Morgunblaðið - 08.11.1980, Blaðsíða 18

18
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 8. NÓVEMBER 1980
, HLAÐVARPINN .
„Á útleið“ æft í Selinu.
Oddur Björnsson leikstjóri:
Það er gaman að
vinna með svona fólki
í VESTFIRSKA fréttablaðinu
frá 30. okt. er viðtal við Odd
Bjornsson leikstjóra ok leikrita-
höfund. en hann leikstýrir nú hjá
Litla leikklúbhnum verkinu j
útleið“ eftir Sutton Vane og þa
segir Oddur meðal annars:
Dularfullt og
rómantískt
— Þetta er nokkuð gamalt leik-
rit, sagði Oddur, líklega samið i
kringum 1920. Það er dálítið
dæmigert fyrir sinn tíma, og þá
sérstaklega enska leikritagerð.
Leikritið gerist um borð í skipi og
farþegarnir eru dauðar sálir, sem
eru að bera saman bækur sínar.
Þetta er ekki þungt leikrit. Það er
í því töluverð gamansemi og
persónurnar eru skýrt dregnar.
— Hver er staða LL miðað við
leikhús almennt úti á landsbyggð-
inni?
— Ég þekki ekki mikið til
leikhúsa úti á landsbyggðinni
nema Leikfélags Akureyrar, sem
til skamms tíma var atvinnuleik-
hús. Ég var búinn að heyra
töluvert mikið látið af Litla
Leikklúbbnum og það var raunar
eitt af því helsta sem ég vissi um
ísafjörð. Mér skildist að félagar
leikklúbbsins hefðu mikinn metn-
að og væru öðru hvoru með mjög
góðar sýningar. Við vitum að það
eru tveir eða þrír staðir aðrir, sem
hata getið sér góðan orðstír og
sýnt metnað í leikstarfsemi á
undanförnum árum, staðir eins og
Húsavík og Sauðárkrókur. Ég hef
ekki beinan samanburð, en mín
reynsla af samstarfinu við LL
kemur mjög heim og saman við
það sem ég hafði heyrt. Það er
gaman að vinna með svona fólki.
Það væri hins vegar ekki eins
gaman, ef metnaður og áhugi
væru ekki fyrir hendi og reyndar
hæfileikar líka.
— Hvernig er aðstaða LL?
— Hún er slæm. Að vísu hafa
þau Selið í Hnífsdal, sem bjargar
miklu og er ómissandi. En það er
afleitt að hafa ekki meiri aðgang
að leiksviði og það er auðvitað
óleyst vandamál ennþá.
Spcnnandi áhætta
Að lokum sagði Oddur Björns-
son:
— Mér þykir ákaflega gaman
að hafa fengið að koma hingað í
fyrsta sinn og vinna með Litla
Leikklúbbnum. Andinn er góður
og fólkið áhugasamt. Mér finnst
ástæða til að standa vel við bakið
á svona fyrirtæki, sem er ein
þeirra menningarstofnana á ísa-
firði, sem haldið hefur uppi hróðri
staðarins. Ég á von á því að það
leikrit, sem við erum að vinna að
núna, höfði til mjög margra, ekki
síst þeirra sem sáu það í gamla
daga. Það væri fróðlegt fyrir þá að
gera samanburð. Það fylgir því
ávallt viss áhætta að taka svona
leikrit til meðferðar í stað hinna
gömlu og sígildu íslensku leikrita,
sem hafa örugga aðsókn, en sú
áhætta er spennandi. etj.
Bo Halldórsson bezti laga-
smiður utan Bretlandseyja
Bo, Björgvin Halldórsson
Eins og kunnugt er af frétt-
um tók Björgvin llalldórsson
þátt í alþjóölegri söngvakeppni
i Castlebar á írlandi í október
síðastliönum og fékk hann við-
urkenningu fyrir lag sitt
„Maidens of The Morning" eins
og hann nefndi það á ensku.
Okkur Hlaðverpingum hefur
borizt dagskrá frá keppninni,
þar sem keppendur eru kynntir.
Þar hefur Björgvin verið skírður
upp á nýtt og nefnist Bo Hall-
dórsson. í kynningartextanum
segir meðal annars:
Bo Halldórsson hefur verið
bezti og vinsælasti söngvari
íslands síðastliðin 11 ár, eða
síðan hann var 18 ára. Hann
hefur nú komið út á 23 hljóm-
plötum og hafa honum þegar
verið veittar fjölmargar gull-
plötur. Fyrir eina af plötum
sinum hefur hann fengið fimm
gullplötur.
Með hverri nýrri plötu sem Bo
gerir kemst hann enn ofar í
listrænni tónlist og eykst stöð-
ugt þroski sem söngvari, laga-
smiður, framleiðandi og sviðs-
framkoma hans verður enn full-
komnari.
Eins og fram hefur komið í
fréttum hefur Arnarflug verið í
leiguflugi fyrir jórdanska flugfé-
lagið Alía frá því í júníbyrjun í
ár. Þar hafa verið áhafnir með
vélunum allan tímann og nokkrir
áhafnameðlimir hafa verið þarna
niður frá í fimm mánuði alls. Nú
í vikunni kom fólkið loks heim i
langþráð fri og hafði þá Illað-
varpinn samhand við eina af
flugfreyjum félagsins, Birnu
Ililmarsdóttur og hað hana að
segja frá dvölinni í Jórdaníu.
Egyptar „flytja
út“ verkamenn
„Arnarflug var þarna í leigu-
flugi fyrir Alía, „Royal Jordanian
Airlines", sem mun skírt í höfuð
látinnar drottningar Husseins
konungs og prinsessunnar dóttur
hans.
Fluginu var þannig háttað, að
við byrjuðum á því að flytja
kennara frá Saudi Arabíu til
Jórdaníu, en það má segja að
Jórdanir flytji út kennara og þá
aðallega til Saudi Arabíu. Þá var
aðallega flogið frá Amman til
borganna Dhahran, Riyadh og
Jidda. Næst flugum við í nær tvo
mánuði frá Amman til Kairó með
egypska .verkamenn. En eins og
segja má að Jórdanir flytji út
kennara, flytja Egyptar úr verka-
menn, vegna landlægs atvinnu-
leysis þar. Það morar allt af þeim
í Litlu-Asíu og í öðrum löndum
fyrir botni Miðjarðarhafsins.
Einnig flugum við leiguflug til
Rhódos og Lanarka í Sýrlandi
fyrir ferðaskrifstofu, sem heitir
„Eagle Travels" og eigandanum
þótti viðeigandi að fá „Éagle Air“
til að fljúga fyrir sig, þó það væri
dýrara, en hjá þarlendum flugfé-
lögum. Þá vorum við einn mánuð í
Jidda og flugum þaðan til Ryadh,
Damaskus og Kairó og vorum þá
inni á áætlun hjá SAUDIA. Undir
lokin flugum við svo talsvert til
Beirút og þegar við komum út
aftur verður því haldið áfram.
Flugvélin líkust
barnaheimili
Hvernig er að fljúga með
austurlandabúana?
Þetta var oftast ósköp venjulegt
fólk, í flestum atriðum svipað
þeim sem við fljúgum með hér
heima, eins og svo oft vill verða í
sólarlandaferðum hér heima.
Þegar við vorum í kennaraflutn-
ingunum var þó anzi oft mikið af
börnum og flest held ég þau hafi
verið 117, en vélin tekur 189
farþega, svo vélin var þá líkust
barnaheimili.
En svo voru Egyptarnir alveg
sér á parti. Síðastliðna tvo mánuði
flugum við oftast tvö flug á dag til
Kairó. Það var þá talið að um 6
milljónir þeirra væru í írak og
vegna stríðsins á milli íraka og
Birna
Hilmars-
dóttir flug-
freyja hjá
Arnarflugi:
írana flæddu þeir inn í Jórdaníu
og þó fluttir væru 1.000 Egyptar á
milli á dag dugði það lítið, því
2.000 komu inn í staðinn.
Þegar við komum inn á flugvall-
arsvæðið til að fara í flug, lágu
þeir eins og hráviði úti um allt,
sofandi undir berum himni með
pjönkur sínar. Meiri hluti þessa
fólks hafði þá verið á ferðalagi í
rúma viku áður en það kom upp í
vélina til okkar og var því bæði
svangt og sóðalegt og mörg okkar
fengu óþyrmilega að kenna á
flónum. Hjá hinum flugvélunum
var tekið á móti þeim með vænni
gusu af skordýraeitri um leið og
þeir komu inn, en við kunnum ekki
við það.
Muldu asperínið
í tóbakið og
reyktu sig
út úr heiminum
Þegar þeim var færður matur-
inn, kunnu þeir ekkert með hann
að fara og venjulega settu þeir
salt og pipar í teið, sykur og
þurrmjólkina út á matinn og
reyndu svo oft að borða andlits-
þurrkurnar.
Eitt af því fyrsta, sem ég lenti í,
var „höfuðverkurinn". Einu sinni
kvartaði einn þeirra um höfuðverk
og ég gaf honum asperín, en þegar
ég leit upp var hreinlega öll vélin
komin með „höfuðverk" og allir
vildu asperín. Þá komst ég að því
að þeir muldu það út í tóbakið og
reyktu sig svo þannig alveg út úr
heiminum. Eftir þetta „átturn" við
aldrei asperín.
Þetta var annars mjög fátækt
fólk, sem búið var að vinna að
heiman í langan tíma og var á
heimleið með allt sem það átti.
Það var algengt að karlmennirnir
sætu í fjórum frökkum og með
húfur og trefla í vélinni, sem þeir
annað hvort áttu sjálfir eða höfðu
keypt fyrir ættingjana heima. A
meðan vorum við að stikna úr hita
og vorum þó mjög léttklæddar.
Þrátt fyrir fátæktina var þetta
gott og hjálpsamt fólk og var
Egypsku flærnar voru oft erfiðar viðfangs.