Morgunblaðið - 07.02.1981, Qupperneq 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 7. FEBRÚAR 1981
HÖGNI HREKKVÍSI
^tta m fÁRÁNiÉ&ttóíu Rtwmti m 'u w
M þnTT’i !"
ást er...
ks-o ^ «fa
... að hjálpast að við
að leggja á veislu-
borðið
TM Rag U.S P« 0«( -W rlgM> rwrad
• 1978 Loa Angataa Tlmaa Syndlcala
Hvaða þvottaefni settir þú í
fötuna áður en þú kústaðir
hlébarðann?
Já, svo fáum við fatafellu í ábæti!
_________________________________________________
Vona að Svavari lærist strax
að konur eru líka menn
LyfjafræðinKur skrifar:
„Svavar Gestsson er jafnrétt-
ismála- og heilbrigðismálaráð-
herra. Hann er nýbúinn að veita
lyfsöluleyfi á Dalvík og í því
þverbrotið hefðir og reglur og
ákvæði jafnréttislaga með því að
ganga fram hjá þeim umsækjand-
anum, sem metinn var hæfastur
af löggiltum umsagnaraðilum,
landlækni og sérskipaðri nefnd
lyfjafræðinga, einungis af því að
umsækjandi þessi er kvenmaður.
Önnur raunveruleg ástæða verður
ekki fundin, þótt ráðherrann hafi
nefnt til tvær ástæður aðrar. Þá
fyrri nefndi hann við Morgunblað-
ið, nefnilga áskorun framámanna
á Dalvík þess efnis, að veita ekki
stúlkunni leyfið heldur karlmanni,
sem af öðrum umsagnaraðila var
settur í annað sæti og af hinum í
annað og þriðja.
Fullkomið
sýndarplagg
Dalvíkingar hafa nú rækilega
flett ofan af þessari átyllu ráð-
herrans, því samkvæmt upplýs-
ingum þeirra eru aðeins 20 nöfn á
áskorendalistanum og þar af tvö
nöfn manna sem ekki eru búsettir
í héraðinu en á 4. þúsund manns
eru í lyfsöluhéraðinu. Þar við
bætist, að bæjarstjórnin neitar
með öllu að hafa átt nokkurn þátt
í þessum lista. Það er sem sé
sannað mál, að áskorendalisti
ráðherrans er fullkomið sýndar-
plagg og að honum hefur verið
fullkunnugt um það en ákveðið að
nota hann sem átyllu til að brjóta
jafnréttislögin.
En nú verður að krefjast þess,
að listi þessi verði birtur opinber-
lega, svo Dalvíkingar geti kynnst
því, hverjum ráðherrann fól veit-
ingavaldið til að geta klekkt á
stúlkunni og hyglað karlmannin-
um. Það skyldi þó ekki koma í ljós,
að um sé að ræða nánustu vini og
venslamenn umsækjandans og
a.m.k. einn góðan kunningja Svav-
ars?
Þar með er fyrri ástæða ráð-
herrans fyrir veitingunni mæld og
vegin og léttvæg fundin og ómerk,
en þá er hin eftir. Hana kom
ráðherrann með í útvarpið. Sýni-
lega var búið að vara hann við að
nota þá fyrri. Þessi ástæða hljóðar
efnislega svo: Af hinum þrem
umsækjendum hafði sá, sem hann
veitti leyfið, lengstan starfstíma í
apóteki. Þar sem er um að ræða
rekstur apóteks í Dalvík var
eðlilegast að veita honum leyfið.
Sennnilega hefur ráðherrann
dottið ofan á þessa ástæðu eftir að
sagt var frá veitingunni í Morgun-
blaðinu, og hann hafði íhugað
hana vandlega eins og hann kemst
að orði við blaðið. Gallinn er bara
sá, að þessi átylla um árafjölda í
apóteki er gömul og henni hefur
fyrir löngu verið varpað fyrir róða
sem óframbærilegri, óraunhæfri
og ósanngjarnri í garð lyfjafræð-
ingastéttarinnar.
Með þessari reglu væri stór
hópur lyfjafræðingastéttarinnar
útilokaður frá því að fá nokkru
sinni lyfjasöluleyfi eða apótek,
þ.e.a.s. allir þeir lyfjafræðingar,
sem vinna sitt aðalstarf utan
apótekanna. Lyfjaþjónustan er,
eins og flestir aðrir þættir heil-
brigðisþjonustunnar, að verða
stöðugt margslungnari og sífellt
stærri hluti stéttarinnar starfar
utan apótekanna. Má þar til nefna
lyfjafræðikennara Háskólans,
lyfjafræðinga á rannsóknarstof-
um og öðrum vísindastofnunum,
lyfjafræðinga sem vinna við
sjúkrahúsin, lyfjafræðinga sem
vinna við framleiðslu og heildsölu-
dreifingu lyfja, lyfjafræðinga, sem
vinna við ráðgjafar- og skipu-
lagsstörf fyrr það opinbera, t.d. í
heilbrigðismálaráðuneytinu. Allir
lyfjafræðingar, og þar á meðal
þessir, læra apóteksstörf og það
betrumbætir kunnáttu þeirra á
þvi sviði lítið, hvort þeir eru
Bgjarstjórn Dalvíkur:
„Undirskriftasöfnunin
2SKÆ.eð öllu óviðkomandi“
viAm„l,nda bannín/
Valgerður (iuömundsdóttir Dalvík:
„Ummæli ráðherrans della
- annað eins vart heyrstu
Aðeins 20 á undirskriftalistanum. umdæmið telur á fjórða þúsund.
‘ * ««■ vil 0. .1» vomm bni,
“ Veiting lyfaöluleyfisins á Dalvik:
Megn óánægja með|
skipun ráðherra
_fec; TEL það grrinllrgra ur I á lyfsntarinbættinn á Italvlk nrm I
grrinilrgra að ráðhrrra hr f u rjMbt sagði frá á
Þessir hringdu . . .
Ekkert vatn —
bara krakkar
tbúi í efra-BreiðhoIti hringdi og
hafði eftirfarandi að segja: — Eg var
vön því að taka leið 12 niður að Hótel
Esju og njóta þess að ganga niður í
Sundlaugarnar í Laugardal. Þannig
varð ég mér úti um góða hreyfingu
um leið og ég naut útivistar. En