Morgunblaðið - 24.12.1980, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 24. DESEMBER 1980
13
Washington
t.d. líffærafræði út í yztu æsar,
og fannst mér oft nóg um. En
það hefur komið mér mjög vel
síðar. Ég get málað mannslík-
amann næstum blindandi og
veit, hvað hann er fær um, án
þess að þurfa á fyrirsætu að
halda."
Mannslíkaminn er þungamiðj-
an í mörgum verka Svölu. Hún
segir, að hluti af listamanninum
sjálfum komi fram í öllum hans
verkum. Langar, grannar og
fjaðurmagnaðar verur Svölu
eiga augsýnilega meira en sköp-
unina eina að rekja til hennar —
löngunin öll ber keim af henni
sjálfri.
Hún þykir glæsileg kona og
vekur athygli sem slík. En Ástr-
ali nokkur gleymir aldrei partýi
í Oxford, þar sem hann talaði
langa lengi við huggulegustu
stelpu um stærðina á hinum
gestunum, sem voru flestir
körfuboltakappar frá Bandaríkj-
unum. Honum brá heldur í brún,
þegar daman stóð upp og reynd-
ist sízt lægri en fyrirliði liðsins!
Líklegt er, að kunningi Svölu,
sem hún átti eftir að fara með og
giftast í Kóreu, hafi verið í sama
selskapi.
Dvölin í Kóreu hafði áhrif,
sem enn gætir nokkuð í verkum
hennar, á listaþróun Svölu. Þeg-
ar heim kom, hélt hún sýningu í
Norræna húsinu. Bragi Ás-
geirsson skrifaði um þá sýningu
í Morgunblaðið: „Þetta voru vel
unnar myndir á íslenzkan mæli-
kvarða og mjög austurlenzkar í
öllu svipmóti, jafnvel svo mjög,
að ókunnir gátu haldið, að þar
væri Kóreumaður að sýna verk
sín.“ (Mbl. 18. 4. 1971)
Svo innilega
íslenzkt
„Á sýninguna hjá mér i
Unuhúsi kom karl i gúmmí-
stigvélum beint af togara.
Hann varð ofsa hrifinn af
andlitsmynd gerðri með krit.
og við sömdum um, að hann
gæti fengið hana fyrir 10 kail
á mánuði næstu mánuðina.
Hann borgaði mér i um ár, en
þá fór ég út. Ég fékk auðvitað
aldrei fullt verð fyrir mynd-
ina, en það skipti engu máli.
Hann vildi eignast myndina,
af þvi að honum fannst hún
falleg, en ekki sem eitthvert
„klassa-symból“.
í Kóreu lærði Svala að nota
hrísgrjónapappír, sem hún notar
mikið enn. Hún bjó innan um
Kóreubúa og kynntist lifnaðar-
háttum þeirra árið, sem hún var
þar. Hún eignaðist kunningja,
sem hún teiknaði aftur og aftur,
og gerði fjölda mannlífsmynda.
Einnig borgaði hún ungum
stúlkum fyrir að koma og sitja
fyrir. „Það var ægilega gaman
að kynnast þeim. Þær voru
hórur amerísku hermannanna,
en voru ekkert líkar þessum
harðgerðu, sem maður sér hér.
Þær gerðu þetta út úr einskærri
fátækt. Ein hafði fyrir átta
manna fjölskyldu að sjá, foreldr-
um sínum 6g systkinum. Þetta
var eina vinnan, sem var að fá —
fátæktin var svo mikil."
Eftir Kóreu fluttist Svala til
Bandarikjanna. Hún minnir oft
á, að Washington er ekki bezti
staðurinn fyrir listamann að lifa
og þróast á. Listamannalíf er
þar takmarkað og mjög form-
fast. Þótt Svölu gangi vel, líður
henni oft eins og blómi sem
hefur verið flutt úr móðurmold-
inni og komið fyrir á nýjum stað,
þar sem ræturnar verða aldrei
eins djúpar. Hrifning gesta á
sýningu hennar í desember
bendir til, að hún þurfi ekki að
kvíða framtíðinni. Með sýning-
unni steig Svala skrefi framar á
listabrautinni í Washington, en
kannski um leið fjær Vestur-
bænum og íslandi.
ab
Útlán Byggðasjóðs
verulega skert!
MBL. HEFUR borist eftirfarandi
fréttatilkynning frá Fram-
kvæmdastofnun ríkisins:
„Stjórn Framkvæmdastofnunar
ríkisins vill með tilkynningu þess-
ari gera öllum vitanlegt, að útlán
Byggðasjóðs munu verða verulega
skert á árinu 1981, miðað við það
sem verið hefir vegna minni fjár-
ráðs sjóðsins.
I mörg ár hafa ýmsir lánaflokk-
ar verið í allföstum skorðum og
lánbeiðendur því með nokkrum
rétti getað talið sig vera í góðri
trú um fyrirgreiðslu Byggðasjóðs.
Stjórn sjóðsins mun sem fyrr
meta mikilvægi hvers máls út af
fýl-ir sig, og kemur þar engin
sjálfvirkni til greina. Þá hefir
stjórn Framkvæmdastofnunar-
innar samþykkt að herða útlána-
kjör og skilmála."
Hæstiréttur stað-
festir f arbann
HÆSTIRÉTTUR hefur staðfest úr-
skurð sakadóms Reykjavikur um
farhann á einn „sölumannanna"
svonefndu, sem mjög voru í fréttum
sl. sumar fyrir meint brot af ýmsu
tagi. aðallega fjársvik og skjala-
fals.
Rannsóknarlögregla ríkisins gerði
kröfu um farbann á alla aðila
grunaða í málinu. Var sett farbann á
mennina í sakadómi Reykjavíkur en
umræddur maður vildi ekki una því
og kærði til Hæstaréttar. Niðurstað-
an varð sú í Hæstarétti að kveða
þyrfti upp úrskurð um farbann og
var málinu vísað til sakadóms á ný.
Þar var kveðinn upp úrskurður um
farbann sem maðurinn kærði.
Hæstiréttur staðfesti úrskurðinn og
var manninum meinuð brottför af
landinu til 1. apríl 1981, enda
„rannsóknin í máli varnaraðilja
viðamikil, og þörf kann að vera
frekari rannsóknar og nærveru
hans,“ eins og segir í dómi Hæsta-
réttar.
í lok dóms Hæstaréttar segir að í
greinargerð skipaðs réttargæzlu-
manns þess sem kærði, sé farið
óviðurkvæmilegum orðum um rann-
sóknarlögreglumenn og þeir bornir
órökstuddum sökum um að hafa eigi
farið að lögum við kröfugerð í máli
þessu. Beri að átelja hæstaréttarlög-
manninn fyrir ummæli þessi og
ásakanir.
Þögn í
nýja átt
ÚT ER komin bókin „Þögnin sem
stefndi í nýja átt“ eftir Ástu
Ólafsdóttur.
Bókin ef 64 bls. og „inniheldur
myndrænan texta ásamt ljóðræn-
um tilraunum með óbundið mál“,
eins og segir í fréttatilkynningu
frá útgefanda. Þetta er fyrsta bók
Ástu Ólafsdóttur, en Ásta hefur
stundað nám í nýlistadeild Mynd-
lista- og handíðaskóla íslands.
Borgarprent prentaði bókina og
Nýlistasafnið gaf hana út.
Fréttatilkynning
EF ÞAÐ ER FRÉTT-
NÆMT ÞÁ ER ÞAÐ í
MORGUNBLAÐINU
Við óskum öllum
viðskiptavinum okkar
jóla
Brauöbær
Veitingahús
SHHÁIN
TpörviÐ HLEMM