega nýtt undrunarefni sem birtist í hugmyndum allra
þjóða og allra tíma um boðborin eða guðleg öfl og
persónugervinga þeirra.
En haustið þarf ekki að flytja söknuð eða kvíða heldur allt
eins litagleði og fögnuð. Við flytjum sumardýrðina inn til
okkar í blómskrúði og angan. Það er líka hægt að njóta yndis
haustsins innan fjögurra veggja. Úr laufum, greinum,
könglum, kvistum, rótum og berki má gera margt til að
gleðja augað og skapa sér dægradvöl eða hugsvölun. Það má
nefna vendi, körfur, veggmyndir og hvers kyns skreytingar
til vinargjafa eða gamans.
í bók náttúrunnar er kaflinn um haustið ekki síðri
aflestrar en allir hinir. Og þegar septembersólin skín á
gluggana í kennslustofum grunnskólans þá stendur þessi bók
öllum opin í næsta garði.
En er hún á námsskránni?
Ekki bregðast öll tré eins við haustinu. Landnemarnir ösp
og viðja verða fyrst trjá til að skipta litum og fella lauf,
jafnvel á undan birki og reyni sem þekkja íslenskt
haustveður frá fornu fari. Önnur, svo sem hlynur og gljávíðir,
standa í grænu andvaraleysi fram undir veturnætur og
gjalda þess stundum með kali þegar snöggkólnar síðustu
sumarvikurnar. Hér getur mannshöndin verndað og skýlt.
Við hjálpum garðbúunum til að þreyja þorrann og góuna. Og
einhverntíma seinna koma sólþýðir vindar.